Οπωσδήποτε δεν θα είχες δίκαιο, αν περίμενες και απαιτούσες από το μοναχό να γίνει κοσμοδιορθωτής καθόσον «τα μοναστήρια δεν είναι τόπος αγιότητας, αλλά μετάνοιας. Είναι κοινωνία αγωνιζομένων και όχι κοινωνία τελείων ανθρώπων».
Και όλα αυτά γιατί ο Έλληνας προσπάθησε να κρατήσει την ορθόδοξη Πίστη του,τη Γλώσσα του την Ελληνική και τα αρχαία ήθη και έθιμα.
Ονομαστοί καπεταναίοι στην περιοχή αυτή είναι ο Νικόλαος Στορνάρης ή Στουρνάρας, ο Αθαν. Μάνταλος, οι αδελφοί Λιακατά και ο Χριστόδουλος Χατζηπέτρος, ο οποίος ήταν μυημένος στη Φιλική Εταιρεία από το 1819 και είχε κατηχήσει ο ίδιος πολλούς από τους άλλους καπεταναίους.
Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα είναι η πρώτη Ελληνίδα Υποναύαρχος. Ο βαθμός της απονεμήθηκε μετά θάνατον. Οι Ρώσοι της απένειμαν τον τίτλο της «Ναυάρχου». Είναι η μοναδική φορά στην ιστορία τους, που απονεμήθηκε σε γυναίκα αυτός ο βαθμός.
Το ίδιο έκανε και η Θερασέρη στο Φλομοκότρωνα της Χαριάς. Πηγαίνοντας ψωμί και νερό στους πολεμιστές, βρήκε το παιδί της σκοτωμένο στο ταμπούρι του. Δεν είπε μιλιά σε κανέναν. Έκανε πέτρα την καρδιά της, πήρε το καριοφίλι του και άρχισε να βάζει κατά του εχθρού, λέγοντας κάθε τόσο στο νεκρό παιδί της: «Κοιμήσου, ξεκουράσου, παιδάκι μου. Είμαι εγώ στη θέση σου!…»
Χιλιάδες Έλληνες και πολλοί Φιλέλληνες σκοτώθηκαν, έχυσαν το αίμα τους για την πολυπόθητη λευτεριά της Ελλάδος. Του Ρήγα όμως τον μαρτυρικό θάνατο γιορτάζουμε κάθε Ιούνιο, και ο τόπος του μαρτυρίου του, ο Πύργος Νεμπόϊζα στο Βελιγράδι, έχει ανακηρυχθεί μνημείο.
Το Κολυβαδικό Κίνημα του 18ου αιώνα υπήρξε ένας σημαντικός ιστορικός σταθμός στην εκκλησιαστική μας ιστορία, καθ’ ότι διαδραμάτισε ισχυρό ανανεωτικό ρόλο στην Ορθοδοξία μας, η οποία ασφυκτιούσε από τις παρεμβάσεις της αιρετικής δυτικής χριστιανοσύνης.
Κατά τή διάρκεια τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821 οἱ διάφορες χριστιανικές ὁμολογίες, πού βρίσκονταν στήν Ἑλλάδα, ἔπαιξαν πολυποίκιλο ρόλο. Σύμφωνα μέ ὅλους τούς ἀπομνημονευματογράφους καί τούς ἱστορικούς τοῦ Ἀγώνα «οἱ λατινόδοξοι ἰδίᾳ τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου Πελάγους, ὄχι μόνον δέν ἐβοήθησαν τόν ἀγώνα, ἀλλά ἀντεῖπον (=πρόβαλαν ἀντιρρήσεις) καί ἀντέπραξαν κατ’ αὐτοῦ».
Το Λάλα είναι χωριό της ορεινής Ηλείας στο όρος Φολόη («Λαλαίος» ο κάτοικος του και «Λαλιώτης» ο καταγόμενος από αυτό). Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας το κατοικούσαν εξισλαμισμένοι Αλβανοί, οι οποίοι είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος ολόκληρης της Πελοποννήσου με τη μεγάλη οικονομική και στρατιωτική δύναμη που διέθεταν…
Ο Πάπας και οι άλλοι ηγεμόνες, πλην ολίγων εξαιρέσεων, δεν ήθελαν την απελευθέρωση των Ελλήνων. Κυρίως ήθελαν να αντικαταστήσουν τους Τούρκους ως δυνάστες. Από τον 18ο αιώνα και μετά, μάλιστα, φροντίζουν να μην θιγούν τα συμφέροντα των Τούρκων.
Ο Λυκούργος Λογοθέτης (1772-1850), ηγέτης της Σάμου κατά την Επανάσταση του 1821, είναι, όπως γράφει ο Ακαδημαϊκός Μιχαήλ Σακελλαρίου (1912-2014), «μια όχι μόνο από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες του Αγώνα, αλλά και μοναδική από ορισμένες απόψεις».
