ΚΥΡΗΓΜΑΤΑ

Γέροντος Δωροθέου: «Ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;»

Ὁ ἄνθρωπος βασανίζεται ἀπό τούς λογισμούς πού τόν πολιορκοῦν. Ὁ ἀνθρώπινος νοῦς διαρκῶς κινεῖται ἀπό θέμα σέ θέμα καί ὁ σύγχρονος τρόπος ζωῆς ἐπιτείνει τό πρόβλημα. Ὑπάρχει μία πολυδιάσπαση τοῦ νοῦ πού ἀπομακρύνεται ἀπό τόν προορισμό του καί τήν ἀνάπαυσή του, πού εἶναι ὁ Θεός.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι τρεπτός. Μπορεῖ νά ἀνέλθει μέχρι τήν ἕνωσή του μέ τόν Θεό («ἠλάττωσας αὐτόν βραχύ παρ΄ἀγγέλοις»), μπορεῖ, ὅμως, νά κατέλθει μέχρι τήν πλήρη ἐξαχρείωση, νά ὁμοιωθεῖ μέ τούς δαίμονες καί νά γίνει χειρότερος τῶν ζώων…

Γέροντος Δωροθέου: «Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων» – Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα

Ἡ καθημερινότητα καί ἡ βιοπάλη νά μήν ἀποτελοῦν τό κέντρο τῆς ζωῆς καί τῶν διαλογισμῶν ἀλλά μέ βάση τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό νά ἐξηγοῦνται οἱ χαρές, οἱ λῦπες, ἡ καθημερινότητα, νά ἀντιμετωπίζονται τά προβλήματα. Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ στό κέντρο τῆς καρδιᾶς του ἔχει ἰσορροπία καί δέν διακατέχεται ἀπό ἄγχος ἤ πανικό.

Γέροντος Δωροθέου: Έχεις Εμένα

“Σε αυτή την περίπτωση, έχουμε αυτή τη φοβερή σκηνή, ο Θεός μπροστά στο παιδί Του. Του λέει θες να γίνεις καλά; Του λέει δεν έχει κανέναν άνθρωπο. Θα μπορούσε να του πεί:  έχεις Εμένα! Το λέει σε όλους μας! Δεν έχω κανένα τρόπο να βγώ από το πρόβλημά μου. Έχεις εμένα, σου λέει ο Χριστός, εδώ μπροστά σου είμαι! Τί κάνεις;;

Γέροντος Δωροθέου: «Ὁ Κύριος μου καί ὁ Θεός μου»

Ὅπως γίνεται στήν σημερινή εὐαγγελική διήγηση ἄφησε νά τόν ἀγγίξουν, ἄλλοτε ἔφαγε μαζύ τους καί σέ μία περίπτωση εἶχε «ἀνθρακιάν κειμένην καί ὀψάριον», εἶχε δηλαδή μαγειρεύσει ὁ ἴδιος καί τούς εἶπε «δεῦτε ἀριστήσατε», ἐλᾶτε νά φᾶμε.

Γέροντος Δωροθέου: «πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται»

Κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κροστάνδης στό κόσμο συγκρούονται δύο πνεύματα, τό κοσμικό πνεῦμα καί τό πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ σύγκρουση διεξάγεται σέ ὅλα τά ἐπίπεδα καί ὁ χριστιανός ὀφείλει νά ἐπιλέξει μέ ποιό θά συνταχθεῖ…Ὁ Χριστός εἶναι ἡ πρώτη ἀγάπη. Ὅλα τά ἄλλα ἕπονται, ἡ οἰκογένεια, οἱ συγγενεῖς, οἱ φίλοι.

π. Μεθόδιος Κρητικός: Η ποιμαντική της Εκκλησίας στην εκάστοτε εποχή

Το κήρυγμα της Αλήθειας δεν μπορεί να αλλάξει στον χρόνο, ακριβώς διότι αυτή η Αλήθεια είναι άχρονη και δεν μπορεί να μεταβληθεί, όπως μεταβάλλεται η κοινωνία των ανθρώπων. Δεν μπορεί να παραλλαχθεί μια παράδοση, η οποία έχει σαν βάση της Αυτόν το οποίο δεν μπορεί να παραλλαχθεί, δηλαδή τον Χριστό.

