ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο Καποδίστριας από τη θέση του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας επιδίωξε να στρέψει την άποψη του Αυτοκράτορα Αλεξάνδρου υπέρ των Δικαίων του Ελληνικού Έθνους.

Ο Αριστείδης Χατζής , που φέρεται ως συντάκτης του βέβηλου κειμένου για τον Καποδίστρια, στο όνομα της Επιτροπής για τον εορτασμό της Επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, είναι ο κινητήριος νους στη μη κερδοσκοπική οργάνωση ΚΕΦΙΜ, που έχει ως σκοπό τη μελέτη και τη διάδοση του φιλελευθερισμού, νοουμένου στην εκδοχή του διεθνούς φιλελευθερισμού της Σχολής του Σικάγου.

Οἱ Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι πολέμησαν γιὰ πρώτη φορὰ κάτω ἀπὸ σωστὴ ὀργάνωση, πῆραν θάρρος συνειδητοποιώντας τὴν ἀνωτερότητά τους ἔναντί των Τούρκων, ἐνῶ οἱ δεύτεροι κατάλαβαν ὅτι ἡ ἐπανάσταση ἦταν κάτι σοβαρότερο ἀπὸ μία ἁπλὴ ἐξέγερση ὀλιγάριθμων Ἑλλήνων.

Με την καρδιά να χτυπάει για όλους τους Έλληνες του Πόντου που έπεσαν θύματα γενοκτονίας στις αρχές του 20ού αιώνα αλλά και με σεβασμό στα επιβληθέντα μέτρα προστασίας λόγω της πανδημίας Covid-19, ο Σύλλογος Ποντίων Αγ. Βαρβάρας «Ο Φάρος» δημιούργησε ένα βίντεο για να τιμήσει τους νεκρούς προγόνους μας.

«Η εθνομηδενιστική Επιτροπή Ελλάδα 2021», υπό την προεδρία της εθνικής μας τελετάρχισσας κυρίας Αγγελοπούλου, ξαναχτύπησε. Ως φαίνεται η επιτροπή αυτή έχει βαλθεί να ξαναγράψει την Ιστορία με τις γνωστές στρεβλώσεις, τους μύθους και τα κατάφωρα ψέματα μιας δράκας ανθελλήνων ιδεοληπτικών.

Πολλοί έχουν πει πως ο Καποδίστριας ήταν ένας Ευρωπαϊστής, ένας άνθρωπος που «ήθελε να μετατρέψει τους Ρωμηούς σε Έλληνες», ισχύει όμως κάτι τέτοιο;

Εἶμαι εὐχαριστημένος… Ἀντιστάθηκα στὶς πιὸ μεγάλες καὶ γοητευτικὲς προτάσεις… Θὰ εἶχα προχωρήσει κατὰ χίλια βήματα στὴ σταδιοδρομία μου, ἀλλὰ ἔξω ἀπὸ τὶς ἀρχές μου, ἀπὸ τὴν ἀτμόσφαιρά μας. Δὲν τὸ θέλησα καὶ οὔτε θὰ τὸ θελήσω ποτέ… Ἐλπίζω στὴ θεϊκὴ προστασία.

Όπως αφηγείται ο Βαυαρός αξιωματικός Χριστόφορος Νέζερ, «…Εις την Αργολίδα είχον συναθροισθή δέκα χιλιάδες παλληκάρια […] δεχόμενα τας περί αυτών αποφάσεις της Αντιβασιλείας […].  Τα παλληκάρια όμως ηρνούντο να καταταχθούν εις τον τακτικόν στρατόν και κύρια αιτία της αρνήσεώς των ήτο ότι δεν ήθελον να φορέσουν την φράγκικην στολήν»

Οι απαράδεκτες αναφορές της Γιάννας Αγγελοπούλου περί «διαφορετικών προτιμήσεων» αποτελούν βαρύτατη προσβολή για τους ήρωες του 1821, που θυσιάστηκαν υπέρ πίστεως και πατρίδος, αλλά και για τον ελληνισμό συνολικά. Η επικεφαλής της επιτροπής «Ελλάδα 2021» όχι μόνο δεν τιμά τον ρόλο που έχει αναλάβει, αλλά σαμποτάρει διαρκώς τη διακοσιοστή επέτειο από την Εθνική Παλιγγενεσία, μετατρέποντάς τη σε βήμα προσωπικής προβολής.

