ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

Έσκαψε τον λάκκο του αθώου και ρίξανε τον ίδιο μέσα. Αγαπητοί φίλοι ποιος περίμενε αυτό το αποτέλεσμα της συκοφαντίας;

Ομιλία Αρχιμανδρίτου π. Αντωνίου Στυλιανάκη την ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ 14.03.21

Απόσπασμα από τις 34 κατηχήσεις του Αγίου Συμεών του νέου Θεολόγου

Μὲ τὴν νηστεία ὁ ἄνθρωπος δείχνει τὴν προαίρεσή του. Κάνει ἀπὸ φιλότιμο μιὰ ἄσκηση καὶ ὁ Θεὸς βοηθάει. Ἄν ὅμως ζορίζη τὸν ἑαυτό του καὶ πῆ «τί νὰ κάνω; εἶναι Παρασκευή, πρέπει νὰ νηστέψω», θὰ βασανίζεται.

Το Μυστήριο του γάμου είναι μεγάλο, όταν γίνεται στο όνομα του Χριστού και στους κόλπους της Εκκλησίας.
Άγιος Απόστολος Παύλος, Προς Εφεσίους Επιστολή, κεφ. ε΄, στίχος  32.

Αυτήν την οριακή κατάσταση βρίσκει πρόσφορη ο πειράζων για να μας προσβάλλη με τους πιο ισχυρούς πειρασμούς του. Δεν έχει ισχύ επάνω στον αγωνιζόμενο με την νηστεία Χριστιανό, αλλά ο ίδιος δελεάζεται από την αδυναμία του σώματος, την οποία νομίζει ότι μπορεί να εκμεταλλευθή. Αυτό έπαθε με τον Χριστό.

Εάν ο άνθρωπος συνηθίσει να λέει κάθε μέρα ,έστω από λίγο,όσο μπορεί,αλλά κάθε μέρα την ευχή,η καρδιά του σιγά–σιγά γλυκαίνεται και περιμένει πότε θα έρθει εκείνη η ώρα.

22-10-2012 π. Γεώργιος Μεταλληνός. “Ορθοδοξία και η Ιστορική επιβίωση του Ελληνισμού”

Αλίμονο, θρηνεί ο απόστολος Ιούδας για όλους εκείνους που συμπεριφέρονται με τρόπο διεφθαρμένο μέσα στην κοινωνία: συνευωχούμενοι αφόβως, κύματα άγρια θαλάσσης, επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας… κατά τας εαυτών επιθυμίας πορευόμενοι, και το στόμα αυτών λαλεί υπέρογκα, και χωρίζουν τους εαυτούς τους από την ενότητα της Πίστεως

Δέν δίνεις τίποτε τό ἀληθινά δικό σου. Δίνεις ὅ,τι ἀνήκει στόν Θεόν, στά πενόμενα παιδιά τοῦ Θεοῦ! Δέν εἶσαι τίποτε ἄλλο παρά οἰκονόμος καί διαχειριστής τῆς Θείας περιουσίας. Νά θεωρῆς τόν ἑαυτό σου ταπεινό ὑπηρέτη τῶν «ἐλαχίστων» ἀδελφῶν τοῦ Κυρίου! Νά μή δίδης στούς ἄλλους ἀνάλογα μέ τήν ἀξία τους, ἀλλά ἀνάλογα μέ τίς ἀνάγκες τους.

Ο Γέροντας [νυν όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής] δεν μας έκανε πολλές διδασκαλίες η διαλέξεις περί Νοεράς προσευχής. Όχι ότι δεν μπορούσε, αφού ήταν πραγματικός επιστήμων της Νοεράς προσευχής, διάδοχος και συνεχιστής της Νηπτικής παραδόσεως, αλλά επειδή ήταν επιφυλακτικός, για να μην φουσκώση τα μυαλά μας με φαντασίες καταστάσεων που δεν είχαμε φθάσει.

Τι πιο όμορφο στους πνευματικούς μας αγώνες να έχουμε συνοδοιπόρους και συμπαραστάτες με το ίδιο πνεύμα, το ίδιο αγώνα και το ίδιο κίνητρο που είναι η αγάπη για το Θεό. Ο ένας να στηρίζει τον άλλο, ο ένας να εμπνέεται από τον άλλο και όταν ο ένας εξασθενεί, να τον ενδυναμώνει ο άλλος. Ο ένας να σπρώχνει τον άλλο στο Θεό. Κι όταν δύο μοιράζονται το ίδιο βάρος, αυτό εκ των πραγμάτων γίνεται και πιο ελαφρύ. Τι όμορφο πράγμα σε μια οικογένεια να νηστεύουν όλοι!

Να συνειδητοποιήσουμε πως η επί γης ζωή μας δε θα μείνει άκριτη, αλλά θα δώσουμε λόγο για ό, τι κάναμε και για ό, τι δεν κάναμε με τη βιωτή μας, αφού θα αποδώσουμε «περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως». Το υπέρτατο θείο δώρο της ελευθερίας του ανθρώπου είναι συνάμα ευλογία και κατάρα, σωτηρία και καταστροφή, διότι αφήνεται ο άνθρωπος να επιλέξει αυτός τη χρήση της ελευθερίας του, για το καλό ή το κακό.

Μέγα χάσμα ανοίχτηκε ανάμεσά τους (Εφ.2,13). Η αγία Γραφή αναφέρει συμβολικά πως οι πρωτόπλαστοι διώχτηκαν από τον κήπο της Εδέμ και δύο αγγελικά όντα τάχθηκαν να φυλάγουν με πύρινες ρομφαίες την πύλη του, για να μην μπορούν να την παραβιάσουν αυτοί. Το ατέλειωτο δράμα του ανθρωπίνου γένους άρχισε!

Δεν σας προβληματίζει το γεγονός ότι το δεκαμελές, διορισμένο από την Κυβέρνηση, Δ.Σ. του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου αποφάσισε, ερήμην του κυπριακού λαού, να προβάλει τις σκοτεινές δαιμονικές δυνάμεις ως καλλιτεχνικό δήθεν προϊόν και να εκπροσωπήσει τον πολιτισμό και την παιδεία του τόπου μας;

Καὶ ΄δῶ βλέπει κανεὶς τὴν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ. Γυρίζει τὸ κουμπὶ μέχρι τὸ πέντε, δὲν τὸ γυρίζει παρὰ πάνω, θὰ μποροῦσε νὰ πάει μέχρι τὸ δώδεκα καὶ δὲν θά ἔμενε τίποτα ὄρθιο. Γυρίζει τὸ κουμπί, μέχρι ἐκεῖ ποὺ θὰ ὠφελήσει.

Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, μόλις στραφούμε με μετάνοια και πόθο προς τον Κύριο, η θύρα της καρδιάς μας ανοίγει σ’ Εκείνον. Η εσωτερική ακαθαρσία ξεχύνεται έξω, για να παραχωρήσει τη θέση της στην καθαρότητα, την αρετή, τον ίδιο το Σωτήρα, τον μεγάλο Επισκέπτη της ψυχής, τον κομιστή της χαράς, του φωτός, του ελέους.

Επιτρέπεται μετά την Θεία Λειτουργία να περνούν (οι πιστοί) με την σειρά να προσεύχονται. Είναι κάτι αυτό, αλλά δείχνει έναν προτεσταντικό τρόπο, που εκείνοι οι άνθρωποι μόνον στην προσευχή αρκούνταν και δεν μετέχουν στα Άγια Μυστήρια της Εκκλησίας μας. Όμως δεν μπορεί ο πιστός άνθρωπος να μένει μακριά από την Αγία Τράπεζα, μακριά από την…..

Τρία εἶναι, κατὰ τοὺς Πατέρες, τὰ κύρια πνευματικὰ ὅπλα, ποὺ καταπολεμοῦν τὰ ἀντίστοιχα κυρίαρχα πάθη: τὸ ὅπλο τῆς νηστείας ποὺ καταπολεμάει τὴν φιληδονία, τὸ ὅπλο τῆς προσευχῆς ποὺ κατανικάει τὴν ὑπερηφανεία (ἥτις ἐστὶ φιλοδοξία) καὶ τὸ ὅπλο τοῦ ἐλέους ἢ μᾶλλον τῆς φιλαδελφίας, ποὺ ἀντιμάχεται τὴν φιλοχρηματία.

Θα ήθελα να είχα μια μεγάλη φωνή να φτάνει στον θρόνο του Θεού και να τον παρακαλέσει για όλους τους ανθρώπους.

Τρία πρόσωπα σκιαγραφοῦνται στήν παραβολή τοῦ Ἀσώτου υἱοῦ: ὁ Ἄσωτος υἱός, ὁ πρεσβύτερος υἱός ὁ ὁποῖος δέν γνωρίζει ὅτι εἶναι ἄσωτος καί ὁ Πατέρας. Ὅλα ὅμως τά διαπερνᾶ ἡ μορφή τοῦ Πατέρα. 

Κατάλαβες τώρα; Μετράει το μέσα μας, η στάση μας. Το αν θα είσαι ένας σημαντικός άνθρωπος δεν έχει να κάνει με το παρουσιαστικό σου, αλλά με το τι έχεις μέσα στην ψυχή σου! Αν η ψυχή σου είναι καθαρή θα πετάξεις προς τον Θεό, δεν έχει σημασία το έξω αλλά το μέσα!

Από τη συζήτηση που ακολούθησε μάθαμε ότι κάθε μέρα ερχόταν στο σταθμό για να δει εάν θα υπάρξει κάποιος φτωχός ταξιδιώτης που να χρειάζεται ψωμί και κλίνη. Και όταν τύχει κάποιος τέτοιος τον δεχόταν με χαρά σαν από τον Κύριο σταλμένο. Και τον πήγαινε στο σπίτι της που βρίσκεται ένα χιλιόμετρο πιο μακριά.

– Δέν φθάνει νά ἀγαπάη κανείς τόν ἄλλον· πρέπει νά τόν ἀγαπάη περισσότερο ἀπό τόν ἑαυτό του. Ἡ μάνα ἀγαπάει τά παιδιά της περισσότερο ἀπό τόν ἑαυτό της.

Άπ’ αυτό μαθαίναμε πόσο ό Διάβολος φοβάται το κομβοσχοίνι, για το οποίο καλά λένε οι Πατέρες ότι είναι το όπλο του χριστιανού κατά του Διαβόλου και την ευχή, ή οποία καίει τον Δαίμονα. Ενώ τους ψάλτες δεν τους φοβάται τόσο και δεν τους υπολογίζει, γιατί, εύκολα με το ψάλσιμο αφαιρούνται από την προσευχή και πέφτουν στον εγωισμό και την υπερηφάνεια!

Η μετάνοια λοιπόν είναι η θύρα, από την οποία οσάκις ο άνθρωπος εισέλθη, θα εύρη την μεγάλη του σωτηρία… Το εμπόδιο για να φθάσουμε στο εξομολογητήρι είναι η υπερηφάνεια και ο εγωισμός. Πώς θα πω τα αμαρτήματά μου; Πιάνει τον άνθρωπο μια ντροπή∙ αλλά την ντροπή πρέπει να την έχουμε, όταν πρόκειται να αμαρτήσουμε. Τότε θα μας φυλάξη, για να μη κάνουμε αμαρτίες. Όταν όμως..

Γι’ αυτό κι εγώ μέσα από την αγάπη που τρέφω για σας, αποφάσισα να υποδείξω σ’ αυτόν το λόγο αυτά: Αδελφοί μου χριστιανοί, θα πρέπει για πέντε λόγους να πηγαίνουμε στο Ναό του Θεού, στην Εκκλησία του Χριστού: α) από ανάγκη,  β) από επιθυμία, γ) συνεχώς, δ) με καθαρότητα, και ε) από ιερό χρέος.

Μετάνοια εἶναι τό «κλειδί», τό «φάρμακο» ἐκεῖνο διά τοῦ ὁποίου ἐπέρχεται ἡ ἐξυγίανση, ἡ κάθαρση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά πάθη καί ἡ ἐπαναφορά τοῦ νοῦ του πρός τόν Θεό. Μετά-νοῶ, σημαίνει, ἀναστροφή τοῦ νοῦ μας ἀπό τήν ἀποστασία πρός τήν πηγή τῆς ζωῆς, τόν Θεό. Σημαίνει τήν πορεία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό κατ’ εἰκόνα στό καθ’ ὁμοίωση.

Μόνον ο Θεός κρίνει δίκαια, γιατί μόνον Αυτός γνωρίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Εμείς, επειδή δεν ξέρουμε την δίκαιη κρίση του θεού, κρίνουμε «κατ’ όψιν», εξωτερικά, και γι’ αυτό πέφτουμε έξω και αδικούμε τον άλλον. Η ανθρώπινη κρίση μας δηλαδή είναι μια μεγάλη αδικία. Είδες τι είπε ο Χριστός: «Μη κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε». Θέλει πολλή προσοχή ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα.

Ἐμεῖς τί λέμε; Προσευχόμαστε γιά τόν ἄλλο. Ὑπάρχει κάτι βαθύτερο πού κάνει ὁ Θεός. Τά πάντα μπορεῖ νά κάνει. Ἐμεῖς φτάνουμε στά ὅρια. Ἄν δέν γίνεται ὁ λόγος μας τίποτε, ὄχι γιά νά σταματήσουμε, θά καταλήξουμε στό ἀκραῖο καί παιδαγωγικό ἐκφραστικό μέγεθος πού λέγεται προσευχή.

Κατά λογική παραδοχή, οι μαθητές θα έπρεπε να κόπτονται για την απουσία τους από την πραγματική σχολική ζωή, εκείνοι όμως ενδιαφέρονται περισσότερο για την «άχαρη και άγευστη παρουσία τους» στον ψηφιακό «θαυμαστό κόσμο» της κ. Κεραμέως.

Με πολύ πόνο διαπιστώνουμε ότι πράγματι σε μερίδα νεοελλήνων υπάρχει αποστασία από τον Θεό των Πατέρων μας, αντιχριστιανικό και αντιεκκλησιαστικό πνεύμα που μερικές φορές γίνεται φανερός ή ύπουλος διωγμός κατά της Εκκλησίας, οργανωμένος, μεθοδευμένος και μανιώδης. Ο αθεϊσμός και αντιχριστιανισμός γίνεται στον τόπο μας κατεστημένο, που επιδιώκει να κάνει τους Έλληνες αντιχρίστους. Χρησιμοποιεί την παιδεία, τα σχολικά βιβλία, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, τον τύπο.

Η αγία μας Εκκλησία προσέδωσε στο Τριώδιο στοιχεία τέτοια που να δημιουργούν κατάνυξη και εγρήγορση στους πιστούς. Οι αναμνήσεις των γεγονότων στα οποία είναι αφιερωμένες οι Κυριακές αυτής της περιόδου, τα ευαγγελικά αναγνώσματα, οι ύμνοι και τα τιμώμενα πρόσωπα της Εκκλησίας μας έχουν συντεθεί κατάλληλα ώστε να επιτελούν σπουδαίο παιδαγωγικό ρόλο στην πνευματική πορεία των πιστών.