Δημοσιεύσεις ετικέτας «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ»

Από τα φώτα της Αθήνας στα βουνά της Ευρυτανίας για να γίνει κτηνοτρόφος

Χτισμένο στα 970 μέτρα, 70 χιλιόμετρα βορειοανατολικά των Ιωαννίνων, βρίσκεται ένα πανέμορφο, μικρό χωριό που στο παρελθόν έφερε την ονομασία Ντομπρίνοβο ή Δομβρίνοβο. Το Ηλιοχώρι, όπως είναι πλέον γνωστό, είναι ένα ορεινό μικρό χωριό, χτισμένο αμφιθεατρικά σε μια καταπράσινη τοποθεσία των ανατολικών πλαγιών της Τύμφης, με μια ξεχωριστή θέα στην κοιλάδα του ποταμού Ρασενίτη…

Στην Καστανιά της Αιτωλοακαρνανίας, συναντήσαμε τον κύριο Γιώργο. Στα 70 του χρόνια, ο κύριος Γιώργος αποτελεί ζωντανό έμβλημα της ανθρώπινης ανθεκτικότητας και ανδρείας, έχοντας επιλέξει να ζει στο μικρό του χωριό, που πλέον φιλοξενεί μόλις 6 κατοίκους.

Στο βάθος των ορεινών αγκαλιών- στις ανεμοδαρμένες κορυφές στα Όρη του Βάλτου στην Ήπειρο, βρίσκεται το χωριό Γιαννιώτι. Σε αυτόν τον πανέμορφο και ορεινό κόσμο του Γιαννιώτι Άρτας, συναντήσαμε… τον παππού Λάμπρο και τη γιαγιά Ευτυχία…Καθώς καθόμασταν δίπλα στο ζεστό τζάκι, ο παππούς Λάμπρος και η γιαγιά Ευτυχία μοιράστηκαν μαζί μας τις αναμνήσεις τους από τα παλιά – τα δύσκολα χρόνια της νεότητας…

Στα ψηλά βουνά της Καρδίτσας, σε έναν κόσμο όπου ο χρόνος κυλάει αργά και η φύση αγκαλιάζει τη ζωή, συναντήσαμε έναν σοφό άνθρωπο τον κύριο Γιάννη. Στα 95 του χρόνια, βρέθηκε μπροστά μας, ζωντανή μαρτυρία μιας εποχής που η ζωή ήταν σκληρή, αλλά γεμάτη από απλές και βαθιές στιγμές…

Την παραμονή των δημοτικών εκλογών βρέθηκα στην Πίνδο. Για την Καστάνιανη μου ‘χε μιλήσει ο Κωστής, που της είχε αφιερώσει μια εκπομπή ολόκληρη… Με την Εγνατία οδό, ο παλιός δρόμος που ταξιδεύαμε στα παιδικά μας χρόνια για την Κόνιτσα, έγινε ανάμνηση. Μαζί χάθηκαν και ευκαιρίες να γνωρίσουμε τα χωριά μιας υπέροχης ξεχασμένης Ελλάδας.

Με ένα χαμόγελο που φωτίζει το πρόσωπό της, μας μιλά για το φαγητό που αποτέλεσε τη σωτηρία της κατά τη διάρκεια των δύσκολων καιρών – το κραμποκούκι. Ένα παραδοσιακό φαγητό που φτιάχνεται με αγάπη και απλότητα. Τα υλικά είναι ελάχιστα: αλεύρι από καλαμπόκι, λίγο αλάτι και ζεστό νερό…

Στην είσοδο του χωριού, στο νότια υψώματα του, δεσπόζει ένα επιβλητικό μνημείο, το “Οχυρό” του Εχίνου, το οποίο αποτέλεσε μέρος της λεγόμενης «Γραμμής Μεταξά» κατά μήκος των βορείων συνόρων της χώρας, οχυρά τα οποία κατασκευάστηκαν με σκοπό την άμυνα της Ελλάδας σε περίπτωση εισβολής κατά τον επικείμενο ΄Β Παγκόσμιο Πόλεμο…

Σε έναν τόπο όπου η φύση αναδύει την αληθινή ομορφιά της, στο Πετροχώρι Αιτωλοακαρνανίας είχαμε την τιμή να συναντήσουμε τον 92χρονο κύριο Νίκο. Η ζωή του αποτελεί έναν θησαυρό μνήμης, γεμάτο περιπέτειες, αλλά και σοφία…

Παρόλο που μεγάλωσε στις ΗΠΑ, είναι σαφές ότι στην καρδιά του, η Πατρίδα του είναι μόνο μία, η Ελλάδα. Η ιστορία του κύριου Γιάννη είναι μια υπενθύμιση ότι οι ρίζες μας είναι μέρος της ταυτότητάς μας, ανεξαρτήτως του πού βρισκόμαστε στον κόσμο.

