Μέσα στο καθένα απ’ αυτά βρίσκεται το παληό και σεβάσμιο εικόνισμά της με το μελαχροινό και χρυσοκέρινο πρόσωπό της, που το βρέχουνε ολοένα τα δάκρυα του βασανισμένου λαού μας, γιατί δεν έχουμε άλλη να μας βοηθήσει, παρεκτός από την Παναγία, «άλλην γαρ ουκ έχομεν αμαρτωλοί προς Θεόν εν κινδύνοις και θλίψεσιν αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών».
Όταν ήµουν στην Μονή Φιλοθέου, µια φορά, αµέσως µετά την αγρυπνία της Παναγίας µε έστειλε ένας Προιστάµενος να πάω ένα γραµµα στην Μονή Ιβήρων. Ύστερα έπρεπε να πάω κάτω στον αρσανά της µονής και να περιµένω ένα γεροντάκι που θα ερχόταν µε το καραβάκι, για να το συνοδεύσω στο µοναστήρι µας – απόσταση µιαµιση ώρα µε τα πόδια.
Ω Δέσποινα μας Παναγία
γλυκιά Μητέρα του Χριστού
Σύ που χαρίζεις ευλογία
μέσ’ στην ψυχή κάθε πιστού
Ομιλία του πατρός Γεωργίου Μεταλληνού, με θέμα “Η Παναγία μας και η άσκσηση”, πραγματοποιήθηκε στις 20 Νοεμβρίου του 1997.
Από τη θέση εκείνη, του ιερού, ο γέρο-Ηλιόδωρος, κάθε μέρα όταν αρχίναγε ο ψάλτης το «Αινούμεν, ευλογούμεν και προσκυνούμεν τον Κύριον», έβλεπε με τα μάτια της ψυχής, σαν όραμα, μια μαυροφορεμένη, μεγαλόπρεπη γυναίκα, που τη συνόδευαν δύο Άγγελοι με ολόχρυσο θυμιατό στο χέρι και θυμίαζε το ναό. Περνούσε σε από τα στασίδια των μοναχών και θυμίαζε μέχρι που τελείωνε η «Τιμιωτέρα» και η εννάτη ωδή.
Εἶμαι εὐχαριστημένος… Ἀντιστάθηκα στὶς πιὸ μεγάλες καὶ γοητευτικὲς προτάσεις… Θὰ εἶχα προχωρήσει κατὰ χίλια βήματα στὴ σταδιοδρομία μου, ἀλλὰ ἔξω ἀπὸ τὶς ἀρχές μου, ἀπὸ τὴν ἀτμόσφαιρά μας. Δὲν τὸ θέλησα καὶ οὔτε θὰ τὸ θελήσω ποτέ… Ἐλπίζω στὴ θεϊκὴ προστασία.
Κείνο που΄λεγε στους Ρωμαίους ο Απόστολος των Εθνών, ο Μέγας Παύλος: «Ουδέ του τρέχοντος, ουδέ του θέλοντος,
αλλά του ελεούντος Θεού…» . Και στην ίδια μεριά, (κάπου πιο πριν ή πιο μετά, που να θυμάμαι;) μας ρωτάει για να αναρωτηθούμε και να το επιβεβαιώσουμε όλο τούτο το σκεφτικό: «Ει ο Θεός μεθ΄ημών, τις καθ΄ημών;»
Ἐγώ ὅλως μηχανικῶς ἔλαβον θέσιν ἡμιγονυπετῆ, ἵνα ἀσπασθῶ τήν δεξιάν της. Ἐκ τῆς συγκινήσεως οἱ ὀφθαλμοί μου ἐδάκρυζον, οἱ πόδες καί τά χείλη μου ἔτρεμον ἐπί πολλήν ὥραν. Ἤκουσα νά ὁμιλῆ: «Εἶμαι ἡ Παναγία. Μή φοβᾶσαι, παιδί μου. Ἐγώ ἐνεφανίσθην νά σοῦ εἰπῶ τρεῖς λόγους, τούς ὁποίους νά μή λησμονήσῃς.
Ἡ Παναγία μας εἶναι τὸ πιὸ τιμημένο πρόσωπο στὴν Ἐκκλησία μας, ἀφοῦ συνεργάστηκε στὸ σχέδιο τῆς ἐνανθρώπισης τοῦ Θεοῦ καὶ ἔφερε στὸν κόσμο τὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτὴ μας Χριστό.
Διηγοῦνται παλαιοί Ἁγιορεῖτες ὅτι κάποτε στή Νέα Σκήτη ὑπῆρχε ἕνας εὐλαβής καί ἀγωνιστής μοναχός. Ἀλλά μή γνωρίζοντας ἐργόχειρο, ζοῦσε ἀπό εὐλογίες (ἐλεημοσύνες). Ὁπότε μία φορά τοῦ παρουσιάστηκε ἡ Παναγία καί τοῦ λέγει:
Διηγήθηκε ἡ Μεσολογγίτισσα Γεωργία Μωραΐτου: «Τό ἔτος 1918 ἔπεσε θανατηφόρα γρίππη στό Μεσολόγγι. Παρ᾽ ὅλες τίς φιλότιμες προσπάθειες τῶν γιατρῶν, ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλον κολλοῦσαν γρίππη καί μετά ἀπό λίγες μέρες πέθαιναν ἐξαντλημένοι.
Πόσο δίκαιο είχε ο μακαριστός αγιορείτης ιερομόναχος Αθανάσιος Ιβηρίτης που απευθυνόμενος στον λόγιο μοναχό Θεόκλητο Διονυσιάτη, κλαίγοντας έγραφε αναφερόμενος στα δάκρυα που χύνονται στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Πορταΐτισσας: «Τα ωραιότερα γράμματα θα εγράφοντο με δάκρυα, αν ήταν μαύρα ως μελάνη…».
Η σημαντικότερη εορτή του θέρου, γνωστή και ως το Πάσχα του καλοκαιριού, εορτάζουμε το δεκαπενταύγουστο. Ο λαός μας σύσσωμος και με τις εκδηλώσεις του τιμά την άγια αυτή ημέρα, απ΄ άκρου είς άκρο του Ελληνισμού.
Ἀνάφερε, λοιπόν, ταῦτα καὶ ἐγγράφως εἰς τὸν Διοικητήν σου, ἳνα μὴ πτοηθῆ πρὸ οὐδενὸς κωλύματος, καθότι ὑπὸ τὴν προστασίαν Μου ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς θὰ νικήση!
Δεν είναι η Παναγία μία απλή γυναίκα, ούτε όμως και μία θεότητα, είναι μία ξεχωριστή ύπαρξη την οποία διάλεξε ο Θεός να γίνει μητέρα Του και κατ’ επέκταση, μητέρα της οικουμένης. Στην περίοδο των Χριστουγέννων που σιγά σιγά οδεύουμε, ο θεολογικός λόγος στρέφεται δικαίως γύρω από το Πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.
Η ενορία Αγίας Παρασκευής Πλατάνης Εδέσσης εορτάζει την ιερά εικόνα της Θεοτόκου της «Ιεροσολυμίτισσας» στις 25 και 26 Οκτωβρίου.
Ἑξαιρετικὴ τιμὴ ἀπονέμει ἡ ἐκκλησία μας στὴν Θεοτόκο. Αὐτὸ φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι τὴν ὀνομαζει Παναγία. Ἀλλὰ ἐνῷ οἱ ἥρωες τῆς πίστεως ἔχουν τὴν ὀνομασία ἅγιος (ἅγιος Δημήτριος, ἅγιος Νικόλαος…καὶ οἱ γυναῖκες ἁγία Βαρβάρα, ἁγία Αἰκατερίνη…), τὴν κυρία Θεοτόκο τὴ λέμε Παναγία!
Πρὶν ἀπὸ μερικὲς ἑβδομάδες ἐπισκέφθηκα ἕνα τυπογραφεῖο, γιὰ μία ἔρευνα κόστους ἐκτυπώσεως τῆς ἱστορίας τοῦ χωριοῦ μου. Σ᾿ ἕνα πάγκο ὑπῆρχαν πεταμένες σελίδες ἀπὸ διάφορα περιοδικὰ καὶ βιβλία, ποὺ εἶχαν τυπωθεῖ πρόσφατα. Στὰ χέρια μου βρέθηκαν δύο ἀπὸ αὐτὲς ἀπὸ κάποιο βιβλίο, ἀγνώστου τίτλου καὶ συγγραφέα.
Ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τήν ἀγκαλιά καί στοργή τῆς μάννας μας, περισσότερο ἀπό παλάτια καί μεγάλους θησαυρούς. Ἡ ἀγκαλιά της μᾶς μεταδίδει πνοή καί ζωή. Ἀλλά ἀκόμη πιό πολύ, ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τή σκέπη καί τήν ἀγκαλιά τῆς μεγάλης Μητέρας μας· αὐτή τήν ἴδια ἀγκαλιά πού κράτησε μέσα της τόν Θεό μας …
Φέτος καί ἡ κοινωνία πληγωμένη παρά ποτέ, σχεδόν «καμένη», ἀναζητᾶ τήν Παρουσία τῆς Παναγίας. Τήν ἐπικαλεῖται ἰδιαιτέρως, καί ἐκείνη θά κάνει αὐτό ποῦ ἔκανε καί κάνει πάντα, θά πλησιάσει ὡς «θρηνωδοῦσα», ὡς «παρηγορήτρια», ὡς «Γιάτρισσα», ὡς «ἡ πάντων χαρά», καί ὡς ἡ μόνη των ἀνθρώπων ἐλπίδα!
Σύμφωνα μέ ἀρχαῖα παράδοση ὑποσχέθηκε στόν πρῶτο οἰκιστή τοῦ Ἁγίου Ὅρους Ὅσιο Πέτρο τόν Ἀθωνίτη, πώς Αὐτή θά εἶναι «προνοητῆς, ἰατρός καί προφεύς» τῶν μοναχῶν ὅσο διαγουν τήν ἐπί γῆς ζωή τους. Καί ὅταν τελειώσουν στό Ἅγιον Ὅρος τή ζωή τους, θά ζητήσει ἀπό τόν Υἱό καί Θεό τῆς «τελείαν συγχώρησην τῶν ἁμαρτιῶν» τους.
Ἡ Παναγία ἔκανε κάτι μοναδικό. Χρησιμοποίησε τὰ δῶρα, τὰ ὁποῖα εἶχε δώσει ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο καὶ ἔτσι νίκησε τὴν ἁμαρτία. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἔχουμε στὸ πρόσωπό της τὸν τέλειο ἄνθρωπο.
Στὰ κυκλαδίτικα νησιὰ τὰ κάτασπρα ξωκλήσια σὰν τὰ μαργαριτάρια τῶν κοχυλῶν στολίζουν τὴ βουνίσια φύση τους στὴν ἀγκαλιὰ τῆς θάλασσας.
«Ἡ Παναγία εἶναι τό πολύτιμο δῶρο τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους». Αὐτήν πρόσφερε σέ ἐμᾶς ἤδη ἀπό τήν στιγμή τῆς Σταυρώσεώς Του. Εἶπε, ἀπευθυνόμενος στόν εὐαγγελιστή καί ἀγαπημένο μαθητή Τοῦ Ἰωάννη: «ἰδού ἡ μήτηρ σου…».
Θα ακούσουμε ιστορικά τραγούδια, τραγούδια που μιλούν για την Παναγία και τον Χρίστο. Εξυμνούν την βοήθεια και προστασία που προσφέρει διαχρονικά η Παναγία, η Μάνα μας, στο γένος των Ελλήνων.
Η Θαυμαστή Εικόνα της Παναγίας στο Γερακάρι Αγιάς
Πόσο πολύ εννοούσε τη φράση «θέλημα Θεού» μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου απέδειξε ο Στέλιος Μανωλάς. Ο προπονητής της […]
Γράφει ο Θεολόγος – Εκκλησιαστικός Ιστορικό ς- Νομικός κ. Ιωάννης Ελ. Σιδηρας ΖΩΟΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΠΑΛΟΥΚΙΩΤΙΣΣΑ-Η ΕΞΩΚΑΣΤΡΙΝΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ Το […]
Περσυνάκη Ἐμμανουήλ καθηγητοῦ-ἱεροψάλτου Οἱ «προβεβηκότες τῇ ἡλικίᾳ» Θεοπατέρες Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴ νηστεία ἐξανάγκασαν τοὺς φυσικοὺς […]
τοῦ ἀρχιμ.Ἰακώβου Κανάκη Τί πιό ἐπιτυχημένο μήνυμα στήν σχέση μας μέ τόν Θεό. Οἱ ἅγιοι μιλοῦν γιά ἔρωτα Θεοῦ. […]
Στις δυσκολίες της ζωής να λες ‘’Παναγιά μου’’ – Αυτή ξέρει, βλέπει, παρακολουθεί, βοηθάει! Η παρουσία της Παναγίας […]
Κάπου είχα ακούσει πως καμία προσευχή δεν πάει χαμένη… Κάθε ικεσία που βγαίνει ειλικρινά, γεμάτη δάκρυα, ποτέ δεν χάνεται… […]
