Το πνεύμα των παλαιών Αγιορειτών. Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση

7 Ιουνίου 2024 σε ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ, ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΑΣ, ΠΑΤΕΡΙΚΑ

     Εἶ­πε Γέρων: «Πα­λαιά τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος εἶ­χε πο­λύ κό­πο. Δέν εἴ­χα­με οὔ­τε μου­λά­ρια. Ὅ­λα γί­νον­ταν μέ τά χέ­ρια καί ὅ­που πη­γα­ί­να­με, πηγαίναμε μέ τά πό­δια. Ὑ­πῆρ­χε πο­λλή φτώ­χεια».

*

     Εἶ­πε Γέρων: «Πα­λαιά στά Κοι­νό­βια οἱ κου­ρές τῶν μο­να­χῶν καί τῶν με­γα­λο­σχή­μων γί­νον­ταν σέ πα­ρεκ­κλή­σι. Τώρα τά κά­νουν ὅ­λα στό Κα­θο­λι­κό πα­νη­γυ­ρι­κά. Τότε ἦ­ταν ἁ­πλά. Σοῦ λέ­ει: “Κα­λό­γε­ρος γί­νε­ται. Δέν κά­νου­με γά­μους νά φέ­ρο­υμε καί ὄρ­γα­να”».

*

     Εἶ­πε Γέρων: «Δέν μπο­ρῶ νά κρί­νω τήν ση­με­ρι­νή κα­τά­στα­ση, ἀλ­λά αὐ­τό πού μέ στε­νο­χω­ρεῖ καί μέ κά­νει νά πο­νῶ εἶ­ναι ἡ ἔλ­λει­ψη ἀ­γά­πης με­τα­ξύ τῶν μο­να­χῶν. Δέν σκε­φτόμα­στε τί κά­νει ὁ ἄλ­λος δί­πλα μας, ἄν πέ­θα­νε ἤ θέ­λη κά­τι, ἀλ­λά τόν ἑ­αυ­τό  μας.

»Ἐ­πί­σης ἔλ­λει­ψαν ἡ εἰ­λι­κρί­νεια καί ἡ εὐ­θύ­τη­τα. Οἱ δε­κα­ε­τί­ες πού ἤ­μα­σταν νέ­οι μο­να­χοί τοῦ ᾿60 μέ ᾿70 νο­μί­ζα­με ὅ­τι ἦ­ταν ἁ­μαρ­τω­λές. Σήμερα ὅ­μως βλέ­πω ὅ­τι τό­τε οἱ ἄν­θρω­ποι δέν ὑ­πο­κρί­νον­ταν, ἦταν εὐ­θεῖς στήν συμ­πε­ρι­φο­ρά τους μέ το­ύς ἄλ­λους. Ἕ­να γε­ρον­τά­κι ἔ­λε­γε ὅ­τι ἡ Πα­να­γί­α δέν θά μᾶς συγ­χω­ρή­σει τήν ἔλ­λει­ψη ἀ­γά­πης καί τά κου­τσομ­πο­λιά».

*

     Εἶ­πε Γέρων: «Πα­λαι­ά σχε­δόν ὅ­λοι οἱ πα­τέ­ρες εἶ­χαν πνευ­μα­τι­κή κα­τά­στα­ση. Με­τά τόν Β΄ Παγ­κό­σμιο Πό­λε­μο, καί κυ­ρί­ως με­τά τήν χι­λι­ε­τη­ρί­δα, ἄρ­χι­σε νά ἀλ­λά­ζη λί­γο τό πνεῦ­μα στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος».

Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα