Τὸ ἀρχαῖο ἑλληνικὸ ρῆμα ἄγω χρησιμοποιεῖται στὰ νέα ἑλληνικὰ καὶ ὡς ἁπλὸ καὶ ὡς σύνθετο. Ὡς ἁπλὸ διατηρεῖ τὴν ἀρχαία σημασία του «ὁδηγῶ, φέρνω»: ἡ κυβέρνηση ἄγεται σὲ συμβιβασμό. Κυρίως ὅμως χρησιμοποιεῖται ὡς σύνθετο …
Ἀρκετὰ ἐρευνητικὰ κέντρα καὶ πανεπιστήμια σ’ ὅλο τὸν κόσμο ἀσχολήθηκαν μὲ τὸν τρόπο ζωῆς καὶ τὴ διατροφὴ τῶν Κρητῶν στὴν προσπάθειά τους νὰ ἀνακαλύψουν τοὺς λόγους τῆς μακροζωίας καὶ τοῦ χαμηλοῦ ποσοστοῦ ἀσθενειῶν, ὅπως ὁ καρκίνος, οἱ καρδιόπαθειες κ.ἄ.
Ὑπάρχουν στὸ λεξικὸ ὁρισμένα λήμματα πού, ἂν καὶ ἑρμηνεύωνται ἀπὸ τὸν λεξικογράφο, τὸ σημαινόμενό τους δὲν γίνεται ἀντιληπτὸ σὲ ὅλη τους τὴν ἔκταση ἀπὸ ἐκείνους ποὺ δὲν μετέχουν στὴν πολιτισμικὴ παράδοση ποὺ διακονεῖ ἡ γλῶσσα.
Τά τελευταῖα χρόνια στήν πατρίδα μας, ἔχει καταστεῖ θέμα συζήτησης, τό περιεχόμενο τῶν νόμων, οἱ ὁποῖοι ψηφίζονται ἀπό τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο καί οἱ ὁποῖοι εἶναι σχετικοί μέ ζητήματα ὁμοφυλοφιλίας, ἀλλαγῆς φύλου, οἰκογένειας, υἱοθεσίας, ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ρατσισμοῦ καί ἄλλα συναφῆ θέματα.
Ἡ περιφέρεια τῶν Σκοπίων (ἀρχ. Δαρδανία) καὶ οἱ περιοχὲς τῶν ἀρχαίων Πενεστῶν βορείως τῆς Ἀχρίδας (ἄρχ. Λυχνιδὸς) δὲν ὑπῆρξαν ποτὲ τμήματα τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ Μακεδονικοῦ κράτους …
Τόν Γέροντα Παΐσιο τόν γνώρισα τό ἴδιο ἔτος, τό 1992, πρός τό τέλος τοῦ καλοκαιριοῦ ἤ τίς ἀρχές τοῦ φθινοπώρου, δέν θυμᾶμαι ἀκριβῶς. Φθάνοντας στό Ἅγιον Ὄρος, πῆγα νά μείνω στήν Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου. Μέ τό πού ἔφτασα, ἄφησα τά πράγματά μου στό Μοναστήρι καί κατέβηκα τό μονοπάτι.
Ἡ μόνη γλῶσσα στὸν κόσμο ποὺ ὁμιλεῖται συνεχῶς ἐπὶ 4000 ἔτη. Ὅλες οἱ ὁμηρικὲς λέξεις ἔχουν διασωθεῖ στὴν παραγωγὴ τῶν λέξεων καὶ κυρίως στὰ σύνθετα. Π.χ. μπορεῖ σήμερα νὰ λέμε νερό, ἀλλὰ τὰ σύνθετα καὶ τὰ παράγωγα θὰ εἶναι μὲ τὸ ὕδωρ Ἢ τὸ ρῆμα δέρκομαι βλέπω, ποὺ ἔχει διασωθεῖ στὸ ὀξυδερκής.
Ἐμεῖς ὡς μοναχοί γνωρίζουμε πολύ καλά τί σημαίνει περιορισμός τῆς ἐλευθερίας, ἐπιλέξαμε τήν ζωή αὐτή ἡ ὁποία ὅμως ὁδηγεῖ σέ ἁγιασμό ὅταν κανοναρχεῖται ἀπό τόν Θεό καί ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ.
H μάχη στα Δερβενάκια: Μία από τις σημαντικότερες μάχες του αγώνα της Ανεξαρτησίας, στην οποία διαφάνηκε η στρατηγική ιδιοφυΐα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Μιά πολύ ἐνδιαφέρουσα συνέντευξη μέ τόν Οἰκονομολόγο Ἀντώνη Καλόγηρο γιά τήν πορεία τοῦ χρέους, τήν ἀπάτη τῶν μνημονίων εἰς βάρος τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας ἀλλά καί γιά τό πῶς φτάσαμε στά ἐπαίσχυντα μνημόνια.
Οἱ πρῶτες ἀναφορὲς γιὰ τὸ ὄνομα Μακεδονία γίνονται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη μὲ τὸ ὅραμα τοῦ προφήτη Δανιήλ, ὅπου προφητεύει διακόσια χρόνια πρὶν γεννηθεῖ ὁ Μ. Ἀλέξανδρος τὶς νῖκες κατὰ τῶν Μήδων καὶ τῶν Περσῶν, μὲ τὴν παραβολικὴ παράσταση τῆς νίκης τοῦ τράγου κατὰ τοῦ κριοῦ.
Ἔχετε πιθανὸν ἀκούσει ἢ διαβάσει ὅτι ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα γιὰ μιὰ ψῆφο δὲν ἔγινε ἡ γλῶσσα τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς. Σύμφωνα μὲ τοὺς ἐπινοητὲς αὐτοῦ τοῦ μύθου στὸ τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 18ου αἰῶνα διεξήχθη ψηφοφορία στὶς Η.Π.Α. μὲ σκοπὸ νὰ ἀποφασίσουν οἱ πολῖτες …
Ἅς παραμείνουμε ὅπως μᾶς ἔπλασε ὁ Θεός. Ὅσο πιό ἁπλοί εἴμαστε, τόσο περισσότερο ἀρέσουμε στό Θεό. Αὐτό εἶναι καί τό ζητούμενο νά ἀρέσουμε στό Θεό καί ὄχι στούς ἀνθρώπους. Ἔχουμε γιά παράδειγμα τήν Παναγία μας, καί τούς ἁγίους μας γιά τό πῶς πρέπει νά εἶναι ἡ ἐμφάνισή μας.
Ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα σκάνδαλα, πού κινεῖ πολλούς ἐνάντια στήν Ἐκκλησία (ἀκόμη καί πιστούς ὀρθόδοξους χριστιανούς), εἶναι ἡ ἰδέα τῆς Ἐκκλησίας ὅτι οἱ ἀδελφοί μας πού αὐτοκτονοῦν (αὐτόχειρες) δέν πρέπει νά κηδεύονται, ἀλλά νά θάβονται χωρίς κηδεία.
Σέ ποιούς δίνει ἠχηρό ράπισμα ἡ ἀπόφαση αὐτή τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν; Ποιοί ἐπιχειροῦν μέ ἀφορμή τήν κατάργηση τοῦ Ὀρθόδοξου Χριστιανικοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος, νά ἀκυρώσουν τή θρησκευτική, ἐθνική καί πολιτισμική ταυτότητα τῶν Ἑλληνοπαίδων ;
Μιὰ ἐκπομπὴ ἀφιέρωμα στὴν πολύτεκνη οἰκογένεια μὲ θρησκευτικὴ συνείδηση, θεμέλιο λίθο καὶ σπονδυλικὴ στήλη τῆς φυλῆς μας, ἐγγύηση τῆς ἱστορικῆς μας κληρονομιᾶς. Σήμερα, ποὺ δυστυχῶς στὴν χώρα μας ὁ ἐρχομὸς κάθε ἑλληνόπουλου καταχωρεῖται ὡς «τεκμήριον οἰκονομικοῦ πλούτου» …
Οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, καί ἰδιαιτέρως οἱ ἱεράρχες τῆς ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, δέν ἔχουν ἀνάγκη κανέναν ξένο διπλωμάτη γιά νά τεθοῦν στήν πρώτη γραμμή τοῦ ἀγῶνα γιά τήν προάσπιση τῶν ἐθνικῶν μας δικαίων.
Κανεὶς ἀσκητὴς δὲν ἅγιασε χωρὶς ἀσκήσεις. Κανεὶς δὲν μπόρεσε ν’ ἀνέλθει στὴν πνευματικότητα χωρὶς ν’ ἀσκηθεῖ. Πρέπει νὰ γίνονται ἀσκήσεις. Ἄσκηση εἶναι οἱ μετάνοιες, οἱ ἀγρυπνίες κ.λπ., ἀλλὰ ὄχι μὲ βία. Ὅλα νὰ γίνονται μὲ χαρά. Δὲν εἶναι οἱ μετάνοιες ποὺ θὰ κάνουμε, δὲν εἶναι οἱ προσευχές, εἶναι τὸ δόσιμο, ὁ ἔρωτας γιὰ τὸν Χριστό, γιὰ τὰ πνευματικά.
Ὁ τυπικὸς ὁρισμὸς τῆς οἰκογένειας περιγράφει τὴν ὁμάδα προσώπων ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ τὴ νόμιμη σύζευξη ἑνὸς ἄνδρα καὶ μιᾶς γυναίκας καὶ τὴν ἐξ αὐτῆς ἀπόκτηση παιδιῶν μὲ φυσικὴ γέννηση ἢ υἱοθεσία. Ἀποτελεῖται συνήθως ἀπὸ τὸν πατέρα, τὴ μητέρα καὶ τὰ παιδιά, ποὺ συμβιώνουν στὴν ἴδια κατοικία καὶ συνδέονται μὲ ἰσχυροὺς δεσμοὺς αἵματος, ψυχικῆς ἐγγύτητας καὶ ἀγαπητικῆς σχέσης.
Αν κάποιος αρχίσει να μελετά σε βάθος τον πλούτο της αρχαίας Ελληνική γραμματείας, χωρίς αγκυλώσεις νοητικές, εμμονές και εμπάθειες, αλλά απλά, συνετά και με ανοιχτό – φιλερευνητικό πνεύμα, θα διαπιστώσει, ότι είναι πάρα πολλά τα διαχρονικά μηνύματα και οι προειδοποιήσεις, για τον άνθρωπο και την ζωή του.
Χοροστάτησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος, ὁ ὁποῖος τίμησε τό ὅπλο τῶν Διαβιβάσεων ὑπηρετῶντας ὡς ἔφεδρος Ἀξιωματικός, ἐνῶ συνέβαλε ἀποφασιστικά στήν πρόσφατη ἀνακήρυξη τοῦ Ὁσίου Παϊσίου ὡς προστάτου τῶν Διαβιβάσεων.
Λόγῳ τῆς περιρρέουσας ἀτμόσφαιρας καὶ τῆς σύγχυσης, ποὺ προωθεῖται κυρίως μέσῳ τῶν «μέσων ἐνημέρωσης», περιφρονεῖ βασικὲς ἀρχὲς κυρίως στὸν ἠθικὸ καὶ τὸν πρακτικὸ τομέα. Ἀρνεῖται, γιὰ παράδειγμα, ἐντολὲς ὅπως τὸ «οὐ κλέψεις», τὴν παραδοσιακὴ ἀρχὴ ἀποφυγῆς τῶν προγαμιαίων σχέσεων, τὴ σωματικὴ ἐργασία καὶ λοιπά.
Ἡ ἀγγλικὴ λέξη church ἐμφανίζεται στὴν Ἀγγλικὴ λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ 900 μ.Χ. Ἔχει γερμανικὴ προέλευση (Κirche). Οἱ Ἄγγλοι τὸ γερμανικὸ k τὸ πρόφεραν ch. Σύμφωνα μὲ τὸ λεξικὸ τοῦ Wahrig τὸ οὐσιαστικὸ Kirche εἶναι τὸ ἑλληνικὸ κυριακὸν (δῶμα), δηλαδὴ ὁ οἶκος τοῦ Κυρίου.
Πρίν ἀπό 25 χρόνια περίπου ἡ γιόγκα ἦταν ἄγνωστη στήν Ἑλλάδα. Σήμερα διαφημίζεται παντοῦ. Ἐφημερίδες, περιοδικά μεγάλης κυκλοφορίας καί πολλά βιβλία προσπαθοῦν νά τήν «περάσουν» στόν κόσμο, ἐνῶ ὑπάρχουν καί πολλές σχετικές ὀργανώσεις καί σχολές.
Ἡ Ἑνωμένη Ῥωμηοσύνη στηρίζει τὴν μουσικοχορευτικὴ ἐκδήλωση τοῦ Πολιτιστικοῦ Συλλόγου Ποντίων Κρύας Βρύσης ” Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης ” ποὺ θὰ πραγματοποιηθεῖ στὸ πλαίσιο τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων ” Ὑψηλάντεια 2018 “, τὸ Σάββατο, 28-07-2018, καὶ τὴν Κυριακή, 29-07-2018.
Τό ἴδιο πανάρχαιο ψέμα: «Μήν εἶστε ἀπόλυτοι! Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι παιδιά τοῦ ἴδιου Θεοῦ εἶναι. Καί οἱ θρησκεῖες τους δέν εἶναι παρά διαφορετικοί δρόμοι πού ὁδηγοῦν στόν ἴδιο Θεό».
Συντετμημένη ἔκδοση τοῦ ὀπτικοακουστικοῦ ἔργου ” Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ” τῆς σειρᾶς ” Ἅγιοι καὶ Γέροντες “. Ἡ ὁλοκληρωμένη ἔκδοση διαρκεῖ 3 ὧρες καὶ 30 λεπτά, ἐνῷ ἡ συντετμημένη μόλις 40 λεπτά.
Συνάντησα τόν γέροντα Παΐσιο γιά πρώτη φορά πρίν ἀπό περίπου 35 χρόνια, μαζί μέ τό φίλο μου Κ. Κ. Ἦταν μετά τίς ἐξετάσεις γιά τό Πανεπιστήμιο. Εἴπαμε νά ξεκουραστοῦμε μέ μιά ἐπίσκεψη στό Ἅγιον Ὄρος. Ἕνα ἀπόγευμα, ξεκινήσαμε ἀπό τό Κουτλουμούσι γιά τό Κελλί τοῦ Γέροντα μέσα στήν καταπράσινη φύση.
Ἂν ἐρωτηθεῖ ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος στὸν δρόμο, γιὰ ποιὸ λόγο πιστεύει ὅτι γίνονται οἱ πόλεμοι σήμερα, θὰ ἀπαντήσει σίγουρα: «γιὰ τὰ συμφέροντα». Σὲ ὅλες τὶς δυτικὲς δημοκρατίες, οἱ πολῖτες ὄχι μόνο ἀκοῦν γιὰ τὸ ἐθνικὸ συμφέρον, ἀλλὰ καὶ γνωρίζουν ὅτι ἡ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τοῦ κράτους τους αὐτὸν τὸν σκοπὸ ἔχει.
Τὸ παιδὶ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πολλὴ ἀγάπη καὶ στοργὴ καὶ καθοδήγηση. Θέλει νὰ καθήσεις κοντά του, νὰ σοῦ πεῖ τὰ προβλήματά του, νὰ τὸ χαϊδέψεις, νὰ τὸ φιλήσεις. Νὰ χορτάσει ἀγάπη, νὰ ἠρεμήσει, νὰ γαληνέψει.
Τό ἔργο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου «Πρός τούς νέους, ὅπως ἄν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων», εἶναι ὁμιλία πού ἐκφωνήθηκε ἐνώπιον νέων οἱ ὁποῖοι εἶχαν πρόθεση να ἱερωθοῦν ἤ νὰ ἀσκητεύσουν. Δέν ἀποτελεῖ πραγματεία τῆς ὁποίας τά κίνητρα ἦταν θεωρητικά, ἀλλά ὁμιλία γιά πρακτικούς λόγους.
Πάντα ὅταν πήγαινα στόν Γέροντα εἶχε κόσμο καί δυσκολευόμουν νά τοῦ μιλήσω μέ ἄνεση. Τήν τελευταία φορά, πηγαίνοντας σάν διάκος, νομίζω τό 1991, φοβόμουν μήπως πάλι συμβῆ τό ἴδιο καί προσευχήθηκα σχετικά. Ὅταν ἔφθασα στήν “Παναγούδα”, ἔκπληκτος εἶδα ὅτι δέν ὑπῆρχε κανείς.
Τὰ συλλαλητήρια συνεχίζονται, οἱ φωνὲς δὲν μειώνονται, οἱ Μακεδόνες βράζουν, οἱ Βορειοελλαδίτες δὲν σταματοῦν τὶς διαμαρτυρίες, ἡ Πέλλα στέλνει τὰ μηνύματά της κατὰ τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν μέχρι τῆς τελικῆς δικαιώσεως.