Δημοσιεύσεις ετικέτας «ΕΡΩ ΤΕΥΧΟΣ 31»

Ο πνευματικός νόμος στις ενδοοικογενειακές σχέσεις

Πολλοί ἔχουν πολέμους στήν οἰκία τους καί ἄλλος μέν πολεμᾶται ἀπό τήν γυναῖκα του, ἄλλος πολιορκεῖται ἀπό τό τέκνο του, ἄλλος ἀπό τόν ἀδελφό του καί ἄλλος ταπεινώνεται ἀπό τόν ὑπηρέτη του καί ὁ καθένας λυπᾶται καί δυσανασχετεῖ καί μάχεται καί πολεμᾶ καί πολεμᾶται καί κανείς δέν σκέπτεται ὅτι ἐάν δέν ἔσπειρε ἁμαρτίες δέν θά ἦταν δυνατόν νά φυτρώσουν στήν οἰκία του ἀγκάθια καί τριβόλια· ἐάν δέν ἔκρυβε σπινθῆρες ἁμαρτιῶν, δέν θά ἄναβε φωτιά στήν οἰκία του.

Το νόημα της αμαρτίας κατά την διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας

Οἱ φιλακόλουθοι χριστιανοί συχνά–πυκνά ἀκοῦν στίς ἱερές ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας νά ὁμιλοῦν τά τροπάρια γιά ἁμαρτίες πάσης φύσεως. Ὁμιλοῦν γιά “ραθυμίαν, ἀκηδίαν, ἀσωτίαν, ἀσέλγειαν, ἀπληστίαν” καί πολλές ἄλλες.

Αύγουστος 1922: Η κορύφωση της τραγωδίας των χριστιανών της Μικράς Ασίας

Κανένας δέν φαντάζεται ὅτι δέν ἔγινε τό φρικιαστικό ἱστορικό γεγονός, τό ὁποῖο ὀνομάζουμε «Μικρασιατική καταστροφή», δηλαδή ἡ σφαγή μεγάλου μέρους τῶν χριστιανῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης, Ἑλλήνων, Ἀρμενίων, Ἀσσυρίων, ἡ ἀπαγωγή καί ἐξισλαμισμός ἀρκετῶν γυναικῶν καί κοριτσιῶν, καί κακοποίηση, καταλήστευση καί ἐκδίωξη τῶν περισσοτέρων ἀπό τούς ὑπολειπομένους.

Ὁσίου Παϊσίου – Κοιτᾶξτε νὰ ἀδελφωθῆτε

Στίς μέρες μας καί νά μήν θέλουν νά δεθοῦν οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι, θά τούς ἀναγκάση ὁ διάβολος νά δεθοῦν. Ὁ διάβολος μέ τήν πολλή του κακία κάνει τό μεγαλύτερο καλό σήμερα στόν κόσμο. .. Γι᾿ αὐτό κοιτᾶξτε νά ἀδελφωθῆτε πιό πολύ. Ἔτσι θά συμβαδίσουμε ὅλοι μαζί στόν δρόμο πού χαράξαμε, στό ἀπότομο μονοπάτι τῆς ἀνηφόρας γιά τόν γλυκύ Γολγοθᾶ»

Ο εαυτός μας ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδος – το μπέρδεμα του πολιτισμού με την παγκόσμια πολιτική

διαμφισβήτητο εἶναι ἀπό ὅλους ὅτι ὁ Ἑλληνικός Πολιτισμός εἶναι ὁ μεγαλύτερος εἰς τήν Ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος, καί ὅτι ἐκ τοῦ λόγου αὐτοῦ,ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες εἴμαστε ὑπερήφανοι γιά τήν μοναδική προσφορά τῶν προγόνων μας

H αναγκαιότητα για την εξατομικευμένη θεραπεία του καρκίνου

Ὁ καρκίνος εἶναι μία πολυπαραγοντική νόσος, γνωστή γιά τήν ἑτερογένειά της τόσο μεταξύ τῶν διαφόρων τύπων καρκίνου, ὅσο καί μεταξύ ἀσθενῶν μέ τόν ἴδιο τύπο καρκίνου. Ὡστόσο ἀκόμα καί σήμερα ὁ καρκίνος ἀντιμετωπίζεται ὡς μία μονοπαραγοντική νόσος π.χ. ὡς μία λοίμωξη.

Τα δημοτικά τραγούδια της ξενιτειάς

Στίς μεγάλες στιγμές τῆς Ρωμηοσύνης ἀνήκει τό Δημοτικό μας τραγούδι. Μέσα του ζεῖ ἀκέρια ἡ ζωή τοῦ ἔθνους. Βγῆκε ἀπό τά σπλάχνα τοῦ λαοῦ, ἀληθινή ″ἁγιωσύνη τῆς ψυχῆς″ καί ἀφηγεῖται τήν ἱστορία του, τίς χαρές καί τίς λύπες του, τίς ἀντιλήψεις του γιά τήν ζωή καί τόν θάνατο.

