Τρία εἶναι, κατὰ τοὺς Πατέρες, τὰ κύρια πνευματικὰ ὅπλα, ποὺ καταπολεμοῦν τὰ ἀντίστοιχα κυρίαρχα πάθη: τὸ ὅπλο τῆς νηστείας ποὺ καταπολεμάει τὴν φιληδονία, τὸ ὅπλο τῆς προσευχῆς ποὺ κατανικάει τὴν ὑπερηφανεία (ἥτις ἐστὶ φιλοδοξία) καὶ τὸ ὅπλο τοῦ ἐλέους ἢ μᾶλλον τῆς φιλαδελφίας, ποὺ ἀντιμάχεται τὴν φιλοχρηματία.
Ο Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης μας ομιλεί για τους πλουσίους καρπούς της ευχής Του Ιησού στη ζωής των Αγίων μας; για τα μέτρα τελειότατος και τα χαρίσματα που έλαβαν μέσω της αδιάλειπτης προσευχής Του Ιησού και της νήψεως!
Ορθόδοξο μονοπάτι
Ἐμεῖς τί λέμε; Προσευχόμαστε γιά τόν ἄλλο. Ὑπάρχει κάτι βαθύτερο πού κάνει ὁ Θεός. Τά πάντα μπορεῖ νά κάνει. Ἐμεῖς φτάνουμε στά ὅρια. Ἄν δέν γίνεται ὁ λόγος μας τίποτε, ὄχι γιά νά σταματήσουμε, θά καταλήξουμε στό ἀκραῖο καί παιδαγωγικό ἐκφραστικό μέγεθος πού λέγεται προσευχή.
5o Ψηφιακό Αρχονταρίκι με τον Γέροντα Δωρόθεο απο τον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Αύρας Καλαμπάκας 31-1-2021
Γέρων Μωυσής Αγιορείτης: Ξαφνικά ανοίγει ένα παραθυράκι στο νου, έρχεται ένα φως…
Η Αγία Βαρβάρα έλαβε από τον Χριστό ιδιαίτερο χάρισμα να διώχνει τις λοιμικές νόσους. Γι’ αυτό και ο λαός μας την τιμά, όπως και άλλους Αγίους στους οποίους βλέπει προστασία από δύσκολες περιστάσεις. Τέτοιος άγιος είναι και ο προστάτης της Κέρκυρας Άγιος Σπυρίδων.
– Γέροντα, μετά την επικοινωνία σας με τόσο κόσμο, ενώ το βράδυ φαίνεσθε πολύ ταλαιπωρημένος, το πρωί δεν υπάρχει στο πρόσωπό σας ίχνος από την ταλαιπωρία αυτήν, αλλά είστε φωτεινός. Πώς γίνεται αυτό;
O παπα–Φιλόθεος ὁ Γρηγοριάτης ὁ παλαιός, κάποτε θέλησε μέ εὐλογία τοῦ Γέροντά του νά κάψη τά ἀπόκλαδα γιά νά καθαρίση τόν ἐλαιῶνα στήν τοποθεσία «Παρθένιου». Ὅταν ἄναψε τήν φωτιά, κατά παραχώρηση ἴσως τοῦ Θεοῦ, φύσηξε ἀέρας δυνατός καί ἄρχισαν νά παίρνουν φωτιά ἐκτός ἀπό τά κλαδιά καί οἱ ἐλιές. Μετά ἡ φωτιά προχώρησε καί στό δάσος.
O παπα–Φιλόθεος ὁ Γρηγοριάτης ὁ παλαιός, κάποτε θέλησε μέ εὐλογία τοῦ Γέροντά του νά κάψη τά ἀπόκλαδα γιά νά καθαρίση τόν ἐλαιῶνα στήν τοποθεσία «Παρθένιου». Ὅταν ἄναψε τήν φωτιά, κατά παραχώρηση ἴσως τοῦ Θεοῦ, φύσηξε ἀέρας δυνατός καί ἄρχισαν νά παίρνουν φωτιά ἐκτός ἀπό τά κλαδιά καί οἱ ἐλιές.
Ένας βασικός παράγοντας είναι η ατμόσφαιρα της ημέρας σφαιρικά. Αν όλες τις ώρες ζούμε έξω από το κλίμα προσευχής, χωρίς «μνήμη Θεού», με τον νου διασκορπισμένο σε χίλια δυο ζητήματα πιθανά και απίθανα, πραγματικά ή φανταστικά, αναγκαία ή όχι, ατομικά ή… παγκόσμια(!)· αν το στόμα λέει αδιάλειπτα σοβαρά και αστεία, για να μην πούμε και επιβλαβή, παρότι ο Ιησούς καυτηρίασε και τον απλό «αργό», δηλαδή ανώφελο, λόγο (Ματθ. 12.36)· ε, τότε, όταν πάμε στην τακτή προσευχή θα τα βρούμε δύσκολα και θ’ αργήσουμε να «πιάσουμε» το νήμα της.
«Κάποτε, πήγα στον π. Παίσιο να τον συμβουλευτώ για ένα πολύ σημαντικό θέμα. Μού είπε:
“Δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. Πάμε στην Παναγία να της μιλήσουμε και ᾽κείνη θα μας δώσει την απάντηση”.
Πρόβλημα για κάθε άνθρωπο που προσεύχεται, αποτελεί η απάντησις του Θεού στα αιτήματά του. Πολλές φορές το παιδί του Θεού, αποκαμωμένο από την αργοπορία της απαντήσεως του Θεού στα αιτήματά του, λέγει:
«Τι να προσευχηθώ; Ο Θεός πλέον δεν με ακούει. Στέλνω πολλά αιτήματα, αλλά καμμιά απάντηση δεν παίρνω». Είναι όμως αλήθεια αυτό; Μπορεί ο Θεός να αποστρέψει την ακοή Του στα αιτήματά μας, στις προσευχές μας;
Τι προσευχή να κάνουμε; – Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
«Αυτά που θέλετε να πείτε στα παιδιά σας, να τα λέτε με την προσευχή σας.Τα παιδιά δεν ακούν με τα αυτιά, μόνο όταν έρχεται η Θεία Χάρις που τα φωτίζει, τότε ακούνε αυτά που θέλουμε να τους πούμε. Όταν θέλετε να πείτε κάτι στα παιδιά σας, πέστε το στην Παναγία κι αυτή θα ενεργήσει.Η προσευχή σας αυτή θα γίνει ζωογόνος πνοή, πνευματικό χάδι, που χαϊδεύει, αγκαλιάζει, έλκει τα παιδιά…»
Για ποιο λόγο προσεύχομαι ; Γιατί η ζωή μου ολόκληρη βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Γιατί με τη θέλησή Του υπάρχω, ζω και αναπνέω.
Γιατί η προσευχή είναι επικοινωνία με τον Θεό, Με την υπέρτατη Αγάπη, μέσα από την οποία αντλώ δύναμη
– Γέροντα θὰ γίνη πόλεμος; – Ἐσεῖς κάνετε προσευχή; Ἐγὼ ἔχω ἀπὸ τὴν ἄνοιξη μέχρι τὸ φθινόπωρο ποὺ κάνω ἐπιστράτευση προσευχῆς -ἀθόρυβα-, γιὰ νὰ μᾶς λυπηθῆ ὁ Θεός, νὰ ἀποφύγουμε τὴν ἐπιστράτευση καὶ τὸν πόλεμο. Εἶχα πληροφορία: “Κάνετε πολλὴ προσευχή, γιὰ νὰ ἐμποδιστοῦν οἱ Τοῦρκοι, διότι τὴν Κυριακὴ 16 Ὀκτωβρίου, ἔχουν σκοπὸ νὰ μᾶς χτυπήσουν” (εἰπώθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1983. Ἡ πληροφορία δὲν ἦταν ἀνθρώπινη ἀλλὰ θεϊκή).
