«Δακρυσμένη Σουμελά στα βράχια κοιμωμένη ψυχής ζωνάρι είναι η φορεσιά Πατρίδα της καρδιάς λησμονημένη»

Ως μουσικός, όλα τα όμορφα χρόνια της πορείας μου, έχω τη χαρά να συνεργάζομαι με εξαιρετικούς και ταλαντούχους καλλιτέχνες.

Ο Ιμπραήμ Ιμπραήμογλου, ο Ίμπο, όπως τον αποκαλούμε όλοι οι φίλοι του, μου εμπιστεύτηκε ένα τραγούδι, αφιερωμένο σε αυτούς που χάθηκαν στην Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, το οποίο δεν είναι στην ποντιακή διάλεκτο και ήθελε να το αφιερώσει στο γιο του Άγγελο-Οσδεμήρ.

Μου εμπιστεύτηκε τους στίχους του τραγουδιού «Δακρυσμένη Παναγιά». Λιτούς, δωρικούς στίχους, που περιγράφουν τον πόνο του ξεριζωμού. Τη μουσική έγραψε ένας νεαρός μουσικός από την Πτολεμαΐδα, ο Λάκης Παναγιωτίδης, που εργάστηκε με τον ίδιο ενθουσιασμό.

Με τη μουσική του Λάκη Παναγιωτίδη και τους στίχους του Ιμπραήμ Ιμπραήμογλου μου δόθηκε η ευκαιρία να συμπεριλάβω στο ρεπερτόριό μου ένα τραγούδι που πάντα επιθυμούσα.

Στη συνέχεια ο Ιάκωβος Καγκελίδης το εικονοποίησε με πολλή φροντίδα και θεωρώ πως όλοι οι συντελεστές δημιουργήσαμε ένα τραγούδι, φόρο τιμής στη μνήμη των αδικοχαμένων ηρώων προγόνων μας.

Η «Δακρυσμένη Παναγιά», η Παναγία όλου του κόσμου, να προστατεύει όλους εμάς.

Συντελεστές / Credits: Στίχοι: Ιμπραήμ Ιμπραήμογλου Μουσική: Λάκης Παναγιωτίδης Ερμηνεία (τραγούδι, ποντιακή λύρα): Ματθαίος Τσαχουρίδης

Ηχογράφηση – προγραμματισμός: Κώστας Γκίτσης Ενορχήστρωση: Κώστας Γκίτσης, Λάκης Παναγιωτίδης, Ιμπραήμ Ιμπραήμογλου Πιάνο: Κώστας Γκίτσης Κρουστά: Ιμπραήμ Ιμπραήμογλου Ηλεκτρικό μπάσο: Χρήστος Θωμαΐδης Κιθάρα ακουστική και δωδεκάχορδη: Δημήτρης Χατζηκίδης Κιθάρα strum: Λάκης Παναγιωτίδης Βυζαντινή χορωδία: Χρήστος Χαλκιάς, Βαγγέλης και Γιάννης Νανάκος Μετάφραση στα Τουρκικά και στα Αγγλικά: Λάλε Αλατλί Διόρθωση κειμένων: Κατερίνα Γρηγοριάδου Βιντεοκλίπ: Ιάκωβος Καγκελίδης Παραγωγή βιντεοκλίπ: Ματθαίος Τσαχουρίδης

Ευχαριστώ από καρδιάς: -Τον Ιμπραήμ Ιμπραήμογλου που μου εμπιστεύθηκε τους στίχους του. -Τον Λάκη Παναγιωτίδη που μου εμπιστεύθηκε τη μουσική του. -Τον Κώστα Γκίτση για τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς στο στούντιό του. -Τους εξαιρετικούς βυζαντινούς μας ψάλτες Χρήστο Χαλκιά, Γιάννη Νανάκο και τον δάσκαλο Βαγγέλη Νανάκο. -Τον αγιογράφο-ζωγράφο Ελευθέριο Φουλίδη -Τη ζωγράφο Barbara Daling -Τον Ιάκωβο Καγκελίδη για την ανοχή του απέναντι στη δύσκολα διαχειρίσιμη τελειομανία μου.

Δακρυσμένη Παναγιά (Σουμελά) Gözü yaşlı Meryem Ana (Sümela) Tearful Virgin Mary (Soumela)

Τόσες ψυχές γυρέψανε πατρίδα σε δρόμο δίχως τελειωμό O kadar can vatan aradı sonu gelmez yollarda. So many souls sought a motherland on endless roads

σκιές του πόνου μαύρισαν σελίδα στου Πόντου τον ξεριζωμό. Pontus’tan kopuş sayfası karardı acıların gölgesinde. shadows of pain blackened the pages of uprooting from Pontos.

Στη Μαύρη Θάλασσα πνιγήκαν οι λυγμοί…αλόγιστης αξίας το ναυάγιο Boğuldu Karadeniz’de hıçkırıklar…paha biçilemez batan bu gemiye. Sobs drowned in the Black Sea…the shipwreck priceless

στην ιστορία αθάνατοι οι αριθμοί…μνήμη μου δώσμου το κουράγιο. tarihe geçen sayılarca ölümsüz…cesaret ver bana, hafızam. immortal numbers in history…Oh my memory, give me courage.

Επωδός

Nakarat

Refrain

Δακρυσμένη Παναγιά τα μαύρα δε σου πάνε Gözü yaşlı Meryem Ana karalar yakışmıyor sana. Tearful Virgin Mary black doesn’t suit you

εκεί ψηλά πηγάζει λεβεντιά…δικαίωση χιλιάδες το ζητάνε. gökler yiğitlerle dolup taşıyor, binlerce insan adalet istiyor. up there in the sky arises bravery…thousands demand justice.

Δακρυσμένη Σουμελά στα βράχια κοιμωμένη Gözü yaşlı Sümela uyurken kayalarda… Tearful Soumela sleeping on the rocks

ψυχής ζωνάρι είναι η φορεσιά πατρίδα της καρδιάς λησμονημένη. atalardan miras ruhlarda bir kelepçe…gönüllerin unutulmuş toprağı. the costume of the motherland is a belt around the soul…forgotten homeland of the heart.

Τραγούδια της πατρίδας τραγουδούνε οι νέοι με τον κεμεντζέ Memleket şarkıları söyler gençler kemençeyle, Songs of the homeland young people sing with their kemenche (Pontic lyra)

χορεύουν με καμάρι δεν ξεχνούνε…σαν να μην έφυγαν ποτέ. gururla dans ederken, unutmazlar geçmişi hiç gitmemişçesine. dancing with pride without forgetting as if they never left…