Ο Θεόφιλος Παλαιολόγος, υπήρξε ένας από τους τελευταίους λογίους του Βυζαντίου, δηλαδή της χριστιανικής αυτοκρατορίας του Ελληνικού Έθνους. Ο εξάδελφος αυτός του Εθνομάρτυρα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου πολέμησε με αυτοθυσία και στάθηκε στο πλευρό του αυτοκράτορα μέχρι την ύστατη ώρα, οπότε και έπεσε μαχόμενος ηρωικά.
Όταν ο Κολοκοτρώνης αποφυλακίστηκε από το μοναστήρι της Ύδρας και ανέλαβε πάλι την ηγεσία των Ελλήνων στον πόλεμο κατά του Ιμπραήμ, κάλεσε με έγγραφό του τον «Γεωργάκη τον Τζάκονα» να τεθεί υπό τις διαταγές του, πράγμα που έγινε καθώς ήτανε πάντα ο πιστός στον Γέρο του Μοριά καπετάνιος.
Πριν την Άλωση της Πόλης μια μεγάλη προδοσία της Πίστης – π.Αυγουστίνος Καντιώτης
Στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Ι. Ναού Αναλήψεως του Κυρίου Ραφήνας για τα 200 χρόνια από την Ελληνική επανάσταση και με αφορμή την επέτειο της αλώσεως της Πόλης, καλέσαμε την κ. Μπέτη Μπιζά, φιλόλογο και διακεκριμένη ομιλήτρια, να μας μιλήσει για τη σύνδεση των δύο μεγάλων αυτών ιστορικών στιγμών της Ρωμηοσύνης
Με ένα άρθρο, που δημοσιεύτηκε παλαιότερα στην έγκυρη εφημερίδα SABAH, από τον Engin Ardic, γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο στην Τουρκία στηλιτεύεται ο Τουρκικός τρόπος εορτασμού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαίου.
Εάν οι Γερμανοί χρησιμοποιούσαν την Κρήτη ως βάση εξορμήσεως για να κυριαρχήσουν στην περιοχή, θα έθεταν υπό τον έλεγχο τους την Νοτιοανατολική Ευρώπη, την Μικρά Ασία, την Αραβία, την Αίγυπτο και την Αφρική. Θα είχαν εξασφαλίσει επίσης πρόσβαση σε τεράστια ενεργειακά και αποθέματα πρώτων υλών.
Εορταστικό βίντεο ‘’ΚΥΡΑ ΜΟΥ ΜΠΑΛΟΥΚΛΙΩΤΙΣΣΑ’’ προς τιμήν της Παναγίας μας της Ζωοδόχου Πηγής.
Μία μαύρη σελίδα στην ιστορία της Εθνικής παλιγγενεσίας του 1821 είναι οι δύο εμφύλιες διαμάχες της Ελληνικής Επανάστασης.
Η μονή του Αγίου Ιωάννη Βαζελώνος αποτελεί την πρώτη μόνη που ιδρύθηκε στον Πόντο, από τους πρώτους Ποντίους χριστιανούς που ζούσαν στα παράλια της Μικράς Ασίας, και θεωρείται ένα από τα αρχαιότερα ελληνικά μοναστήρια. Χτίστηκε μεταξύ του 270-317 μ.Χ.
Σε μια Εκκλησία πάλι, στην Εκκλησία του Χρυσοβιτσίου, κατέφυγε απελπισμένος ο Κολοκοτρώνης, όταν στην πρώτη αρχή του Αγώνα φοβισμένα τα παλληκάρια του τον εγκατέλειψαν μόνο του στα βουνά της Πελοποννήσου. Εκεί με αγωνία προσέπεσε στην εικόνα της φοβεράς Προστάτριας των αδικημένων λαών, την «των απηλπισμένων μόνην ελπίδα», την Υπεραγία Θεοτόκο, για να Την ικετεύσει…..
29 Μαΐου 1453 η βασιλεύουσα πέφτει στα χέρια των Τούρκων. Η πόλις του Κωνσταντίνου και πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας για 1000 και πλέον χρόνια υποδουλώνεται στους Αγαρηνούς και βυθίζεται στο σκοτάδι ο τότε γνωστός κόσμος.
Οι Υψηλάντες έχουν το ιστορικό προνόμιο να είναι αυτοί που άρχισαν και τελείωσαν τον υπέρ Ανεξαρτησίας Αγώνα των Ελλήνων. Ο γραμματέας του Δημητρίου Υψηλάντη, Ιωάννης Φιλήμων, στα «Απομνημονεύματα των Αγωνιστών» που έγραψε, αναφέρει…
Ο Ηλίας Περγαντής ασχολείται ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία ιστορικής αναβίωσης, αναπαριστώντας στιγμές από την Επανάσταση. Αυτή είναι η ιστορία που κρύβεται πίσω από την παραγωγή τους…
Την Τρίτη 13 Απριλίου και ώρα 21:00 θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακή ομιλία από τον φιλόλογο Γεώργιο Έξαρχο με θέμα «13 Απριλίου 1204, η Άλωση που πλήγωσε ανεπανόρθωτα την Ρωμηοσυνη».
Ο Νίτσε είναι κατηγορηματικός: «Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του, ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερωθεί από τους Ελληνες…» Αυτό ισχύει τόσο για το σχίσμα του Βατικανού όσο και για το σημερινό κίνημα απόρριψης των Ελλήνων κλασικών…
Τούρκοι διαβήκαν, Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.
Η Χίο, τ’ όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,
με τα κρασιά, με τα δεντρά
τ’ αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια
και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδια
καθρέφτιζε μεσ’ τα νερά.
Το 1854 χολέρα πλήττει την Αθήνα. Ο πανικός καταλαμβάνει τους πολίτες αλλά περισσότερο τους πολιτικούς οι οποίοι εγκαταλείπουν την πόλη. Τα περισσότερα μέλη της επιτροπής Προστασίας την κοπάνησαν και έμειναν μόνο δύο.
Θαυμαστὴ ὑπῆρξε, πράγματι, ἡ πίστη τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ ’21. Στὴν συνείδησή τους, ἄλλωστε, οἱ ἔννοιες πίστη καὶ πατρίδα ἦταν στενὰ συνδεδεμένες. Ἡ πίστη μάλιστα εἶχε πρωταρχικὴ σημασία. Αὐτὸ ὁμολογεῖ ὁ θρυλικὸς Γέρος τοῦ Μωριᾶ στὸν λόγο του στὴν Πνύκα: «Πρέπει να φυλάξετε τὴν πίστη σας καὶ νὰ τὴν στερεώσετε, διότι, ὅταν ἐπιάσαμε τὰ ἄρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος».
Πρωταγωνιστής του σημερινού μας αφιερώματος είναι ο Αθανάσιος Διάκος, ο οποίος υπήρξε μια από τις ηρωικότερες και συνάμα τραγικότερες μορφές της Εθνεγερσίας του 1821. H γενναία του αντίσταση στην Αλαμάνα, καθώς και ο επακόλουθος μαρτυρικός του θάνατος κατέδειξαν με τον βέλτιστο τρόπο στους Έλληνες, αφενός πώς να πολεμούν με ανδρεία, αφετέρου πώς να πεθαίνουν για την πατρίδα και τα ιδανικά. Πάμε, λοιπόν, να παρουσιάσουμε τη ζωή και το τραγικό τέλος του μεγάλου μας ήρωα.
Φέτος, συμπληρώνονται 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, τον Μάρτη του 1821.
Η δίψα για ελευθερία και ανεξαρτησία ένωσε όλους τους Έλληνες, πλούσιους και φτωχούς, διανοούμενους και αγράμματους, στρατιωτικούς και πολιτικούς, εμπόρους αλλά και ανθρώπους της εκκλησίας.
Ο Επίσκοπος Βρεσθένης Θεοδώρητος (1787 – 1843) ήταν ο κληρικός, ο οποίος ανέλαβε στα χρόνια της Επανάστασης υψηλότατα στρατιωτικά και πολιτικά καθήκοντα. Παράλληλα ανεδείχθη πρότυπο Αρχιερέως. Δέχθηκε να υποστεί βαριά εκκλησιαστική ποινή, παρά να παραβεί τους Κανόνες της Εκκλησίας. Όντως αναδείχθηκε αγωνιστής άξιος της Πατρίδος και της Εκκλησίας.
Περὶ τοῦ ποιήματος: Ὁ Ματρόζος, Σπετσιώτης ἀγωνιστής, ποὺ χάρισε ἀφειδώλευτα τὰ πάντα στὴν πατρίδα, τελείωνε τώρα τὴν ζωή του φτωχὸς καὶ ἀγνοημένος, ἐνῷ οἱ πρώην ναῦτες του εἶχαν γίνει καπεταναῖοι στὰ βασιλικὰ καράβια καὶ ὁ παλιὸς συμπολεμιστής του Κωνσταντῖνος Κανάρης ἦταν πρῶτος ὑπουργός. Αὐτόν, λοιπόν, τὸν Κανάρη -τοῦ ὁποίου τὴν ζωὴ εἶχε γλυτώσει κοντὰ στὴν Τένεδο- πηγαίνει νὰ συναντήσει ὁ γερο-Ματρόζος στὴν Ἀθήνα
Σελίδες