Κάποιος νέος μοναχός είχε μία απορία:
”Πώς ο σατανάς αντιλαμβάνεται την νοερά προσευχή του ανθρώπου και απομακρύνεται απ’ αυτόν, εφόσον δεν έχει τη δύναμη να του διαβάσει το πνεύμα δηλ. δεν γνωρίζει το τι σκέφτεται ο άνθρωπος μέσα του”.
Ένα βράδυ, του παρουσιάζεται μια Αγία στον ύπνο και του λέει:….
«Δεν υπάρχουν μακαριότεροι άνθρωποι από εκείνους που έπιασαν επαφή με τον Ουράνιο Σταθμό και είναι δικτυωμένοι με ευλάβεια με το Θεό. Όπως δεν υπάρχουν πιο δυστυχισμένοι από εκείνους που έκοψαν την επαφή τους με το Θεό και γυρίζουν ζαλισμένοι τον κόσμο και τα κουμπιά των σταθμών του κόσμου, για να ξεχάσουν λίγο το πολύ άγχος της εκτροχιασμένης ζωής τους».
«….Οι άνθρωποι, όταν τους ενοχλούμε συνέχεια για τις διάφορες υποθέσεις μας, μας συμπεριφέρονται εχθρικά∙ ο Θεός όμως κάνει το εντελώς αντίθετο∙ και όχι όταν Τον ενοχλούμε συνέχεια για τα προβλήματά μας, αλλά και όταν δε το κάνουμε αυτό, τότε προ πάντων αγανακτεί»
Οἱ μητέρες ξέρουν νὰ ἀγχώνονται, νὰ συμβουλεύουν, νὰ λένε πολλά, ἀλλὰ δὲν ἔμαθαν νὰ προσεύχονται. Οἱ πολλὲς συμβουλὲς καὶ ὑποδείξεις κάνουν πολὺ κακό. Ὄχι πολλὰ λόγια στὰ παιδιά. Τὰ λόγια χτυπᾶνε στ’ αὐτιά, ἐνῶ ἡ προσευχὴ πηγαίνει στὴν καρδιά. Προσευχὴ χρειάζεται, μὲ πίστη δίχως ἄγχος, ἀλλὰ καὶ καλὸ παράδειγμα.
«Από τα βάθη της καρδιάς μου φώναξα δυνατά προς εσένα Κύριε, Κύριε άκουσε τη φωνή μου» ( Ψαλμ. 129, 1 ) . Τι σημαίνει «από τα βάθη»; Όχι απλώς με το στόμα ούτε απλώς με τη γλώσσα μου, διότι τα λόγια ξεχύνονται και όταν ακόμη η σκέψη μας πλανιέται˙ αλλά από τα βάθη της καρδιάς , με πολλή φροντίδα και προθυμία, από αυτά τα θεμέλια της διάνοιάς μου.
Μας αφηγείται ο Γέροντας Δανιήλ Κατουνακιώτης: Στην Αλεξανδρούπολη, στην κεντρική λεωφόρο, βάδιζε μια οικογένεια, οι γονείς και το παιδί τους τεσσάρων ετών. Κάποια στιγμή που χρειάσθηκε να τη διασχίσουν -από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο- το παιδάκι ξέφυγε από το χέρι τους και προπορεύθηκε. Δεν άργησε να γίνει το κακό. Ενα αυτοκίνητο το πήρε στις ρόδες…
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία, από το να προσεύχεται κανείς χωρίς φόβο Θεού, χωρίς προσοχή και ευλάβεια. Εκείνος που προσεύχεται ή ψάλλει απρόσεκτα και ασυναίσθητα, είναι φανερό πως δεν ξέρει ποιος είναι ο Θεός. Ο Θεός πάλι, σαν εύσπλαχνος, θέλει να ελεήσει αυτό τον άνθρωπο και δεν μπορεί. Είναι καλύτερα, τολμώ να πω, να μην προσεύχεται κανείς καθόλου, παρά να προσεύχεται χωρίς προσοχή.
