Περισσότερα από 300 άτομα βρέθηκαν σήμερα στην ιστορική Ιερά Μονή Μακελλαριάς Καλαβρύτων σε μια εξαιρετική εκδήλωση που διοργάνωσε το σωματείο ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ Πατρών σε συνεργασία με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, τον Δήμο Καλαβρύτων, τον Σύλλογο “ΜΟΙΡΑ” και με άλλους συλλόγους, στο πλαίσιο της Επετείου των 200 χρόνων από την επανάσταση.
Το σωματείο μας διοργάνωσε εκδήλωση στην Κάλυμνο την Τετάρτη, 25 Αυγούστου, για να τιμήσει τα 200 χρόνια από την Επανάσταση […]
Ἡ Ἀσία ἦταν μπροστὰ στὸν Ἀλέξανδρο καὶ ὁ ἴδιος ὡς Βασιλιὰς τῶν Ἑλλήνων θὰ ἔπαιρνε ἐκδίκηση γιὰ τὰ ἐγκλήματα τῶν Περσῶν στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο. Ὁ Μακεδόνας βασιλιὰς κάρφωσε τὴ λόγχη του στὴ γῆ, προσέφερε ἕνα στεφάνι στὸν τάφο τοῦ Ἀχιλλέα, ἐνῷ ὁ Ἡφαιστίωνας στὸν τάφο τοῦ Πατρόκλου.
Μόνον τα έθνη που δε λησμονούν συνεχίζουν να έχουν ιστορία. Αυτό τόνισε στο λόγο που εκφώνησε στην Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας, κοιτίδα της εθνικής μας ελευθερίας, ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τσάτσος στις 15 Μαΐου 1949, επί κυβερνήσεως Θεμ. Σοφούλη, όταν ήταν Υπουργός Παιδείας.
Τὰ ἐφόδια, ποὺ παρεῖχαν τὰ μεταγωγικὰ καὶ γενικὰ ἡ ἐπιμελητεία, τῆς ὁποίας ἡ ἐξαιρετικὴ ὀργάνωση ἀκόμη καὶ σήμερα γίνεται ἀντικείμενο ἔρευνας, ἀρκοῦσαν γιὰ ἕναν μῆνα. Τὴν ἀνώτατη διοίκηση τὴν εἶχε ὁ ἴδιος ὁ Ἀλέξανδρος.
Στὸ συνέδριο τοῦ «Κοινοῦ» τῶν Ἑλλήνων, στὴν Κόρινθο, φανερώνει τὶς ἱκανότητές του καὶ πείθει ὅλους τοὺς Ἕλληνες γιὰ τὴν ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν Περσῶν. Στὴν Κόρινθο ὁ Ἀλέξανδρος συναντᾶ τὸν φιλόσοφο Διογένη.
Ἡ ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία γεννήθηκε ὁ Ἀλέξανδρος ἦταν, ὅπως ἄλλωστε συνέβαινε συχνὰ στὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ κόσμο, περίοδος ἔντονων πολιτικῶν καὶ πολεμικῶν ἀντιπαραθέσεων. Ὅπως ἔγραφε ὁ Ἰσοκράτης, «ἡ Ἑλλάδα καλύπτεται καὶ κατέχεται ἀπὸ πόλεμο, ἐπαναστάσεις, σφαγὲς καὶ ἀναρίθμητα δεινά».
Ο Πάπας και οι άλλοι ηγεμόνες, πλην ολίγων εξαιρέσεων, δεν ήθελαν την απελευθέρωση των Ελλήνων. Κυρίως ήθελαν να αντικαταστήσουν τους Τούρκους ως δυνάστες. Από τον 18ο αιώνα και μετά, μάλιστα, φροντίζουν να μην θιγούν τα συμφέροντα των Τούρκων.
Με ένα άρθρο, που δημοσιεύτηκε παλαιότερα στην έγκυρη εφημερίδα SABAH, από τον Engin Ardic, γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο στην Τουρκία στηλιτεύεται ο Τουρκικός τρόπος εορτασμού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαίου.
Εορταστικό βίντεο ‘’ΚΥΡΑ ΜΟΥ ΜΠΑΛΟΥΚΛΙΩΤΙΣΣΑ’’ προς τιμήν της Παναγίας μας της Ζωοδόχου Πηγής.
Η μονή του Αγίου Ιωάννη Βαζελώνος αποτελεί την πρώτη μόνη που ιδρύθηκε στον Πόντο, από τους πρώτους Ποντίους χριστιανούς που ζούσαν στα παράλια της Μικράς Ασίας, και θεωρείται ένα από τα αρχαιότερα ελληνικά μοναστήρια. Χτίστηκε μεταξύ του 270-317 μ.Χ.
Σε μια Εκκλησία πάλι, στην Εκκλησία του Χρυσοβιτσίου, κατέφυγε απελπισμένος ο Κολοκοτρώνης, όταν στην πρώτη αρχή του Αγώνα φοβισμένα τα παλληκάρια του τον εγκατέλειψαν μόνο του στα βουνά της Πελοποννήσου. Εκεί με αγωνία προσέπεσε στην εικόνα της φοβεράς Προστάτριας των αδικημένων λαών, την «των απηλπισμένων μόνην ελπίδα», την Υπεραγία Θεοτόκο, για να Την ικετεύσει…..
Ο Ηλίας Περγαντής ασχολείται ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία ιστορικής αναβίωσης, αναπαριστώντας στιγμές από την Επανάσταση. Αυτή είναι η ιστορία που κρύβεται πίσω από την παραγωγή τους…
Την Τρίτη 13 Απριλίου και ώρα 21:00 θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακή ομιλία από τον φιλόλογο Γεώργιο Έξαρχο με θέμα «13 Απριλίου 1204, η Άλωση που πλήγωσε ανεπανόρθωτα την Ρωμηοσυνη».
Ο Νίτσε είναι κατηγορηματικός: «Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του, ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερωθεί από τους Ελληνες…» Αυτό ισχύει τόσο για το σχίσμα του Βατικανού όσο και για το σημερινό κίνημα απόρριψης των Ελλήνων κλασικών…
Θαυμαστὴ ὑπῆρξε, πράγματι, ἡ πίστη τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ ’21. Στὴν συνείδησή τους, ἄλλωστε, οἱ ἔννοιες πίστη καὶ πατρίδα ἦταν στενὰ συνδεδεμένες. Ἡ πίστη μάλιστα εἶχε πρωταρχικὴ σημασία. Αὐτὸ ὁμολογεῖ ὁ θρυλικὸς Γέρος τοῦ Μωριᾶ στὸν λόγο του στὴν Πνύκα: «Πρέπει να φυλάξετε τὴν πίστη σας καὶ νὰ τὴν στερεώσετε, διότι, ὅταν ἐπιάσαμε τὰ ἄρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος».
Πρωταγωνιστής του σημερινού μας αφιερώματος είναι ο Αθανάσιος Διάκος, ο οποίος υπήρξε μια από τις ηρωικότερες και συνάμα τραγικότερες μορφές της Εθνεγερσίας του 1821. H γενναία του αντίσταση στην Αλαμάνα, καθώς και ο επακόλουθος μαρτυρικός του θάνατος κατέδειξαν με τον βέλτιστο τρόπο στους Έλληνες, αφενός πώς να πολεμούν με ανδρεία, αφετέρου πώς να πεθαίνουν για την πατρίδα και τα ιδανικά. Πάμε, λοιπόν, να παρουσιάσουμε τη ζωή και το τραγικό τέλος του μεγάλου μας ήρωα.
Φέτος, συμπληρώνονται 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, τον Μάρτη του 1821.
Η δίψα για ελευθερία και ανεξαρτησία ένωσε όλους τους Έλληνες, πλούσιους και φτωχούς, διανοούμενους και αγράμματους, στρατιωτικούς και πολιτικούς, εμπόρους αλλά και ανθρώπους της εκκλησίας.
