Γράφει ο πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος
“Εγώ ειμί το φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ’ έξει το φως της ζωής” (Ιωά. η’ 12) διαβεβαίωσε ο Κύριος.
Πολλούς αιώνες μετά, κατά την δεκαετία του 1960, ένας μεγάλος Έλληνας καλλιτέχνης, ο Μ. Χατζηδάκις έγραψε και ο Δ. Χορν ερμήνευσε το τραγούδι “Ο ηθοποιός” με στίχους: “Ο ηθοποιός σημαίνει φως… Έλα στο φως, παίζω, θα δεις… Ηθοποιός ό, τι κι αν πεις είναι καημός πολύ πικρός και στεναγμός πολύ βαθύς… Πιές το κρασί, στάλα χρυσή απ την ψυχή ως την ψυχή”!!!
“ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΩΣ”!!!
Αλλά 60 χρόνια μετά, έπεσε βαθύ σκοτάδι και συσκότισε τις ψυχές κάποιων άλλων ηθοποιών, κάποιων που επειδή δεν φωτίστηκαν οι ίδιοι, δεν μπόρεσαν να μεταλαμπαδεύσουν το φως γιατί το φως αυτό είναι ήθος και ξεκινάει από μέσα απ’ την ψυχή και δεν είναι δεδομένο. Είναι χάρισμα του Θεού το φως της ψυχής και ο Θεός δεν υπάρχει πια στις ψυχές πολλών ηθοποιών.
Οπότε περάσαμε στο σκοτάδι ή στο συνώνυμό του “άτιμον φως” του Πλάτωνα (Πολιτεία 508, 2 – patris.gr 10/2/2021 του Γιάννη Τσερεβελάκη).
Ψάχνοντας πληροφορίες για το τραγούδι αυτό, ανέσυρα ένα εξαίρετο κείμενο του κ. Τσερεβελάκη ο οποίος τοποθετεί το θέμα αυτό στις σωστές του βάσεις. Αποδίδει, αν και δεν το αναφέρει ξεκάθαρα, το χάρισμα του φωτός στα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος υπογραμμίζοντας με βεβαιότητα πως μόνο όποιος καθαρίστηκε ψυχοσωματικά και φωτίστηκε από τον Θεό έχει την δυνατότητα να είναι ο ίδιος φωτεινός αλλά και να μεταδίδει αυτό το φως της καρδιάς του στους θεατές αλλά και στους νεώτερους μαθητευόμενους ηθοποιούς.
Παρουσιάζει, μάλιστα, τη μεγάλη μορφή του Αλέξη Μινωτή και συγκρίνει με την σύγχρονη εποχή που δεν μας έχει δώσει (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) φωτισμένους ανθρώπους-ηθοποιούς.
Η σκοτεινή εποχή που αναφέρει ο κ. Τσερεβελάκης είναι εκείνη με τους κ. Λιγνάδη, Φιλιππίδη, κ.λ.π που έθεσαν ηθελημένα ή άθελά τους την ποιότητα και την αποστολή της ένθεης υποκριτικής, του θεάτρου, της ηθοποιίας εν αμφιβόλω.
Ο κ. Τσερεβελάκης με επίγνωση, όπως φαίνεται, παραθέτει αγιογραφικά χωρία που παραπέμπουν ουσιαστικά στο θέμα του ησυχασμού!
Επικαλείται εμμέσως τον τρόπο σωτηρίας των ανθρώπων κατά τη διδασκαλία του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος από το στάδιο της κάθαρσης της ψυχής, αξιώνεται του θείου φωτισμού για να του δοθεί η εμπειρία της του Θεού θέας, δηλαδή της θεώσεως.
Στο στάδιο του φωτισμού ο άνθρωπος φωτίζεται όλος. Όχι μόνο η ψυχή αλλά και το σώμα του. Ολόκληρος γίνεται φωτεινός και λάμπει. Λούζεται όπως οι Άγιοι και οι αγιασμένοι γεροντάδες που γνωρίσαμε όπως οι Όσιοι Παΐσιος, Πορφύριος, Ιάκωβος ο Νέος, Ιωσήφ ο Ησυχαστής και τόσοι άλλοι στο Θαβώρειο φως και όλοι φωτίζονται τότε γύρω τους. Οι συνάνθρωποι, η φύση, τα ζώα, ο κόσμος όλος.
Όπως ακριβώς συνέβη, φανερώνει ο Άγιος Γρηγόριος, με τα ιμάτια του Κυρίου και τη φύση γύρω Του, κατά την αγία Του Μεταμόρφωση.
Αυτή όμως είναι η ιδανική κατάσταση για τους ανθρώπους και συχνά ανέφικτη λόγω κυρίως της αμαρτωλής ζωής και της άρνησης να συνεργαστούμε με την χάρη του Αγίου Πνεύματος ώστε να διασχίσουμε το στάδιο των αρετών, του καθαρισμού.
