Οἱ Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι πολέμησαν γιὰ πρώτη φορὰ κάτω ἀπὸ σωστὴ ὀργάνωση, πῆραν θάρρος συνειδητοποιώντας τὴν ἀνωτερότητά τους ἔναντί των Τούρκων, ἐνῶ οἱ δεύτεροι κατάλαβαν ὅτι ἡ ἐπανάσταση ἦταν κάτι σοβαρότερο ἀπὸ μία ἁπλὴ ἐξέγερση ὀλιγάριθμων Ἑλλήνων.
… ἔδωσε στούς Ἕλληνες χρόνο νά ἀνασυνταχθοῦν, ἑδραίωσε τήν πεποίθηση ὅτι ὁ Ἰμπραήμ δέν ἦταν πιά ἀνίκητος καί ὁδήγησε στήν νικηφόρα μάχη τῶν Ἑλλήνων στούς Μύλους.
Ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, δέν πέθανε ἀπό ἐχθρικό βόλι σέ κάποια ἀπ’ τίς τόσες μάχες πού ἔδωσε. Οὔτε στήν λαιμητόμο ὅπου τόν εἶχαν καταδικάσει οἱ δικαστές τῆς κυβερνήσεως τοῦ Κωλέττη, οὔτε στό ὑγρό καί σκοτεινό κελί τοῦ φρουρίου στό Ναύπλιο, ὅπου πέρασε 6 μῆνες φυλακισμένος.
Ὅταν ἱδρύθηκε τό Ἑλληνικό Κράτος, μετά τήν ἐπανάσταση τοῦ 1821, οἱ μεγάλες δυνάμεις τῆς ἐποχῆς προσπαθοῦσαν ἡ κάθε μία γιά […]
Τήν ἰδέα νά κληθεῖ ὁ Καποδίστριας ὡς κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος,τήν εἶχε διατυπώσει πρῶτος ὁ Ἀλέξανδρος Μαυροκορδάτος στήν ἀπό 27-10-1821 ἐπιστολή του πρός τόν Δημήτριο Ὑψηλάντη. Ὁ Ὑψηλάντης ἐπίσης ὑπέγραψε πρόσκληση τοῦ Καποδίστρια τό 1822 καί ὁ Πετρόμπεης τό 1824.