Μιὰ ἐκπομπὴ ἀφιέρωμα στὴν πολύτεκνη οἰκογένεια μὲ θρησκευτικὴ συνείδηση, θεμέλιο λίθο καὶ σπονδυλικὴ στήλη τῆς φυλῆς μας, ἐγγύηση τῆς ἱστορικῆς μας κληρονομιᾶς. Σήμερα, ποὺ δυστυχῶς στὴν χώρα μας ὁ ἐρχομὸς κάθε ἑλληνόπουλου καταχωρεῖται ὡς «τεκμήριον οἰκονομικοῦ πλούτου» …
Οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, καί ἰδιαιτέρως οἱ ἱεράρχες τῆς ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, δέν ἔχουν ἀνάγκη κανέναν ξένο διπλωμάτη γιά νά τεθοῦν στήν πρώτη γραμμή τοῦ ἀγῶνα γιά τήν προάσπιση τῶν ἐθνικῶν μας δικαίων.
Κανεὶς ἀσκητὴς δὲν ἅγιασε χωρὶς ἀσκήσεις. Κανεὶς δὲν μπόρεσε ν’ ἀνέλθει στὴν πνευματικότητα χωρὶς ν’ ἀσκηθεῖ. Πρέπει νὰ γίνονται ἀσκήσεις. Ἄσκηση εἶναι οἱ μετάνοιες, οἱ ἀγρυπνίες κ.λπ., ἀλλὰ ὄχι μὲ βία. Ὅλα νὰ γίνονται μὲ χαρά. Δὲν εἶναι οἱ μετάνοιες ποὺ θὰ κάνουμε, δὲν εἶναι οἱ προσευχές, εἶναι τὸ δόσιμο, ὁ ἔρωτας γιὰ τὸν Χριστό, γιὰ τὰ πνευματικά.
Ὁ τυπικὸς ὁρισμὸς τῆς οἰκογένειας περιγράφει τὴν ὁμάδα προσώπων ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ τὴ νόμιμη σύζευξη ἑνὸς ἄνδρα καὶ μιᾶς γυναίκας καὶ τὴν ἐξ αὐτῆς ἀπόκτηση παιδιῶν μὲ φυσικὴ γέννηση ἢ υἱοθεσία. Ἀποτελεῖται συνήθως ἀπὸ τὸν πατέρα, τὴ μητέρα καὶ τὰ παιδιά, ποὺ συμβιώνουν στὴν ἴδια κατοικία καὶ συνδέονται μὲ ἰσχυροὺς δεσμοὺς αἵματος, ψυχικῆς ἐγγύτητας καὶ ἀγαπητικῆς σχέσης.
Αν κάποιος αρχίσει να μελετά σε βάθος τον πλούτο της αρχαίας Ελληνική γραμματείας, χωρίς αγκυλώσεις νοητικές, εμμονές και εμπάθειες, αλλά απλά, συνετά και με ανοιχτό – φιλερευνητικό πνεύμα, θα διαπιστώσει, ότι είναι πάρα πολλά τα διαχρονικά μηνύματα και οι προειδοποιήσεις, για τον άνθρωπο και την ζωή του.
Χοροστάτησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος, ὁ ὁποῖος τίμησε τό ὅπλο τῶν Διαβιβάσεων ὑπηρετῶντας ὡς ἔφεδρος Ἀξιωματικός, ἐνῶ συνέβαλε ἀποφασιστικά στήν πρόσφατη ἀνακήρυξη τοῦ Ὁσίου Παϊσίου ὡς προστάτου τῶν Διαβιβάσεων.
Λόγῳ τῆς περιρρέουσας ἀτμόσφαιρας καὶ τῆς σύγχυσης, ποὺ προωθεῖται κυρίως μέσῳ τῶν «μέσων ἐνημέρωσης», περιφρονεῖ βασικὲς ἀρχὲς κυρίως στὸν ἠθικὸ καὶ τὸν πρακτικὸ τομέα. Ἀρνεῖται, γιὰ παράδειγμα, ἐντολὲς ὅπως τὸ «οὐ κλέψεις», τὴν παραδοσιακὴ ἀρχὴ ἀποφυγῆς τῶν προγαμιαίων σχέσεων, τὴ σωματικὴ ἐργασία καὶ λοιπά.
