Νὰ προσέχετε, ἀδελφοί μου, οἱ κοσμικοὶ νὰ μὴ κατηγορῆτε τοὺς παπάδες σας, νὰ μὴ τοὺς ὑβρίζετε καὶ νὰ μὴ τοὺς παραμελῆτε, διότι βάνετε φωτιὰ καὶ καίεσθε· διότι οἱ παπάδες εἶνε ἀνώτεροι καὶ ἀπὸ τοὺς Ἀγγέλους καὶ ἀπὸ τοὺς βασιλεῖς.
Ένας από τους αγίους πατέρες είπε: Ήταν ένας γέροντας αναχωρητής, τίμιος, και πήγα μια φορά σ’ αυτόν, όταν ήμουν καταπονημένος από τους πειρασμούς. Αυτός ήταν άρρωστος και κατάκοιτος και, αφού τον χαιρέτησα, κάθισα κοντά του και του είπα:- Κάνε μια ευχή για μένα, πάτερ, διότι πολύ θλίβομαι από τους πειρασμούς των δαιμόνων.
Ο Θεός των Χριστιανών, ήδη από τα χρόνια που Τον κήρυτταν για πρώτη φορά, ξεχώρισε ως Θεός ελέους. «Σὸν γάρ ἐστι τὸ ἐλεεῖν καὶ σώζειν ἡµᾶς, ὁ Θεὸς ἡµῶν» διαβάζουμε στον Όρθρο. Αυτό τον ξεχωρίζει από τους άλλους «θεούς» που έχουν ως τώρα λατρευτεί, και βέβαια από όλα τα κοσμικά συστήματα. Εκεί θεμελιώνεται η φιλανθρωπία και η αγάπη Του, στο ότι συγχωρεί και αγαπά όσους αθετούν το νόμο Του και αμαρτάνουν εναντίον των θείων βουλών Του.
ούτο σας λέγω και σας παραγγέλω· καν ο ουρανός να κατεβή κάτω, καν η γη να ανεβή επάνω, καν όλος ο κόσμος να χαλάση, σήμερον, αύριον, να μη σας μέλλη τι έχει να κάμη ο Θεός.
Ο μακαριστός γέροντας Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης († 1959), προσπαθώντας να στηρίξει ένα νέο μοναχό, που τον πολεμούσαν λογισμοί φυγής κι επιστροφής στους γονείς του, διηγήθηκε το ακόλουθο θαυμαστό γεγονός: Λίγο πριν έρθω εδώ, στα Κατουνάκια, εκοιμήθη κάποιος μοναχός, υποτακτικός σ’ ένα τυφλό γέροντα. Άκουσε τι έγινε κάποτε μ’ αυτόν:
Λέγονται πειρασμοί, επειδή γεννούν πείρα και κατά τον αόρατο πόλεμο γίνονται φορείς πνευματικής γνώσεως στους προσεκτικούς. Πειρασμός είναι και λέγεται κάθε αντίθεση στον αγώνα μας για την πίστη και την ευσέβεια, ενώ φροντίζουμε για την υποταγή μας στον Θεό. Κατά την γνώμη των Πατέρων υπάρχουν ποικίλες υποδιαιρέσεις πειρασμών.
Γιατί μερικές φορές, ενώ η συνείδηση μας ελέγχει, δεν κάνουμε τον ανάλογο αγώνα, για να διορθωθούμε;- Αυτό μπορεί να συμβή και από ένα τσάκισμα ψυχικό. Όταν είναι κανείς πανικοβλημένος από κάποιον πειρασμό, θέλει να αγωνισθή, αλλά δεν έχει διάθεση, δεν έχει ψυχική δύναμη. Τότε πρέπει να τακτοποιηθή εσωτερικά με την εξομολόγηση.
Η αυστηρότητα προς τους πλησίον μας είναι επικίνδυνη. Ο αυστηρός άνθρωπος μπορεί να προοδεύσει μονάχα μέχρις ενός σημείου, και παραμένει απλά στο επίπεδο της φυσικής εγκράτειας.
«Όλο το κακό ξεκινάει από την απιστία. Απομακρύνθηκαν οι άνθρωποι από την Εκκλησία και στράφηκαν στην αμαρτία. Έλειψε ο φόβος του Θεού. Μπήκε πολύ η λογική. Κλονίζεται η πίστη ήδη από την παιδική ηλικία, με τον τρόπο που γράφονται σήμερα τα βιβλία στα σχολεία. Αγρίεψαν οι άνθρωποι. Δεν βλέπει κανείς εύκολα φυσιολογικούς ανθρώπους. Λευκές, μαύρες μαγείες. Υπάρχει στους πολλούς ανθρώπους κάποια δαιμονική επίδραση. Πλήθυναν τα ψυχοφάρμακα.
«Αυτά που θέλετε να πείτε στα παιδιά σας, να τα λέτε με την προσευχή σας.Τα παιδιά δεν ακούν με τα αυτιά, μόνο όταν έρχεται η Θεία Χάρις που τα φωτίζει, τότε ακούνε αυτά που θέλουμε να τους πούμε. Όταν θέλετε να πείτε κάτι στα παιδιά σας, πέστε το στην Παναγία κι αυτή θα ενεργήσει.Η προσευχή σας αυτή θα γίνει ζωογόνος πνοή, πνευματικό χάδι, που χαϊδεύει, αγκαλιάζει, έλκει τα παιδιά…»
Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο από την καθαρή καρδιά, γιατί μια τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού. Και τι είναι ενδοξότερο από το θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτα. Λέει ο Θεός γι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά: «Θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου». (Β’ Κορ. 6, 16).
Ο π. Αρσένιος Μαχαιριώτης (Ηγούμενος Μαχαιρά 1999 – †2004) μιλά για την εξομολόγηση και τη νηστεία στα παιδάκια, σε ομιλία που έγινε στις 29/6/2004 στο Birmingham.
Τον καθένα από μας τον βασανίζει το ερώτημα: τι θα γίνει με μας και τι μας περιμένει μετά το θάνατο; Μία σαφή απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα μόνοι μας δεν μπορούμε να την βρούμε. Αλλά η Αγία Γραφή και πρώτα απ’ όλα ο λόγος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μας αποκαλύπτουν αυτό το μυστικό.
Η Παναγία κατέχει ξεχωριστή θέση στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Βρίσκεται πάνω από όλους τους Αγίους. Είναι αμέσως μετά τον τριαδικό Θεό. Η Πρώτη μετά τον Ένα, τον Χριστό. Ο πρώτος τέλειος άνθρωπος μετά τον Θεάνθρωπο Χριστό. Στο πρόσωπο της κατεδείχθη ότι «Θεός ανθρώπω μείγνυται», αφού αξιώθηκε να κυοφορήσει με υπερφυσικούς όρους τον απρόσιτο και ασώματο Θεό.
Το 1860 ο Πύργος Ηλείας μαστίζεται απο πανώλη (πανούκλα). Δεκάδες άνθρωποι πεθαίνουν και η νόσος φαίνεται ανίκητη. Οι κάτοικοι μετά από συνεχείς παρακλήσεις σώζονται από θαύμα του Αγίου Χαραλάμπους, όπου τον είδαν να διώχνει ένα λευκό σύννεφο και να το ρίχνει στην θάλασσα.
Οἱ Εὐρωπαῖοι σύμμαχοί μας – οἱ Ἰταλοί, οἱ Ἄγγλοι, οἱ Γάλλοι – μᾶς πρόδωσαν καὶ μᾶς κατέστρεψαν. Ἐξαιτίας τοὺς χάσαμε τὴν πόλη ἀλλὰ καὶ τὴ Μ. Ἀσία. Ἐξαιτίας τὺς εἴχαμε τουρκοκρατία γιὰ πεντακόσια χρόνια. Ἀλλὰ ἀντέξαμε κι ὁ λαὸς ἔμεινε πιστὸς στὴ ρωμιοσύνη καὶ τὴν ὀρθοδοξία καὶ τὰ κρυφὰ σχολεῖα ὅπου τα ἑλληνόπουλα διδάσκονταν τὰ γράμματα ἀπὸ τὸ ψαλτήρι κι ἄλλα ἱερὰ βιβλία. Μᾶς κατατρέχουν καὶ μᾶς φθονοῦν γιατί δὲν μποροῦν νὰ χωνέψουν πὼς ἕνα μικρὸ κράτος ἔχει τόση χάρη ἀπὸ τὸ Θεό.
Λοιπόν, εἶδα σέ ὅραμα ὅτι θά πήγαινα μακρινό ταξίδι καί ἔπρεπε νά ἑτοιμάσωτά χαρτιά μου, διαβατήριο, συνάλλαγμα κ.λπ., ἀλλά οἱ ὑπάλληλοι δέν μοῦ ἔκαναν τά χαρτιά. Ἐκεῖ ἦταν πολλοί ἄνθρωποι, ὅμως δέν ὑπῆρχε κανείς νά μέ βοηθήση. «Ποιός θά μέ βοηθήση; λέω. Μά δέν βρίσκεται κανένας, γιά νά ἐνδιαφερθῆ;». Εἶχα μία ἀγωνία!…
Τὸ κάλλος τῆς Παναγίας, δὲν εἶναι κάλλος σαρκικό, ἀλλὰ πνευματικό, γιατί ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ὁ πόνος κι ἡ ἁγιότητα, ὑπάρχει μονάχα κάλλος πνευματικό. Τὸ σαρκικὸ κάλλος φέρνει τὴ σαρκικὴ ἔξαψη, ἐνῶ τὸ πνευματικὸ κάλλος φέρνει κατάνυξη, σεβασμὸ κι ἁγνὴ ἀγάπη.
Η Κυρία Θεοτόκος κατά τον έξω χαρακτήρα και ήθος του σώματος ήτο σεμνή και σεβάσμια κατά πάντα, ολίγα και απαραίτητα λαλούσα, ήτο ογλήγορος εις το υπακούειν και ευπροσήγορος, ετίμα όλους και επροσκύνει, είχε το μέγεθος του σώματος μέσον και σύμμετρον, δεν επαρουσιάζετο εις κάθε άνθρωπον, ήτο μακράν από τόν γέλωτα και έξω από κάθε ταραχήν και θυμόν.
Κάθε φορὰ ποὺ ἔλεγε τὸν στίχο, ἔκανε καὶ μιὰ στρωτὴ μετάνοια. Ἐγὼ διάβαζα: «Ἄρτος ζωῆς αἰωνιζούσης γενέσθω μοι τὸ σῶμα Σου τὸ ἅγιο…». Θεοσκότεινα ὅλα, νύχτα, μεσάνυχτα στὴν ἔρημο. Ὅταν φθάσαμε στὸν στίχο ποὺ λέγει: «Μαρία Μῆτερ Θεοῦ, τῆς εὐωδίας τὸ σεπτὸ σκήνωμα..», ἐκεῖ ἀκριβῶς, ἄκουσα ἕνα πράγμα, σὰν ἀέρας μπῆκε στὸ Ἐκκλησάκι. Νόμισα ὅτι ἄνοιξε τὸ παράθυρο ὁ Γέροντας, ἀλλὰ ἦταν δίπλα μου.
Η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στη Βηρυτό αποτελεί το θέμα ενός βίντεο του BBC, με το βρετανικό δίκτυο να σημειώνει ότι η «επιβίωση» του ιερού από την πανίσχυρη έκρηξη φέρνει ελπίδα. Σύμφωνα με το BBC, o συγκεκριμένος ναός στη γειτονιά Αχράφιεχ απέχει λιγότερο από ένα χιλιόμετρο από το σημείο που σημειώθηκε η έκρηξη στο λιμάνι, η οποία στοίχισε δεκάδες ανθρώπινες ζωές.
Ἀδαμάντινο σκεῦος τῆς χάριτος, κρυστάλλινο σκήνωμα τοῦ πλούτου καὶ τῶν χαρισμάτων τῆς θεότητος.
Ἰσαπόστολος γιατί ἀνέστησε ἀπὸ τὴν τέφρα τῆς ἐκκοσμίκευσης τὴν Ἀμερικανικὴ Ὀρθόδοξη ἐκκλησία, ἀλλὰ ἐπηρέασε μὲ τὰ πυρφόρα κυρήγματά του καὶ γενικὰ τὸν προφητικὸ λόγο του ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς ὑφηλίου. Μάρτυρας γιατί κονταροχτυπήθηκε μὲ τὴ μασσωνία καὶ τὸν Σιωνισμὸ στὸ κέντρο τῶν Ἀντιχρίστων προγραμματισμῶν.
Το κλειδί που ελκύει την Χάρη – Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Ὅταν ξεκινᾶς γιὰ τὸν Ναό, νὰ λὲς μὲ τὸν λογισμό σου: «Ποῦ πηγαίνω; Τώρα μπαίνω στὸν Οἶκο τοῦ Θεοῦ. Τί κάνω; Προσκυνῶ τὶς εἰκόνες, τὸν Θεό». Ἀπὸ τὸ κελλί σου ἢ ἀπὸ τὸ διακόνημά σου πηγαίνεις στὸν Ναό. Ἀπὸ τὸν Ναὸ νὰ πᾶς στὸν Οὐρανὸ καὶ πιὸ ἐκεῖ ἀκόμη, στὸν Θεό
Έλεγε ο αββάς Ζωσιμάς: «Ήταν κάποτε ένας αδελφός που είχε μείνει μαζί μου και είχε πάρει από εμένα το μοναχικό σχήμα, τον οποίο καθοδήγησα με πολλή φροντίδα στο αγαθό, γιατί ήταν ευαίσθητος και χρειαζόταν πολλή επιμέλεια και συγκατάβαση λόγω της αδυναμίας του. Αυτός λοιπόν ήρθε μια μέρα και μου είπε·….
Όταν μας κατηγορούν, όταν μας συκοφαντούν, όταν μας πειράζουν, όταν μας ταπεινώνουν, όταν μας αδικούν, πρέπει κι εμείς να συγχωρούμε. Με οποία καρδιά, με οποία δύναμη, με οποία διάθεση προσφέρουμε τη συγχωρητικότητά μας, όχι εκατονταπλάσια, άλλα μυριοπλάσια θα είναι τα αντίστοιχα αγαθά, που θα λάβουμε από τον Θεό. Να ο δρόμος!
Καταπολέμηση των σαρκικών πειρασμών και Τήρηση των Εντολών – Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Μέσα στο καθένα απ’ αυτά βρίσκεται το παληό και σεβάσμιο εικόνισμά της με το μελαχροινό και χρυσοκέρινο πρόσωπό της, που το βρέχουνε ολοένα τα δάκρυα του βασανισμένου λαού μας, γιατί δεν έχουμε άλλη να μας βοηθήσει, παρεκτός από την Παναγία, «άλλην γαρ ουκ έχομεν αμαρτωλοί προς Θεόν εν κινδύνοις και θλίψεσιν αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών».
Ο Μουεζίνης (αυτός που καλεί κάθε τόσο σε ισλαμική προσευχή με την φωνή του από τους μιναρέδες), υπηρετούσε στην Αγια-Σοφιά από την πρώτη μέρα της προκλητικής μετατροπής της σε τζαμί και μάλιστα εθελοντικά, για να ενημερώνει τους Μουσουλμάνους που έσπευδαν να απολαύσουν τον “θρίαμβο” από διάφορα μέρη της Τουρκίας και του κόσμου, σχετικά με τα μέτρα του Κορωνοϊού μέσα στον καταπατημένο Ιερό Ναό μας!
Γιορτή του Σωτήρος ονομάζει ο λαός τη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Χριστού. Αποδίδει η έκφραση αυτή απλά και συνοπτικά το περιεχόμενο της. Ότι δηλαδή ο Χριστός δεν είναι απλώς ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας διάσημος δάσκαλος, μεγάλος προφήτης και θαυματουργός, αλλά ο προαιώνιος και άναρχος Θεός, που έγινε άνθρωπος για να σώσει τον κόσμο. Είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου.
Όταν ήµουν στην Μονή Φιλοθέου, µια φορά, αµέσως µετά την αγρυπνία της Παναγίας µε έστειλε ένας Προιστάµενος να πάω ένα γραµµα στην Μονή Ιβήρων. Ύστερα έπρεπε να πάω κάτω στον αρσανά της µονής και να περιµένω ένα γεροντάκι που θα ερχόταν µε το καραβάκι, για να το συνοδεύσω στο µοναστήρι µας – απόσταση µιαµιση ώρα µε τα πόδια.
Μέσα στη ζόφωση των ημερών, την αφόρητη πίκρα της βεβήλωσης της Αγια-Σοφιάς μας, της επαπειλούμενης επαναφοράς της πανδημίας και όχι μόνο, όλων τα βλέμματα των ορθοδόξων πιστών είναι σταθερά, πονεμένα και παρακλητικά, για να πανηγυρίσουνε την πάνσεπτη Κοίμησή της, την Ανάσταση- Μετάστασή και ταυτόχρονα ζωηφόρο θάνατό της, στο αυγουστιάτικο Πάσχα του Καλοκαιριού.
Όταν βλέπεις έναν να υποφέρει για Ιερά πράγματα, αυτός έχει θειο ζήλο. Από αυτό μπορείς να καταλάβεις και τον διά Χριστόν σαλό. Αν πάρεις λ.χ. μια εικόνα και την βάλεις μπροστά του ανάποδα, θα τιναχθεί επάνω ό διά Χριστόν σαλός· έτσι τού κάνεις τεστ. Υπάρχει δηλαδή και δικαία, θεία αγανάκτηση, και μόνον αυτή η αγανάκτηση δικαιολογείται στον άνθρωπο.