Την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2023 μετά από την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, μέλη και φίλοι της Ενωμένης Ρωμηοσύνης στο Καρπενήσι συγκεντρώθηκαμε σε ένα κοντινό χωριό ονομαζόμενο Κλαυσίον. Πρόκειται για χωριό της Ευρυτανίας χτισμένο σε υψόμετρο 780 μέτρων στους πρόποδες του όρους Κώνισκος και στις ανατολικές όχθες του Καρπενησιώτη ποταμού…

Στο χωριό Μπεστιά στην περιοχή της Λάκκας Σουλίου νομού Ιωαννίνων, συναντήσαμε τον κύριο Θεόδωρο Κολιάκη, ετών 75, κτηνοτρόφο και γέννημα – θρέμμα της περιοχής. Ο κύριος Θοδωρής έμαθε να παίζει φλογέρα, τζαμάρα και κλαρίνο…

ο Αλέκος ανοίγει την καρδιά του και μας μιλά για τις δύσκολες στιγμές που συναντά στον κόσμο της κτηνοτροφίας. Μας ενημερώνει για τις αυξήσεις στις ζωοτροφές και την έλλειψη υποδομών, που καθιστούν τη ζωή των κτηνοτρόφων ακόμη πιο δύσκολη.

Ο Παναγιώτης, είχε αφήσει τη γαλήνη των ορεινών τοπίων για να αναζητήσει καλύτερη τύχη στην Αθήνα. Εκεί γνώρισε τη γυναίκα του, δημιούργησε οικογένεια και έφτιαξε μια νέα ζωή. Ωστόσο, η αγάπη του για τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε δεν είχε σβήσει.

«Να ‘χεις την υγειά σου, να σμίγουμε πάντα στο δρόμο» – Ζωντανή συζήτηση με τη γιαγιά Χρυσάνθη

Για 30 ολόκληρα χρόνια, ο Γιώργος ζούσε στην καρδιά της Αθήνας. Το άγχος, το στρες και η συνεχής πίεση είχαν αρχίσει να τον κουράζουν. Ήταν καιρός να αναζητήσει κάτι πιο αληθινό, να επιστρέψει στις ρίζες του και να ζήσει με πιο απλούς ρυθμούς

Η μάνα μου έλεγε”..αν δεν ιδρώσει, ψωμί δε τρως” – Κουβεντούλα με τη κ.Σοφία στην Αυγή Θεσσαλονίκη

Η ιστορία της 83χρονης Ροδάνθης είναι μια μαρτυρία της δύναμης της ανθρώπινης αντοχής και της αξίας της παράδοσης. Μέσα από τις αναμνήσεις της, αναδεικνύεται η αξία της απλότητας, της εργατικότητας και της αγάπης για την οικογένεια και τις παραδόσεις.

Καθώς μεγάλωνε, η Μαρία παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά. Ωστόσο, η τραγωδία συνέβη όταν ένα από τα παιδιά της πέθανε. Αυτό ήταν ένα καταστροφικό πλήγμα για τη Μαρία και την οικογένειά της, και η απώλεια έμεινε μαζί της σε όλη της τη ζωή.

Οι φυσικές ομορφιές, η ζεστή φιλοξενία των ντόπιων, το καλό υγιεινό και παραδοσιακό φαγητό στην ορεινή Γη, ενισχύουν τον αγροτικό τομέα και αποτελούν μέρος για τη βιώσιμη ανάπτυξη της ελληνικής υπαίθρου. Στο μικρό ορεινό χωριό Κλειτσός Ευρυτανίας, η Ειρήνη μας καλοδέχεται…

Η ζωή στο χωριό! Νέοι και κτηνοτροφία

Η κτηνοτροφία αποτελεί το σημαντικό συντελεστή της εθνικής μας οικονομίας, ωστόσο οι νέοι άνθρωποι λόγω της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, βγαίνουν από το επάγγελμα και αρνούνται να εργαστούν στον πρωτογενή τομέα της αγροδιατροφής. Στο Λέχαιο Κορινθίας, συναντήσαμε τον Ανδριανό που εγκατέλειψε το επάγγελμα του Γεωπόνου κι έγινε ένας επιτυχημένος Κτηνοτρόφος.

Το ελληνικό δημοτικό τραγούδι είναι τόσο δραματικό, επικό και λυρικό που δεν υπάρχει αντίστοιχό του στον κόσμο… Στο Καταφύγιο Ορεινής Ναυπακτίας ένα έρημο χωριό των 18 κατοίκων, συναντήσαμε τον μόνιμο κάτοικο και υπηρέτη της δημοτικής μουσικής Απόστολο Ζορμπά…

Είδα ένα γέρο που ΄κλαιγε! Η σκληρή ζωή στα βουνά και το τέλος της κτηνοτροφίας!

Τα υψηλής διατροφικής αξίας τοπικά προϊόντα διατροφής που παράγει η ελληνική ύπαιθρος, σε συνδυασμό με την ζεστή φιλοξενία των ντόπιων κατοίκων, αποτελούν έναν βιώσιμο μοχλό ανάπτυξης. Στις πλαγιές του Παρνασσού, στην Αράχωβα Βοιωτίας, μας υποδέχεται με πολλή αγάπη η ακούραστη γιαγιά Ακτίδα…

Παρέα Ρωμηών και φίλων της ΕΡΩ Κομοτηνής συμμετείχε εθελοντικά στο μάζεμα της ελιάς στον οικισμό Ιάσιο Ροδόπης. Η επιστροφή στο χωριό, έστω και σαν προσωρινό βίωμα, σε ένα ζωντανό παράδειγμα. Ο νεανικός ενθουσιασμός ζυμωθηκε με την αγροτική παράδοση για δύο συναπτές Κυριακές.

Ένα από τα πιο παραδοσιακά επαγγέλματα που είναι προς εξαφάνιση καθώς οι νέοι πλέον δεν έχουν διάθεση να το ακολουθήσουν, διότι είναι επικίνδυνο και κουραστικό, είναι το επάγγελμα του υλοτόμου. Στη σημερινή εποχή, οι δασικές υπηρεσίες φροντίζουν για την ανανέωση και καθαριότητα στα δάση, αναθέτοντας τη δύσκολη και απαραίτητη δουλειά, στους υλοτόμους.

Tο επάγγελμα της παραδοσιακής κτηνοτροφίας, τείνει να εξαφανιστεί, όπως μας περιγράφουν οι λιγοστοί εναπομείναντες τσοπάνηδες στα ορεινά χωριά μας. Στα ύψη το κόστος ζωοτροφών, οι αυξημένες τιμές ηλεκτρικού ρεύματος, εφόδια, φάρμακα, κ.λπ.. νιώθουν σα να είναι ξεχασμένοι από την ελληνική πολιτεία.

Ιστορίες ζωής από την 92χρονη γιαγιά Παναγιώτα. Μας μιλάει για τη ζωή της στο ορεινό χωριό, μας φιλεύει τοπικά αρωματικά βότανα μας συγκινεί με τα λόγια της και μας εξηγεί πως καταπολεμά τη μοναξιά της τρίτης ηλικίας…

Στην Θεσσαλία συναντήσαμε τον τσέλιγκα-παππού Γιώργο, αυτοδίδακτο σκαλιστή του ξύλου που μας συγκλονίζει με την ανθρωπιά και το μεγαλείο της ψυχής του.

Η παραδοσιακή ζωή του χωριού άλλαξε ριζικά.

Η ερήμωση των χωριών, κυρίως των ορεινών, η εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, άφησαν μόνιμες καταστάσεις, οι περισσότεροι κάτοικοι δεν επέστρεψαν ποτέ, συνέχισαν αλλού τη ζωή τους…

Η καλλιέργεια του καλαμποκιού άλλοτε, ήταν η πρώτη φροντίδα προκειμένου οι πρόγονοί μας εξασφαλίσουν τη βασική τους τροφή, ενώ σε κάθε εποχή του χρόνου τρώγεται ψητό ή βραστό. Οι σύγχρονοι διατροφολόγοι επιμένουν ότι το αλεύρι από καλαμπόκι είναι ένας διατροφικός θησαυρός καθώς περιέχει θειαμίνη, νιασίνη αλλά και φυλλικό οξύ.

Η ορεινή κτηνοτροφία ανέθρεψε γενιές και γενιές και σήμερα εξαφανίζεται. Η ανάγκη για βιωσιμότητα της ορεινής πατρίδας και η υποστήριξη των νέων που επιθυμούν να μείνουν πίσω για να ασχοληθούν με την πατροπαράδοτη Ελλάδα είναι απαραίτητη όσο ποτέ.