Όχι τα σπίτια, όχι τα δένδρα να μας κάψεις, αλλά και πέτρα πάνω στην πέτρα να μην αφήσεις, όσοι Ελληνες μείνουν, ακόμη και ένας μονάχα, πάντα θα πολεμούμε για τον τόπο μας, στους κάμπους ή και στα βουνά για την ελευθερία μας. Μην ελπίζεις λοιπόν πως θα ξαναγίνουμε δούλοι και πως τη γη μας θα την κάμεις δική σου. Βγάλ ’το απ’ το νου σου!»
Και βέβαια δεν θα έμενε αμέτοχος στο δράμα των υπόδουλων Ελλήνων, καταφέρνοντας να εξασφαλίσει το πρώτο σημαντικό δάνειο προς την επαναστατημένη Ελλάδα από το Φιλελληνικό Κομιτάτο του Λονδίνου και δίνοντας τη ζωή του τελικά για τον αγώνα της ανεξαρτησίας
Ἐξύπνησαν τὰ παλληκάρια τοῦ Ὀδυσσέως πρωΐ – πρωῒ καὶ ρίχνοντας τυχαῖα τὰ μάτια στὴν Ἀκρόπολι, ροδοκόκκινη ἀπὸ τὸ πρῶτο γλυκοχάραγμα, εἶδαν κάτι παράξενο. Οἱ ἐχθροὶ ἀνεβασμένοι ἐπάνω στὸν Παρθενῶνα, κατέστρεφαν τὰ ὡραῖα ἐκεῖ μνημεῖα.
Mια ακόμη ταινία μικρού μήκους από τον σκηνοθέτη ιστορικών ταινιών Φώτη Πάσσο. Η ταινία συνδέεται με την ιστορία της Μακεδονίας μας στα χρονικά του Παύλου Μελά και των Μακεδονικών αγώνων.
Ένα όμορφο ταξίδι στο Περιβόλι της Παναγίας πρόσφερε η εκπομπή ΑΛΗΘΕΙΕΣ με τη ΖΗΝΑ και ο Σπύρος Σιγούρος. Στη Μονή Χιλανδαρίου ο δημοσιογράφος συνάντησε τον μοναχό Μαρτινιανό.
17/18 Δεκεμβρίου 1803: Ο χορός του Ζαλόγγου
Η λήξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου βρίσκει την πατρίδα μας με τους νικητές του πολέμου. Στη Σύνοδο Ειρήνης του Παρισιού συμμετέχει και η Ελλάδα. Με συμφωνία Άγγλων και Γάλλων η 1η ελληνική μεραρχία αποβιβάζεται εις την Σμύρνη με διοικητή τον συνταγματάρχη Ζαφειρίου. Η αποστολή του είναι η προστασία του ελληνικού πληθυσμού και των άλλων μη μουσουλμανικών εθνοτήτων από τη δράση των τούρκων ατάκτων…
Ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 δυνάμεις της «Βέρμαχτ» σκότωσαν σχεδόν όλους τους άρρενες κατοίκους των Καλαβρύτων, σε αντίποινα για την εκτέλεση αιχμαλώτων Γερμανών στρατιωτών από τον ΕΛΑΣ
Η Aratos films σε συνεργασία με τον Δήμο Διστόμου – Αράχωβας – Αντίκυρας και την υποστήριξη του Συλλόγου Φίλων Ιστορίας και Αναπαράστασης Αυτής Γιαννιτσών παρουσιάζουν την ταινία μικρού μήκους του Βασίλη Τσικάρα “Η Μάχη Της Αράχωβας”.
Ο Σταμάτιος (Στάμος) Κάψας ή καπετάν Χάψας (Κρυοπηγή Χαλκιδικής ; – Βασιλικά Θεσσαλονίκης 1821) ήταν οπλαρχηγός της Ελληνικής επανάστασης του 1821 από τη Χαλκιδική
O Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός του ελληνοϊταλικού πολέμου που έπεσε ηρωικά μαχόμενος την 1η Νοεμβρίου 1940, όταν επιτέθηκε με ορμή εναντίον των επίλεκτων μονάδων της Μεραρχίας Αλπινιστών Τζούλια σε επιχείρηση για την…
Μέμνησο – 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή
Συγκεκριμένα, οι Συμμαχικές δυνάμεις διατηρούσαν στην περιοχή το αεροπλανοφόρο ILLUSTRUS, τα καταδρομικά SIRIOUS και PENELOPE, έξι αντιτορπιλικά, τρία υποβρύχια, μια εξοπλισμένη ημιολία (σκούνες) και πάνω από 20 αεροσκάφη. Στις παραπάνω ναυτικές δυνάμεις ήταν ενταγμένα και το τραγικά χαμένο Αντιτορπιλικό ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ και το Υποβρύχιο ΚΑΤΣΩΝΗΣ…
Μανιάκι (1821 – 2021). Ένα λιτό και περιεκτικό αφιέρωμα στους Ήρωες του Μανιακίου Μεσσηνίας…. 20 Μαΐου 1825
Όμως, ο 35χρονος υδραίος αξιωματικός, γόνος ναυμάχων του ’21, διψούσε για πολεμική δράση και έβαλε ως στόχο ένα παλαιό θωρηκτό του οθωμανικού στόλου, το «Φετίχ Μπουλέντ», που ναυλοχούσε στο λιμάνι της τουρκοκρατούμενης τότε Θεσσαλονίκης.
