Περνώντας την γέφυρα του Αχελώου αντικρίζουμε τα τείχη της αρχαίας Στράτου, της σημαντικότερης, ισχυρότερης και πλουσιότερης πόλης της Αρχαίας Ακαρνανίας στη δεξιά όχθη του Αχελώου.
Γνωρίζατε πως στην Μεσσηνία και πιο συγκεκριμένα κοντά στην διάσημη για την ομορφιά της Κορώνη υπάρχει ένα μικρό χωριουδάκι με το όνομα Νέα Κορώνη που θα μπορούσε κάλλιστα να διεκδικήσει βραβείο για την πραγματικά εκπληκτική του ρυμοτομία.
Θα το πιστεύατε εάν κάποιος σας έλεγε πως λίγα χιλιόμετρα έξω από την Σπάρτη εδώ και 2.000 χρόνια στέκει όρθιο ένα πέτρινο τοξοτό γεφύρι που κάποτε διέσχιζαν αρχαίοι πάνοπλοι Σπαρτιάτες πολεμιστές.
Πατριδογνωσία: Η «άγρια» ομορφιά των νερών της Μάνης
Όχι μόνον που δεν τον βοήθησα (να πουλήσει το σπίτι του στη Β. Ήπειρο και να φύγει), αλλά τον έπεισα για τις χάρες του σπιτιού στα πατρικά χώματα, για τις ενθυμίσεις και την νοσταλγία που νιώθει ο καθένας στο σπίτι που γεννήθηκε και μεγάλωσε, για την πέτρα που είναι πιο βαριά στον τόπο της, για την παρακαταθήκη από γενιά σε γενιά, για την ικανοποίηση που θα νιώσει να πάει να ξεκουραστεί, έστω και για λίγες ώρες, κάτω από την συκαμινιά, την λεμονιά, την συκιά, την κουμπουλιά του…
Νοτιοδυτικά του χωριού Βαρετάδα προβάλλει στην πλαγιά πυκνού δάσους το μοναστήρι της Παναγίας, που είναι αφιερωμένο στην Κοίμησή της. Το καθολικό ανήκει στον τύπο του μονόκλιτου σταυρεπίστεγου ναού με οκτάπλευρο τρούλο.
Με την ίδρυση της Ρωμανίας, η Αττάλεια περιήλθε από τους Ρωμαίους στους Έλληνες. Κατά την εποχή εκείνη, η πόλις αναπτύχτηκε κι αναδείχτηκε σαν «λαμπροτάτη πόλις» μέσα στα όρια της επαρχίας της Παμφυλίας. Εκεί ναυπηγούνταν τα περίφημα και ξακουστά πλοία, τα «Ατταλειάτα» ή «Πάμφυλοι[4]», σκαριά ταχύτατα και ευέλικτα, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των εχθρών τους…
Πατριδογνωσία: Η Στενή Εύβοιας καταχιονισμένη
To ερειπωμένο σχολείο του Παπαφλέσσα στην Πολιανή Μεσσηνίας
Η μάχη δόθηκε στις 26 Ιουλίου 1822, σε δύο από τα τέσσερα μικρά ορεινά περάσματα (Δερβενάκια), μεταξύ Κορίνθου και κοιλάδας Άργους, εξ ου και η ονομασία της. Αποτέλεσμα της μάχης αυτής ήταν η ενίσχυση της φήμης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, η οποία φόβισε τους τότε πολιτικούς αντιπάλους του.
Καταγράφοντας την αγροτοδιατροφική μας κληρονομιά, ταξιδεύουμε στα ορεινά χωριά μας, συναντούμε νοικοκυρές που γνωρίζουν καλά την τέχνη της παραδοσιακής κουζίνας και μαζί τους ανασύρουμε μνήμες από λησμονημένα φαγητά της φτωχής μας Πατρίδας.
Αυγά τηγανιστά με κλωτσοτύρι και τραχανάς με κλωτσοτύρι.
Μετέωρα: Λήψεις από ψηλά
Ψάρεμα στις Πρέσπες
Τα φρούρια που οι Ενετοί ίδρυσαν στην νότια Κρήτη ήταν πολύ λίγα, ίσως επειδή τα παράλια της είναι άκολπα και αλίμενα. Ένα από αυτά πάντως ήταν το φρούριο του Σελίνου στη Παλαιόχωρα. Το φρούριο αυτό είχε κτισθεί στο λαιμό μιας στρογγυλής προεξοχής της στεριάς μέσα στη θάλασσα με στόχο την εδραίωση της ενετικής επικυριαρχίας στην περιοχή, που κατοικείτο από τον ασυμβίβαστο Κρητικό λαό…
Πατριδογνωσία: Ο Ισθμός της Κορίνθου από ψηλά!
Βιοποικιλότητα στον Ελλαδικό χώρο. Από την αρχαιότητα έως σήμερα, στις περιοχές με λίμνες και ποτάμια της Μακεδονίας της Θράκης και της Θεσσαλίας επιβιώνουν ζώα ελευθέρας βοσκής, όπως η αυτόχθονη ράτσα των νεροβούβαλων.
Καλλιρόη Ασπροποτάμου: Ορεινό χωριό της Ν Πίνδου, σε 1.040 μ. ανάμεσα στις κορυφές Ντάλια (1.500 μ.), Κρούτσια Πάπλου (1.700 μ.) και Μπουρντένι (1.750 μ.), μεταξύ Κρανιάς και Πολυθέας. Απέχει 60 χλμ. από την Καλαμπάκα… αναφέρεται πως από το χωριό πέρασε και δίδαξε ο εθναπόστολος Κοσμάς ο Αιτωλός.
Μια συλλογή παραδοσιακών ενδυμασιών της κυρίας Νίτσας Ξανθοπούλου. Φορεσιές ραμμένες, κεντημένες με μεράκι από όλη την Ελλάδα στα πλαίσια του εορτασμού των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821.
Η λίμνη Δόξα είναι μία τεχνητή λίμνη σε υψόμετρο 900 μέτρων, η οποία βρίσκεται στην Αρχαία Φενεό Κορινθίας. Η κατασκευή της ολοκληρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, και στηρίχτηκε στον χείμαρρο Δόξα που ρέει σε εκείνη την περιοχή.
Πατριδογνωσία: Σπήλαιο Συκιάς Ολύμπων
Η Γρανίτσα Ευρυτανίας είναι ορεινό χωριό της Ευρυτανίας, χτισμένο σε ύψος 850 μέτρων σε δασωμένη τοποθεσία στην περιοχή του όρους Λιάκουρα, δίπλα στον μικρό ποταμό Γρανιτσιώτη.
Πατριδογνωσία: Πύλος Μεσσηνίας
Κατά τα τέλη του 18ου αιώνα και τις αρχές του 19ου, ο οικισμός ελεγχόταν ουσιαστικά από την ισχυρή οικογένεια των Πυργιωταίων, ενώ αρκετοί κάτοικοι της Πύρρας εργάζονταν ως πλανόδιοι τεχνίτες. Λίγο αργότερα, η Πύρρα (όπως και αρκετά από τα χωριά της ευρύτερης περιοχής) έγινε τσιφλίκι του Αλή Πασά.
Τα διαμάντια του Σαρωνικού από ψηλά. Μέθανα, Πόρος, Ύδρα, Ερμιόνη, Πορτο Χέλι το πανέμορφο πράσινο και γαλάζιο.
Ηλιοβασίλεμα στο Μεσοχώρι Καρπάθου.
Στο δρόμο για την τελευταία του μάχη, στο Κεφαλόβρυσο – είμαστε στις 9 Αυγούστου του 1823 – σταμάτησε, ο Μάρκος Μπότσαρης, για λίγο στο ξακουστό μοναστήρι της Παναγίας της Προυσιώτισσας. Προσκύνησε την εικόνα, παρακαλώντας την Παναγία να ευλογήσει τον αγώνα. Έδωσε σε έναν καλόγερο ένα πουγκί με φλουριά, λέγοντάς του: -Πάρτο και να τα μοιράσεις για την ψυχή του Μάρκου Μπότσαρη…
Πατριδογνωσία: H «πέτρινη πισίνα» στη Μάνη