Περὶ τοῦ ποιήματος: Ὁ Ματρόζος, Σπετσιώτης ἀγωνιστής, ποὺ χάρισε ἀφειδώλευτα τὰ πάντα στὴν πατρίδα, τελείωνε τώρα τὴν ζωή του φτωχὸς καὶ ἀγνοημένος, ἐνῷ οἱ πρώην ναῦτες του εἶχαν γίνει καπεταναῖοι στὰ βασιλικὰ καράβια καὶ ὁ παλιὸς συμπολεμιστής του Κωνσταντῖνος Κανάρης ἦταν πρῶτος ὑπουργός. Αὐτόν, λοιπόν, τὸν Κανάρη -τοῦ ὁποίου τὴν ζωὴ εἶχε γλυτώσει κοντὰ στὴν Τένεδο- πηγαίνει νὰ συναντήσει ὁ γερο-Ματρόζος στὴν Ἀθήνα
Οἱ Σουλιῶτες, φύλο ἀρβανίτικης προέλευσης, ἦταν ἐγκατεστημένοι ἀπὸ τὸν 14ο αἰῶνα -περίοδο κατὰ τὴν ὁποία συνέβησαν σημαντικὲς πληθυσμιακὲς μετακινήσεις ἠμινομαδικῶν ποιμενικῶν πολεμικῶν ὁμάδων ἀρβανιτῶν στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο- σὲ ἕνα στενὸ ὀροπέδιο τῆς σημερινῆς Θεσπρωτίας…
Από την πρώτη ημέρα της σύστασης του νεοελληνικού κράτους, η Ελλάδα είχε προβλήματα σχεδόν με όλους τους γείτονές της. Γενικά στα Βαλκάνια, ειδικά τον 19ο και τον 20ο αιώνα, όλα τα κράτη εποφθαλμιούσαν τα εδάφη των γειτόνων τους και όχι μόνο, με τους δύο Βαλκανικούς και δύο Παγκοσμίους πολέμους να το αποδεικνύουν περίτρανα.
Ένας στίχος που έπεται του Κοντακίου των Χριστουγέννων, αναφέρει για τον Χριστό: «Θεός το Τεχθέν, η δε Μήτηρ Παρθένος. Τι μείζον άλλο καινόν είδεν η κτίσις;».
Γιατί ο Χριστός, όμως, είναι το πλέον καινό της κτίσεως και της Ιστορίας;
Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος έγραψε σχετικά: «Ο Μακρυγιάνης δε μελετούσε το 21 – την Πατρίδα – όπως οι σημερινοί επιστήμονες μελετητές, το ζούσε. Και ακόμα δε μελετούσε τη θρησκεία, όπως οι σημερινοί επιστήμονες μελετητές, τη ζούσε. Η διαφορά είναι τεράστια».
Με το πρώτο φως της ημέρας το 9ο τάγμα ευζώνων της VI μεραρχίας υπό τον αντισυνταγματάρχη Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο επιτέθηκε ακάλυπτο κατά των Τουρκικών θέσεων με εφ΄όπλου λόγχη με τη σημαία μπροστά και την την πολεμική σάλπιγγα να σημαίνει “προχωρείτε, προχωρείτε”. Η επίθεση ήταν τόσο ορμητική που όχι μόνο ανέτρεψε την Τουρκική αντίσταση αλλά συνέλαβε άθικτη και μια ολόκληρη Τουρκική πυροβολαρχία που βρισκόταν ταγμένη στο νεκροταφείο του χωριού και δεν πρόλαβε να υποχωρήσει.
Μετά την πρόσφατη εκλογή νέου Πάπα (σημ. η μελέτη πρωτοδημοσιεύτηκε το 2013) για τη Ρωμαιοκαθολική «Εκκλησία» και τη Δύση, αλλά και με αφορμή την εθνική επέτειο του Αγώνα του 1821, στο σημερινό μας σημείωμα, που αποτελεί μέρος εκτενέστερης μελέτης για την Επανάσταση του 1821, θα προβάλλουμε τη στάση του Βατικανού και των εν Ελλάδι καθολικών στα χρόνια του μεγάλου ξεσηκωμού.
Κωνσταντίνος Κανάρης είναι, κατά τον ποιητή Αριστομένη Προβελέγγιο, « Η ζωντανή σημαία του Γένους». Ο θρυλικός πυρπολητής της Επανάστασης ανάλωσε τη ζωή του, από τη νεαρή του ηλικία έως βαθειά γεράματα, στις υπηρεσία της Πατρίδας από διάφορες επάλξεις.
Μια σημαντική αποκάλυψη είχε κάνει η τουρκική εφημερίδα Zaman ότι μετά την κατάληψη στις 13 Νοεμβρίου του 1918 της Κωνσταντινούπολης από τα συμμαχικά στρατεύματα της Αντάντ, οι Βρετανοί σκόπευαν να επιστρέψουν την Αγιά Σοφιά στους χριστιανούς της Πόλης αλλά την τελευταία στιγμή έκαναν πίσω.Αντιλαμβάνεται κανείς ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο και αν ο σταυρός θα δέσποζε ξανά μεγαλοπρεπής στον τρούλο της Αγιά Σοφιάς, αυτό θα ήταν ένα γεγονός μεγάλης ιστορικής συμβολικής αλλά και ψυχολογικής σημασίας και θα επηρέαζε αποφασιστικά στην οριστική επαναφορά της Πόλης στα ελληνικά χέρια.
Ο Ανδρέας Κάλβος δικαίως χαρακτηρίστηκε ο Πίνδαρος* της Επανάστασης του 1821. Ο πρώτος που συνέκρινε τον Κάλβο με τον Πίνδαρο ήταν ο Pauthier de Censay, που μετέφρασε στα γαλλικά τα «Λυρικά», τη δεύτερη συλλογή ποιημάτων του για την Επανάσταση. Η εν λόγω συλλογή εκδόθηκε στο Παρίσι το 1826.
10.000 νεκροί αξιωματικοί και στρατιώτες, για τόσους μιλά ο Δημ. Καλλίμαχος κατά την τριήμερο εποποϊα του Κιλκίς -Λαχανά. Και βρέθηκαν χέρια προδοτών που μετά από εκατό χρόνια ξεπούλησαν με τον μελάνι μιας υπογραφής, αυτό της καρδιάς το πύρωμα και το αίμα του ανθού του Γένους μας. “Βόρεια Μακεδονία”, το γράφω και “καπνίζουν τα μάτια μου από οργή”.
Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών αγρυπνώντας για το κρίσιμο ζήτημα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας στα Ελληνικά Σχολεία, οργανώνουν Ημερίδα με θέμα τη διαχρονική αλλοίωση της Παιδείας μας. Επί δεκαετίες ολόκληρες πολεμείται στη Χώρα μας ο Ελληνορθόδοξος χαρακτήρας της Παιδείας μας. Η Ελληνική Γλώσσα, τα Θρησκευτικά, η Ιστορία έχουν υποστεί μεγάλες αλλοιώσεις…
Πόσο ἀπροκάλυπτα πιά, δυστυχῶς ὅλες ἀνεξαιρέτως οἱ κυβερνήσεις μας καὶ τὰ ὑπάκουα παρακλάδια καὶ παπαγαλάκιά τους, μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἑορτῆς τῶν 200 χρόνων, προσπαθοῦν καὶ ἐκ’ δεξιῶν πιὰ τώρα, νὰ πληγώσουν καὶ νὰ γκρεμίσουν, ὅλα ὅσα εἴμαστε, πιστεύουμε καὶ ἀγαπᾶμε.
Ὅλη μας ἡ ζωὴ εἶναι σὰν ἕνα σχολικὸ διαγώνισμα. Οἱ περιστάσεις, οἱ γύρω μας ἄνθρωποι, ἡ ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε ἀλλὰ καὶ .ο ίδιος ο ἑαυτός μας, λόγῳ τῶν παθῶν καὶ ἀδυναμιῶν μας, μᾶς θέτουν καθημερινὰ διάφορα ἐρωτήματα στὰ ὁποῖα ἄλλοτε ἀπαντοῦμε κατόπιν σκέψεως καὶ ἄλλοτε αὐθόρμητα
Α’ ΜΕΡΟΣ Η Μικρασιατική Καταστροφή πηγή Παιδείας στην εποχή μας* Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ […]