ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

«Ἦταν ἀπόγευμα Μεγάλης Παρασκευῆς· ἡ ἀτμόσφαιρα γλυκειά, ἀνοιξιάτικη, ἀλλὰ ἡ καρδιά μου ἦταν πικραμένη. Ὁ Χριστὸς στὸν τάφο, μονάχος, χωρὶς κανένα δίπλα του ὅπως καὶ τότε. Δὲν ἄντεχα στὴν σκέψη ὅτι τὸ πιὸ ἀγαπημένο μου πρόσωπο στὸν κόσμο θὰ ἔστεκε σήμερα ἐγκαταλελειμμένο ἀπὸ ὅλους. Ὄχι βέβαια χωρὶς αἰτία. Ἡ αἰτία ἦταν σοβαρὴ καὶ σεβαστή, ἀλλὰ ἀνθρωπίνως ἡ ψυχή μου δὲν μποροῦσε νὰ τὸ βαστάξῃ.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ. Μεγάλη Παρασκευὴ μεσημέρι σὲ μιὰ λαϊκὴ συνοικία τῆς Ἀθήνας. – Ναί! Ναί! Τὸ διάβασα! Μιὰ χαρὰ τοὺς τὰ γράφει! Ἔχουμε καταλύσει κάθε ὅριο σεβασμοῦ πιά! Ὅλοι γίνανε ἐπιδημιολόγοι καὶ ἀψηφοῦν τοὺς ἐπιστήμονες! Καθεὶς στὴν θέση του! Ἡ ἐπιστήμη μίλησε, κύριε! Ἡ Δ.Ι.Σ. ἀποφάσισε! Ἡ κυβέρνηση διέταξε! Θὰ τὶς σεβαστεῖς! Ζοῦμε πρωτόγνωρες καταστάσεις! Στὴν γωνία μᾶς περιμένουν, νὰ ἀρρωστήσει κανείς μας, νὰ μᾶς ρεζιλέψουν οἱ μεγαλοδημοσιογράφοι!

Ἀντίθετα, σὲ διαδηλώσεις καὶ περιπολίες ἔβλεπε κάποιες φορὲς τὸν ἑαυτό του νὰ βρίσκεται ἀπέναντί της. Τὰ πρῶτα βήματά του στὸ Σῶμα συνέπεσαν μὲ τὴν περίοδο τῶν ἀναταραχῶν γιὰ τὸ Σκοπιανὸ καὶ γι’ αὐτὸν ἦταν μεγάλη δοκιμασία. Τὸν παρηγοροῦσε ὅμως τὸ ὅτι ἦταν πιστὸς στὸ ὑπηρεσιακὸ καθῆκον. Αὐτὸ ποὺ ἄκουγε ἀπὸ τοὺς παλαιότερους συναδέλφους του νὰ λένε: «Ἐμεῖς ἐντολὲς ἐκτελοῦμε…»

Ο διωγμός Του Χριστού και της Εκκλησίας Του αυτήν την περίοδο είναι ίσως πέρα από κάθε προηγούμενο. Όπως ήταν φυσικό και επόμενο δεν θα μπορούσαν από τον διωγμό αυτό να μην στοχοποιηθούν Η Θεία Κοινωνία, ο ίδιος Ο Χριστός δηλαδή και η Ιερωσύνη. Οι Ιερείς Του, οι διάκονοί Του, οι οποίοι έχουν το Ιερό καθήκον να μεταλαμβάνουν Το Σώμα και Το Αίμα Του, στους οποίους ασκούνται πιέσεις τρομοκρατικού τύπου και απειλές επιβολής ποινών!

Η πρόθεσή μας δεν είναι να κρίνουμε τις αποφάσεις της ΔΙΣ η οποία φέρει και την όλη πνευματική ευθύνη τους, ούτε και να τις αξιολογήσουμε στην όποια σύνδεσή τους με την όλη συγκυρία. Στόχος μας είναι να καταγράψουμε τον τρόπο με τον οποίο εγγράφονται στην κοινωνική συνείδηση τα τελευταία γεγονότα, να αξιολογήσουμε τις σχετικές ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης και να διατυπώσουμε κάποιες σκέψεις…..

Θύελλα αντιδράσεων και εισαγγελική παρέμβαση(!), για έναν ιερέα, ο οποίος… τόλμησε να πράξει αυτό, για το οποίο είναι ταγμένος και μετέδωσε Σώμα και Αίμα Χριστού, σε ανθρώπους που το είχαν ανάγκη! Ο αναίσχυντος διωγμός και η στοχοποίηση της Θείας Μετάληψης, είναι πλέον πιο ξεκάθαρη από ποτέ!

Ὁ καρκίνος εἶναι μία πολυπαραγοντική νόσος, γνωστή γιά τήν ἑτερογένειά της τόσο μεταξύ τῶν διαφόρων τύπων καρκίνου, ὅσο καί μεταξύ ἀσθενῶν μέ τόν ἴδιο τύπο καρκίνου. Ὡστόσο ἀκόμα καί σήμερα ὁ καρκίνος ἀντιμετωπίζεται ὡς μία μονοπαραγοντική νόσος π.χ. ὡς μία λοίμωξη.

Βέβαια εἶναι δυνατό νά ποσευχηθῆς καί στήν οἰκία σου, εἶναι ἀδύνατο ὅμως νά προσευχηθῆς ἔτσι, ὅπως προσεύχεσαι στήν ἐκκλησία, ὅπου ὑπάρχει τόσο πλῆθος πατέρων, ὅπου ἀναπέμπεται ἁπό ὅλους μαζί κοινή προσευχή πρός τόν Θεό. Δέν εἰσακούεσαι τόσο πολύ παρακαλώντας…..

Ο Φίλιππος, χλωμό αγοράκι πέντε ετών, λίγο παχύσαρκο, χωμένο στην πολυθρόνα του ένα ωραίο πρωινό του Οκτώβρη, πληκτρολογεί πυρετωδώς το αγαπημένο του playstation. Σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή, ο νεαρός ήρωας, στη στενή του σχέση με την ψηφιακή του νταντά, δεν ονειρεύεται παρά ένα μόνο πράγμα: να ξεπεράσει το πέμπτο επίπεδο και να γίνει ο πιο μεγάλος «εκπαιδευτής του pokemon» στον κόσμο.

17 Ιανουαρίου 1896 ο μεγάλος Άγιος της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Νεκτάριος στο δοκίμιο του με τίτλο ” Περί της Ελληνικής Φιλοσοφίας ως παιδαγωγού των Ελλήνων προς τον Χριστιανισμό ” γράφει με απόλυτη σαφήνεια και ξεκάθαρα :

Στην Κίνα από όπου και ξέσπασε η επιδημία του κορονοϊού η διαχείριση των κρουσμάτων ήταν αρκετά διαφορετική σε σχέση με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, τουλάχιστον στη σκέψη του μέσου πολίτη της Δύσης. Μήπως αυτό ανήκει σε κάποιου είδους φαντασιακή σφαίρα; Ας δούμε κάποια δεδομένα.

«Για να καταλάβεις τον κόσμο σήμερα, διάβασε… Θουκυδίδη». Αυτό προτρέπει τους αναγνώστες του Bloomberg ο αρθρογράφος Αντρέας Κλουθ, ο οποίος προσπαθεί να συγκρίνει την Αρχαία Αθήνα με τις σύγχρονες υπερδυνάμεις.

Όπως εξηγεί η εφημερίδα La Repubblica, πρόκειται για εκατοντάδες χιλιάδες τεστ, με στόχο να ανιχνευθεί ο ιός στους ασθενείς που δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Στόχος, είναι να μπορέσουν να ελεγχθούν, στην συνέχεια, όλες οι κινήσεις τους μέσω συστήματος GPS, ώστε να υπάρχει η βεβαιότητα ότι δεν έρχονται σε επαφή με υγιείς πολίτες.

Ἔψαλλαν τόν κανόνα καί ὅταν ἔκαναν στάσεις, ὁ παπᾶς διάβαζε τίς εὐχές γιά τήν λύση τῆς ἀνομβρίας. Στίς αἰτήσεις ὅλοι ἀπαντοῦσαν μέ τό «Κύριε ἐλέησον». Τήν λιτανεία ἀκολουθοῦσαν καί τά μικρά παιδιά γιά νά ἀκούση τήν φωνοῦλα τους μέ εὐσπλαχνία ὁ Πανάγαθος καί νά βρέξη. Καί πράγματι, ὅπως διηγοῦνται οἱ παλαιοί , ἔβρεχε. Καί στά χρόνια τοῦ π. Ἀποστόλου ἔγιναν 3-4 λιτανεῖες καί μετά πάντοτε ἔβρεχε.

Ἡ σημερινὴ Τρίτη δὲν εἶναι σὰν τὶς ἄλλες. Εἶναι ἡ πρώτη ἡ Τρίτη ποὺ ἔκλεισαν οἱ ἐκκλησιές. Κάθε Μεγάλη Σαρακοστὴ οἱ γνωστοὶ-ἄγνωστοι κάτι ἐπινοοῦν γιὰ νὰ σκανδαλίσουν τὶς ψυχὲς τῶν «ἀσθενῶν ὄντων» (Α΄ Κορ. 8,10). Πέρυσι τὰ ἔβαλαν μὲ τὸ Ἅγιο Φῶς, ἄλλοτε παρουσιάζουν νόθες ἐπιστολές, σὰν καὶ αὐτὴ τοῦ Ἰούδα, καὶ πάει λέγοντας. Ἐφέτος ὅμως «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», ἀπροκάλυπτα, χωρὶς αἰδῶ, χωρὶς προσχήματα ἔβαλαν εὐθέως κατὰ τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς πίστεώς μας.