Ἡ ἀγγλικὴ λέξη church ἐμφανίζεται στὴν Ἀγγλικὴ λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ 900 μ.Χ. Ἔχει γερμανικὴ προέλευση (Κirche). Οἱ Ἄγγλοι τὸ γερμανικὸ k τὸ πρόφεραν ch. Σύμφωνα μὲ τὸ λεξικὸ τοῦ Wahrig τὸ οὐσιαστικὸ Kirche εἶναι τὸ ἑλληνικὸ κυριακὸν (δῶμα), δηλαδὴ ὁ οἶκος τοῦ Κυρίου.
Πρίν ἀπό 25 χρόνια περίπου ἡ γιόγκα ἦταν ἄγνωστη στήν Ἑλλάδα. Σήμερα διαφημίζεται παντοῦ. Ἐφημερίδες, περιοδικά μεγάλης κυκλοφορίας καί πολλά βιβλία προσπαθοῦν νά τήν «περάσουν» στόν κόσμο, ἐνῶ ὑπάρχουν καί πολλές σχετικές ὀργανώσεις καί σχολές.
Ἡ Ἑνωμένη Ῥωμηοσύνη στηρίζει τὴν μουσικοχορευτικὴ ἐκδήλωση τοῦ Πολιτιστικοῦ Συλλόγου Ποντίων Κρύας Βρύσης ” Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης ” ποὺ θὰ πραγματοποιηθεῖ στὸ πλαίσιο τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων ” Ὑψηλάντεια 2018 “, τὸ Σάββατο, 28-07-2018, καὶ τὴν Κυριακή, 29-07-2018.
Τό ἴδιο πανάρχαιο ψέμα: «Μήν εἶστε ἀπόλυτοι! Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι παιδιά τοῦ ἴδιου Θεοῦ εἶναι. Καί οἱ θρησκεῖες τους δέν εἶναι παρά διαφορετικοί δρόμοι πού ὁδηγοῦν στόν ἴδιο Θεό».
Συντετμημένη ἔκδοση τοῦ ὀπτικοακουστικοῦ ἔργου ” Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ” τῆς σειρᾶς ” Ἅγιοι καὶ Γέροντες “. Ἡ ὁλοκληρωμένη ἔκδοση διαρκεῖ 3 ὧρες καὶ 30 λεπτά, ἐνῷ ἡ συντετμημένη μόλις 40 λεπτά.
Συνάντησα τόν γέροντα Παΐσιο γιά πρώτη φορά πρίν ἀπό περίπου 35 χρόνια, μαζί μέ τό φίλο μου Κ. Κ. Ἦταν μετά τίς ἐξετάσεις γιά τό Πανεπιστήμιο. Εἴπαμε νά ξεκουραστοῦμε μέ μιά ἐπίσκεψη στό Ἅγιον Ὄρος. Ἕνα ἀπόγευμα, ξεκινήσαμε ἀπό τό Κουτλουμούσι γιά τό Κελλί τοῦ Γέροντα μέσα στήν καταπράσινη φύση.
Ἂν ἐρωτηθεῖ ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος στὸν δρόμο, γιὰ ποιὸ λόγο πιστεύει ὅτι γίνονται οἱ πόλεμοι σήμερα, θὰ ἀπαντήσει σίγουρα: «γιὰ τὰ συμφέροντα». Σὲ ὅλες τὶς δυτικὲς δημοκρατίες, οἱ πολῖτες ὄχι μόνο ἀκοῦν γιὰ τὸ ἐθνικὸ συμφέρον, ἀλλὰ καὶ γνωρίζουν ὅτι ἡ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τοῦ κράτους τους αὐτὸν τὸν σκοπὸ ἔχει.
Τὸ παιδὶ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πολλὴ ἀγάπη καὶ στοργὴ καὶ καθοδήγηση. Θέλει νὰ καθήσεις κοντά του, νὰ σοῦ πεῖ τὰ προβλήματά του, νὰ τὸ χαϊδέψεις, νὰ τὸ φιλήσεις. Νὰ χορτάσει ἀγάπη, νὰ ἠρεμήσει, νὰ γαληνέψει.
