ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ

«Ας πάψουμε το θέατρο» – Κήρυγμα π. Γεωργίου Σχοινά στην Παρέα της Τρίτης, 1 Σεπτεμβρίου 2020, στον Άγιο Νικόλαο Φιλοπάππου

Οι περισσότεροι άνθρωποι ξεμακρύνανε, αλλοίμονο, από τη πίστη και την απλότητα. 
Άμα χαλαστεί ο άνθρωπος αρχίζει να αποστρέφεται τα απλά και ταπεινά πράγματα. Πολλές φορές όμως ξανάρχεται στον παλιό τον εαυτό του. Σαν τον μεθυσμένο που ξεμέθυσε – και τότε καταλαβαίνει πάλι μεγάλη όρεξη για την απλότητα και για τη φτώχεια και χαίρεται και ειρηνεύει και θέλει να ζει ταπεινά και ήσυχα. 

Το άρθρο αυτό του Φώτη Κόντογλου γράφτηκε το 1952, όταν η Μονή της Χώρας των Ζώντων στην Κωνσταντινούπολη ονομαζόταν (όπως και σήμερα) Καχριέ-τζαμί. Η Μονή είχε μετατραπεί σε τζαμί τον 16ο αιώνα. Μετατράπηκε εν συνεχεία σε Μουσείο το 1958 και έγινε γνωστό ως «Μουσείο της Χώρας». Μετά την πρόσφατη απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης μετατράπηκε εκ νέου σε τέμενος, με υπαρκτό κίνδυνο…

Ὑπέροχα καὶ δυνατὰ μηνύματα γιὰ τὴ ζωή μας προβάλλουν οἱ Ψαλμοί. Στὸν 1ο στίχο τοῦ 126ου Ψαλμοῦ, ἑνὸς ἀπὸ τοὺς Ψαλμοὺς τῶν Ἀναβαθμῶν, ὁ ἱερὸς Ψαλμωδὸς ἀναφέρει: «Ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων».

Γυναίκα, σήκω, ξύπνα. Φέρε μου μία φανέλα να αλλάξω και να σου πω …; Γυναίκα, πέθανα λέει, και μαζεύτηκαν γύρω μου Άγγελοι και διάβολοι. Ποιoς να πάρει την ψυχή μου. Σε μια μεγάλη ζυγαριά όλο και πρόσθεταν οι τρισκατάρατοι τα κρίματά μου. Και ο ζυγός βάρυνε και βάρυνε και οι Άγγελοι δεν είχαν….

Σκοπός είναι να ζούμε ορθόδοξα, όχι απλώς να μιλούμε ή να γράφουμε ορθόδοξα. Γι’ αυτό, βλέπεις, ένα κήρυγμα δεν πληροφορεί, δεν αλλοιώνει τον άλλον, όσο καλό κι αν είναι, αν ο ιεροκήρυκας δεν έχει βίωμα.Το να σκεφτώμαστε ορθόδοξα είναι εύκολο∙ το να ζούμε όμως ορθόδοξα θέλει κόπο. Μια φορά ένας θεολόγος είχε κάνει μια ομιλία και είχε πει να πάνε να δώσουν αίμα…..

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Η Τιμία Εσθήτα και Αγία Ζώνη της Θεοτόκου

Το εγκώμιο του έπλεξε Αυτός ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός. Αυτός, που είναι η Αυτοαλήθεια και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν οι λόγοι Του. Είπε χαρακτηριστικά για τον Ιωάννη «ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάνννου του Βαπτιστού» (Ματθ. 11,11). Δηλαδή δεν γεννήθηκε από γυναίκα μεγαλύτερος άνθρωπος από τον Ιωάννη του Βαπτιστή.

Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἤκουσεν Ἡρῴδης ὁ τετράρχης τὴν ἀκοὴν Ἰησοῦ (:εκείνον τον καιρό άκουσε ο Ηρώδης Αντίπας, ο τετράρχης της Γαλιλαίας και της Περαίας, τη φήμη του Ιησού)

Σ’ ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί ζούσε προ ετών ένας ιερέας ευλαβέστατος. Η ψυχούλα του ήταν γεμάτη στοργή για το ποίμνιό του και ειδικά για τους πονεμένους. Έφτασε όμως η μέρα που δοκιμάστηκε κι εκείνος και πόνεσε πολύ.