«Αυτός, μου είπε, ήταν σημαιοφόρος στο Γυμνάσιο!». Δεν υπήρχε τότε Λύκειο. Ήταν ενιαίο το Γυμνάσιο. Και ήταν εποχή που η αριστεία αναγνωριζόταν και βραβευόταν. Δεν ήταν δα και εύκολη. Είναι γνωστή η συνηθής τότε έκφραση: Το είκοσι ανήκει στον Θεό. Στην απόλυτη Σοφία. Το δέκα εννιά στον καθηγητή. Και το δέκα οκτώ στον άριστο μαθητή.

Μέ πόνο ψυχῆς καί συνοχή καρδίας σᾶς ἀπευθύνουμε τήν παροῦσα ἐπιστολή, σχετικά μέ τήν πρωτοφανῆ ὑγειονομική  ἀπειλή πού κυριαρχεῖ στήν παγκόσμια ἐπικαιρότητα τίς τελευταῖες ἡμέρες. Παρακολουθοῦμε σχετικά μέ  τό ζήτημα αὐτό, τήν μεγάλη πίεση πού δέχεται ἡ Ἱεραρχία τῆς  Ἐκκλησίας μας, ἀπό καλοπροαίρετους ἐπικριτές, ἀλλά καί τόν ἀμείλικτο πόλεμο  ἀπό κακοπροαίρετους γνωστούς ἐκκλησιομάχους πού βρῆκαν ἀφορμή……

Με την εμφάνιση του ιού Covid-19 εντείνεται η επιθετικότητα εναντίον της Εκκλησίας και του Κλήρου από τους γνωστούς κύκλους αλλά και μεμονωμένα άτομα, οι οποίοι με μίσος τις περισσότερες φορές αλλά και με αρκετή δόση ειρωνείας ρίχνουν το δηλητήριο τους.

Ιδιαίτερος λόγος γίνεται σήμερα για τη Θεία Κοινωνία, δηλαδή για τη Μετάληψη του Τιμίου Σώματος και του Τιμίου Αίματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Και βεβαίως, έχουν ακουστεί διάφορες γνώμες και από ανθρώπους της Πολιτείας και από ανθρώπους της Εκκλησίας.

Όλα τα μηνύματα από τα σύνορα του Έβρου δείχνουν μοναδική συσπείρωση-ενότητα λαού και ενόπλων δυνάμεων. Μια νέα εθνική παλλαϊκή άμυνα σφυρηλατείται αυτή τη στιγμή με πρωτοφα­νή τρόπο σε σχέση με όσα εθνομηδενιστικά συνέβησαν κατά τις δεκαετίες της διαβόητης Μεταπο­λίτευσης, που κατέληξε στα εθνοκτόνα Μνημόνια.

«Αν πιστεύω ότι η θεία κοινωνία μπορεί να με μολύνει, τότε δεν πιστεύω στο μεγαλύτερο μυστήριο», δήλωσε η Ομότιμη καθηγήτρια λοιμωξιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ελένη Γιαμαρέλλου

Μὲ ἀφορμὴ διάλογο ποὺ ἀναπτύχθηκε διαδικτυακά, ἀλλὰ καὶ ἀλλοῦ, σχετικὰ μὲ τὴ γνησιότητα τῆς συγκεκριμένης προφητείας τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ποὺ συνδέθηκε ἀπὸ πολλοὺς μὲ τὸ προσφυγικὸ ζήτημα, θὰ θέλαμε νὰ συνεισφέρουμε μὲ τὴν ἐπιβεβαίωση τῆς γνησιότητας αὐτῆς τῆς προφητείας

Κοιτάξτε: ὁ λαός αὐτός κατά κανόνα ἐκλέγει τήν ἡγεσία του. Καί ὅμως, ὅταν αὐτή ἀναλάβει τήν εὐθύνη τῆς ἐξουσίας –εἴτε τήν ἀριστοκρατία ἐκπροσωπεῖ εἴτε τήν ἀστική τάξη εἴτε τό προλεταριάτο–, κατά ἕναν μυστηριώδη τρόπο ἀποξενώνεται ἀπό τή βάση πού τήν ἀνέδειξε, καί ἐνεργεῖ σάν νά βρισκόταν στό Τέξας ἤ στό Οὐζμπεκιστάν!

Σήμερα νομίζεται καλὸς σὲ ὅλα, ὅποιος εἶναι ἀδιάφορος, ὅποιος δὲν νοιάζεται γιὰ τίποτα, ὅποιος δὲν νιώθει καμιὰ εὐθύνη. Ἀλλιῶς τὸν λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Ὅποιος ἀγαπᾶ τὴν χώρα μας, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμά μας, τὴν παράδοσή μας, τὴν γλώσσα μας, θεωρεῖται ὀπισθοδρομικός

«Το 50 τοις εκατό των Βουλγάρων δεν θέλει την υιοθέτηση από τη χώρα μας το ευρώ ως επίσημο νόμισμα αντί για το λεβ, ενώ το 19% τάσσεται υπέρ μιας τέτοιας αλλαγής και το υπόλοιπο 31% δεν γνωρίζει ή δεν μπορεί να αξιολογήσει»., γράφει βουλγαρικό δημοσίευμα.

Ο δικός μας Άϊ Βασίλης , ο Άγιος Βασίλειος της Ορθοδοξίας, ο Πατέρας της Εκκλησίας και διδάσκαλος της Οικουμένης, τι σχέση μπορεί να έχει με αυτόν της παγκοσμιοποίησης και της Νέας εποχής ;

Ὑπάρχει μία λέξη στὸ λεξιλόγιο τῶν Ἑλλήνων, τὸ φιλότιμο, ποὺ δὲν ἔχει ἀντίστοιχη λέξη σὲ καμμία ἄλλη γλώσσα, καὶ ποὺ σὰν λέξη καὶ σὰν ἀρετὴ εἶναι ἑλληνικὴ ἀποκλειστικότητα. Ὅσο καὶ ἂν προσπαθήσει κανεὶς νὰ ἐξηγήσει σ’ ἕναν ἀλλοεθνῆ τί σημαίνει φιλότιμο, δὲν μπορεῖ αὐτὸς νὰ τὸ καταλάβει. Τί εἶναι ὅμως φιλότιμο;

Τὸ παρὸν ἄρθρο δὲν ἔχει σκοπὸ νὰ ἐπεκταθεῖ στὸ τί εἶναι ἐκφοβισμός, ποιοί παράγοντες τὸν δημιουργοῦν καὶ τὸν συντηροῦν, ἀλλὰ στὸ νὰ προτείνει μία λύση ποὺ ἴσως νὰ ἀκούγεται πρωτότυπη καὶ πολλὲς φορὲς «ἀκατόρθωτη» γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο. Τὴν συγχώρεση.

Ποιό εἶναι λοιπόν τό πνεῦμα τῶν Χριστουγέννων; Εἶναι ἡ ἑορτή αὐτή καθαυτή. Εἶναι ἡ Σάρκωση! Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ γίνεται υἱός τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Χριστός γίνεται ἄνθρωπος. Αὐτό εἶναι τό μεγάλο γεγονός πού ζε-σταίνει κάθε ἄνθρωπο, πού «ζεσταίνει» τήν ἀνθρωπότητα ὁλάκερη.

Τα θυμάμαι ακόμη τα λόγια του…Κι έτσι έπαψα πια να περιμένω την αναγνώριση και τον καλό λόγο, από τους ανθρώπους που κάποτε ίσως να βοήθησα. Πάντα όμως όταν χρειαζόμουν εγώ βοήθεια, κάποιος άλλος άνθρωπος ήταν εκεί δίπλα μου και με στήριζε, όταν το είχα πραγματικά ανάγκη.

Ἡ παράδοση εἶναι τό σύνολο τῶν πολιτιστικῶν στοιχείων πού δημιουργήθηκαν στό παρελθόν καί τά ὁποῖα εἴτε μέ τόν γραπτό, εἴτε μέ τόν προφορικό λόγο παραδόθηκαν ἀπό γενιά σέ γενιά, γιά νά φτάσουν στό σήμερα.

Ἕνα φαινόμενο πού ἐντάθηκε ἰδιαίτερα ἀπό τήν ἀρχή τῆς εἰσόδου τῆς χώρας μας στό καθεστώς τῶν Μνημονίων ἦταν ἡ ἀνάδειξη καί διάδοση στόν χῶρο τοῦ Ἑλληνισμοῦ διαφόρων Προφητειῶν, πραγματικῶν καί μή, πού ἀποδίδονται σέ Ἁγίους καί Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.

Στο πέρασμα των αιώνων όχι μόνον απλοί προσκυνητές αλλά και μεγάλοι θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες προστάτευσαν τη μονή, όπως η Αγία Ελένη, Πάπες και Πατριάρχες, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ακόμα και ο ιδρυτής του Ισλάμ Μωάμεθ, ο σουλτάνος Σελίμ Α’, η Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας, ο Μέγας Ναπολέων και άλλοι