Το γνωρίζει αυτό ο κ. Τσερεβελάκης και γι’ αυτό υπογραμμίζει πολύ σωστά πως η θέση του Χατζηδάκι ότι “ηθοποιός σημαίνει φως”, θα έπρεπε μάλλον να είναι “ηθοποιός πρέπει να σημαίνει φως”!
Δυστυχώς, όμως, δεν είναι έτσι και γι αυτό οι περισσότεροι ηθοποιοί μένουν στην τεχνική της υποκριτικής, σπουδάζουν, παίζουν σε πολλά έργα θεατρικά και τηλεοπτικά και υποτιμούν το φως που άλλωστε δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να γνωρίσουν.
Αφορμή γι’ αυτές τις γραμμές υπήρξε η προβολή μιάς ατυχέστατα και συνειδητά βλάσφημης σειράς στο κανάλι ALPHA με τον κατατοπιστικό για τον κάθε τηλεθεατή, τίτλο, “Φόνοι στο καμπαναριό”. Σχεδόν ταυτόχρονα ζήσαμε την παρουσίαση μιάς άλλης υβριστικής για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του πιστού ελληνικού λαού θεατρικής παράστασης του κ. Μάρκου Σεφερλή “Πράκτωρ 00 Λεφτά”.
Όσον αφορά στην περίπτωση της σειράς του ALPHA “Φόνοι στο καμπαναριό”, πρόκειται γιά ένα λίαν βλάσφημο σενάριο που δημιουργεί την εντύπωση πως παρουσιάστηκε μόνο και μόνο γιά να “εξισορροπήσει” την τεράστια εμπορική επιτυχία της σειράς του MEGA με τον βίο του Αγίου Παϊσίου που τρέλανε στην κυριολεξία τα “μηχανάκια της AGB” με 40αρια και 50αρια % τηλεθέασης.
Και σκέφτηκαν να μας βομβαρδίσουν με σειρές και παραστάσεις που θα έδειχναν στο λαό όχι ποιά είναι αλλά ποιά θα ήθελαν αυτοί οι προοδευτικοί μάνατζερ και σεναριογράφοι να είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία και λατρεία.
Φέρτε ξανά το δεύτερο κύκλο της ζωής του Αγίου Παϊσίου για να πάρετε την απάντηση του λαού, κύριοι!
Η σειρά του ALPHA τραβήχτηκε μέσα σε πραγματικό εγκαταλελειμμένο ορθόδοξο μοναστήρι και διακωμωδεί ανερυθρίαστα ό, τι ιερότερο έχει η Εκκλησία μας. Το πανίερο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, της Παναγίας μας, του Τιμίου Προδρόμου, των λοιπών Αγίων μας, των Ι. Ναών, των Ι. Μονών και τέλος αυτού του μοναχισμού.
Βάλλουν κατ’ αυτού αφού ως γνωστόν “όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια”.
Δεν θέλησαν οι άνθρωποι να γνωρίσουν τον ορθόδοξο μοναχισμό, δεν τον κατανοούν με τη λογική τους, δεν σέβονται την προσωπικότητα, την ιδιότητα και αποστολή, την αξιοπρέπεια των μοναχών και μοναζουσών.
Και αποκαλύπτουν την ρηχότητα της πνευματικότητάς τους και την έλλειψη ικανότητας και φαντασίας τους αφού δεν μπορούν πια να συλλάβουν πρωτότυπα σοβαρά σενάρια και περιορίζονται, μεταξύ άλλων, στην διαπόμπευση των ρασοφόρων που στις μέρες μας “πουλάει” στους κύκλους των μη συνειδητών χριστιανών και των χλιαρών.
Αναρωτιέμαι, θα υπάρξει ποτέ σενάριο που θα διακωμωδεί και διασύρει την αποστολή, ιδιότητα και πολιτική ζωή των Ελλήνων βουλευτών, μέσα, μάλιστα, στους χώρους του Ελληνικού Κοινοβουλίου;
Ένα δικαστήριο όπως ο Άρειος Πάγος ή το Συμβούλιο της Επικρατείας;
Θα διακωμωδούσατε την ΓΑΔΑ στην Αθήνα; Μήπως την Προεδρία της Δημοκρατίας; Τους ενοίκους και εργαζομένους στο Μέγαρο Μαξίμου;
Τους υπαλλήλους της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών;
Τους ακαδημαϊκούς της Ακαδημίας Αθηνών;
Τους υπαλλήλους και μεγαλοσχήμονες του Χρηματιστηρίου;
Τα γραφεία και το πολιτικό προσωπικό ενός Υπουργείου;
Μήπως το ΓΕΕΘΑ; Το Πεντάγωνο;
Μιά στρατιωτική μονάδα του Πεζικού; Ένα πολεμικό αεροδρόμιο ή τον Ναύσταθμο;
Ένα τηλεοπτικό κανάλι; Μιά εφημερίδα; Μιά αθλητική ομάδα; Θα τα γελειοποιούσατε αυτά; Δε νομίζω και γι’ αυτό ακριβώς δεν το έχετε κάνει ως τώρα. Δε θα πούλαγε, τι λέτε; Θα πούλαγε νουμεράκια; Κι αν πούλαγε, θα μαζεύονταν οι διαφημιζόμενοι ως σφήκες που κατακλύζουν τις ακαθαρσίες και τα περιττώματα, θα έρρεε το χρήμα και θα χρυσοπληρώνονταν κάποιοι. Σωστά; Έτσι δε δουλεύει η ελεύθερη αγορά;
Έτσι δουλεύει. Εις βάρος πάντα των πιό ιερών και οσίων της ζωής μας. Πάντα εις βάρος του γλυκύτατου σιωπούντος Ναζωραίου!
Στις δικές μας πλάτες δε, πέφτει ο “κλήρος” της υπεράσπισης της πίστεως, της Εκκλησίας μας, της ορθοδόξου χριστιανικής μας ταυτότητας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς μας, των ανθρωπίνων – συνταγματικά κατοχυρωμένων – δικαιωμάτων μας. Για να μη συμβεί να κράξουν και οι πέτρες.
Αυτό ακριβώς ζήτησε από όλον τον κλήρο ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου κ.κ. Μακάριος, γιά συναφή λόγο.
“Αγαπητοί Συνεπίσκοποι και αδελφοί Κληρικοί”, έγραψε, “νομίζω ότι επέστη ο καιρός να μη μένουμε σε όλα άφωνοι”!
Κάλεσε δε και τους Καθηγητές και Ακαδημαϊκούς να παρέμβουν με τη σοφία, τη γνώση και τη σύνεση που τους διακρίνει, να αναπτερώσουν το ηθικό μας διά της παρεμβάσεώς των.
Το κάλεσμα αυτό του Ποιμενάρχου της πόλης του Σιδηροκάστρου (www.news.gr 24/10/23 10:59) έγινε λόγω της άλλης βλάσφημης έως γελοίας και υβριστικής θεατρικής παραστάσεως που ανέβασε ο κ. Μάρκος Σεφερλής και προβλήθηκε στο κανάλι ΣΚΑΙ στις 20/10/23 με τίτλο “Πράκτωρ 00 ΛΕΦΤΑ”.
Στην εν λόγω παράσταση, ο πρωταγωνιστής παρουσιάστηκε με ιερατική στολή να εκτελεί εκκλησιαστική ορθόδοξη σκηνή τελέσεως αγιασμού!
Και ο κατήφορος καλά κρατεί.
Ο Σεβασμιώτατος πολύ σωστά παρενέβη αντιδρώντας στην όλη αυτή προσπάθεια διασυρμού, χλευασμού, διακωμωδήσεως, βλασφημίας της Εκκλησίας μας και μάλιστα εντελώς απρόκλητα.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, όμως, προέβη σε μιά δικαιολογημένη μεν αλλά ανεδαφική για τα σημερινά δεδομένα κλήση αρμοδίου εισαγγελέως.
Και το λέω αυτό γιατί δεν πρόκειται να “ιδρώσει το αυτί” κανενός εισαγγελέως. Φαίνεται δε κάποιες φορές ότι αυτοί βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία “σιωπής” όταν κάτι έχει να κάνει με την Εκκλησία μας και την πίστη μας. Το αμίλητο νερό πίνουν κάθε φορά που βλασφημείται το όνομα του Κυρίου. Ας μιλούσαμε εμείς για τις ανοησίες και αδικίες των πολιτικών, των καλλιτεχνών, του ακαδημαϊκού κόσμου, των μιντιανθρώπων! Αν εκφράζαμε την άποψή μας γιά τα όσα πράττει καθημερινά η Πολιτεία όπως το αδιανόητο “ντάντεμα” των καναλαρχών που όλο “πλήττονται” οικονομικά και επιδοτούνται από τις τσέπες μας, θα μας κατηγορούσαν για διασπορά ψευδών ειδήσεων και θα παρενέβαινε ο αρμόδιος εισαγγελέας.
Αλλά όταν ο υβριζόμενος είναι ο γλυκύς Ναζωραίος, πέρα βρέχει.
Οπότε, Σεβασμιώτατε, εις μάτην περιμένετε να βρεθεί εισαγγελέας λεβέντης σε πνευματική εγρήγορση.
Βέβαια, ας πούμε και του στραβού το δίκιο. Ας ανακαλέσουμε στη μνήμη μας την κατάργηση των άρθρων 198, 199 και 201 του ΠΚ το 2019 περί βλασφημίας και περιύβρισης νεκρού, για τα οποία η Εκκλησία μας τότε δεν είχε αντιδράσει σθεναρά πλην της Εκκλησίας της Κρήτης!
Αφού, λοιπόν, μας έδεσαν τρόπον τινά, χειροπόδαρα και με δαιμονική επινόηση και τακτική, τώρα ποιός εισαγγελέας να παρέμβει; Αφού ο καθένας τώρα έχει το δικαίωμα να βλασφημεί.
Εδώ θα ήθελα να σταθώ λίγο όμως. Κατά πόσον μπορεί ένας νόμος να αποκτά ισχύ διά της ψηφίσεως και δημοσίευσής του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ενώ παραβιάζει το Σύνταγμα που αναγνωρίζει και προστατεύει (κατ’ ουσίαν) την επικρατούσα θρησκεία αλλά και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου;
Καταργήσανε το άρθρο 201 περί περιύβρισης νεκρού, δίνοντας το περιθώριο σε ακραία, περιθωριακά στοιχεία με βρώμικα διεστραμμένα μυαλά να συμπεριφέρονται υβριστικά στα σώματα και τα μέλη αυτών με ανάρμοστο τρόπο, αποϊεροποιώντας και προσβάλλοντας τους νεκρούς που σέβεται και τιμά η Ορθόδοξη Εκκλησία και τους συγγενείς αυτών. Ποιός ωφελείται απ’ την κατάργηση αυτή; Οι σατανιστές;
Κατήργησαν το άρθρο 199 περί καθύβρισης θρησκευμάτων. Εννοείται, λοιπόν, πως ο καθένας τώρα πιά επικαλούμενος την ελευθερία έκφρασης θα μπορεί να καθυβρίζει με οποιονδήποτε τρόπο, οποιαδήποτε αναγνωρισμένη θρησκεία στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης και της συνταγματικά αναγνωρισμένης επικρατούσης Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Ή μάλλον μόνον αυτή γιατί ποιός θα τολμήσει να καθυβρίσει τον Αλλάχ και το Ισλάμ χωρίς να οδηγήσει σε βίαιες εκδηλώσεις των μουσουλμάνων;
Ποιός θα τολμήσει να μιλήσει εναντίον της Ιουδαϊκής θρησκείας χωρίς να χαρακτηρισθεί αντισημίτης, με απρόβλεπτες συνέπειες;
Ποιός Ορθόδοξος μπορεί να βγει δημοσίως και να γράψει ή να πει έστω και τεκμηριωμένες αλήθειες κατά των άλλων θρησκειών που αναγνωρίζονται στην Ελλάδα χωρίς να θεωρηθεί ρατσιστής και μισαλλόδοξος;
Το αστείο εδώ είναι ότι συχνά γίνονται διαθρησκειακές συναντήσεις και καταλήγουν σε συμπεράσματα ανεδαφικά και υποκριτικά.
Απ’ τη μιά καλούν οι θρησκευτικοί αυτοί ηγέτες τα κράτη να απαλείψουν απ’ τα σχολικά εγχειρίδια όλες εκείνες τις αναφορές που δημιουργούν την εντύπωση ότι οι 3 μονοθεϊστικές θρησκείες (Χριστιανισμός, Ισλάμ, Ιουδαϊσμός) εξάπτουν με τις διδασκαλίες τους ρατσιστικές συμπεριφορές, καλούν σε βίαιες καταστάσεις, κλπ (Διαθρησκειακή Βρυξελλών 2001, παράγραφος 13δ) κι απ’ την άλλη στην Ευρώπη και κυρίως στην “σούπερ προοδευτική αριστεροδεξιόστροφη Ελλάδα” ψηφίζουν νόμους-ηθικούς αυτουργούς οι οποίοι αμνηστεύουν την ύβρη κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας και κάθε άλλου γνωστού θρησκεύματος. Πως συμβιβάζονται αυτά τα δύο;
Μήπως οι διαθρησκειακές αλλά και οι νομοθεσίες των χριστιανικών κρατών σπρώχνουν τεχνηέντως προς μιά βίαιη αποχριστιανοποίηση της Οικουμένης;
Δηλαδή, να μην λέμε ότι υπάρχουν σούρες στο Κοράνι που αποτελούν το θεωρητικό υπόβαθρο της τζιχάντ; Πώς θα εξαφανίσουμε ξαφνικά ολόκληρα κεφάλαια στα οποία φαίνεται πως ο προφήτης καλεί σε βίαιο εξισλαμισμό της ανθρωπότητας μη ανεχόμενος όλα αυτά που υποκριτικά διακηρύσσουν οι αρχηγοί τους στις διαθρησκειακές συναντήσεις περί ανοχής, ειρήνης, καταλλαγής;
Ή πώς να οικονομήσουμε βιβλία της Εκκλησίας μας όπως τα Μηναία, το Τριώδιο, η Παρακλητική και τόσα άλλα που επαναλαμβάνουν την ιστορική αλήθεια περί της συμπεριφοράς των Ιουδαίων κατά του Ιησού Χριστού;
Αν αλλάξουμε τις λέξεις θα διαγράψουμε και την ιστορία. Ή μήπως δεν έγιναν όλα αυτά; Μήπως οι ίδιοι οι Ιουδαίοι δεν πήραν πάνω τους και στα παιδιά τους την αμαρτία του σταυρικού θανάτου του Ιησού Χριστού; Αυτοί οι ίδιοι οι πατέρες τους δεν είπαν εκείνο το φρικτό “τα αίμα αυτού πάνω μας και στα παιδιά μας”;
Αν επικαλεστώ αυτό το ιστορικό γεγονός είμαι ρατσιστής αντισημίτης;
Τελικά, αν και οι μονοθεϊστικές θρησκείες αποτελούν τροχοπέδη της νέας τάξης πραγμάτων και της παγκοσμιοποίησης φαίνεται πως μόνη η Ορθόδοξη Εκκλησία συνεχίζει να αποτελεί μετά από περισσότερα από 2000 χρόνια “μωρία” και έλεγχο των νέων “ιεροεξεταστών” και αυτό αποδεικνύεται από τις σφοδρές αντιδράσεις και επιθέσεις των.
Κατήργησαν και το άρθρο 198 περί κακόβουλης βλασφημίας. Δηλαδή, μπορεί όποιος θέλει να βλασφημήσει το όνομα του Κυρίου με εκφράσεις, με θεατρικά έργα, με βιβλία κλπ.
Το ίδιο μπορεί να κάνει για τον Βούδα αλλά δεν το κάνει. Μπορεί για τον Βράχμα αλλά δεν το κάνει. Για τον Αλλάχ, τον Κρίσνα, τον ΜΑΤΣ, τον Ζαρατούστρα,…αλλά δεν το κάνει. Μόνο ο Ιησούς ενοχλεί.
Και για να φανερωθεί το μίσος των ανθρώπων για οτιδήποτε τους θυμίζει Ορθοδοξία και τους ελέγχει τη συνείδηση, δείτε πως εκφραζόταν, ενδεικτικά, ένας κυβερνητικός βουλευτής το 2019 όταν λίγο μετά την κατάργηση των επίμαχων άρθρων, ετέθη από τον επόμενο Υπουργό Δικαιοσύνης η πρόθεσή του να επαναφέρει το άρθρο 198.
Ο βουλευτής (efsyn.gr 12/11/19, 17:55) ισχυρίστηκε πως μιά τέτοια απόφαση επαναφοράς του άρθρου 198 περί κακόβουλης βλασφημίας θα παρουσίαζε τη χώρα μας ως ανάλογη των φονταμενταλιστικών και θεοκρατικών χωρών όπου ανθεί η βία διά των όπλων.
“Η χώρα γυρίζει σε μαύρες εποχές ζόφου και μεσαιωνισμού καθώς ένας σύγχρονος ΠΚ πρέπει να χαρακτηρίζεται από εντόνως δικαιοκρατικό και φιλελεύθερο πνεύμα…συνιστά ολίσθημα και κατήφορο πολιτικό και νομικό…γιατί στη χώρα μας η βάση του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία, αυτό αναφέρει το Σύνταγμα και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο… Ο Θεός δεν έχει ανάγκη εισαγγελέα…δεν προσβάλλεται κανένα έννομο αγαθό, κι ας αναγνωρίζει παραπάνω πως αρχή και τέλος κάθε έννομου αγαθού είναι ο Θεός!
Χαίρε βάθος αμέτρητον ανθρωπίνοις διανοίαις!
Στα όσα επιχειρηματολογεί ο εν λόγω βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο δύο σκέψεις να καταθέσω.
Πρώτον, το Σύνταγμα, την πολυφορεμένη καραμέλα της λαϊκής κυριαρχίας, τους μεσαιωνισμούς και τα λοιπά γλαφυρά να τα επικαλεστείτε και στην περίπτωση του μοναδικού στην Ευρώπη προνομίου του ακαταδίωκτου των βουλευτών!
Δεύτερον, το επιχείρημα ότι ο Θεός δεν έχει ανάγκη προστασίας από εισαγγελέα αφού ο ίδιος δεν αποτελεί έννομο αγαθό αλλά την αρχή και το τέλος των εννόμων αγαθών, όπως γράψατε κ. βουλευτά, θυμίζει κάτι από τα φοβερά “ουαί υμίν υποκριταί” του Κυρίου όπου, μεταξύ άλλων, ο Κύριος κατακεραυνώνει τους Γραμματείς Φαρισαίους γι αυτό που έλεγαν στον κόσμο, ότι δηλαδή “εκείνος που θα ορκισθεί στο θυσιαστήριο δεν είναι τίποτα ο όρκος αυτός. Εκείνος, όμως, που θα ορκισθεί στο δώρο που βρίσκεται πάνω στο θυσιαστήριο δεσμεύεται από τον όρκο του. Είσθε μωροί και τυφλοί, διότι, τι είναι μεγαλύτερο σε ιερότητα, το δώρο ή το θυσιαστήριο που αγιάζει το δώρο; Εκείνος, λοιπόν, που ορκίστηκε στο θυσιαστήριο ορκίζεται σ αυτό και συγχρόνως σε όλα που είναι πάνω σ αυτό. Αλλοίμονό σας οδηγοί του λαού τυφλοί…” (Ματθ. κγ’ 16-23)
Κάτι ανάλογο πιστεύετε κι εσείς κ. βουλευτά.
Ότι, δηλαδή, ο Θεός ως μη έννομο αγαθό δεν χρειάζεται νομική προστασία ενώ τα προερχόμενα απ’ Αυτόν έννομα αγαθά προστατεύονται. Μα όταν προστατεύεις την ελευθερία, το θρησκευτικό συναίσθημα, την τιμή και αξιοπρέπεια που απορρέουν απ’ Αυτόν, πως είναι δυνατόν να μη προστατεύεις και το όνομα και τα δικαιώματα του Θεού που όπως λέτε είναι “η αρχή και το τέλος” των παραπάνω εννόμων αγαθών;
Και πως είναι δυνατόν να προστατεύεται το έννομο αγαθό της θρησκευτικής συνειδήσεως (και με τον αντιρατσιστικό νόμο) αλλά να μη γίνεται σεβαστός ο Θεός για τον οποίον οι πιστοί εκδηλώνουν το συναίσθημα αυτό;
Με τις παραπάνω ενστάσεις απαντήσαμε στην μη εύλογη απορία του βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος το 2019 (newsbeast.gr 11/11/2019, 15:57) αναρωτιόταν “Ποιό είναι το έννομο αγαθό που προστατεύει η επαναφορά του αδικήματος της κακόβουλης βλασφημίας;”.
Για όλα αυτά ευθύνη φέρει, δυστυχώς, και η ΔΙΣ της εποχής εκείνης η οποία μάλλον αντέδρασε πολύ υποτονικά αν και θιγόταν άμεσα και υπερβολικά από την κατάργηση των 3 άρθρων του ΠΚ. Οπότε, αφού δεχτήκαμε να μας καθυβρίζουν και εμάς ως χριστιανούς ορθόδοξους βλάπτοντας εκτός από το θρησκευτικό μας συναίσθημα και την τιμή και αξιοπρέπειά μας που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πίστη μας, αλλά αποδεχτήκαμε να καθυβρίζεται με κάθε δυνατό τρόπο ο ίδιος ο Κύριός μας, τότε πως απαιτούμε από την Πολιτεία και τα όργανά της (ΕΣΡ) και την Δικαιοσύνη να παρέμβει;
Μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας!!!
Οπότε, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Σιδηροκάστρου κ.κ. Μακάριε, μάλλον εις αέρα δέρρωμεν!
Αυτό που μπορούμε, όμως, να επικαλεστούμε είναι η εναπομείνασα τιμή και αξιοπρέπειά μας οι οποίες ως έννομα αγαθά προστατεύονται από το Σύνταγμα-λάστιχο της χώρας μας.
Επίσης, μπορούμε να επικαλεστούμε το άρθρο 200 του τωρινού ΠΚ, παράγραφος 2, στην οποία αναφέρεται πως “με την ίδια ποινή (φυλάκιση μέχρι 2 ετών) τιμωρείται όποιος μέσα σε εκκλησία ή σε τόπο ορισμένο για θρησκευτική συνάθροιση, ανεκτή κατά το πολίτευμα, ενεργεί υβριστικά ανάρμοστες πράξεις”.
Σύμφωνα με την τοποθέτηση του κ. Παναγιώτη Παναγιωτόπουλου, Εισαγγελέως Εφετών Αθηνών, (dikastika.gr) στη 2η παράγραφο του άρθρου 200 που παρέμεινε σε ισχύ μετά την αναθεώρηση του 2019, κάνει λόγο για την ενέργεια υβριστικά ανάρμοστων πράξεων τελουμένων είτε σε εκκλησία είτε σε άλλο τόπο ορισμένο για θρησκευτική συνάθροιση που προσβάλλουν το θρησκευτικό συναίσθημα των πολιτών και επιβουλεύονται την θρησκευτική τους ειρήνη.
Γι’ αυτό άλλωστε ο νομοθέτης ονόμασε το κεφάλαιο Ζ’ στο οποίο περιέχεται το άρθρο 200 “ΕΠΙΒΟΥΛΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ”!
Μεταξύ πολλών άλλων, στις υβριστικά ανάρμοστες πράξεις που τελούνται μέσα σε εκκλησία περιλαμβάνεται και η “είσοδος μεταμφιεσμένων εις Εκκλησίαν” και η “άσεμνη αμφίεση”, με τις οποίες, και τις δύο, βαρύνεται η σειρά του ALPHA “Φόνοι στο καμπαναριό”. Αφενός με την πλήρη και ακριβή μεταμφίεση των ηθοποιών με τη μοναχική αμφίεση και μάλιστα μέσα στην εκκλησία και ακόμη χειρότερα με την τέλεση (αντιποίηση) τμημάτων ορθοδόξων ακολουθιών και αφετέρου με την παρουσίαση γυμνού άντρα μέσα στο καθολικό (κεντρικό Ναό) του μοναστηριού!
Ο κ. Εισαγγελέας διευκρινίζει πως “κατά τον Άρειο Πάγο, είναι αδιάφορο ΑΝ ΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΘ ΗΝ ΩΡΑΝ ΤΕΛΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ, ΑΦΟΥ ΕΚ ΤΗΣ ΔΙΑΤΥΠΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΣΥΝΑΓΕΤΑΙ ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΩΣ ΠΑΣΗΣ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑΣ, ΑΠΛΩΣ ΕΝ ΤΩ ΝΑΩ”!!!
Είναι δε σαφές πως οι συγκεκριμένες υβριστικά ανάρμοστες πράξεις γίνονται εκ προθέσεως εν προκειμένω και πρέπει να τιμωρηθούν εκ του νόμου με επέμβαση Εισαγγελέως, καθώς ζητά και ο Σεβασμιώτατος Σιδηροκάστρου κ.κ. Μακάριος.
Αυτό επιβάλλεται αφού με αυτές τις πράξεις εκφράζεται περιφρόνηση προς την ιερότητα του χώρου και προς το θρησκευτικό συναίσθημα των πιστών το οποίο ως έννομο αγαθό προστατεύεται από το Σύνταγμα και οφείλει να τηρεί η Πολιτεία.
Μάλιστα, όπως εξηγεί ο Εισαγγελέας Εφετών, “ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι οι υβριστικά ανάρμοστες πράξεις και οι πράξεις διατάραξης μπορούν να λάβουν χώρα και εκτός της εκκλησίας ή του τόπου της θρησκευτικής συνάθροισης αρκεί η επενέργεια αυτών να εξικνείται μέχρι των εν λόγω τόπων (Αρ. Πάγος 944/2005)”!
Ως τέτοιος χώρος ευλόγως λογίζεται ο προαύλειος χώρος και οι λοιπές κτιριακές εγκαταστάσεις ενός μοναστηριού.
Τώρα το ότι τα γυρίσματα της εν λόγω σειράς λαμβάνουν χώρα σε μη επανδρωμένο μοναστήρι που φέρεται να ανήκει στο λεγόμενο “Πάτριο Ημερολόγιο” (Παλαιοημερολογίτες”) ουδόλως μειώνει τη σοβαρότητα του παραπτώματος αφού και ο Ναός και το εσωτερικό του και η ενδυμασία και οι λατρευτικές εκδηλώσεις των μοναχών παραπέμπουν άμεσα στο οικείο για τον πιστό λαό περιβάλλον και φυσικά προσβάλλει και την πίστη μας (δεν διαφέρουμε στα δόγματα της πίστεως, αλλά σε άλλα σοβαρά θέματα) και το θρησκευτικό συναίσθημά μας.
Τέλος, μπορούμε να επικαλεστούμε και το πρόβλημα – λυμένο για το Σύνταγμα – της προσβολής της προσωπικότητας και της αξιοπρέπειας ενός εκάστου. Και σίγουρα η θρησκευτική συνείδηση είναι αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητάς μας που κανείς δεν μπορεί να προσβάλλει.
Στις μέρες μας όμως, τα ήθη μαζί με την ηθική μας έχουν παρασυρθεί πέρα απ’ τα όρια της αήθους συμπεριφοράς και έχουν συντελέσει στην άμβλυνση των κριτηρίων του τι είναι ηθικό και τι όχι καθώς και των φρονημάτων και ειδικά της φρόνησής μας ως αρετής που διακρίνει το καλό από το κακό.
Φτάσαμε στο σημείο να προστατεύονται διά νόμου άτομα που “λανσάρουν” νέα ήθη στην κοινωνία, να προβάλλεται έντονα και σε σημείο προκλητικό η σεξουαλική ζωή των ανθρώπων όπως στην περίπτωση του κ. Σ. Κασσελάκη ο οποίος προστατεύθηκε πρόσφατα από το ΕΣΡ αλλά μετά δεν είδε, δεν άκουσε, δεν ενημερώθηκε για όσα ειπώθηκαν και παρουσιάστηκαν σε χυδαίες και υβριστικά ανάρμοστες εκπομπές της τηλεόρασης και του θεάτρου κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας (εμμετική η ιδιαίτερη και επιλεκτική μεταχείρισή σας κύριοι του ΕΣΡ) και να δίνεται η δυνατότητα διά της κατάργησης διατάξεων του νόμου να καθυβρίζεται μιά ολόκληρη Εκκλησία.
Να το ξεκαθαρίσω όμως. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου το πως επιλέγει ο κ. Κασσελάκης και οι χιλιάδες των “διαφορετικών” συμπολιτών μου να ζουν, ούτε το πως αυτοπροσδιορίζονται και πως νιώθουν σεξουαλικά. Είναι δικαίωμά τους αναφαίρετο να επιλέγουν εν ελευθερία τον τρόπο ζωής τους.
Το ίδιο κατοχυρωμένο και συνταγματικά και προστατευόμενο, όμως, είναι και το δικό μου δικαίωμα να εκφέρω ελεύθερα τη δική μου γνώμη που εδράζεται στην πίστη μου και μου υποδεικνύει την επιλογή αυτή ως αμαρτία και σωματικό πάθος.
Και θα παρακαλούσα και όλους αυτούς τους ορθόδοξους “αγαπούληδες”, κληρικούς και λαϊκούς, να σταματήσουν να μπερδεύουν τους ανθρώπους με καινοφανείς, κενοφανείς και ξενοφανείς θεωρίες που ανατρέπουν όχι μόνο το “ι” του νόμου του Θεού, αλλά και αυτόν ολόκληρο το νόμο.
Στην περίπτωσή μας δε, της ηθικής δηλαδή σήψης και της κατρακύλας μας, που μη έχοντας πλέον όρια διολισθαίνει προς μιά γενική κατάσταση ύβρεως αυτού ακόμη του Θεού και μάλιστα με την κάλυψη νόμων και διατάξεων που ίσως αντιβαίνουν στο Σύνταγμα και δεν συμφωνούν με αυτό, ίσως πρέπει να γίνει μιά “ενδοσκόπηση” για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα.
Αυτογνωσία, αυτομεμψία, αυτοκριτική, διάκριση, σωφροσύνη, ειρήνη, πίστις, ομόνοια, αγάπη, μετάνοια, ταπείνωση, είναι αρετές που θα βοηθήσουν στον έλεγχο της συνειδήσεώς μας και στην επιστροφή μας στην Εκκλησία εν μετανοία.
Αυτά χάθηκαν δυστυχώς. Υπερτονίζεται η αγάπη δίχως όρους προς τον εαυτό και τον συνάνθρωπο σε βάρος των υπολοίπων και ανεξαρτήτως της αναγκαίας αγάπης προς τον Θεό που προϋποθέτει γνώση του θελήματός Του, υποταγή εν ταπεινώσει και εφαρμογή, τήρηση του νόμου κατά το “εάν αγαπάτε με, τας εμάς εντολάς τηρήσατε” (Ιωα. ιδ’ 15).
Γενικεύεται η ασυδοσία, η ανομία, η εγωπάθεια, η υπερηφάνεια, το δικαίωμα, η άκρατη ελευθερία, η ανηθικότητα, η φαυλότητα, η ύβρις, η απιστία, η υποκρισία, το ψεύδος, η αναισχυντία, ο πανσεξουαλισμός.
Στους συνειδητούς ορθοδόξους χριστιανούς εναπόκειται η ευθύνη μιάς πνευματικής “επανάστασης” με ειρηνικό χαρακτήρα που θα δώσει ένα αντι-στίγμα στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Ένα μέτρο σύγκρισης. Ένα μέτρο του Θεού.
Δεν θα το επιβάλλουμε αλλά και δεν θα απεμπολήσουμε τα ιερότερα ιδανικά και αξίες μας που μας κράτησαν ως Ορθοδόξους και Έλληνες.
“Ευχολόγια”, ουτοπικά “σχέδια επί χάρτου” και ευγενείς πόθοι, ή συλλογική ευθύνη, προστασίας της ιδιοπροσωπίας μας και της ελληνορθόδοξης ταυτότητός μας;
Η εν Θεώ στάση μας και ο χρόνος θα δείξουν. Ως τότε ας επιλέξουμε να μείνουμε με Αυτόν που μας είπε πως είναι Φως, δηλαδή τον Χριστό, και όποιος περιπατεί στο φως δεν έχει να φοβηθεί την σκοτία!
Ούτε καν την σκοτία της τέχνης!