Ἡ 27η Σεπτεμβρίου 1831 ἀποτελεῖ μιὰ ἀκόμη μαύρη σελίδα στὴν ἱστορία τοῦ νεώτερου Ἑλληνισμοῦ. Ὁ πρῶτος κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος πέφτει θανάσιμα χτυπημένος ἀπὸ ἀδελφοκτόνα βέλη και ὁ λαὸς ποὺ ἐπὶ δυόμιση ὁλόκληρα χρόνια εἶχε στηρίξει σ’ ἐκεῖνον τὶς ἐλπίδες του γιὰ ἀνόρθωση καὶ πρόοδο
Ωστόσο και κατά τη διάρκεια της τριπλής ναζιστικής-φασιστικής κατοχής υπήρξε πεδίο συγκρούσεων. Την 1η Οκτωβρίου 1943 δύναμη του ΕΔΕΣ υπό τον ήρωα του 1940 ίλαρχο Δημήτριο Γεωργιάδη, έδωσε μάχη στο χωριό με γερμανική δύναμη που υποστηρίζονταν και από πυροβολαρχία.
Μια μέρα αναφέρανε ανιχνευτές ότι ο Δαρείος είχε αρχίσει με την συγκρότηση ενός τεράστιου στρατού στον Ευφράτη. Ο Δαρείος ήτανε έτοιμος να ξεκινήσει την αποφασισμένη μάχη. Αλλά ο Αλέξανδρος ήθελε να περιμένει μέχρι ο Δαρείος να έχει προσλάβει και τον τελευταίο Πέρση. Εκ τούτου ήθελε να είναι σίγουρος ο Αλέξανδρος ότι καμιά άλλη μάχη δεν ήτανε περισσότερο αναγκαία.
Ο Εθνάρχης, αισυμνήτης και «άγιος» της πολιτικής Ιωάννης Καποδίστριας αποτελεί το πρότυπο του πολιτικού της μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, Ελλάδας.
Αὐτὸ τὸ θέμα μᾶς προτρέπει νὰ διερευνήσουμε τὶς πράξεις, ἀλλὰ καὶ νὰ εἰσχωρήσουμε στὰ ἄδυτα τῆς ψυχῆς ἑνὸς ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἀκολούθησε ἑκούσια καὶ συνειδητὰ στὴ ζωή του τὴν ὁδὸ τῆς θυσίας καὶ τῆς αὐταπαρνήσεως, ἀρετὲς ἀπόλυτα συμβατὲς μὲ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἰδέα τοῦ ἐθελοντισμοῦ. Αὐτὸ θὰ ἐπιχειρηθεῖ μέσα ἀπὸ ἕνα ἐνδεικτικὰ ἐπιλεγμένο πλαίσιο ὁρισμένων σταθμῶν τῆς ζωῆς του.
Σ’ αυτήν τη μάχη του κόλλησαν το προσωνύμιο «Τουρκοφάγος», διότι όπως τον αντίκρισαν μέσα στα αίματα, έμοιαζε με σαρκοφάγο ζώο. Όταν τελείωσε η μάχη, οι πολεμιστές άρχισαν να μοιράζουν τα λάφυρα. Αναζήτησαν τον στρατηγό τους, τον Νικηταρά. Αυτός είχε αποτραβηχτεί να ξεκουραστεί. Τον ρώτησαν τι θέλει κι αυτός τους είπε: «Δεν θέλω τίποτα. Θέλω να δω την πατρίδα μου λεύτερη». Με το ζόρι του χάρισαν ένα άλογο μεγαλόσωμο και ένα σπαθί.
Το κάστρο του Αλή Πασά ή το κάστρο Ανθούσας Αγιάς, βρίσκεται 5 χλμ από την πόλη της Πάργας πάνω από το ομώνυμο χωριό, ανάμεσα στα δημοτικά διαμερίσματα της Ανθούσας και της Αγιάς.
Ἡ ἁρμόδια ἀρχὴ ἡ ὁποία χορηγοῦσε θέσεις ἐπαιτείας, εἶχε ὁρίσει μία ὁρισμένη μέρα στὸν ἥρωα, μία θέση, μία μέρα τῆς Ἑβδομάδας κοντὰ στὴν ἐκκλησία τῆς Εὐαγγελιστρίας καὶ τοῦ ἐπέτρεπε (!) νὰ ἐπαιτεῖ κάθε Παρασκευή.
Θὰ κάνουμε ἕνα μακρυνὸ ταξίδι, σήμερα. Θὰ βρεθοῦμε στὸν Πόντο. Στὶς 19 Μαΐου τοῦ 1919 ἀποβιβάζεται στὴν Σαμψοῦντα τοῦ Πόντου ὁ Τοῦρκος ἀξιωματικὸς Μουσταφᾶ Κεμάλ. Αὐτὸς δίνει διαταγὴ γιὰ τὴν ἐξόντωση τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου…
Ἦταν 23 Σεπτεμβρίου, ἡμέρα Παρασκευή.
Η Ελλάδα , παρά το ότι υπέκυψε στρατιωτικά σε δύο ισχυρές Δυνάμεις του άξονα , διατήρησε αμείωτη την απόφαση της να συνεχίσει τον αγώνα. Έτσι ο Βασιλιάς και η Κυβέρνηση και στρατιωτικές δυνάμεις αναχώρησαν για την Κρήτη λίγες μέρες πριν την κατάληψη των Αθηνών.
Ντοκιμαντέρ Μικρασία (Από το χθες στο σήμερα)
Μια από τις κορυφαίες αντιστασιακές πράξεις κατά των γερμανών κατακτητών και των ελλήνων συνεργατών τους ήταν η πολύνεκρη ανατίναξη του κτιρίου της ναζιστικής «Εθνικής Σοσιαλιστικής Πατριωτικής Οργάνωσης» (ΕΣΠΟ) στη γωνία των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος. Το εγχείρημα έφερε σε πέρας στις 20 Σεπτεμβρίου 1942 μια ομάδα αποφασισμένων ανδρών και γυναικών της αντιστασιακής οργάνωσης «Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων» (ΠΕΑΝ).
Η Μαριώ τραγουδά “Μαριόλα σ’αγαπώ”… για τη Σμύρνη. Ένα ακόμα τραγούδι σε σύνθεση και παραγωγή της Ζωής Τηγανούρια για την επέτειο της Μικρασιατικής καταστροφής που συγκινεί, σε Σμυρνέικους μουσικούς «δρόμους» και ηχοχρώματα.
Της Μαρίας Ελευθερίας Γ. Γιατράκου: Για πρώτη φορά την ιστορία της ανθρωπότητας εδώ στα παράλια της Μικρασίας, το ανθρώπινο πνεύμα αγωνίζεται για την αλήθεια. Προσπαθεί να εξηγήσει τα φυσικά φαινόμενα. Να δώσει απάντηση στα μεγάλα ερωτήματα του ανθρώπου
Τὸ θέαμα μοναδικὸ καθὼς φαίνεται ἡ εἴσοδος τοῦ Μεσσηνιακοῦ κόλπου, ὁ ὄρμος τῆς Κορώνης μὲ τὴν ἀμμουδιά της, πλαισιωμένα στὰ δυτικὰ ἀπὸ τὸν Ἀκρίτα καὶ τὴν νησίδα Βενετικὸ καὶ στὰ ἀνατολικὰ ἀπὸ τὸν Ταύγετο.
Έχουμε εδώ το ιστόρημα της βυζαντινής αγιογραφίας γραμμένο απ’ τον πρώτο αγιογράφο της εποχής μας, που συνεχίζει στις μέρες μας, με τρόπο εκπληκτικό, με συνέπεια, με φανατισμό και με πίστη, τη μεγάλη κληρονομία των Βυζαντινών. Κι’ έχουμε γραμμένο αυτό το ιστόρημα σ’ ένα ύφος μοναδικό……
Η Τουρκία απαιτεί λύση δύο κρατών στην Κύπρο. Γιατί δεν την εφαρμόζει και στην επικράτειά της; Να ιδρυθούν ένα τουρκικό και ένα κουρδικό κράτος. Ουδείς Έλληνας ηγέτης έθεσε ποτέ τέτοιο θέμα στους Τούρκους,
Έτος 480 π.Χ. και η Ελλάδα έμελλε να γράψει ακόμη μία λαμπρή σελίδα στην ιστορία της, η οποία μέχρι και σήμερα σε πείσμα της συγχυσμένης και φθηνής νέας εποχής εξακολουθεί να δίνει σε όλους μας παραδείγματα Αγιότητος, Ηρωισμού, Σοφίας, Δημοκρατίας και Φιλοπατρίας.
Σε μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις που σχετίζονται με την αρχαία ελληνική λογοτεχνία τον τελευταίο αιώνα, οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να σώσουν περίπου 100 στίχους από δύο διαφορετικά χαμένα έργα του Ευριπίδη του 5ου π.Χ. αιώνα.
Τη νύχτα της 9ης προς τη 10η Σεπτεμβρίου 1943 μ.Χ. λίγα μέτρα πιο κάτω από την εκκλησία της Παναγίας, τα γερμανικά τανκς ακινητοποιήθηκαν χωρίς να υπάρχει κανείς φανερός λόγος. Όπως εξιστόρησε ο επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος Χόφμαν, η μορφή της Παναγίας φανερώθηκε στο νυχτερινό ουρανό.
Ο Φώτιος ήταν προικισμένος με φλογερή φιλοπατρία, άκρατη φιλανθρωπία, ευγλωττία, θάρρος, και πίστη στα αναλλοίωτα εθνικά ιδεώδη. Η κοινωνία της Κορυτσάς κυριολεκτικά τον λάτρευε. Ήταν άξιος ποιμενάρχης. Ήταν τουρκοκρατούμενη περιοχή και το έργο του δύσκολο.
Το ξημέρωμα της 3ης Σεπτεμβρίου 1922 θα βρει τη Μ. Ασία άδεια από ελληνικό στρατό, με την Μ. Ασία στο έλεος του τουρκικού στρατού και τους έλληνες μικρασιάτες στην οργή και στο έλεος του τουρκικού πληθυσμού, στην μετοικεσία και τη προσφυγιά.
Η θρυλική Σοφία Καζεπίδου, από το χωριό Ολουχλού του Καράπουναρ της Πάφρας, ήταν μια φιλήσυχη νοικοκυρά έως το 1915, τότε που οι ορδές των Τούρκων έγιναν απειλή για τον τόπο της
Ἡ σημασία τῆς νίκης τῶν Ἑλλήνων στήν μάχη τοῦ Μαραθῶνα, ἀλλά καί γενικώτερα κατά τούς Περσικούς πολέμους, εἶναι ἀδιαμφισβήτητη γιά τήν Ἑλληνική Ἱστορία
Ἡ ὑποχώρηση τοῦ ὀθωμανικοῦ στόλου σήμανε τήν ματαίωση τῶν σχεδίων του γιά τήν καταστροφή τῶν δύο ἑλληνικῶν ναυτικῶν βάσεων στις Σπέτσες καί την Ύδρα καί κατέστησε ἀδύνατο τόν ἀνεφοδιασμό τῶν Τούρκων του Ναυπλίου. Ἔτσι, λίγο ἀργότερα, τό Ναύπλιο πέρασε στά χέρια τῶν Ἑλλήνων.
Οι Τουρκοαιγύπτιοι όταν είδαν τέσσερα μόνο ελληνικά πλοία δεν πίστεψαν ότι οι αντίπαλοί τους θα ήταν τόσο τρελοί ώστε να τους επιτεθούν…
Για τον λόγο ακριβώς αυτόν, οι απανταχού της γης Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, αλλά και ολόκληρος ο Ελληνισμός, δεν θα ξεχάσουν ποτέ το φονικό πογκρόμ που εξαπέλυσαν, την νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, οργανωμένες ομάδες του Τουρκικού παρακράτους, με την αρμονική συνεργασία της Τουρκικής κυβέρνησης και την ένοχη σιωπή των μεγάλων συμμάχων μας, εναντίον του χριστιανικού πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης
Οι Έλληνες των Βουρλών φημίζονταν για την παλικαριά τους. Ο Γ. Καψής στο βιβλίο του «Χαμένες Πατρίδες» γράφει: «Εκείνος που γνωρίζει τι θα πει Βουρλιώτης, δεν μπορεί ν’ αμφιβάλλει. Είχαν τα όπλα ζωσμένα στα ζωνάρια τους, γιατί λάτρευαν τον πόλεμο. Ήταν το καμάρι της Ερυθραίας και πολλοί Σμυρνιοί κατέφευγαν στα Βουρλά για να ζήσουν, έστω και λίγο, ελεύθεροι, γιατί ήταν ένα κομμάτι ελεύθερης ελληνικής γης. Όπως και στ’ Αϊβαλί, έτσι και στα Βουρλά, οι Τούρκοι είχαν συνθηκολογήσει με τους Χριστιανούς. Τους άφηναν ανενόχλητους να ζουν στο χωριό τους».
Κανεὶς δὲν ἀντιμιλοῦσε στὸν Δεσπότη κι’ ἂς ἦταν πανίσχυρος ὁπλαρχηγὸς ἡ προύχοντας ἢ ἀξιωματοῦχος, δείχνοντας ἔτσι τὴν «ὑιικὴ ὑπακοή» τους καὶ φυσικὰ δι’ αὐτοῦ βιώνοντας τὴν Ὀρθοδοξία. Ἔτσι, μὲ τὴν πίστη του, τὴν πραότητά του, τὴν ἐντιμότητά του, τὴν φιλοπατρία του καὶ τὴν πενία του ἐπέδρασε μὲ ἄριστο τρόπο στὸ ποίμνιό του σύμφωνα μὲ τὸ καθῆκον του δηλ. ἐκεῖνο τοῦ Ἀρχιερέα ποὺ πρῶτο μέλημα ἔχει τὶς ψυχές.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Ηρόδοτο (485- 421 π.Χ.),η Ερέτρια πήρε μέρος στην Ιωνική επανάσταση εναντίον των Περσών με την αποστολή πέντε πολεμικών πλοίων, σε ανταπόδοση της βοήθειας που πρόσφεραν οι ιωνικές πόλεις κατά τη διάρκεια του Ληλάντιου πολέμου. Αυτό όμως είχε σαν αποτέλεσμα το μένος του Πέρση βασιλιά Δαρείου ο οποίος αποφάσισε να τους εκδικηθεί.
Ἂν σήμερα εἴμαστε ἐλεύθεροι καὶ Ἕλληνες, αὐτὸ τὸ ὀφείλουμε στὴν Ἀνάσταση, διότι ἀπὸ ποῦ ἀλλοῦ θὰ ἀντλοῦσαν δύναμη οἱ Νεομάρτυρες γιὰ νὰ δώσουν κατὰ χιλιάδες τὸ αἵμα τους, διατηρῶντας ζωντανὸ τὸ Ρωμέικο; Ἀποδεικνύεται, ἔτσι, τοῦ λόγου τὸ ἀληθές. Αὐτὸ τὸ Ρωμέικο, ἡ γλυκιὰ Ρωμιοσύνη… πόσα ἔχει ὑποφέρει. Χτυπήματα ἀπὸ δυτικά, ἀπὸ ἀνατολικά, ἀπὸ βόρεια. Συνεχῶς χτυπήματα, συνεχῶς Σταύρωση, ἐξωτερικὴ καὶ ἐσωτερική, Σταύρωση, ἀλλὰ καὶ Ἀνάσταση……
Οι Τούρκοι αμέσως πανικοβλήθηκαν και το έβαλαν στα πόδια αφήνοντας τους Βρετανούς μόνους. Καθώς πέρασαν μέσα από τον καταυλισμό των Highlanders η γυναίκα ενός Σκώτου στρατιώτη άρχισε να χτυπά τους φεύγοντες Τούρκους, να τους βρίζει, λέγοντάς τους δειλούς και να τους πετά αντικείμενα…