Τό ἔργο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου «Πρός τούς νέους, ὅπως ἄν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων», εἶναι ὁμιλία πού ἐκφωνήθηκε ἐνώπιον νέων οἱ ὁποῖοι εἶχαν πρόθεση να ἱερωθοῦν ἤ νὰ ἀσκητεύσουν. Δέν ἀποτελεῖ πραγματεία τῆς ὁποίας τά κίνητρα ἦταν θεωρητικά, ἀλλά ὁμιλία γιά πρακτικούς λόγους.
Πάντα ὅταν πήγαινα στόν Γέροντα εἶχε κόσμο καί δυσκολευόμουν νά τοῦ μιλήσω μέ ἄνεση. Τήν τελευταία φορά, πηγαίνοντας σάν διάκος, νομίζω τό 1991, φοβόμουν μήπως πάλι συμβῆ τό ἴδιο καί προσευχήθηκα σχετικά. Ὅταν ἔφθασα στήν “Παναγούδα”, ἔκπληκτος εἶδα ὅτι δέν ὑπῆρχε κανείς.
Τὰ συλλαλητήρια συνεχίζονται, οἱ φωνὲς δὲν μειώνονται, οἱ Μακεδόνες βράζουν, οἱ Βορειοελλαδίτες δὲν σταματοῦν τὶς διαμαρτυρίες, ἡ Πέλλα στέλνει τὰ μηνύματά της κατὰ τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν μέχρι τῆς τελικῆς δικαιώσεως.
Ἡ σημερινή ἐκπομπή θά μᾶς ταξιδέψει στά βόρεια παράλια της Μικρᾶς Ἀσίας. Θά πᾶμε στόν Πόντο, σέ μιά ἀπό τίς σημαντικότερες περιοχές τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἡ ὁποία συγκαταλέγεται σήμερα στίς ἀλησμόνητες πατρίδες.
Ὁμιλητής: Ἀν/χης Ε.Α. Σάββας Καλεντερίδης.
Χαιρετίζουν: Μητροπολίτης Τρίκκης καί Σταγῶν κ.κ. Χρυσόστομος,
Μητροπολίτης Σταγῶν καί Μετεώρων κ.κ. Θεοκλητός.
Ἤμουν παντρεμένος 12 χρόνια. Εἶχα πρόβατα, ἤμουν καλός ἄνθρωπος ὅσο μποροῦσα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά παιδί δέν εἶχα. Στά 12 χρόνια τοῦ γάμου μου ἄκουσα, τό 1990, γιά τόν γέροντα Παΐσιο ὅτι εἶναι πολύ καλός ἄνθρωπος καί βοηθάει πολύ κόσμο.
Ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ στάση τοῦ Χριστιανοῦ στά σημερινά ἀδιέξοδά της ἀξιακῆς κρίσης ποῦ βιώνουμε; Γιατί πρέπει νά ἀναζητήσουμε τό χαμένο ἀσκητικό ἦθος τῆς λιτότητος καί ἐγκράτειας ποῦ διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας; Πόσο καθοριστικός εἶναι ὁ ρόλος τῆς πίστης, τῆς παιδείας καί τῆς οἰκογένειας στό ξεπέρασμα αὐτῆς τῆς κρίσης;
Φεγγαράκι μου λαμπρὸ
Φέγγε με νὰ περπατῶ,
Νὰ πηγαίνω στὸ σχολειό,
Νὰ μαθαίνω γράμματα,
Γράμματα, σπουδάγματα,
Τοῦ Θεοῦ τὰ πράγματα.
Γιατί ἡ Ἐκκλησία μᾶς τιμᾶ μαζί ὅλους τους (γνωστούς καί ἄγνωστους) μαθητές καί φίλους του Χριστοῦ· ἄντρες καί γυναῖκες, νέους καί γέρους, μορφωμένους καί ἀμόρφωτους, λαϊκούς καί ἱερωμένους, ποῦ στά πέρατα τοῦ κόσμου καί διαχρονικά ἀγάπησαν τόν Χριστό;
Ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη πραγματοποίησε ἐκδήλωση στή Λευκάδα μέ θέμα: «Ἰωάννης Καποδίστριας. Ἀπό τήν ὀχύρωση τῆς Λευκάδας στήν κατοχύρωση τῆς ἑλληνικῆς ἀνεξαρτησίας», στόν προαύλιο χῶρο στῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φανερωμένης.
Ἐπειδὴ ὁ διάλογος μεταξὺ τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν κατήντησε ντιμπέιτ (ποὺ ἀνάγεται στὸ λατικὸ ρῆμα battuere «χτυπῶ») ἂς κρατήσουμε τουλάχιστον τὴν τηλεμαχία μὲ τὴν ἐλπίδα οἱ διαπληκτισμοὶ τῶν κομματανθρώπων θὰ γίνη κάποτε μάχη ἐπιχειρημάτων πολιτικῶν ἐπ’ἀγαθῷ τῆς πολιτικῆς.
Ὅταν γίνονταν θαύματα, δὲν δεχόταν ὅτι τὰ ἔκανε ὁ ἴδιος, ἀλλὰ ὁ ὅσιος Δαυὶδ ἢ ἡ πίστη ἐκείνου, στὸν ὁποῖο ἔγινε τὸ θαῦμα. Εἶχε ἀπέραντο σεβασμὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Αἰσθανόταν κατώτερος ὅλων καὶ ἔνιωθε ὅτι πρέπει νὰ ζητάει συγχώρεση ἀπ’ ὅλους, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὰ παιδιά.
Ὁ Οἰκονομολόγος Γιάννης Καραμολέγκος ἀποκαλύπτει γιατί τό πολιτικό σύστημα καί οἱ δανειστές ἐπικεντρώνονται στήν βιωσιμότητα μόνο του χρέους, δηλαδή στούς ἀριθμούς, ἐνῶ τό πραγματικό ἐρώτημα εἶναι ἄν εἶναι βιώσιμη ἡ χώρα καί ἡ κοινωνία μας μέ τά ὅσα μᾶς ἔχουν ἐπιβληθεῖ.
Στίς μεσογειακές χῶρες ἡ κατανάλωση κηπευτικῶν ἀποτελεῖ κύριο τμῆμα τῆς κουζίνας καί τῆς παράδοσης. Μέ τόν ἐρχομό τοῦ καλοκαιριοῦ ἡ κατανάλωση τῶν κηπευτικῶν αὐξάνεται ἐνισχυμένη ἀπό τήν ποικιλία τῶν εἰδῶν, τή διαθεσιμότητα καί τίς χαμηλές τιμές.
Ὑπάρχουν ἴσως ἀνάμεσά τους ἅγιοι πού μπορεῖ νά μήν τούς ἀναγνώρισε ἀκόμα ἡ Ἐκκλησία ὡς ἁγίους, ἀλλά ὁ Θεός ἤδη τούς δόξασε. Νά ξέρετε, ἀγαπητοί μου, μή ἀναγνωρισμένοι ἅγιοι, ἀλλά πραγματικά ἅγιοι ὑπῆρχαν καί ὑπάρχουν πάντα στήν ζωή μας, γύρω μας. Αὐτοί κρατᾶνε καί στηρίζουνε τίς χῶρες.
Ὁ κουρκουμᾶς εἶναι ἕνα καπνιστό καρύκευμα πού χρησιμοποιεῖται εὐρέως σέ συνταγές μαγειρικῆς. Προέρχεται ἀπό τό ρίζωμα τοῦ φυτοῦ curcuma longa. H ἀκατέργαστη μορφή τῆς ρίζας θυμίζει πολύ τήν πιπερόριζα (τζίντζερ).
Τό ἔτος 2012, ὁ φοιτητής μου στό Τμῆμα Νομικῆς του Εὐρωπαϊκοῦ Πανεπιστημίου Κύπρου Στέλιος Κρεοῦζος, ὁ ὁποῖος εἶναι δημοσιογράφος τοῦ ΡΙΚ, διαγνώσθηκε μὲ ὑγρό στούς πνεύμονες καί στήν καρδιά.
Στὴ βυζαντινὴ παιδεία ἡ Ἐκκλησία κατεῖχε σημαντικὸ ρόλο. Τὰ πρῶτα γράμματα τὰ μικρὰ παιδιὰ τὰ μάθαιναν σὲ σχολεῖα ποὺ διατηροῦσε ἡ Ἐκκλησία (ἀνάγνωση, γραφή, γραμματική, ψαλμούς, μουσική, ἱερὰ ἱστορία).