Δημοσιεύσεις ετικέτας «ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ»

Άλλη φορά, πήγε ένας πατέρας που το παιδί του είχε σκοτωθή σε τροχαίο. Του είπε ότι έβλεπε το παιδί του στον ύπνο του να του λέη ότι δεν το αφήνουν να μπη μέσα. Ο Γέροντας του είπε, «Μήπως το παιδί βλαστημούσε τον Χριστό και την Παναγία;». Πράγματι, αυτό είχε γίνει. Ο Γέροντας είπε στον πατέρα να κάνη….

«Βλέπετε, παιδιά μου, αυτήν την πονεμένη μητέρα; (και τους έδειξε την μητέρα του παιδιού που ήταν πιο πέρα). Αυτή η μητέρα, επειδή έχει μεγάλη πίστη στον Χριστό και υπομένει το πρόβλημα του παιδιού της, αυτή η μητέρα θα πάη στον χώρο των μαρτύρων και θα ευφραίνεται αιωνίως»!

“Να ξέρης, οι εξομολογήσεις που έκανες στον προηγούμενο Πνευματικό σου πιάστηκαν και τα αμαρτήματά σου συγχωρέθηκαν, αλλά, επειδή εσύ έχεις αυτό τον λογισμό και σε βασανίζει, έλα να μου τα πης όλα απ’ την αρχή! Έτσι και έγινε. Θυμάμαι εγώ γονάτισα δίπλα απ’ την Αγία Τράπεζα και την ώρα που άρχισα να εξομολογούμαι όλα τα αμαρτήματά μου απ’ την αρχή…”

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης – Έβγαλε δαιμόνιο από μοναχό

  Έἶ­χα τήν εἰ­κό­να τοῦ Ἁ­γί­ου Νε­κτα­ρί­ου στό Ἱ­ε­ρό. Κά­ποι­ος ἁ­γι­ο­γρά­φος εἶ­πε: ”Μωρέ, τό στό­μα  τοῦ Ἁ­γί­ου εἶ­ναι στρα­βό, στήν ἀ­κρού­λα­”. Ἔκα­­να προ­σευ­χή στόν Ἅ­γι­ο, ἔ­γι­νε ἕ­να συλ­λεί­τουρ­γο καί με­τά εἶ­δα τόν ἅ­γι­ο Νε­κτά­ρι­ο κα­θι­στό νά μοῦ λέ­η: ”Νά τούς πῆς, πώς νά, τώ­ρα πού κά­θο­μαι στήν κα­ρέ­κλα εἶ­μαι ἔτ­σι ὅ­πως ἀ­κρι­βῶς καί στήν εἰ­κό­να­”. Οἱ εἰ­κό­νες ἔ­χουν τήν Χά­ρη τῶν Ἁ­γί­ων».

Ἡ γνωριμία μέ ἕναν Ἅγιο ἀποτελεῖ μεγάλη εὐθύνη γι᾿ αὐτόν πού τόν συνάντησε, πού τόν ἀντίκρυσε μέ τά σαρκικά του μάτια, πού τόν ἄκουσε νά μιλάη. Σέ ἐποχές μάλιστα πού ἡ ἁγιότητα δέν συνηθίζεται. Ἔχει εὐθύνη νά μιμηθῆ τόν Ἅγιο, νά ἐφαρμόση ὅσα ἔμαθε, νά κάνη πράξη τό ἀσυνήθιστο, τήν Χριστιανική ζωή μέ συνέπεια.

Πά­τερ μου, ἐ­κεῖ πού πά­ω τό βρά­δυ στό κελ­λί μου  νά κά­νω τόν κα­νό­να μου, ἔρ­χον­ται αὐ­τοί οἱ πο­νη­ροί⋅ τί τρα­βά­ω ὅ­λη τήν νύχ­τα δέν πε­ρι­γρά­φε­ται μέ λό­γι­α! Εἶ­ναι, πά­τερ μου, 5–6 μα­ζί καί μέ τρα­βᾶ­νε ἀ­π᾽ τά πό­δι­α, μέ χτυ­πᾶ­νε μπου­νι­ές μέ κά­τι μαλ­λι­α­ρά χέ­ρι­α, μέ ἄ­σχη­μα πρό­σω­πα, μέ πό­δι­α σάν κατ­σί­κι­α καί βρω­μᾶ­νε πο­λύ.

Ομιλεί ο ίδιος ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης: Ποίος φοβάται την Θεία Κοινωνία;

«Κάποια άλλη φορά», έλεγε ο Γέροντας, «ευρισκόμουν στην είσοδο της Μονής και βλέπω να μπαίνει από την είσοδο μια γριά. Τη χαιρέτησα και τις λέω:

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

­Έχω πολ­λές ἀρ­ρώ­στι­ες, ἀλ­λά πα­ρα­κά­λε­σα τόν ἅ­γιο Δαυ­ΐδ νά ἔ­χω τίς δο­κι­μα­σί­ες αὐ­τές, ἀλ­λά νά μοῦ δί­νη ὑ­πο­μο­νή, καί νά μήν εἶ­ναι κά­τι σο­βα­ρό.

Ὁ δι­ά­βο­λος!… Ἀ­φοῦ πῆ­γα στόν Ἁ­γι­ό­καμ­πο, βλέ­πω μιά σκο­τει­νιά μπρο­στά μου, ἕ­να ἐμ­πό­διο καί λέ­ω: “Θε­έ μου! Δέν ὑ­πάρ­χει κα­νέ­νας πα­πάς, δέν ὑ­πάρ­χει καμ­μιά ἐκ­κλη­σί­α νά μπῶ μέ­σα νά βο­η­θή­ση νά πά­ω πί­σω στόν ὅ­σιο Δαυ­ΐδ; Ἔ­στω καί ἕ­νας κο­σμι­κός νά μοῦ πῆ νά γυ­ρί­σω! Ποῦ βρί­σκο­μαι!…”. Ξαφ­νι­κά, ἀ­κού­ω μιά φω­νή νά μοῦ λέ­η: “Νι­κό­λα­ε, γύ­ρι­σε σύν­το­μα στόν Ὅ­σιο Δαυ­ΐδ, νά πᾶς νά βα­πτι­στῆς”

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης: Tόν θέ­λω τόν Πα­ρά­δει­σο, αὐ­τός εἶ­ναι ὁ προ­ο­ρι­σμός μου, νά βρῶ μιά ἀ­κρί­τσα νά ἀ­ναπαύω­­μαι, νά μήν βα­σα­νί­ζω­μαι σέ ᾽κεῖ­νο τό αἰ­ώ­νιο πῦρ τῆς κο­λά­σε­ως καί τί­πο­τε ἄλ­λο δέν θέ­λω.
»Δι­ά­βα­σα λί­γο (κά­πο­τε), προ­σευ­χή­θη­κα καί πλά- για­σα, δέν κοι­μή­θη­κα. Καί με­τά ἄρ­χι­σα νά βλέ­πω αὐ­τά. Ἄρ­χι­σε ἡ ψυ­χή μου νά ἀ­νε­βαί­νη στά οὐ­ρά­νια νο­ε­ρῶς καί ἔ­βλε­πε τόν Πα­ρά­δει­σο πνευ­μα­τι­κά. Ξαφ­νι­κά βλέ­πω, ὄ­χι φαν­τά­σμα­τα καί τέ­τοι­α δαι­μο­νι­κά, βλέ­πω ὅ­τι βρί­σκο­μαι κά­που.