Η εορτή του Αγίου Δημητρίου στην Θεσσαλονίκη τον 12o – 14o Αι. μέσα από τις πηγές της εποχής

Σύμφωνα μέ τόν Τιμαρίωνα (ἔργο ἑνός ἀνωνύμου συγγραφέα τοῦ 12ουαἰ.), ὁ κύκλος τῶν ἑορτῶν τοῦ ἁγίου Δημητρίου ἄρχιζε ἕξι μέρες πρίν ἀπό τήν ἑορτή καί τελείωνε τήν ἑπομένη μέρα. Ὁ νομικός συγγραφέας Κωνσταντῖνος Ἀρμενόπουλος (1320 – 1380), ἀναφέρει ὅτι ὁ κύκλος αὐτός διαρκοῦσε ἕναν ὁλόκληρο μῆνα: μῆνα μέν ὑπέρ ὅλον συνεχῶς ὑμνουμένη.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Αὐτοί οἱ στίχοι τοῦ Ὀδυσσέα Ἐλύτη στό «Ἄξιόν Ἐστι» μέ τούς ὁποίους θέλει ἴσως νά ὁρίση τούς ἐπί κεφαλῆς τῆς λογοτεχνίας μας καί πνευματικούς του προγόνους, τοποθετοῦν τόν Παπαδιαμάντη στήν πρώτη θέση στά νεοελληνικά γράμματα, θέση στήν ὁποία τόν τοποθέτησε ἡ ἴδια ἡ ἐποχή του…

Ο Διονύσιος Σολωμός λάτρης της γλώσσας και παραδόσεως του λαού του

Ὁ Διονύσιος Σολωμός ἀπό πολύ νεαρή ἡλικία πίστεψε ὅτι οἱ ποικίλες ἐκφάνσεις τῆς παραδόσεως τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἔχουν ἀξία καί ὅτι πάνω σ᾿ αὐτές ὀφείλει νά στηριχθῆ ἡ παιδεία καί πνευματική καλλιέργεια τοῦ Γένους του. Ἡ λαϊκή δημιουργία καί κυρίως στήν ἔκφρασή της ὡς δημοτικό τραγούδι, σμίγουν στήν ψυχή τοῦ Σολωμοῦ μέ τήν συναισθηματική του ζωή, τήν θρησκευτική του παράδοση καί τήν μητρική του γλῶσσα καί προσφέρουν τό πλῆθος τῶν ὑπέροχων στίχων, οἱ ὁποῖοι κυρίως δίνουν φωνή σέ ὅ,τι ἀνώτερο καί ὑψηλό λάτρεψαν καί ὑπηρέτησαν οἱ πολυάριθμοι ἀγωνιστές τῆς φυλῆς του.

Τα τελευταία εκκλησιαστικά γεγονότα πριν την ανταλλαγή στην Καισάρεια της Καππαδοκίας

Τά τραγικά γιά τόν Ἑλληνισμό τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τόν Πόντο γεγονότα, ὁδήγησαν τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο νά στείλη ἱκανούς ἀρχιερεῖς του σέ διάφορες δύσκολες ἀποστολές. Ἔτσι τό 1918, ἀναθέτει στόν δραστήριο ἐπίσκοπο Σεβαστείας Γερβάσιο Σουμελίδη τήν περισυλλογή τῶν ἐφήβων χριστιανῶν τῶν ἐργαζομένων σέ τουρκικές οἰκογένειες καί στήν συνέχεια (τό 1919) θά ἀναλάμβανε τήν διαποίμανση καί τήν διακυβέρνηση τῶν χριστιανῶν τῆς Μητροπόλεως Κολωνίας.

Ανθιμος Γ΄ Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1822 – 1824)

Κατά τήν ἐκπαιδευτική μου ὑπηρεσία στήν Κωνσταντινούπολη, ἑπτά δάσκαλοι καί καθηγητές ἀπό τήν Ἑλλάδα συνετρώγαμε στήν Πατριαρχική Τράπεζα κάθε Τετάρτη τό μεσημέρι μέ τόν μακαριστό Οἰκουμενικό Πατριάρχη Ἀθηναγόρα Α΄. Σέ κάθε συνάντησή μας ὁ μακαριστός Ἀθηναγόρας ἀναφερόταν στήν προσωπικότητα καί τήν μεγάλη προσφορά τοῦ μακαριστοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κυροῦ Ἀνθίμου Γ΄ τοῦ Ναξίου καί μᾶς ἔλεγε ὅτι εἶχε στό πρόγραμμά του νά εἰσηγηθῆ στήν Πατριαρχική Σύνοδο τήν ἀναγραφή τοῦ «ἐν ταῖς ἁγιολογικαῖς δέλτοις τῆς Ἐκκλησίας».

Η Νίκαια της Ρωμηοσύνης

Ἡ πόλις πού ἀρχικά ὠνομάζετο Κοκκινιά, δημιουργήθηκε μετά τήν καταστροφή τοῦ 1922 ἀπό τούς Ἕλληνες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τοῦ Πόντου. Κατοικήθηκε ἀπό ἀνθρώπους πού προέρχονταν ἀπό διαφορετικές περιοχές τῆς Ἀνατολῆς, μέ διαφορετικές ἀσχολίες, μέ ἄλλη νοοτροπία, ὅμως εἶχαν ὡς συνδετικό κρίκο τήν κοινή ἑλληνική καταγωγή, τήν ἑλληνική γλῶσσα, τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, κοινά ἤθη καί ἔθιμα καί τούς ἕνωνε ἡ κοινή μοίρα τοῦ ἀκουσίου ξερριζωμοῦ.

Η θεσμική συγκρότηση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους (1833 – 1843)

Ἡ Ἀντιβασιλεία τοῦ Ὄθωνα, ἀλλά καί τά χρόνια τῆς βασιλείας τοῦ Βαυαροῦ πρίγκηπα, ὑπῆρξαν ἡ αἰτία νά δημιουργηθοῦν νέες δομές καί θεσμοί στό ἑλληνικό κράτος. Τό λάθος τῶν Βαυαρῶν ὑπῆρξε ὅτι αὐτοί προσπάθησαν νά ἐφαρμόσουν στόν ἑλληνικό λαό πράγματα πού ἦταν ἀντίθετα μέ τήν ἱστορία του καί τήν παράδοσή του. Φυσικό, λοιπόν, ἦταν νά δημιουργηθοῦν διάφορες ἀντιδράσεις, ἀλλά καί πολλά ἀπό αὐτά τά μέτρα νά μήν εὐδοκιμήσουν ποτέ.

Η εξέλιξη των ιατρικών αντιλήψεων στο βυζάντιο κατά τον 9ο Αι. Ιατρική: Τέχνη ή επιστήμη;

Ἡ βυζαντινή ἰατρική ἀποτελεῖ τήν σημαντική γέφυρα γιά τό πέρασμα ἀπό τήν ἀρχαία ἑλληνική στήν λαϊκή ἰατρική μέχρι τόν 18ο αἰῶνα. Πέρασε ἀπό διάφορες φάσεις καί ἐξελίχθηκε σταδιακά ἀπό τέχνη σέ ἐπιστήμη.

Η έννοια της διγλωσσίας στην Άγια Γραφή και την εκκλησιαστική γραμματεία

Διγλωσσία» σύμφωνα μέ διάφορα λεξικά τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, εἶναι τό νά μιλάη ἕνα ἄτομο ἤ ἕνα ἔθνος δύο γλῶσσες ἤ νά χρησιμοποιῆ ἄλλη μορφή γλώσσας στόν προφορικό καί ἄλλη στόν γραπτό λόγο. Μεταφορικά σημαίνει τήν ὑποκριτική χρήση ἀπό ἕνα ἄτομο, ἕνα ὀργανισμό κ.λπ., δύο ἀπόψεων ἀνάλογα μέ τό συμφέρον του (1)

Σκέψεις για την μετάφραση των κειμένων της λατρείας

Ἐσχάτως ἐν μέσῃ καί βαθυτάτῃ κρίσει, βρεθήκαμε οἱ Νεοέλληνες ἐνώπιον ἑνός νέου προβλήματος. Κάποιες φωνές, μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία, ζητοῦν ἐπιμόνως καί ἐπειγόντως νά τελῆται ἡ θεία Λειτουργία στήν καθομιλουμένη γλῶσσα. Πιστεύουν μᾶλλον πώς ἄν αὐτό συμβῆ, θά γεμίσουν οἱ ναοί ἀπό κόσμο καί ἰδιαίτερα ἀπό νέους ἀνθρώπους.

Ακουσα και λάλησα

Ἕνα ἀπόγευμα πού πῆγα στήν Χρυσοσπηλιώτισσα νά προσκυνήσω, κατέβαινε ἀπό τήν σκάλα ἕνα μεγάλο ἀγόρι πού ἀπευθύνθηκε σέ μένα ὀνομαστικά: «Γειά σου, κυρία  ννα». Ὅταν κάποιος μοῦ μιλᾶ ἔτσι, πάντα ψάχνω μέ τό μυαλό μου νά ἀναγνωρίσω κάποιο μαθητῆ μου, καθ᾿ ὅτι δούλεψα ἐδῶ καί στά γύρω χωριά πολλά χρόνια.

Ὁσίου Παϊσίου – Κοιτᾶξτε νὰ ἀδελφωθῆτε

Στίς μέρες μας καί νά μήν θέλουν νά δεθοῦν οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι, θά τούς ἀναγκάση ὁ διάβολος νά δεθοῦν. Ὁ διάβολος μέ τήν πολλή του κακία κάνει τό μεγαλύτερο καλό σήμερα στόν κόσμο. Γιατί ἄς ποῦμε ἕνας πατέρας πού εἶναι πιστός καί θέλει λ.χ. νά κάνη φροντιστήριο στά παιδιά του, θά εἶναι ἀναγκασμένος νά βρῆ ἕναν καλό καί πιστό δάσκαλο γιά νά βάλη στό σπίτι του

Ἐκούσια καὶ ἀκούσια πενία κατὰ τὸν Ἱερὸ Χρυστόστομο

Ἡ ἀρχή τῆς ὀλιγαρκείας, τῆς ὑπερβάσεως δηλαδή τῶν σωματικῶν ἀναγκῶν, ἀνάγεται στήν παραδείσια ζωή τοῦ πρώτου ἀνθρώπου. Στήν Παλαιά Διαθήκη ἀναφέρεται ὅτι ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα ἦταν γυμνοί καί δέν εἶχαν ἀνάγκη οὔτε ἀπό ἐνδύματα, οὔτε ἀπό σπίτι, οὔτε ἀπό τίποτα παρόμοιο, διότι ἐνῶ εἶχαν σώματα δέν ὑπέφεραν τά σωματικά πάθη, καθώς ἡ ἀγάπη καί ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ τούς σκέπαζε καί τούς περιέβαλε.

Μαρτυρία Τουρκάλας

Στίς 24 Ἰουλίου 1923 ὑπογράφτηκε ἡ συνθήκη τῆς Λωζάννης πού ἔθεσε τά ὅρια τῆς σύγχρονης Τουρκίας καί προέβλεπε τήν ὑποχρεωτική ἀνταλλαγή πληθυσμῶν μεταξύ Ἑλλάδος καί Τουρκίας. Στήν ἀνταλλαγή μετακινήθηκαν ἀπό τήν Μικρά Ἀσία στήν Ἑλλάδα 1.650.000 Τοῦρκοι ὑπήκοοι,…

Βάπτιση Καθολικής

Μεγάλωσα μέ τούς εὐσεβεῖς καθολικούς χριστιανικούς γονεῖς μου σέ μία Μητρόπολη, στήν Γερμανία. Στήν Φούλδα ὁ μεγαλύτερος πληθυσμός ἦταν καθολικός καί οἱ περισσότεροι κάτοικοι εἶχαν μία στενή ἤ τοὐλάχιστον χλιαρή σχέση μέ τήν πίστη τους. Ἔτσι, μοῦ ἔχουν μεταφερθῆ ἀπό τά πολύ παιδικά μου χρόνια χριστιανικές ἀρχές μέσα ἀπό τούς γονεῖς μου πού πάλευαν μετά τόν Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο νά φτειάξουν τήν οἰκογένειά τους.

Άκουσα και Λάλησα

Εἶναι ὡραῖο νά βλέπης νέα παιδιά νά τιμοῦν τά Θεῖα καί νά ’ρχωνται γιά προσκύνημα στήν Παναγία, νά τήν ἔχουν στήριγμα καί βοήθειά τους, νά τήν παρακαλᾶνε γιά τήν προκοπή τους

Μαρτυρία Τουρκάλας

Ἀπό τότε πού πίστεψα καί ἀφέθηκα σέ Αὐτόν, μία ἀπερίγραπτη γαλήνη ἁπλώθηκε στό εἶναι μου. Λές καί ἐξαφανίστηκε ὅλο τό βάρος πού ἔνοιωθα στήν ψυχή καί στό σῶμα μου. Μελετῶ τήν Ἁγία Γραφή καί πιστεύω στόν Κύριο μέσα ἀπό τήν καρδιά μου. Φωτίστηκε ὁ δρόμος μου.

Βάπτιση Καθολικής

Ἤμουν πολύ σκεπτική, ἀλλά τί εἶχα νά χάσω; Ὑπάρχει κάπου ἐκεῖ στήν Ἐκκλησία τους μήπως τό μυστικό, γιατί τόσοι Ἕλληνες εἶναι χαμογελαστοί καί χαρούμενοι ἀκόμα ὅταν περνοῦν μεγάλες θλίψεις; Ξεκίνησα νά γίνωμαι περίεργη.