ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ

Ημέρα μνήμης και τιμής σημαντικού γεγονότος για τον χριστιανικό κόσμο. Η Εκκλησία τιμά την ημέρα αυτή την παγκόσμιο ύψωση του Σταυρού του Χριστού, που τελέσθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 628 μ. Χ. Τότε, που ο αυτοκράτορας Ηράκλειος, ο «πιστός εν Χριστώ τω Θεώ Βασιλεύς και αυτοκράτωρ των Ρωμαίων» εξεστράτευσε εναντίον των Περσών, τους κατετρόπωσε και έφερε πίσω στα Ιεροσόλυμα τον Τίμιο Σταυρό, που εκείνοι είχαν συλήσει πριν από 14 χρόνια, όταν κατέλαβαν την Παλαιστίνη.

Ὁ Ἰσραὴλ ὑπῆρξε λαὸς ἀπειθὴς καὶ σκληροτράχηλος. Ἡ σχέση του μὲ τὸν Θεὸ ἦταν διαρκῶς μεταβαλλόμενη. Παρὰ τὰ θαυμαστὰ σημεῖα ποὺ συνόδευσαν τὴν ἀπελευθέρωσή του ἀπ’ τὴ δουλεία τῆς Αἰγύπτου, ἡ ἐμπιστοσύνη του πρὸς τὸν Θεὸ δὲν ἦταν καθόλου δεδομένη. Μὲ τὸ πρῶτο ἐμπόδιο ἡ στάση του ἄλλαζε. Πολὺ εὔκολα ἐπαναστατοῦσε καὶ γόγγυζε.

Ὁ π. Λαυρέντιος διακόνησε τό μοναστήρι τῆς Παναγίας Προυσιωτίσσης ἀπό τό 1983 ἕως τό 2019 ὡς ἐξομολόγος τῆς Μονῆς. Ἀπό τό 1983-2006 πήγαινε στήν Μονή τούς θερινούς μῆνες, γιατί ἐξυπηρετοῦσε τόν χειμῶνα τρεῖς ἐνορίες στήν Κύμη τῆς Εὐβοίας. Ἀπό τό 2006 ἕως τό 2019 ἦταν ὁ μόνιμος ἐξομολόγος τῆς Μονῆς, ὅπου χιλιάδες ψυχές ἀναπαύονταν στό πετραχήλι του.

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ), επιζητώντας πάντοτε την αλήθεια των πραγμάτων, εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία και δυσαρέσκειά της, διότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, σύμφωνα με Δελτίο Τύπου που εξέδωσε στις 3/9/2020, ασχολήθηκε με τα νέα μεταβατικά βιβλία του Μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜτΘ) και τα ενέκρινε, χωρίς να ζητήσει ή να λάβει υπόψη τη γνώμη των μάχιμων Θεολόγων της ΠΕΘ, οι οποίοι είναι εκείνοι, που, μεταξύ άλλων, είχαν προσφύγει και δικαιωθεί στο ΣτΕ.

Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι η στεναχώρια μας. Μια από τις σπουδαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου από τις πολλές στεναχώριες…

«Ακόμα και οι παπικοί δεν πιστεύουν στο αλάθητο και στο πρωτείο αλλά το δέχονται ως αναγκαίο κακό» – Ο Πάπας και ο Προτεσταντισμός | Καθηγούμενος Γεώργιος Καψάνης

Όταν σε προσβάλλει κανένας ή σ’ εξευτελίσει σε κάτι, τότε φυλάξου από τους λογισμούς της οργής, μήπως με τη λύπη σε χωρίσουν από την αγάπη και σε μεταφέρουν στη χώρα του μίσους.  

Οἱ Ἱερές Εἰκόνες, τά ἅγια Λείψανα τῶν Ἁγίων μας καί ὅ,τι καθαγιάζεται ἐντός αὐτοῦ (Θεία Κοινωνία, Ἁγιασμός, Ἀρτοκλασία καί Ἀντίδωρον) μᾶς μεταδίδουν Ἁγιασμόν καί Χάριν καί δέν ὑπάρχει κανείς ἀπολύτως φόβος μολύνσεως ἤ μεταδόσεως ἀσθενειῶν. Εἶναι βαρύτατη ἀσέβεια ἡ θεωρία ὡρισμένων ὅτι αὐτοί, πού κοινωνοῦν τό Ἅγιο Σῶμα καί τό Τίμιον Αἷμα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, θά νοσήσουν ἤ θά ἀποθάνουν.

«Ας πάψουμε το θέατρο» – Κήρυγμα π. Γεωργίου Σχοινά στην Παρέα της Τρίτης, 1 Σεπτεμβρίου 2020, στον Άγιο Νικόλαο Φιλοπάππου

Οι περισσότεροι άνθρωποι ξεμακρύνανε, αλλοίμονο, από τη πίστη και την απλότητα. 
Άμα χαλαστεί ο άνθρωπος αρχίζει να αποστρέφεται τα απλά και ταπεινά πράγματα. Πολλές φορές όμως ξανάρχεται στον παλιό τον εαυτό του. Σαν τον μεθυσμένο που ξεμέθυσε – και τότε καταλαβαίνει πάλι μεγάλη όρεξη για την απλότητα και για τη φτώχεια και χαίρεται και ειρηνεύει και θέλει να ζει ταπεινά και ήσυχα. 

Το άρθρο αυτό του Φώτη Κόντογλου γράφτηκε το 1952, όταν η Μονή της Χώρας των Ζώντων στην Κωνσταντινούπολη ονομαζόταν (όπως και σήμερα) Καχριέ-τζαμί. Η Μονή είχε μετατραπεί σε τζαμί τον 16ο αιώνα. Μετατράπηκε εν συνεχεία σε Μουσείο το 1958 και έγινε γνωστό ως «Μουσείο της Χώρας». Μετά την πρόσφατη απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης μετατράπηκε εκ νέου σε τέμενος, με υπαρκτό κίνδυνο…

Ὑπέροχα καὶ δυνατὰ μηνύματα γιὰ τὴ ζωή μας προβάλλουν οἱ Ψαλμοί. Στὸν 1ο στίχο τοῦ 126ου Ψαλμοῦ, ἑνὸς ἀπὸ τοὺς Ψαλμοὺς τῶν Ἀναβαθμῶν, ὁ ἱερὸς Ψαλμωδὸς ἀναφέρει: «Ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων».

Γυναίκα, σήκω, ξύπνα. Φέρε μου μία φανέλα να αλλάξω και να σου πω …; Γυναίκα, πέθανα λέει, και μαζεύτηκαν γύρω μου Άγγελοι και διάβολοι. Ποιoς να πάρει την ψυχή μου. Σε μια μεγάλη ζυγαριά όλο και πρόσθεταν οι τρισκατάρατοι τα κρίματά μου. Και ο ζυγός βάρυνε και βάρυνε και οι Άγγελοι δεν είχαν….

Σκοπός είναι να ζούμε ορθόδοξα, όχι απλώς να μιλούμε ή να γράφουμε ορθόδοξα. Γι’ αυτό, βλέπεις, ένα κήρυγμα δεν πληροφορεί, δεν αλλοιώνει τον άλλον, όσο καλό κι αν είναι, αν ο ιεροκήρυκας δεν έχει βίωμα.Το να σκεφτώμαστε ορθόδοξα είναι εύκολο∙ το να ζούμε όμως ορθόδοξα θέλει κόπο. Μια φορά ένας θεολόγος είχε κάνει μια ομιλία και είχε πει να πάνε να δώσουν αίμα…..

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Η Τιμία Εσθήτα και Αγία Ζώνη της Θεοτόκου

Το εγκώμιο του έπλεξε Αυτός ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός. Αυτός, που είναι η Αυτοαλήθεια και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν οι λόγοι Του. Είπε χαρακτηριστικά για τον Ιωάννη «ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάνννου του Βαπτιστού» (Ματθ. 11,11). Δηλαδή δεν γεννήθηκε από γυναίκα μεγαλύτερος άνθρωπος από τον Ιωάννη του Βαπτιστή.

Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἤκουσεν Ἡρῴδης ὁ τετράρχης τὴν ἀκοὴν Ἰησοῦ (:εκείνον τον καιρό άκουσε ο Ηρώδης Αντίπας, ο τετράρχης της Γαλιλαίας και της Περαίας, τη φήμη του Ιησού)

Σ’ ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί ζούσε προ ετών ένας ιερέας ευλαβέστατος. Η ψυχούλα του ήταν γεμάτη στοργή για το ποίμνιό του και ειδικά για τους πονεμένους. Έφτασε όμως η μέρα που δοκιμάστηκε κι εκείνος και πόνεσε πολύ.

Κάποια βραδιὰ εἴχαμε συγκεντρωθεῖ μία ὁμάδα μαζὶ μὲ ἕναν Ἁγιορείτη. Νύχτωσε. Ὁ καιρὸς ἦταν ανταριασμένος καὶ ἀπειλητικός. Ὅμως, κοντὰ στὸ Γέροντα καὶ γιὰ ὅσους ἀκόμη δὲν ἦταν μαθημένοι στὴ σκοτεινὴ νύχτα τῆς φύσης, δὲν ταραζότανε ἡ γαλήνη. Ὁ Γέροντας μιλοῦσε γιὰ τὴ διαφορὰ τῆς ταπεινοφροσύνης ἀπὸ τὸ πλέγμα τῆς κατωτερότητας.

Ακούσατε, αδελφοί μου, πως πρέπει να γίνεται ο σταυρός και τι σημαίνει. Πρώτον· όπως η Αγία Τριάς δοξάζεται εις τον ουρανόν από τούς Αγγέλους, ούτω και συ να σμίγης τα τρία σου δάκτυλα της δεξιάς χειρός· και μη δυνάμενος να αναβής εις τον ουρανόν να προσκυνήσης, βάνεις την χείράν σου εις την κεφαλήν σου (διότι η κεφαλή σημαίνει τον ουρανόν) και λέγεις:…

Ο Άγιος Παΐσιος, όταν ήθελε να πάει να προσευχηθεί στην Παναγία, έκοβε λίγα αγριολούλουδα έξω από την καλύβη του και τα πήγαινε στην Εικόνα Της. «Πώς να πάω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;», έλεγε.

Ο Θεός των Χριστιανών, ήδη από τα χρόνια που Τον κήρυτταν για πρώτη φορά, ξεχώρισε ως Θεός ελέους. «Σὸν γάρ ἐστι τὸ ἐλεεῖν καὶ σώζειν ἡµᾶς, ὁ Θεὸς ἡµῶν» διαβάζουμε στον Όρθρο. Αυτό τον ξεχωρίζει από τους άλλους «θεούς» που έχουν ως τώρα λατρευτεί, και βέβαια από όλα τα κοσμικά συστήματα. Εκεί θεμελιώνεται η φιλανθρωπία και η αγάπη Του, στο ότι συγχωρεί και αγαπά όσους αθετούν το νόμο Του και αμαρτάνουν εναντίον των θείων βουλών Του.

ούτο σας λέγω και σας παραγγέλω· καν ο ουρανός να κατεβή κάτω, καν η γη να ανεβή επάνω, καν όλος ο κόσμος να χαλάση, σήμερον, αύριον, να μη σας μέλλη τι έχει να κάμη ο Θεός.

Ο μακαριστός γέροντας Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης († 1959), προσπαθώντας να στηρίξει ένα νέο μοναχό, που τον πολεμούσαν λογισμοί φυγής κι επιστροφής στους γονείς του, διηγήθηκε το ακόλουθο θαυμαστό γεγονός: Λίγο πριν έρθω εδώ, στα Κατουνάκια, εκοιμήθη κάποιος μοναχός, υποτακτικός σ’ ένα τυφλό γέροντα. Άκουσε τι έγινε κάποτε μ’ αυτόν:

Λέγονται πειρασμοί, επειδή γεννούν πείρα και κατά τον αόρατο πόλεμο γίνονται φορείς πνευματικής γνώσεως στους προσεκτικούς. Πειρασμός είναι και λέγεται κάθε αντίθεση στον αγώνα μας για την πίστη και την ευσέβεια, ενώ φροντίζουμε για την υποταγή μας στον Θεό. Κατά την γνώμη των Πατέρων υπάρχουν ποικίλες υποδιαιρέσεις πειρασμών.

Ο π. Αρσένιος Μαχαιριώτης (Ηγούμενος Μαχαιρά 1999 – †2004) μιλά για την εξομολόγηση και τη νηστεία στα παιδάκια, σε ομιλία που έγινε στις 29/6/2004 στο Birmingham.

Η γιορτή της Παναγίας μας, της μεγάλης μάνας των Χριστιανών, γεμίζει συγκίνηση ειλικρινή τους Έλληνες. Συγκίνηση ιδίως στα δεινά που βρίσκουν την Πατρίδα μας και την Εκκλησία μας, γιατί μας υπενθυμίζει ότι έχουμε κάποια που πάντοτε μας αγαπά, πάντοτε μας θυμάται, πάντα μας τιμά με την πρεσβεία της, και ας μην την αξίζουμε εμείς.

Τον καθένα από μας τον βασανίζει το ερώτημα: τι θα γίνει με μας και τι μας περιμένει μετά το θάνατο; Μία σαφή απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα μόνοι μας δεν μπορούμε να την βρούμε. Αλλά η Αγία Γραφή και πρώτα απ’ όλα ο λόγος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μας αποκαλύπτουν αυτό το μυστικό.

Η Παναγία κατέχει ξεχωριστή θέση στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Βρίσκεται πάνω από όλους τους Αγίους. Είναι αμέσως μετά τον τριαδικό Θεό. Η Πρώτη μετά τον Ένα, τον Χριστό. Ο πρώτος τέλειος άνθρωπος μετά τον Θεάνθρωπο Χριστό. Στο πρόσωπο της κατεδείχθη ότι «Θεός ανθρώπω μείγνυται», αφού αξιώθηκε να κυοφορήσει με υπερφυσικούς όρους τον απρόσιτο και ασώματο Θεό.

Το 1860 ο Πύργος Ηλείας μαστίζεται απο πανώλη (πανούκλα). Δεκάδες άνθρωποι πεθαίνουν και η νόσος φαίνεται ανίκητη. Οι κάτοικοι μετά από συνεχείς παρακλήσεις σώζονται από θαύμα του Αγίου Χαραλάμπους, όπου τον είδαν να διώχνει ένα λευκό σύννεφο και να το ρίχνει στην θάλασσα.

Το μαρμάρινο δάπεδο με τα γεωμετρικά σχήματα καλύφθηκε από τιρκουάζ χαλιά, λευκά πανιά κρεμάστηκαν μπροστά στο μωσαϊκό της Παρθένου και του Ιησού και σκαλωσιές έκρυψαν σταυρούς και άλλα χριστιανικά σύμβολα. Αυτά είδε ο κόσμος, όμως για μια ομάδα επιστημόνων και μουσικών, η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί κάλυψε έναν λιγότερο απτό θησαυρό – τους ήχους της.

Τί εἶναι κατὰ βάθος ἡ διδασκαλία τῶν νεορθοδόξων; Εἶναι ἕνα θεωρητικὸ σύστημα ποὺ συγκροτεῖται ἀπό στοιχεῖα παρέχοντα συνεχή καὶ ἀδιάπτωτη εὐδαιμονία, χαρά, εὐφορία, αἰσιοδοξία, ἐρωτικὲς ἀπολαύσεις, ὑποσχόμενο τὴν τελείωση τῶν βιούντων κατὰ τὰ πρότυπα τῶν νεορθοδόξων μὲ κατάληξη τὸν θεῖον ἔρωτα καὶ τὴν θέωση. Δηλαδὴ πρόκειται γιὰ ἕνα τρόπο ζωῆς,….

Τὸ κάλλος τῆς Παναγίας, δὲν εἶναι κάλλος σαρκικό, ἀλλὰ πνευματικό, γιατί ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ὁ πόνος κι ἡ ἁγιότητα, ὑπάρχει μονάχα κάλλος πνευματικό. Τὸ σαρκικὸ κάλλος φέρνει τὴ σαρκικὴ ἔξαψη, ἐνῶ τὸ πνευματικὸ κάλλος φέρνει κατάνυξη, σεβασμὸ κι ἁγνὴ ἀγάπη.