Μακαριστού Γέροντος Δωροθέου: «Ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω»

Κήρυγμα του Μακαριστού Πατρός Δωροθέου πάνω στην ευαγγελική περικοπή των 10 λεπρών, που έγινε στην Ι. Μ. Αγίας Θεοδώρας, 20 Ιανουαρίου 2012.

“Ξεχάσαμε το «ἄνευ ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν»”

Σήμερα ἀκοῦμε τόν λόγο μόνο κάποιων ἀνθρώπων καί ὄχι τόν λόγο τοῦ Κυρίου, πού φωνάζει τό «μή πεπείθατε ἐπ’ ἄρχοντας ἐπί υἱούς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία». Ξεχάσαμε τό «ἄνευ ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». Μᾶς καλοῦν νά κάνουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό…

Eυαγγέλιο Κυριακής: «…ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται»

Ὁ Θεός θέλει τόν ἄνθρωπο ἐλεύθερο καί συνδημιουργό. Σέβεται ἀπολύτως τό πλάσμα του καί ἐργάζεται γιά τήν τελείωσή του. Πῶς ἀλλοιῶς θά μποροῦσε νά εἶναι ἐφόσον ὁ Θεός κατά τήν δημιουργία τοῦ Ἀδάμ «ἐνεφύσησε αὐτῶ πνοήν ζῶσαν». Ὁ ἄνθρωπος εἶναι σημεῖο συνάντησης τοῦ ὑλικοῦ καί πνευματικοῦ κόσμου μετέχοντας σέ ἀμφότερους.

π. Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος: «Ἐγώ, τὸ παιδὶ καὶ τὰ Χριστούγεννα»

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου ἐπάνω στό χωρίο τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου, κεφάλαιο 14ο, στίχοι 16 ἔως 24, στά πλαίσια τῆς ἑρμηνείας πού ἔγινε στό κήρυγμα τῆς Κυριακῆς 14-12-2014.

Γέροντος Δωροθέου: «Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου…»

Καθώς προσεγγίζουμε τά Χριστούγεννα ἡ Ἐκκλησία φροντίζει νά ἀκροῶνται οἱ πιστοί εὐαγγελικά ἀναγνώσματα πού καταδεικνύουν τήν ἀγάπη καί ἄφατη εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ. Ἡ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας γυναίκας μετά ἀπό δέκα ὀκτώ χρόνια πόνου δείχνει ὅτι ἡ άγάπη τοῦ Κυρίου εἶναι ὑπεράνω τοῦ γράμματος τοῦ μωσαϊκοῦ  Νόμου

Γέροντος Δωροθέου:«Μή φοβοῦ∙ μόνο πίστευε καί σωθήσεται»

Ὁ Κύριος, μέ τίς ἀναστάσεις νεκρῶν πού ἐπιτέλεσε, ἔδειξε ὅτι εἶναι κύριος τοῦ θανάτου. Στήν διάρκεια τῆς διδασκαλίας του ζήτησε τήν ἀπάρνηση τῶν γηίνων δεσμῶν, ἀπέβαλε τίς ἐσφαλμένες ἀντιλήψεις περί ἑνός Μεσσία ἐθνικοῦ καί ὄχι παγκοσμίου, ὑπέταξε τά δαιμόνια, νίκησε τήν ἀσθένεια καί τόν θάνατο καί ζήτησε θάρρος γιά τήν εἴσοδο στήν νέα ζωή πού ἔχει προετοιμάσει γιά μᾶς.

Γέροντος Δωροθέου: «Μή κλαῖε…»

Ὅταν συναντήθηκαν οἱ δύο πομπές, τοῦ θανάτου ἀπό τήν μία καί τῆς ζωῆς ἀπό τήν ἄλλη, ἐκεῖνο πού ἐκίνησε τόν Χριστό νά ἀναστήσει τόν υἱό τῆς χήρας ἦταν τό γεγονός ὅτι «ἐσπλαχνίσθη ἐπ’ αὐτήν». Αὐτή τήν φορά κανείς δέν τόν προσκάλεσε παρά μόνο ἡ εὐσπλαχνία του.

Γέροντος Δωροθέου: «Πλήν ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, …καί ἔσεσθαι υἱοί τοῦ Ὑψίστου»

  ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ     Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα   «Ποία ὑμῖν χάρις ἐστί;» Ὁ Κύριος βεβαιώνει ὅτι ἄν ἀγαπᾶς μέ ἰδιοτέλεια […]

«Ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;»

Ὁ Χριστός δέν κατέπαυσε τήν τρικυμία τῆς θάλασσας προκειμένου νά βοηθήσει τόν Πέτρο πού βυθιζόταν ἀπό ὀλιγοπιστία. Ἡ τρικυμία κατέπαυσε ὅταν εἰσῆλθε ὁ Κύριος στό πλοῖο, στήν καρδιά τῶν λογισμῶν…

H εξομολόγηση

Εάν δεν πας στον πνευματικό, να σου βάλει το πετραχήλι, να βάλεις το γόνατο κάτω και να πεις: «Ναι, εγώ το έκανα!», κάνε ό,τι θες, δεν πρόκειται να έχεις άφεση, έστω και μιας μόνο αμαρτίας σου!..Ο Θεός δεν ζητάει να πας να πληρώσεις το χρέος σου, αλλά το μόνο που ζητάει, είναι να πας να παραδεχθείς το χρέος σου, για σου το χαρίσει, αλλά και πάλι οι άνθρωποι δεν πάνε στον εξομολόγο.

Γέρων Δωρόθεος: Η φωνή μας, μέσω της προσευχής μας, μπορεί να γίνει εκκωφαντική και να αποτρέψει τα σχέδια των σκοτεινών δυνάμεων

Να μην πτοηθούμε, να μην φοβηθούμε από αυτά που συμβαίνουνε δίπλα μας, γιατί διάφοροι κύκλοι θέλουν να φοβηθούμε. 
Να ισχυροποιήσουμε την φωνή της Ελληνικής Ορθοδοξίας. Η φωνή μας, μέσω της προσευχής μας, μπορεί να γίνει εκκωφαντική και να αποτρέψει τα σχέδια των σκοτεινών δυνάμεων…

Κυριακή των Πατέρων: «ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς…»

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, τῶν ὁποίων τήν μνήμη τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία σήμερα, αὐτό ἐπέτυχαν. «Κατηγωνίσαντο» στόν βίο τους κατά τῶν παθῶν καί τοῦ ἀντιδίκου διαβόλου καί μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἐθριάμβευσαν.

«Ἀπεκρίθη αὐτῶ ὁ ἀσθενῶν∙ Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω…»

Πολλές φορές προσπαθοῦμε νά λύσουμε ἕνα πρόβλημά μας ἐπιστρατεύοντας τίς ἱκανότητές μας καί τά χαρίσματά μας ἤ τήν βοήθεια ἄλλων ἀνθρώπων. Ὁ Θεός ὅμως, εἶναι ἀκριβῶς μπροστά μας καί φτάνει νά τόν ἐπικαλεσθοῦμε γιά νά προστρέξει

Ο Ιερός Χρυσόστομος για την Αποκαθήλωση και την Ταφή του Θείου Σώματος καθώς και για την εμφάνιση του Αναστημένου Κυρίου μας Ιησού Χριστού στις Μυροφόρες

Πρόσεξε ότι και Αυτός διαμέσου των μυροφόρων γυναικών κηρύσσει στους μαθητές το χαρμόσυνο άγγελμα τιμώντας και οδηγώντας σε χρηστές ελπίδες το γυναικείο φύλο, που κατεξοχήν είχε περιφρονηθεί… Μήπως κανείς από σας θα ήθελε να βρισκόταν στη θέση τους και να κρατούσε τα πόδια του Ιησού; Μπορείτε και τώρα, όχι μόνο τα πόδια και τα χέρια, αλλά ακόμη και την ιερή εκείνη κεφαλή να αγκαλιάσετε, συμμετέχοντας στα φρικτά μυστήρια με καθαρή συνείδηση.