«Στον αδελφό μου πρότειναν ν’ αλλάξει την πίστη του. Του δείχνουν τον σκοτωμένο πατέρα του και του λέγουν κάθισε να σε κάνουμε Τούρκο. Τότε το παιδί κάνει το σταυρό του και τους απαντά: θα πάω κι εγώ εκεί που πάει ο πατέρας μου. Του ξαναλέγουν· γίνε Τούρκος. Το παιδί όμως ξανακάνει το σταυρό του. Έγινε από το αίμα του σταυρός. Πήραν τα κεφάλια τους στην Τριπολιτσά»
Ο Δήμος Καβάλας και η Δημωφέλεια, σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Φιλίππων, προχώρησαν στην παραγωγή ντοκιμαντέρ με θέμα το χρονικό της σφαγής 25 κατοίκων του οικισμού από τις βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής, στις 4 Οκτωβρίου 1941
Ο πόθος της Λευτεριάς «αναστάτωνε» από τους πρώτους χρόνους μετά την Άλωση της Πόλης τις καρδιές των Ρωμιών με αποτέλεσμα πολλές φορές να προσπαθήσουν κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας να φέρουν εις πέρας το ποθούμενο! Τα νερά του Αιγαίου αποτέλεσαν πολλές φορές το πεδίο των μαχών με τους επαναστατημένους Έλληνες να διαπρέπουν χάρη στο φρόνημα θυσίας και φιλοπατρίας!
Ὁ ἴδιος πίστευε ὅτι ὁ καλύτερος τρόπος γιὰ τὴν ἐξάπλωση τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ ἦταν ἡ ἵδρυση πόλεων. Στὴν ἀρχή, ἡγέτες αὐτῶν τῶν πόλεων ἦταν Ἕλληνες ποὺ ἤξεραν τὶς δημοκρατικὲς διαδικασίες. Οἱ νέες πόλεις ἄρχιζαν μὲ 10.000 ἄνδρες, τὰ παιδιὰ ἐκπαιδεύονταν στὴν ἑλληνικὴ λογοτεχνία καὶ τὴ στρατιωτικὴ ζωή, ἐνῷ ὑπῆρχαν καὶ πολιτοφυλακὲς γιὰ τὴν ἀπόκρουση τῶν ἐπιδρομῶν.
Ὁ Ἀρριανὸς ἔγραψε ὅτι «ὁ Ἀλέξανδρος εἶχε τὴ θαυμάσια δύναμη νὰ ἁρπάζει τὴ σωστὴ κίνηση, ὅταν ἡ κατάσταση φαινόταν νεφελώδης». Οἱ μάχες καὶ οἱ νίκες του ἀποκαθήλωσαν καθετὶ ποὺ θεωροῦσαν δεδομένο μέχρι τότε, ὅπως τὸ ἀκατανίκητο τοῦ περσικοῦ ἱππικοῦ.
Ὁ Ἀλέξανδρος κατανόησε τὸ πρόβλημα τῆς διαίρεσης, ἀλλὰ καὶ τὸ πλεονέκτημα τῆς ἕνωσης τῶν Ἑλλήνων. Συνένωσε τὸν ἑλληνικὸ κόσμο, δημιούργησε θεσμοὺς μὲ τεράστια σημασία ἀκόμη καὶ σήμερα, μὲ διακριτὰ καὶ μεγάλα δικαιώματα, καὶ ἐλευθερία χωρὶς διακρίσεις. Ὁ Ἕλληνας Ἀλέξανδρος ἦταν ὁ πραγματικὸς Ἀλέξανδρος.
Σ’ αυτήν τη μάχη του κόλλησαν το προσωνύμιο «Τουρκοφάγος», διότι όπως τον αντίκρισαν μέσα στα αίματα, έμοιαζε με σαρκοφάγο ζώο. Όταν τελείωσε η μάχη, οι πολεμιστές άρχισαν να μοιράζουν τα λάφυρα. Αναζήτησαν τον στρατηγό τους, τον Νικηταρά. Αυτός είχε αποτραβηχτεί να ξεκουραστεί. Τον ρώτησαν τι θέλει κι αυτός τους είπε: «Δεν θέλω τίποτα. Θέλω να δω την πατρίδα μου λεύτερη». Με το ζόρι του χάρισαν ένα άλογο μεγαλόσωμο και ένα σπαθί.
Η Ελλάδα , παρά το ότι υπέκυψε στρατιωτικά σε δύο ισχυρές Δυνάμεις του άξονα , διατήρησε αμείωτη την απόφαση της να συνεχίσει τον αγώνα. Έτσι ο Βασιλιάς και η Κυβέρνηση και στρατιωτικές δυνάμεις αναχώρησαν για την Κρήτη λίγες μέρες πριν την κατάληψη των Αθηνών.
«Η πτώση της Κωνσταντινούπολης για το Έθνος μας, δεν είχε τέτοια σημασία, όπως αυτή η έξοδος του Ελληνισμού από ολόκληρη την Ανατολή. Ένα φοβερό πράμα…».
Έτος 480 π.Χ. και η Ελλάδα έμελλε να γράψει ακόμη μία λαμπρή σελίδα στην ιστορία της, η οποία μέχρι και σήμερα σε πείσμα της συγχυσμένης και φθηνής νέας εποχής εξακολουθεί να δίνει σε όλους μας παραδείγματα Αγιότητος, Ηρωισμού, Σοφίας, Δημοκρατίας και Φιλοπατρίας.
Το πογκρόμ σε βάρος των 120.000 φιλήσυχων και ειρηνικών Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, τη νύχτα της 6ης προς την 7η Σεπτεμβρίου 1955, από τον φανατισμένο και βάρβαρο τουρκικό όχλο είναι από τις μελανότερες σελίδες στην παγκόσμια ιστορία. Η άνανδρη επίθεση οργανώθηκε από το βαθύ τουρκικό κράτος, που σήμερα κατευθύνει ο Πρόεδρος Ερντογάν.
Τελευταία προβάλλεται ιδιαίτερα μια νέα «επίσημη» θέση, που αθωώνει τους Έλληνες και ενοχοποιεί τους Αρμενίους. Σύμφωνα με αυτή, τη φωτιά την έβαλαν Αρμένιοι τρομοκράτες, που είχαν φορέσει στολές Τούρκων στρατιωτών! Οι απόψεις αυτές δεν αντέχουν σε κριτική και αντιμετωπίζονται με θυμηδία ακόμη στην Τουρκία.
Σπήλαιο Ερμακιάς και Μακεδονικός Τάφος Σπηλιάς – Δήμος Αγ. Παρασκευής Εορδαία
“Στο τάφο οδηγούσε κτιστός δρόμος, όπως φαίνεται από τμήμα του τοίχου, αριστερά της πρόσοψης. Οι επιφάνειες στο εσωτερικό του θαλάμου είναι ενιαίες, επιχρισμένες με υπόλευκο κονίαμα, ενώ μελανότεφρη ταινία περιτρέχει τις τέσσερις πλευρές του. Στο δάπεδο υπάρχει καλά πατημένο χώμα, το οποίο έχει καταστραφεί σε κάποια σημεία.”
Για τον λόγο ακριβώς αυτόν, οι απανταχού της γης Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, αλλά και ολόκληρος ο Ελληνισμός, δεν θα ξεχάσουν ποτέ το φονικό πογκρόμ που εξαπέλυσαν, την νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, οργανωμένες ομάδες του Τουρκικού παρακράτους, με την αρμονική συνεργασία της Τουρκικής κυβέρνησης και την ένοχη σιωπή των μεγάλων συμμάχων μας, εναντίον του χριστιανικού πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης
Τις ημέρες αυτές εντονότερα αναπολούμε τί είχαμε και τί χάσαμε στη Μικρά Ασία. Ξεριζώθηκε ο Ελληνισμός, που άνθησε εκεί για 3.000 χρόνια. Άντεξε σε πολλούς κατακτητές: Πέρσες, Ρωμαίους, Άραβες, Οθωμανούς, και διατήρησε την ταυτότητά του.
Η Ενωμένη Ρωμηοσύνη, διοργάνωσε εκδήλωση στην Κάλυμνο την Τετάρτη, 25 Αυγούστου, για να τιμήσει τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 με κεντρικό θέμα τη Ναυμαχία του Γέροντα, που έλαβε χώρα στην περιοχή ανατολικά της Καλύμνου, στον κόλπο του Γέροντα, τον Αύγουστο του 1824 και καθόρισε την πορεία της Ελληνικής Επανάστασης.
Με τον όρο Θράκη κατά την αρχαιότητα καθοριζόταν μια πολύ μεγάλη περιοχή που κατά τον Ηρόδοτο άρχιζε από τα παράλια του Εύξεινου Πόντου και έφθανε μέχρι τις κορυφογραμμές της Πίνδου, από τον Βορρά ξεκινούσε από τον Δούναβη και προς τον Νότο έφθανε στο Αιγαίο πέλαγος και τον Όλυμπο.