“Τότε βλέπω στην εικόνα ζωντανή την Πανα­γία μας, η οποία γύρισε το κεφάλι Της και με κοίταξε με τα μεγάλα μάτια Της και σήκωσε το χέρι Της και μ’ ευλόγησε. Εγώ έχασα την φωνή μου, κόπηκαν τα πόδια μου και με δυσκολία επαναλάμβανα συνεχώς «επάκουσον ημών ο Θεός, επάκουσον ημών ο Θεός», όλο το ίδιο…”

Κά­πο­τε, ἐ­κεῖ στήν Ἁ­γί­α Τριά­δα Πει­ραι­ῶς, ἀ­πέ­ναν­τι, βλέ­πω ἀ­πό μα­κριά ἕ­ναν πα­πά καί τοῦ κά­νω ὑ­πό­κλι­ση, αὐ­τός μοῦ κά­νει νό­η­μα “ἔ­λα–ἐ­δῶ, ἔ­λα–ἐ­δῶ”.

«Αρχίζοντας την Ιερατική ζωή στο Μοναστήρι», έ­λεγε o Γέροντας, «στο τυπικό των καθημερινών Ιερών Ακολουθιών προστέθηκε και η τέλεση της καθημερινής Θείας Λειτουργίας. Το πρωί – όρθρου βαθέως – αρχίζαμε την Ακολουθία και πριν ξημερώσει καλά τελειώναμε τη Θεία Λειτουργία. Έτσι κοινωνώντας καθημερινά τ’ Άχραντα Μυστήρια ένοιωθα τέτοια δύναμη μέσα μου που ήμουν σαν λιοντάρι…»

…Όταν στο Γέροντα αναφέρθηκε ότι, κατόπιν αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου, στα άτομα αυτά (καθολικούς) είναι αρκετό το μυστήριο του Χρίσματος, χωρίς το Βάπτισμα, ο Γέροντας είπε: – Δεν γνωρίζω τι αποφάσισε η Ιερά Σύνοδος. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι το Ευαγγέλιο λέει: «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται». Γι’ αυτό πρέπει να γίνεται κανονικά το μυστήριο του Βαπτίσματος και του Χρίσματος.

ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ από το Βιβλίο “Ο ΓΕΡΩΝ ΙΑΚΩΒΟΣ   ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ–ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ–ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ” της σειράς ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΒΙΩΜΑ  4

Η μη­τέ­ρα μου ἔ­κα­νε με­τά­νοι­ες, δε­ή­σεις, προ­σευ­χές, νη­στεῖ­ες. Ἔ­τσι γι­α­τρευ­ό­μα­σταν τό­τε. Ἀ­πό μι­κρό, μέ εἶ­χε μά­θει ἡ μαν­νού­λα μου νά τη­ρῶ τήν τά­ξη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, νη­στεῖ­ες, με­τά­νοι­ες

Κάποτε μου είχε αναφέρει να προσέχω να μη με πειράζη κανείς με πονηρές κινήσεις χάριν αστεϊσμού. Ως παράδειγμα ανέφερε ότι, όταν ο ίδιος ο Γέροντας ήταν στο στρατό, μια φορά που έκαναν “βήμα” κάποιος τον σκούντησε για πείραγμα στα οπίσθια, με την κάνη του όπλου. Ο άγιος αμέσως όχι μόνο σταμάτησε, αλλά αναστάτωσε όλο το τάγμα με τις διαμαρτυρίες του. Έτσι απέτρεψε την πιθανότητα επανάληψης τέτοιων ενεργειών.

…είχα μείνει στην παραπροτελευταία σελίδα και με μια εκ βάθους καρδίας μικρή προσευχή είπα: “Σε παρακαλώ Άγιε μου Ιάκωβε… Δε σε ξέρω…. Δε σε γνωρίζω… Εάν γίνεται κάνε με καλά και να είμαι κοντά στα παιδιά μου και στην οικογένεια μου”…. Και κοιμάμαι… Μέσα σε μια ώρα ύπνου βλέπω τον ίδιο τον Άγιο να μου λέει και να θυμάσαι ότι εσένα ο Χριστός σε έκανε καλά. Και χάθηκε…

Κάποτε ἦλθαν στόν ἅγιο Ἰάκωβο δύο παιδιά ἀπό Ἀθήνα καί εἶχαν μαζί τους μία κοπέλα, πού ζοῦσε στήν ἁμαρτία. Μόλις ἔφτασαν στήν Μονή συνάντησαν τόν Γέροντα, ὁ ὁποῖος μέ πραότητα καί γλυκιά καί ἤρεμη φωνή καλωσόρισε τά παιδιά…

Όσιος Γέροντας Ιάκωβος: «Να ποιός φοβάται και δεν θέλει την Θεία Κοινωνία»

Ένα απόγευμα όμως, εκεί που προσευχότανε του εμφανίστηκε ολοζώντανη η Αγία Παρασκευή, ακριβώς όπως ήταν στη εικόνα. Το παιδί τρόμαξε και έφυγε. Ξαναπήγε άλλη μέρα και του εμφανίστηκε πάλι. Έφυγε τρέχοντας μα η Αγία του μίλησε γλύκα και τον καθησύχασε λέγοντάς του ποια είναι. Ο Ιάκωβος έκατσε δειλά-δειλά κοντά της και την άκουγε…

Όταν έφθασα στο Μοναστήρι και είδα τον Γέροντά μου στο φέρετρο, έτρεχαν ασταμάτητα τα δάκρυά μου! Είχε ένα γλυκύτατο πρόσωπο. Σου έδινε την εντύπωση ότι κοιμόταν. Το σώμα του ήταν εύκαμπτο, μαλακό και τρυφερό! Η θερμοκρασία του σώματός του ήταν η φυσιολογική. Είχε σημάδια αγιότητος!

«Οικογένεια… “Δίχως λουλούδια και παιδιά, ποια θα ‘χε ο κόσμος ομορφιά;”» Σεζόν 2η – Επεισόδιο 8ο – «Λόγοι Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη για την οικογένεια», μιλά ο ίδιος ο Άγιος Ιάκωβος.

Άγιος Ιάκωβος: «Άνθρωπος που δεν είναι ταπεινός δεν μπορεί να αγαπήσει»

“Δεν μπόρεσα, παιδί μου, να πάω στην κηδεία της κυρίας Αγγελικής, παρ’ όλο που το ήθελα πολύ, γιατί είμαι άρρωστος με την καρδιά μου και δεν μπορούσα να ταξιδέψω. Όμως, με συγχωρείτε, έφυγα, παιδί μου, πνευματικώ τω τρόπω. Άγγελος Κυρίου με πήρε…”

Άγιος Ιάκωβος: Θεράπευσε την Γερόντισσα Μακρίνα με την προσευχή του

Εκδήλωση της Ενωμένης Ρωμηοσύνης στο Καρπενήσι για τον Όσιο Ιάκωβο Τσαλικη

Η θαυμαστή εμφάνιση του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου, όπως περιγράφεται από τον Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη και όσα του είπε για τα επερχόμενα. Ο ήχος έχει βελτιωθεί κατόπιν ψηφιακής επεξεργασίας –

Ποιός εἶναι ὁ σκοπός ὕπαρξης τῶν Ἁγίων Λειψάνων στήν Ὀρθοδοξία μας καί πῶς μποροῦμε νά σταθοῦμε καί νά ἀξιοποιήσουμε τήν ἰαματική τους Χάρη καί εὐλογία.

Έρχομαι στην Αθήνα, πρώτη ερώτηση της πρεσβυτέρας, «τι σου είπε ο Γέροντας για την Νεκταρία;». Εγώ όπως πάντοτε “εξυπνάκιας”, απάντησα με απρεπή τρόπο. – Ο Γέροντας σήμερα δεν είχε φόρμα. – Θα δούμε, λέει η πρεσβυτέρα, ποιος θα δικαιωθή τελικά. Ο Γέροντας, απ’ ό,τι μου είπες, είναι ήδη αντίθετος.