Κάποια βραδιὰ εἴχαμε συγκεντρωθεῖ μία ὁμάδα μαζὶ μὲ ἕναν Ἁγιορείτη. Νύχτωσε. Ὁ καιρὸς ἦταν ανταριασμένος καὶ ἀπειλητικός. Ὅμως, κοντὰ στὸ Γέροντα καὶ γιὰ ὅσους ἀκόμη δὲν ἦταν μαθημένοι στὴ σκοτεινὴ νύχτα τῆς φύσης, δὲν ταραζότανε ἡ γαλήνη. Ὁ Γέροντας μιλοῦσε γιὰ τὴ διαφορὰ τῆς ταπεινοφροσύνης ἀπὸ τὸ πλέγμα τῆς κατωτερότητας.

Ακούσατε, αδελφοί μου, πως πρέπει να γίνεται ο σταυρός και τι σημαίνει. Πρώτον· όπως η Αγία Τριάς δοξάζεται εις τον ουρανόν από τούς Αγγέλους, ούτω και συ να σμίγης τα τρία σου δάκτυλα της δεξιάς χειρός· και μη δυνάμενος να αναβής εις τον ουρανόν να προσκυνήσης, βάνεις την χείράν σου εις την κεφαλήν σου (διότι η κεφαλή σημαίνει τον ουρανόν) και λέγεις:…

Ο Άγιος Παΐσιος, όταν ήθελε να πάει να προσευχηθεί στην Παναγία, έκοβε λίγα αγριολούλουδα έξω από την καλύβη του και τα πήγαινε στην Εικόνα Της. «Πώς να πάω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;», έλεγε.

Ο Θεός των Χριστιανών, ήδη από τα χρόνια που Τον κήρυτταν για πρώτη φορά, ξεχώρισε ως Θεός ελέους. «Σὸν γάρ ἐστι τὸ ἐλεεῖν καὶ σώζειν ἡµᾶς, ὁ Θεὸς ἡµῶν» διαβάζουμε στον Όρθρο. Αυτό τον ξεχωρίζει από τους άλλους «θεούς» που έχουν ως τώρα λατρευτεί, και βέβαια από όλα τα κοσμικά συστήματα. Εκεί θεμελιώνεται η φιλανθρωπία και η αγάπη Του, στο ότι συγχωρεί και αγαπά όσους αθετούν το νόμο Του και αμαρτάνουν εναντίον των θείων βουλών Του.

ούτο σας λέγω και σας παραγγέλω· καν ο ουρανός να κατεβή κάτω, καν η γη να ανεβή επάνω, καν όλος ο κόσμος να χαλάση, σήμερον, αύριον, να μη σας μέλλη τι έχει να κάμη ο Θεός.

Ο μακαριστός γέροντας Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης († 1959), προσπαθώντας να στηρίξει ένα νέο μοναχό, που τον πολεμούσαν λογισμοί φυγής κι επιστροφής στους γονείς του, διηγήθηκε το ακόλουθο θαυμαστό γεγονός: Λίγο πριν έρθω εδώ, στα Κατουνάκια, εκοιμήθη κάποιος μοναχός, υποτακτικός σ’ ένα τυφλό γέροντα. Άκουσε τι έγινε κάποτε μ’ αυτόν:

Λέγονται πειρασμοί, επειδή γεννούν πείρα και κατά τον αόρατο πόλεμο γίνονται φορείς πνευματικής γνώσεως στους προσεκτικούς. Πειρασμός είναι και λέγεται κάθε αντίθεση στον αγώνα μας για την πίστη και την ευσέβεια, ενώ φροντίζουμε για την υποταγή μας στον Θεό. Κατά την γνώμη των Πατέρων υπάρχουν ποικίλες υποδιαιρέσεις πειρασμών.