Βέβαια εἶναι δυνατό νά ποσευχηθῆς καί στήν οἰκία σου, εἶναι ἀδύνατο ὅμως νά προσευχηθῆς ἔτσι, ὅπως προσεύχεσαι στήν ἐκκλησία, ὅπου ὑπάρχει τόσο πλῆθος πατέρων, ὅπου ἀναπέμπεται ἁπό ὅλους μαζί κοινή προσευχή πρός τόν Θεό. Δέν εἰσακούεσαι τόσο πολύ παρακαλώντας…..
Ὁ ἐλεήμων ἄνθρωπος εἶναι ἀποδεδειγμένο ὅτι, ὅταν σταθεῖ εἰς προσευχή, ἡ προσευχή του κινεῖται πρός τόν Θεό, ὁ ὁποῖος τήν δέχεται. Λέει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ: «ἀσκητής ἀνελεήμων, δένδρον ἄκαρπον». Ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος δέν ἔχει ἐλεήμονα διάθεση, εἶναι σάν δέντρο ἄκαρπο.
Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας.
Καλύτερα νὰ προσεύχεται κανεὶς μὲ εὐλάβεια γιὰ τὸν πλησίον του, παρὰ νὰ τὸν ἐλέγχει γιὰ τὰ σφάλματά του. Ἐκεῖνος ποὺ ἐχθρεύεται τὸν πλησίον του δὲν θὰ βρεῖ ποτὲ ἔλεος ἐνώπιον Κυρίου. Ὅποιος προσεύχεται γιὰ ἐκείνους ποὺ τὸν ἀδικοῦν, καίει τοὺς δαίμονες. Ὅποιος ὅμως ἀντιδράει ἀπέναντι σ’ αὐτοὺς ποὺ τὸν ἀδικοῦν δικαιώνει τοὺς δαίμονες.
Ἕνας μεσήλιξ τῶν ἡμερῶν μας, “ἀπολωλὸς πρόβατο”, θυμάται ἕνα θαῦμα ποὺ εἶχε διηγηθῆ κάποτε σὲ αὐτὸν καὶ τὰ ἀδέλφια του ὁ εὐσεβὴς πατέρας τους, ὅταν ἀκόμη ζοῦσαν στὸ χωριουδάκι τους…
Πόσο ευάρεστο είναι στον Κύριο το ψιθύρισμα που βγαίνει κατευθείαν από μια καρδιά γεμάτη πίστη, αγάπη κι ευγνωμοσύνη! Είναι αδύνατο να το εκφράσει κανείς.
-Γέροντα, ποιά προετοιμασία χρειάζεται να κάνουμε για την προσευχή;
– Ανάλογη με την προετοιμασία που κάνουμε για την Θεία Κοινωνία. Εκεί έχουμε Θεία Κοινωνία, εδώ θεία επικοινωνία.
Μόλις στην οικογένεια πάει να γίνει ένα σκάνδαλο, μια διαίρεση, μια ακαταστασία: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς», «Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισε τα παιδιά μας», «Κύριε Ιησού Χριστέ, ειρήνευσέ μας, και έρχεται χάρις, ευλογία και ειρήνη.
Η μάνα λοιπόν περίμενε. Πάντα περίμενε μια αλλαγή. Η προσευχή της, το λιβάνι που έκαιγε, το καντηλάκι που άναβε, ήταν όλα, μα όλα γι’ αυτό το παιδί.
Διότι στὴν Ἑλλάδα σήμερα ἀπὸ τὰ σχολεῖα ἔβγαλαν τοὺς πνευματικοὺς καὶ ἀντὶ νὰ διδάσκουν θρησκεία, διδάσκουν θρησκειολογία, δηλαδὴ μύθους, παραμύθους.
