ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ

…νά γίνουν σεβαστοί οἱ Θεῖοι καί οἱ Συνταγματικοί νόμοι, οἱ ὁποῖοι ἀφοροῦν εἰς τήν ἠθικήν καί πνευματικήν ζωήν τοῦ Λαοῦ, εἰς τούς ἀκαταλύτους ἱερούς θεσμούς καί τάς μακραίωνας Ἐκκλησιαστικο -Ἐθνικάς Παραδόσεις του. Νά γίνουν σεβαστά τά ἱερά δικαιώματα τῶν ἀνυπεράσπιστων παιδικῶν ὑπάρξεων, πού ὁδηγοῦνται εἰς υἱοθεσίαν, τά ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν παιδιῶν…

οι υμνογράφοι της Εκκλησίας μας… απορούν και εξίστανται, χωρίς να μπορούν να περιγράψουν και να εννοήσουν πώς “ὁ ἄναρχος ἄρχεται καὶ ὁ Λόγος σαρκοῦται”, πώς “ὁ Βασιλεὺς τῶν αἰώνων νῦν παιδίον ἐτέχθη” (Στιχ. τῶν Ἀποστίχων ΚΗʹ Δεκεμβρίου), πώς “ὁ ἐν κόλποις τοῦ Πατρός” βρίσκεται τώρα “ἐν ἀγκάλαις τῆς μητρός” (Κάθισμα ΚΕʹ τοῦ μηνός)…

Σύμφωνα με τον Παύλο, για την υλοποίηση του προαιωνίου σχεδίου της σωτηρίας του κόσμου, ο Θεός δημιούργησε τις κατάλληλες ιστορικές συνθήκες, ώστε, όταν θα ερχόταν ο Χριστός στον κόσμο, να υπάρχουν οι ευνοϊκές εκείνες προϋποθέσεις για να ευοδωθεί το έργο της σωτηρίας και να διαδοθεί το σωτήριο μήνυμα σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης.

Αλλά, αλλοίμονο, υπάρχει και τραγική εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι όχι μόνο δε συμμετέχουν στην παγκόσμια και πανανθρώπινη χαρά της Θείας Ενανθρωπήσεως, αλλά αντίθετα λυπούνται και οδύρονται τις άγιες ημέρες του Δωδεκαημέρου. Καταριούνται το γεγονός της Γεννήσεως του Θεανθρώπου και προσπαθούν ανεπιτυχώς να μειώσουν τη σημασία του.

«Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον, οὐρανὸν τὸ σπήλαιον, θρόνον χερουβικὸν τὴν Παρθένον, τὴν φάτνην χωρίον, ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ Ἀχώρητος, Χριστὸς ὁ Θεός, ὃν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν».

Οἱ μασόνοι κάνουν κρυφὸ πόλεμο, γι’ αὐτὸ εἶναι ἐπικίνδυνοι. Δὲ σοῦ λένε μὴν κάνεις τὸ σταυρό σου, μὴν πᾶς στὴν Ἐκκλησία, στὴν Ἐξομολόγηση. Σοῦ λένε πήγαινε, ἀλλὰ ἔλα καί σὲ μᾶς. Σὲ ἐπηρεάζουν σιγὰ σιγὰ, ἔτσι ποὺ νὰ μὴν καταλάβεις ὅτι, ἀπὸ κάποια στιγμὴ καὶ μετά, ἔπαψες στὴν πραγματικότητα νὰ εἶσαι χριστιανὸς καὶ ἔγινες μασόνος”. Ὁ Γέροντας γνώριζε ὄχι μόνο τὸ περιεχόμενο τῶν αἱρέσεων, ἀλλὰ καὶ “τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου”…

Στο χριστιανικό γάμο παντρεύονται τρεις· και η κοινή νομοτέλεια των δύο προς τον τρίτο, που είναι ο Θεός, βαστάει τους δυο σε μια ενεργητική ενότητα, και αναμεταξύ τους με τον Θεό. Ωστόσο η παρουσία του Θεού σημαίνει το τέλος του γάμου ως ενός πράγματος που είναι μονάχα φυσικό. Ο Σταυρός του Χριστού βάζει τέρμα στην αυτάρκεια της φύσης. Αλλά «διὰ Σταυροῦ χαρὰ (και όχι ευτυχία!) εἰς τὸν κόσμον ἐλήλυθεν».