Ο Θεός έγινε δούλος, έπλυνε τα πόδια των μαθητών, έδινε την αγάπη Του

Κώστας Γανωτής: Ο Θεός έγινε δούλος. Όταν έπλυνε τα πόδια των μαθητών έδινε αθόρυβα και απόλυτα την αγάπη Του.

1ον Ε΄. Κυριακή των Νηστειών – «Ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι»

Ἀδελφοί μου. Τὴν τελευταία αὐτή ἐβδομάδα τῆς Μεγάλης τεσσαρακοστῆς, ἡ Ἐκκλησία μας τὴν ἀφιερώνει γιὰ περισυλλογή καὶ ἀπολογισμό τῶν μέχρι σήμερα ἀποτελεσμάτων στὸν πνευματικό ἀγῶνα ποὺ κάναμε. Μᾶς ἔδωσε σήμερα πλῆθος ἐφοδίων καὶ πρότυπα προς μίμηση καὶ ὅλα αὐτά «προς νουθεσίαν ἡμῶν, ὅπως χρηστότητα ποιήσωμεν καὶ δώῃ ἠμῖν Κύριος ἀντί τῶν ἐπιγείων τὰ ἐπουράνια»

Ἡ Σύναξη τῶν Πιστῶν καὶ ἰδιαιτέρως ἡ Θεία Λειτουργία, εἶναι εἰκόνα καὶ κοινωνία τῶν μελλόντων στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν

Τὰ ἔσχατα, δὲν ἀναμένονται χρονικῶς, ἀλλὰ φωτίζουν λειτουργικῶς ἀπὸ σήμερα τὸν ἀνακαινισμένο ἄνθρωπο καὶ ὁλόκληρη τὴν κτίση. Κάθε ἄνθρωπος καὶ ὁλόκληρη ἡ κτίση ὁλοκληρώνεται στὰ ἔσχατα. Μὲ αὐτὴν λοιπὸν τὴν ἐσχατολογικὴ διάσταση, καὶ μέσω τῆς μετανοίας ποὺ ἀνακαινίζει τὸν ἄνθρωπο, ἐγγίζουμε τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ…

Κυριακή Α΄ Νηστειών «Εἴ τις τὰς Ἁγίας εἰκόνας οὖ προσκυνεῖ καὶ ἀσπάζεται σχετικῶς, οὖ λατρευτικῶς, οὐχ ὡς θεοὺς, ἀλλ’ὡς εἰκόνες ἀρχετύπων διὰ τὸν πόθον, εἴη ἀνάθεμα».

Ἑ­ορ­τά­ζει τὴν νί­κη καὶ τὸν θρί­αμ­βον αὐ­τῆς ἐ­ναν­τί­ον ὅ­λων ἐ­κεῖ­νων, οἱ ὁ­ποῖ­οι δι­ὰ μέ­σου τῶν αἰ­ώ­νων προ­σπά­θη­σαν καὶ προ­σπα­θοῦν καὶ σή­με­ρα μὲ κά­θε τρό­πο καὶ μέ­σο νὰ τὴν κα­τα­πο­λε­μή­σουν. Εἶ­ναι δὲ ση­μαν­τι­κό ὅ­τι «οἱ τὰ πάν­τα κα­λῶς δι­α­τα­ξά­με­νοι Πα­τέ­ρες» κα­θό­ρι­σαν νὰ συν­δέ­ε­ται ἡ ἑ­ορ­τή τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας, μὲ τὴν ἀ­να­στή­λω­ση τῶν ἱ­ε­ρῶν εἰ­κό­νων

Α’ Κυριακή των νηστειών (της Ορθοδοξίας) – «Ἔρχου καὶ ἴδε»

π. Γεωργίου Θανάσουλα Μὲ αὐ­τά τὰ λό­για, Ἀ­δελ­φοί μου, ὁ Φί­λιπ­πος ἀ­πήν­τη­σε στὸν δι­σταγ­μό τοῦ φί­λου του Να­θα­να­ήλ, ὅ­ταν ἑ­κεῖ­νος […]

Σελίδες