Ἡ ρωσική ἐφημερίδα izvestia, πού ἔχει πάρει τώρα τήν σκυτάλη τῆς ἐνημερώσεως, ἰσχυρίζεται ὅτι οἱ ἡγέτες τῶν δύο χωρῶν συμφώνησαν νά τοποθετήσουν 30 χιλιάδες “Σύρους πρόσφυγες” στήν περιοχή τῆς Βορείου Ἠπείρου (ἔτσι τήν ἀναφέρει τό ρωσικό δημοσίευμα) προκειμένου νά “ἀραιώσουν” τήν ἐκεῖ ἐγκατεστημένη Ἐθνική Κοινότητα, ὅπως ἔγραψε σέ πρόσφατο ἄρθρο της ἡ izvestia, ἡ ὁποία συνεχίζει: “Ἡ Ἑλλάδα ἀπελευθέρωσε……

Σέ κάθε συνάντησή μας ὁ μακαριστός Ἀθηναγόρας ἀναφερόταν στήν προσωπικότητα καί τήν μεγάλη προσφορά τοῦ μακαριστοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κυροῦ Ἀνθίμου Γ΄ τοῦ Ναξίου

Φτάνοντας στην Οδησσό είχα στο νου μου ότι πηγαίνω να συναντήσω την ιστορία. Η πόλη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία μας. Ο δεσμός των Ελλήνων με αυτό τον τόπο ξεκινάει από πολύ παλιά. Χάνεται στα βάθη των αιώνων. Στην εποχή των μύθων.

Σύμφωνα μέ τόν Τιμαρίωνα (ἔργο ἑνός ἀνωνύμου συγγραφέα τοῦ 12ουαἰ.), ὁ κύκλος τῶν ἑορτῶν τοῦ ἁγίου Δημητρίου ἄρχιζε ἕξι μέρες πρίν ἀπό τήν ἑορτή καί τελείωνε τήν ἑπομένη μέρα. Ὁ νομικός συγγραφέας Κωνσταντῖνος Ἀρμενόπουλος (1320 – 1380), ἀναφέρει ὅτι ὁ κύκλος αὐτός διαρκοῦσε ἕναν ὁλόκληρο μῆνα: μῆνα μέν ὑπέρ ὅλον συνεχῶς ὑμνουμένη.

Σήμερα 1η Απριλίου  στην ενορία μας γιορτάζουμε ένα ξεχασμένο θαύμα του Αγίου Δημητρίου “των όπλων”.  Αν θέλετε αφιερώστε λίγα λεπτά να δείτε πόσο ταπεινή και ξεχασμένη είναι η ιστορία της απελευθέρωσης της σημερινής πρωτεύουσάς μας με την βοήθεια του Αγίου Δημητρίου.

-Πες μου παππού μου, Ηρόδοτε, ποια είναι τα θεμέλια για ένα Έθνος;

-Παιδί μου, το όμμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομότροπον και το ομόθρησκον (Ηροδότου Ιστ. 8. 144. 2).

Τι ξέρουν οι Κορεάτες που εμείς οι Έλληνες αγνοούμε; Ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης θεωρούσε ως το καλύτερο θρησκευτικό βιβλίο που γράφτηκε μετά το 1821 το έργο του Αγιορείτη μοναχού π. Παϊσίου (1924-1974) -πλέον Αγίου Παϊσίου – που πρωτοκυκλοφόρησε με τον τίτλο «Ο πατήρ Αρσένιος ο Καππαδόκης».

Μια εκπομπή αφιέρωμα με την ευκαιρία της φετινής εορτής της 25ης Μαρτίου, για το μεγάλο διπλό αυτό γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της εθνικής μας ανεξαρτησίας από την βάρβαρη τουρκική σκλαβιά : – Γιατί διάλεξαν οι αγωνιστές πρόγονοί μας την εορτή του Ευαγγελισμού για να ξεσηκωθούν; – Μήπως γιατί οι ήρωες, όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Κανάρης, ο Μακρυγιάννης και τόσοι άλλοι συνδύαζαν την αγάπη για την πατρίδα μαζί με την βαθειά πίστη τους προς στο Θεό;

Ἐκ τῆς μακραίωνος ἱστορίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἡ 25η Μαρτίου τοῦ 1821 δέον νὰ παραμείνῃ εἰς τὴν ψυχὴν παντὸς Ἕλληνος ἀρρήκτως συνδεδεμένη μὲ τὴν ἔννοιαν τῆς Ἐθνικῆς Ἀναστάσεως ἀλλὰ καὶ τοῦ ὑπερτάτου Ἐθνικοῦ Χρέους.
Πίπτων ἐπὶ τῶν ἐπάλξεων τῆς Βασιλευούσης ὁ τελευταῖος τῶν Ἑλλήνων αὐτοκράτωρ, καταλείπει αἱματηρὰν ὑποθήκην εἰς τοὺς Ἐπιγόνους: «Ἐνθυμηθῆτε ὅτι εἶσθε Ἕλληνες».