Όπως ακριβώς εκεί λέγει, «ένας Θεός ο Πατέρας, και ένας Κύριος Ιησούς Χριστός», έτσι και εδώ, «ένας» και «ένας». Δεν λέγει δύο· επειδή δηλαδή μιλούσε για πολυθεΐα, για να μην εκλάβει κανείς τον αριθμό δύο σαν πολυθεΐα, είπε, «ένας» και «ένας». Βλέπεις πώς η Γραφή χρησιμοποιεί το λόγο με πολλή ακρίβεια; «Ένας λοιπόν», λέγει, «είναι ο Θεός, ένας και ο μεσίτης Θεού και ανθρώπων, ο Ιησούς Χριστός…»

Παρουσιάζει η Ιωάννα Σκαρλάτου, Ψυχοπαιδαγωγός Παιδιών και Εφήβων, Ψυχοθεραπεύτρια.
Καλεσμένος ο πρωτοπρεσβύτερος του Ιερού Ναού Αγίας Παρασκευής Δάσους Χαϊδαρίου, π. Θεοχάρης Σούλης.

Ἡ ἐξ ἀγάπης ἱλαστήριος, σταυρικὴ θυσία τοῦ Αἰωνίου Ἀρχιερέως καὶ Ἀρχιποιμένος καὶ Παμβασιλέως, Ἰησοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἀπὸ τὰ γεγονότα τῆς σωτηριώδους θείας Οἰκονομίας- εἶναι ἡ πηγὴ καὶ ἡ αἰτία πάντων τῶν θείων δωρημάτων εἰς τὸν ἄνθρωπο…

Διά τοῦτο καί ἐγεννήθη καί ὡς ἄνθρωπος ἔζησε καί ἀπέθανε καί ἀνέστη. Μέ τά ἰδικά του ἔργα ἐξησθένισε καί ἐπεσκίασε τά ἀπ᾿ αἰῶνος ἔργα ὅλων τῶν ἀνθρώπων πού ἔζησαν, ὥστε ὅπου ἔχουν περιπέσει οἱ ἄνθρωποι νά τούς σηκώσῃ ἀπό ἐκεῖ, καί νά διδάξῃ τόν ἀληθινόν Πατέρα αὐτοῦ, ὅπως καί ὁ ἴδιος λέγει· «Ἦλθον σῶσαι καί εὑρεῖν τό ἀπολωλός»

Ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη σᾶς προσκαλεῖ την Πέμπτη 14  Δεκεμβρίου στις 20:00 στήν ὁμιλία «Πιστεύουμε στην μετάνοια;» μέ τόν π. Γεώργιο Σχοινά.

Τα ερωτήματα που θα προσπαθήσουμε να απαντηθούν στην εκπομπή είναι ενδεικτικά τα κάτωθι: 1.Τι σημαίνει ορθόδοξη ψυχοθεραπεία; 2.Τι λέει ένας πνευματικός πατέρας για αυτό; 3.Τι είναι τελικά η εξομολόγηση; Συζήτηση ή μυστήριο; 4.Τι μπορεί να πει κάποιος στην εξομολόγηση; Γιατί να έρθει στο μυστήριο;
5.Τι διαφορά έχει ο Ψυχολόγος με τον πνευματικό; …

Ὅταν ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν εἶχε διοργανώσει τό ἔτος 2015 ἡμερίδα κατά τῆς γιόγκα[i], εἶχε τονιστεῖ ἀπό τούς ὁμιλητές ὁ μεγάλος κίνδυνος εἰσχώρησης τῆς γιόγκα στά σχολεῖα, ἀκόμα καί ἄν δέν εἶναι ἐπίσημα ἐνταγμένη στά προγράμματα σπουδῶν. Δυστυχῶς, οἱ τότε ἀνησυχίες μας καθημερινά ἀποδεικνύονται βάσιμες, ἀφοῦ συνεχῶς ἀκοῦμε νέες περιπτώσεις ἄσκησης διαλογισμοῦ στά σχολεῖα…

Οἱ προκαθήμενοι τῶν τεσσάρων Ἐκκλησιῶν και οἱ ἐπηρεάζοντες ἤ στηρίζοντες τίς ἀποφάσεις τους, πέρα ἀπό τό πολύπλοκο ἐκκλησιαστικό πρόβλημα πού δημιούργησαν, συνέβαλαν, ἄθελά τους, στό διωγμό πού ὑφίστανται οἱ ἀδελφοί μας Ὀρθόδοξοι Οὐκρανοί. Δυστυχῶς, το Πατριαρχεῖο Μόσχας, με ἀφορμή ὅλα αὐτά, προχώρησε σέ ἀντικανονική εἰσπήδηση στό κανονικό ἔδαφος τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, δυσκολεύοντας το ἔργο τῶν ἱεραποστόλων…

Η περί του θανάτου διδασκαλία στην αναπτυξιακή φάση της ζωής των παιδιών και των εφήβων, έρχεται να μεταφέρει στις ψυχές τους, από πολύ ενωρίς, την ελπίδα που έφερε η λύση, που έδωσε ο Χριστός στο μεγάλο αυτό πρόβλημα. Ανάμεσα στις βασικές γνώσεις, που χρειάζεται  να μάθουν οι νέοι/ες για το μέλλον τους, σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης καταστάσεων ή επίλυσης προβλημάτων, συγκαταλέγεται και  ο τρόπος αντιμετώπισης του θανάτου.

Θα λέγαμε ότι ο «μετανθρωπισμός» είναι η «ολοκλήρωση», ο «θρίαμβος» του άθεου ουμανισμού, ο κήρυκας του «δευτέρου θανάτου του Θεού» και δυστυχώς η απο-ανθρωποποίηση του ανθρώπου. Έρχονται οι μηχανές να πάρουν τη θέση του Θεού και του ανθρώπου! Μέσα σε αυτό το περιρρέον κλίμα μπορεί να κατανοηθεί η σύγχρονη δεινή πραγματικότητα…

Τὸ ἀξιοπρόσεκτο γεγονὸς ποὺ ἀκολουθεῖ σὲ ἐλαφρὰ διασκευὴ τῆς γλώσσης τὸ ἀναφέρει ὁ ὅσιος Δανιὴλ Κατουνακιώτης σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἀλέξανδρον Μωραϊτίδην. Ἔχει δὲ ὡς ἑξῆς:
Ἕνας γνωστός του καὶ ἐνάρετος οἰκογενιάρχης ἀπὸ τὴν Σμύρνη, ποὺ τὸν ἔλεγαν Δημήτριο, ἀφοῦ κατάλαβε τὸ τέλος του κάλεσε τὸν υἱόν του Γεώργιο, ὁ μόνος εὐσεβῆς, διότι τὰ ἄλλα τρία του παιδιὰ καὶ ἡ γυναίκα του ζοῦσαν μὲ κοσμικότητα, καὶ τοῦ ἀπεκάλυψε ὅσα ἀκολουθοῦν, καὶ τὰ ὁποῖα ὁ υἱός του ὁ πιστὸς φανέρωσε εἰς τὸν π. Δανιήλ.

ΕΦΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΑΜΟΥ ΟΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΟΥΝ, πριν χρόνια, ο ιερέας που μας πάντρεψε, ο π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος, μας έδωσε 7 συμβουλές. Τις έχω φυλαγμένες από τότε, σαν μικρό θησαυρό. Τις διαβάζω πότε-πότε, όταν βρίσκω “τα δύσκολα”.

Φίλοι και μέλη της Ενωμένης Ρωμηοσύνης Τρίπολης θα παρακολουθούν σειρά μαθημάτων ορθόδοξης κατήχησης βασισμένων στο βιβλίο των εκδόσεων του σωματείου με τίτλο: “Το Μυστήριον Του Χριστού”. Αποτελεί πανανθρώπινο φαινόμενο η αναζήτηση του Θεού και αδήριτη ψυχική ανάγκη η δίψα για γνώση και κοινωνία μαζί Του…

Γέρων Συμεών: «Αγιότητα: Όραμα ή Πραγματικότητα»

Η μεγάλη τραγωδία του ανθρώπου είναι η διαπίστωση ότι η ζωή του έχει ημερομηνία λήξης. Όσα σχεδιάζει, όσα ονειρεύεται, όσα ελπίζει, συντρίβονται τελικά από τον θάνατο. «Επελθών γαρ ο θάνατος, ταύτα πάντα εξηφάνισται». Η συνειδητοποίηση του γεγονότος αυτού, του τέλους των πάντων, είναι ένα δυσβάστακτο φορτίο, στη σκιά του οποίου οφείλει να ζήσει ο άνθρωπος.

Ένα απόγευμα όμως, εκεί που προσευχότανε του εμφανίστηκε ολοζώντανη η Αγία Παρασκευή, ακριβώς όπως ήταν στη εικόνα. Το παιδί τρόμαξε και έφυγε. Ξαναπήγε άλλη μέρα και του εμφανίστηκε πάλι. Έφυγε τρέχοντας μα η Αγία του μίλησε γλύκα και τον καθησύχασε λέγοντάς του ποια είναι. Ο Ιάκωβος έκατσε δειλά-δειλά κοντά της και την άκουγε…

Ὅπως θέλει ὁ Θεός, ἔτσι πορεύεται καί ὁ ἄνθρωπος στήν προσευχή. Σηκώθηκα ἀπό τόν ὕπνο γιά τήν ἀγρυπνία καί ὁ νοῦς μου ἦτο καθαρός. Πόσο ἀμφιβάλλω σέ ὅλα! Ὅπως θέλει ὁ Θεός, ἔτσι πορεύεται καί ὁ ἄνθρωπος στήν προσευχή. Τίποτε τό ἀναλλοίωτο. Ἄρχισα νά λέγω τήν Εὐχή.

Λέει μιά λαϊκή παροιμία «ὁ λύκος καί ἄν ἐγέρασε καί ἄσπρισε τό μαλλί του, μήτε τήν γνώμη ἄλλαξε μήτε τήν κεφαλή του». Ὁ Θεός, ἡ ἀγάπη Του, ὁ Πατέρας μᾶς δείχνει σημεῖα, γιά νά μήν κοιμόμαστε, νά ξυπνᾶμε. Μᾶς τραντάζει. Καί ἐμεῖς -δέν λέω γιά τόν ἁπλό κόσμο· δέν ἔχει τόση εὐθύνη ὁ ἁπλός κόσμος- ἐμεῖς, οἱ ἄλλοι πού ἔχουμε κάποια θέση καί ἑπομένως εὐθύνη, ἐμεῖς κοιμόμαστε. Συνεχίζουμε νά κοιμόμαστε.

Χαρήκαμε βέβαια γιά τήν παραδοχή σας «ὅτι ὁ ἀείμνηστος π. Νικόδημος οὐδέποτε παρεδέχθη ὅτι εἶχε κάποια ἀνάμειξη στή συγγραφή τῆς Ἐπιστολῆς
τοῦ ἁγίου Παϊσίου», γεγονός πού δέν τό ἀναφέρατε στήν ὁμιλία σας τῆς 24ης Σεπτεμβρίου, ἀλλά πραγματικά δέν κατανοοῦμε ὅλα τά ὑπόλοιπα.

Ουσιαστικά, μια κοινωνία κοσμική και υλιστική αρνείται την πίστη στον Θεό και, ταυτόχρονα, την αθανασία της ψυχής και θεωρεί την πνευματική δράση του ανθρώπου ως μια δράση φονταμενταλιστική και απαρχαιωμένη και η άρνηση αυτή, πιστεύοντας πως αποτελεί μια έκφραση μοντερνισμού και προοδευτισμού τόσο στον χώρο της πολιτικής, όσο και στον χώρο των ΜΜΕ και του διαδικτύου. 

Τὰ ἐδῶ γραφόμενα ἀποτελοῦν τὶς μέχρι καὶ σήμερα ἔντονα ζῶσες ἀναμνήσεις τῶν συναντήσεών μου μὲ τὸν ὅσιο Γέροντα Παΐσιο, ποὺ ἀξιώθηκα νὰ ἔχω ὡς φοιτητὴς στὴν Ἀθῆνα, κατὰ τὴν περίοδο 1981-1985.

«Χαίροις ὁ νοῦς ὁ χρυσόμορφος, χελιδὼν ἡ χρυσόστομος, ῥεῖθρον χρυσοειδέστατον, προχέον τὰ νάματα», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας, διὰ στόματος τοῦ ἐξόχου ποιητοῦ-ὑμνογράφου, σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ Στιχηρὰ τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, τὴν 13η Νοεμβρίου.

-Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι, ενώ τα έχουν όλα, νιώθουν άγχος και στενοχώρια; -Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχη μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός. Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονή τον Θεό, έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια

Ομιλία Γέροντος Ιουστίνου της Μονής του Φρέατος του Ιακώβ

…μπορούμε να επικαλεστούμε το άρθρο 200 του τωρινού ΠΚ… τιμωρείται όποιος μέσα σε εκκλησία ή σε τόπο ορισμένο για θρησκευτική συνάθροιση, ανεκτή κατά το πολίτευμα, ενεργεί υβριστικά ανάρμοστες πράξεις”… (όπως) και η “είσοδος μεταμφιεσμένων εις Εκκλησίαν” και η “άσεμνη αμφίεση”, με τις οποίες, και τις δύο, βαρύνεται η σειρά του ALPHA “Φόνοι στο καμπαναριό”…με την παρουσίαση γυμνού άντρα μέσα στον κεντρικό Ναό μοναστηριού!

Ανακοίνωση περί δήθεν επηρεασμού του Αγίου Παϊσίου από τον μακαριστό Γέροντα Νικόδημο (Μπιλάλη) και περί της εμπλοκής του ονόματός του στη συγγραφή του γνωστού κειμένου του Αγίου Παϊσίου «Σημεία των Καιρών, 666»