Ο π. Αρσένιος Μαχαιριώτης (Ηγούμενος Μαχαιρά 1999 – †2004) μιλά για την εξομολόγηση και τη νηστεία στα παιδάκια, σε ομιλία που έγινε στις 29/6/2004 στο Birmingham.

Η γιορτή της Παναγίας μας, της μεγάλης μάνας των Χριστιανών, γεμίζει συγκίνηση ειλικρινή τους Έλληνες. Συγκίνηση ιδίως στα δεινά που βρίσκουν την Πατρίδα μας και την Εκκλησία μας, γιατί μας υπενθυμίζει ότι έχουμε κάποια που πάντοτε μας αγαπά, πάντοτε μας θυμάται, πάντα μας τιμά με την πρεσβεία της, και ας μην την αξίζουμε εμείς.

Τον καθένα από μας τον βασανίζει το ερώτημα: τι θα γίνει με μας και τι μας περιμένει μετά το θάνατο; Μία σαφή απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα μόνοι μας δεν μπορούμε να την βρούμε. Αλλά η Αγία Γραφή και πρώτα απ’ όλα ο λόγος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μας αποκαλύπτουν αυτό το μυστικό.

Η Παναγία κατέχει ξεχωριστή θέση στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Βρίσκεται πάνω από όλους τους Αγίους. Είναι αμέσως μετά τον τριαδικό Θεό. Η Πρώτη μετά τον Ένα, τον Χριστό. Ο πρώτος τέλειος άνθρωπος μετά τον Θεάνθρωπο Χριστό. Στο πρόσωπο της κατεδείχθη ότι «Θεός ανθρώπω μείγνυται», αφού αξιώθηκε να κυοφορήσει με υπερφυσικούς όρους τον απρόσιτο και ασώματο Θεό.

Το 1860 ο Πύργος Ηλείας μαστίζεται απο πανώλη (πανούκλα). Δεκάδες άνθρωποι πεθαίνουν και η νόσος φαίνεται ανίκητη. Οι κάτοικοι μετά από συνεχείς παρακλήσεις σώζονται από θαύμα του Αγίου Χαραλάμπους, όπου τον είδαν να διώχνει ένα λευκό σύννεφο και να το ρίχνει στην θάλασσα.

Το μαρμάρινο δάπεδο με τα γεωμετρικά σχήματα καλύφθηκε από τιρκουάζ χαλιά, λευκά πανιά κρεμάστηκαν μπροστά στο μωσαϊκό της Παρθένου και του Ιησού και σκαλωσιές έκρυψαν σταυρούς και άλλα χριστιανικά σύμβολα. Αυτά είδε ο κόσμος, όμως για μια ομάδα επιστημόνων και μουσικών, η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί κάλυψε έναν λιγότερο απτό θησαυρό – τους ήχους της.

Τί εἶναι κατὰ βάθος ἡ διδασκαλία τῶν νεορθοδόξων; Εἶναι ἕνα θεωρητικὸ σύστημα ποὺ συγκροτεῖται ἀπό στοιχεῖα παρέχοντα συνεχή καὶ ἀδιάπτωτη εὐδαιμονία, χαρά, εὐφορία, αἰσιοδοξία, ἐρωτικὲς ἀπολαύσεις, ὑποσχόμενο τὴν τελείωση τῶν βιούντων κατὰ τὰ πρότυπα τῶν νεορθοδόξων μὲ κατάληξη τὸν θεῖον ἔρωτα καὶ τὴν θέωση. Δηλαδὴ πρόκειται γιὰ ἕνα τρόπο ζωῆς,….

Τὸ κάλλος τῆς Παναγίας, δὲν εἶναι κάλλος σαρκικό, ἀλλὰ πνευματικό, γιατί ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ὁ πόνος κι ἡ ἁγιότητα, ὑπάρχει μονάχα κάλλος πνευματικό. Τὸ σαρκικὸ κάλλος φέρνει τὴ σαρκικὴ ἔξαψη, ἐνῶ τὸ πνευματικὸ κάλλος φέρνει κατάνυξη, σεβασμὸ κι ἁγνὴ ἀγάπη.

Η Κυρία Θεοτόκος κατά τον έξω χαρακτήρα και ήθος του σώματος ήτο σεμνή και σεβάσμια κατά πάντα, ολίγα και απαραίτητα λαλούσα, ήτο ογλήγορος εις το υπακούειν και ευπροσήγορος, ετίμα όλους και επροσκύνει, είχε το μέγεθος του σώματος μέσον και σύμμετρον, δεν επαρουσιάζετο εις κάθε άνθρωπον, ήτο μακράν από τόν γέλωτα και έξω από κάθε ταραχήν και θυμόν.

Το κλειδί που ελκύει την Χάρη – Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

Ὅταν ξεκινᾶς γιὰ τὸν Ναό, νὰ λὲς μὲ τὸν λογισμό σου: «Ποῦ πηγαίνω; Τώρα μπαίνω στὸν Οἶκο τοῦ Θεοῦ. Τί κάνω; Προσκυνῶ τὶς εἰκόνες, τὸν Θεό». Ἀπὸ τὸ κελλί σου ἢ ἀπὸ τὸ διακόνημά σου πηγαίνεις στὸν Ναό. Ἀπὸ τὸν Ναὸ νὰ πᾶς στὸν Οὐρανὸ καὶ πιὸ ἐκεῖ ἀκόμη, στὸν Θεό

Έλεγε ο αββάς Ζωσιμάς: «Ήταν κάποτε ένας αδελφός που είχε μείνει μαζί μου και είχε πάρει από εμένα το μοναχικό σχήμα, τον οποίο καθοδήγησα με πολλή φροντίδα στο αγαθό, γιατί ήταν ευαίσθητος και χρειαζόταν πολλή επιμέλεια και συγκατάβαση λόγω της αδυναμίας του. Αυτός λοιπόν ήρθε μια μέρα και μου είπε·….

Όταν μας κατηγορούν, όταν μας συκοφαντούν, όταν μας πειράζουν, όταν μας ταπεινώνουν, όταν μας αδικούν, πρέπει κι εμείς να συγχωρούμε. Με οποία καρδιά, με οποία δύναμη, με οποία διάθεση προσφέρουμε τη συγχωρητικότητά μας, όχι εκατονταπλάσια, άλλα μυριοπλάσια θα είναι τα αντίστοιχα αγαθά, που θα λάβουμε από τον Θεό. Να ο δρόμος!

«και εγένοντο τα ιμάτια αυτού λευκά ως το φως», διαβάσαμε για τη Μεταμόρφωση του Κυρίου μας. Με τη Μεταμόρφωση, ο Χριστός απεκάλυψε τη θεία του φύση, η οποία εκδηλώθηκε ως φως, και μάλιστα φως πάλλευκο και λαμπερό. Φως υπερκόσμιο, η θεία φύσις του Χριστού. Σε χωρία του Ευαγγελίου, ο Χριστός αναφέρεται στον εαυτό του ως φως.

Καταπολέμηση των σαρκικών πειρασμών και Τήρηση των Εντολών – Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

Κάθε ὀρθόδοξος ἱερός ναός ἔχει ἁγιαστική Χάρη. Ἐκεῖ οἱ πιστοί, ἰδιαίτερα κατά τήν Θεία Λειτουργία, παρίστανται ὡς «τά Χερουβείμ μυστικῶς εἰκονίζοντες». Ὄχι συμμετέχοντας ἁπλῶς σέ μία θρησκευτική τελετή, ἀλλά βιώνοντας τήν αἰώνια καί ἀτελεύτητη Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅπως μαρτυρεῖ ὁ μετά τήν Θεία Κοινωνία δοξολογικός ὕμνος: «Εἴδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον, εὕρομεν πίστιν ἀληθῆ, ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυνοῦντες. Αὕτη γάρ ἡμᾶς ἔσωσεν».