Οργή Θεού οι επιδημίες στα 1642 στην περιοχή. Ναι, οργή Θεού. Οι θάνατοι ο ένας πίσω από τον άλλον. Πέρασε φθινόπωρο, χειμώνας, καλοκαίρι… κι η φοβερή επιδημία δεν άφησε σπίτι χωρίς τη θανατερή παρουσία της. Κανένας Σερραίος από τους πιο γέρους δεν θυμάται τέτοια καταστροφή. Τούρκοι, Χριστιανοί, Εβραίοι, Γύφτοι, πέθαιναν χιλιάδες από τη φοβερή επιδημία, την πανούκλα!

Κανένας δέν φαντάζεται ὅτι δέν ἔγινε τό φρικιαστικό ἱστορικό γεγονός, τό ὁποῖο ὀνομάζουμε «Μικρασιατική καταστροφή», δηλαδή ἡ σφαγή μεγάλου μέρους τῶν χριστιανῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης, Ἑλλήνων, Ἀρμενίων, Ἀσσυρίων, ἡ ἀπαγωγή καί ἐξισλαμισμός ἀρκετῶν γυναικῶν καί κοριτσιῶν, καί κακοποίηση, καταλήστευση καί ἐκδίωξη τῶν περισσοτέρων ἀπό τούς ὑπολειπομένους

Τά τραγικά γιά τόν Ἑλληνισμό τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τόν Πόντο γεγονότα, ὁδήγησαν τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο νά στείλη ἱκανούς ἀρχιερεῖς του σέ διάφορες δύσκολες ἀποστολές. Ἔτσι τό 1918, ἀναθέτει στόν δραστήριο ἐπίσκοπο Σεβαστείας Γερβάσιο Σουμελίδη τήν περισυλλογή τῶν ἐφήβων χριστιανῶν τῶν ἐργαζομένων σέ τουρκικές οἰκογένειες καί στήν συνέχεια (τό 1919) θά ἀναλάμβανε τήν διαποίμανση καί τήν διακυβέρνηση τῶν χριστιανῶν τῆς Μητροπόλεως Κολωνίας.

Κατά τήν ἐκπαιδευτική μου ὑπηρεσία στήν Κωνσταντινούπολη, ἑπτά δάσκαλοι καί καθηγητές ἀπό τήν Ἑλλάδα συνετρώγαμε στήν Πατριαρχική Τράπεζα κάθε Τετάρτη τό μεσημέρι μέ τόν μακαριστό Οἰκουμενικό Πατριάρχη Ἀθηναγόρα Α΄. Σέ κάθε συνάντησή μας ὁ μακαριστός Ἀθηναγόρας ἀναφερόταν στήν προσωπικότητα καί τήν μεγάλη προσφορά τοῦ μακαριστοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κυροῦ Ἀνθίμου Γ΄ τοῦ Ναξίου καί μᾶς ἔλεγε ὅτι εἶχε στό πρόγραμμά του νά εἰσηγηθῆ στήν Πατριαρχική Σύνοδο τήν ἀναγραφή τοῦ «ἐν ταῖς ἁγιολογικαῖς δέλτοις τῆς Ἐκκλησίας».

Δέν σᾶς εἶναι βεβαίως ἄγνωστον, ὅτι τόν ἄμαχον πλυθυσμόν προστατεύουν διεθνεῖς νόμοι καί συνθῆκαι, τάς ὁποίας, οὔτε ἐτηρήσατε, οὔτε ἐσεβάσθητε, ἐν ἀντιθέσει πρός ἡμᾶς, οἱ ὁποῖοι, κατά τόν μεταξύ μας πόλεμο ἐν Ἀλβανίᾳ, ἐτηρήσαμεν.

Ἡ πόλις πού ἀρχικά ὠνομάζετο Κοκκινιά, δημιουργήθηκε μετά τήν καταστροφή τοῦ 1922 ἀπό τούς Ἕλληνες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τοῦ Πόντου. Κατοικήθηκε ἀπό ἀνθρώπους πού προέρχονταν ἀπό διαφορετικές περιοχές τῆς Ἀνατολῆς, μέ διαφορετικές ἀσχολίες, μέ ἄλλη νοοτροπία, ὅμως εἶχαν ὡς συνδετικό κρίκο τήν κοινή ἑλληνική καταγωγή, τήν ἑλληνική γλῶσσα, τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, κοινά ἤθη καί ἔθιμα καί τούς ἕνωνε ἡ κοινή μοίρα τοῦ ἀκουσίου ξερριζωμοῦ.

Η εν Ανατολή κυριαρχία του Μ. Κεμάλ δεν εβασίζετο επί θεμελιωδών δικαίων· είναι κυριαρχία απολυταρχική, τυραννική και κακούργος, αποκτηθείσα διά της βίας, επωφελουμένη της αμαθείας και φόβου του λαού.

Στη γη της Μακεδονίας –εκεί όπου γεννήθηκε– θα ταφούν τα οστά του αντιστράτηγου Γεώργιου Κατσάνη, του ήρωα διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών που έπεσε μαχόμενος τους Τούρκους εισβολείς, το πρωινό της 21ης Ιουλίου 1974, στην περιοχή του κάστρου του Αγίου Ιλαρίωνα, στην Κύπρο.

Ἡ Ἀντιβασιλεία τοῦ Ὄθωνα, ἀλλά καί τά χρόνια τῆς βασιλείας τοῦ Βαυαροῦ πρίγκηπα, ὑπῆρξαν ἡ αἰτία νά δημιουργηθοῦν νέες δομές καί θεσμοί στό ἑλληνικό κράτος. Τό λάθος τῶν Βαυαρῶν ὑπῆρξε ὅτι αὐτοί προσπάθησαν νά ἐφαρμόσουν στόν ἑλληνικό λαό πράγματα πού ἦταν ἀντίθετα μέ τήν ἱστορία του καί τήν παράδοσή του. Φυσικό, λοιπόν, ἦταν νά δημιουργηθοῦν διάφορες ἀντιδράσεις, ἀλλά καί πολλά ἀπό αὐτά τά μέτρα νά μήν εὐδοκιμήσουν ποτέ.

Ἡ βυζαντινή ἰατρική ἀποτελεῖ τήν σημαντική γέφυρα γιά τό πέρασμα ἀπό τήν ἀρχαία ἑλληνική στήν λαϊκή ἰατρική μέχρι τόν 18ο αἰῶνα. Πέρασε ἀπό διάφορες φάσεις καί ἐξελίχθηκε σταδιακά ἀπό τέχνη σέ ἐπιστήμη.

Ο εορτασμός εγένετο επισήμως την 25η Απριλίου 1871. Ο λόγος ότι η 25η Μαρτίου του 1871 συνέπεσε με τη Μεγάλη Πέμπτη και αποφασίστηκε να συνεορτασθεί με την επίσημη υποδοχή στην Αθήνα του Σκηνώματος του Εθνοϊερομάρτυρα Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄.

Οι συνέπειες της βαυαροκρατίας από την απελευθέρωση έως σήμερα. Τι ήταν το νεοσύστατο κράτος το κράτος το ελληνικό αμέσως μετά την απελευθέρωση από τους τούρκους; Τι ήταν στη συνείδηση ο Έλληνας; Τι του είχε απομείνει από όλη την τετρακοσαετή υποδούλωση στους Τούρκους; Ποια ήταν η ταυτότητά του;

Χαράλαμπος Μηνάογλου Ἱστορία τοῦ Ἀνθελληνισμοῦ (1453-1821) Δρ. Νεώτερης Ἱστορίας ΕΚΠΑ, Καθηγητής στό Ζάννειο Πειραματικό Λύκειο.

Ο Νικόλαος Σπηλιάδης (1785-1867) έλαβε ενεργό μέρος στις πολιτικές εξελίξεις κατά τη διάρκεια του Αγώνα αλλά και μετά την απελευθέρωση και την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους.

Ήταν πατριώτης μας ο άγιος Γρηγόριος ο Ε΄, γεννήθηκε στην Δημητσάνα, μεγάλωσε στον τόπο μας, έμαθε γράμματα στην Μονή Φιλοσόφου. Ανδρώθηκε, προόδευσε, έγινε Οικουμενικός Πατριάρχης στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας.