Φοβόταν τόσο πολύ ώστε αν έλεγε στον Θεό έντιμα, «γενηθήτω το θέλημά Σου», τότε όφειλε να δεχθεί «όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή» με την ετοιμότητα να τα υπομένει χωρίς γογγυσμό, χωρίς μικροψυχία και τα παρόμοια.
«Ο πατήρ Παΐσιος μου είπε»: Σημεία των καιρών
Στὸν χρεώστη δοῦλο, ποὺ ἐκλιπαρεῖ τὸν κύριό του νὰ «μακροθυμήσῃ» γιὰ τὴν ἀποπληρωμὴ τοῦ χρέους του, ἐκεῖνος τοῦ χαρίζει, τελικά, ὁλόκληρο τὸ χρέος καὶ τὴν ἐλευθερία του! Ἀληθινὴ ἀρχοντιά, πραγματικὸ δεῖγμα βασιλικῆς συμπεριφορᾶς! Πόσοι ἐπίγειοι βασιλεῖς, ἀλήθεια, προβαίνουν σὲ μιὰ τέτοια χαριστικὴ κίνηση;
Γέροντος Δωροθέου (Μελέτη στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα, ΙΑ’ Ματθαίου)
Ὅσο ὁ ἄνθρωπος αὐξάνει ἐν Κυρίω τόσο λιγότερο ἐπηρεάζεται ἀπό τίς ἀστοχίες τῶν ἀδελφῶν. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε ἕνα γένος, μέ συνδετικό ὑλικό τήν ἀγάπη μας πρός τόν Θεό καί μεταξύ μας.
Αναντίρρητο τυγχάνει ότι τα ορθόδοξα κριτήρια, οι συνειδήσεις και η διάκριση μεταξύ καλού και κακού ημών των Χριστιανών έχουν προ ικανού χρόνου αμβλυνθεί ή και αλλοιωθεί…
π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: «Προτυπώσεις και απεικονίσεις της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Παλαιά Διαθήκη»
Από το προπατορικό αμάρτημα απαλλάχτηκε η Παναγία κατά τη στιγμή του Ευαγγελισμού, ενώ εμείς καθαριζόμαστε από αυτό με το βάπτισμά μας. Μέχρι τότε η Παναγία είχε κατορθώσει, με τη δική της θέληση σε συνεργασία με τη χάρη του Θεού, να παραμείνει αναμάρτητη. Δεν αμάρτησε ποτέ ούτε στον λογισμό της. Ήταν κατά θέληση αναμάρτητη, επειδή το πάλεψε, όχι εκ φύσεως. Είναι ο μόνος άνθρωπος που το κατάφερε αυτό.
Μιὰ γυναῖκα ἀπὸ τὸ πλῆθος, ἐνθουσιασμένη ἀπὸ τὸν λόγο Του, λέει στὸν Κύριο: «Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοί, οὕς ἐθήλασας.» (ια’ 27). Τότε Ἐκεῖνος συμπληρώνει: «Μενοῦνγε, μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν» (ια’ 28). Οἱ μὲν Προτεστάντες ἢ προτεσταντίζοντες, ποὺ δὲν ἀποδίδουν καμμία ἢ δὲν ἀποδίδουν ἰδιαίτερη τιμὴ στὴν Παναγία, ἑρμηνεύουν τό «μενοῦνγε»…
Κουτσαίνοντας κι αγκομαχώντας κατάφερε να βγει στην πύλη της Μονής. Δεν είναι μοναχά
τα γηρατειά κι οι κόποι της πολύπαθης ζωής του, που μέτρησαν μ’ απλοχεριά τα σημάδια
τους στο σώμα του, είναι κι ότι τυφλώθηκε πια, σκοτίστηκαν τα μάτια του κι η Γούβα είναι
ήδη ανήλιαγη και σκοτεινή. Σκιά θανάτου είναι, διαθέσιμη για οικιστές μόνον σαν τον Ευγένιο
–πώς να μη σκοντάψεις αλλιώς στα σκοτάδια του θανάτου, αν δεν φέγγεις της υπομονής την
άσκηση;
Κάποιος Χριστιανός βρέθηκε κάποτε σε έναν κύκλο προτεσταντών, οι οποίοι κατηγορούσαν την Παναγία και έλεγαν, ότι δεν είναι Αγία. Ο Ορθόδοξος αισθάνθηκε πολύ άσχημα, αλλά δεν ήταν τόσο πνευματικά καταρτισμένος, ώστε να τους απαντήσει καταλλήλως. Προσευχήθηκε λοιπόν στο Θεό να τον βοηθήσει…
Μιὰ ἀπὸ τὶς πολλὲς ἑορτὲς τοῦ Σταυροῦ, ποὺ τιμάει ἡ Ἐκκλησία μας, εἶναι ἡ Πρόοδος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, κατὰ τὴν 1η Αὐγούστου. Στὸ Βυζάντιο ὑπῆρχε τὸ ἔθιμο ἤδη ἀπὸ τὸ ἑσπέρας τῆς προηγουμένης ἡμέρας, τῆς 31ης Ἰουλίου, νὰ ἐξέρχεται ὁ Σταυρὸς ἀπὸ τὴν μεγάλη Ἐκκλησία….
Εἶναι ἐνδιαφέρον νά δοῦμε γιατί ὁ κόσμος πῆγε στήν ἔρημο…Η ἁγιότητα εἶναι ἕνας μαγνήτης και τραβάει τόν κόσμο κοντά του. Στά δικά μας χρόνια βλέπεις πώς ὁ κόσμος πηγαίνει στούς ἀνθρώπους πού ἔχουν τό Ἅγιο Πνεῦμα νά τούς ἐπισκεφτεῖ. Εἶναι ἡ ἁγιότητα ἕνας μαγνήτης. Καί τό Χριστό, λοιπόν, ὅταν πῆγε στήν ἔρημο καί ἔμεινε ἐκεῖ μέ τούς μαθητές Τοῦ πῆγε ὁ κόσμος νά Τόν συναντήσει. Εἶναι σάν νά ὀσμίζεται τήν ἁγιότητα καί νά τήν ἀκολουθεῖ.
Τό ὅτι δοκιμάζεσθε, τοῦτο εἶναι ἀπό τόν Θεόν, διότι σᾶς προγυμνάζει διά τήν μάχην, σᾶς ψήνει, σᾶς παιδαγωγεῖ. Ὅπως οἱ στρατιῶται πού γυμνάζονται εἰς τούς κόπους τῆς ἀσκήσεως εἰς τά γυμνάσια, ἐκεῖ πρῶτα κάμνουν τήν θεωρίαν τῆς μάχης καί κατόπιν, ὅταν σαλπίσῃ ἡ σάλπιγγα τοῦ πραγματικοῦ πολέμου, γυμνασμένοι ὄντες….
Ακούστε τους δύο λόγους «Εις Ευτρόπιον» του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Η μετάφραση και επιμέλεια του κειμένου έγινε από τους πατέρες της Ιεράς Μονής Παρακλήτου – Ωρωπός Αττικής.
Ποια είναι η διακονία της Εκκλησίας μας στις φυλακές, στα καταστήματα κράτησης και τα σωφρονιστικά ιδρύματα; Υπάρχει εκκλησιαστικός λόγος μέσα σε αυτά τα κλειστά κέντρα στα οποία ο άνθρωπος είναι πολύ πιθανό (και συνήθως συμβαίνει) να χαθεί πνευματικά;
Μόνο Αὐτὸς ὁ Γλυκύτατος Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ θεία ἀγάπη καὶ στοργὴ γλυκαίνει τὸ πικρὸ μυστήριο τοῦ ἀνθρώπινου ὄντος, γεμίζοντάς το μὲ τὸν ἑαυτὸ Του καὶ τὴ δικὴ Του ζωὴ καὶ ἀπεραντοσύνη. Ποῦ εἶναι τὸ κέντρο τοῦ ἀνθρώπινου ὄντος; Στὸν Ἀναστάντα καὶ Ἀναληφθέντα Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ «τὸν καθήμενον ἐν δεξιὰ τοῦ Θεοῦ» (Κόλ. 3,1).
Εἶναι σαφὲς ὅτι οἱ θεοὶ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων εἶναι ἀνύπαρκτοι. Εἶναι δημιουργήματα τῆς ὁμολογουμένως πλούσιας φαντασίας τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν στὸ ἔπακρο πολυθεϊστές. Ἂν οἱ πιστοί τῆς «πατρῴας» θρησκείας ἔχουν ἀντίρρηση, δὲν ἔχουν παρὰ νὰ ἀνέβουν ὥς τὸν Ὄλυμπο, προκειμένου νὰ πεισθοῦν μὲ τὰ ἴδια τους τὰ μάτια. Οἱ «ἀθάνατοι» θεοί, στοὺς ὁποίους πιστεύουν, πολὺ ἁπλὰ δὲν ὑπάρχουν…
Περιστατικά ανθρώπων που ελεούσαν – Πάτερ Στέφανος Αναγνωστόπουλος
Ἄγγελος Θεοῦ, παιδί μου, νά σέ παρακολουθῇ καί νά σοῦ δείχνῃ τόν δρόμο τοῦ Θεοῦ καί τῆς σωτηρίας σου. Ἀμήν· γένοιτο. Εὔχομαι ὁ Θεός νά σοῦ δίδῃ τήν ὑγείαν τῆς ψυχῆς σου, διότι αὕτη εἶναι χάρισμα υἱοθεσίας, πού τό λαμβάνουν ἐκεῖναι αἱ ψυχαί, ὅπου ὁλοκληρωτικῶς ἔχουν δοθῆ εἰς τήν λατρείαν καί ἀγάπην τοῦ Θεοῦ.
Παρουσίαση- επιμέλεια εκπομπής: Βασιλεία Μπαξεβάνη
«…Μεγάλη ταπείνωση! “Εγώ δεν είμαι τίποτα, μόνο μια φωνή στην έρημο…” Κι όμως ο Ιωάννης, κατ’ αυτή την μαρτυρία του Κυρίου μας Ιησού, ήταν ο μεγαλύτερος που γεννήθηκε ποτέ από γυναίκα. Σκεφθείτε! Κι όμως, βλέπει κανείς την ταπείνωσή του. Έτσι θα λέγαμε αγαπητοί μου: Ω, αυτή η αγία ταπείνωσις!»
Πιστέψτε με τώρα είναι μπροστά μας να υποστούμε χειρότερα από όσα έπαθε ο Παύλος. Τότε εκείνοι κτυπούσαν τον Παύλο με πέτρες. Τώρα μας κτυπούν με λόγια οδυνηρότερα και από πέτρες. Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς σημειώνει σχετικά ότι οι Απόστολοι «άρχισαν να ομιλούν, με όσους είχαν μαζευτεί γύρω τους, διαλέκτους από κάθε έθνος. Ήταν ήδη όργανα του Αγίου Πνεύματος, που ενεργούσαν κατά τη θέληση και τη δύναμη Εκείνου. Μέσα τους άναψαν λαμπάδες, που φώτιζαν παγκοσμίως και υπερκοσμίως
“Το Μυστήριον του Χριστού”: Επιμέλεια – παρουσίαση εκπομπής: Κατερίνα Παρμακίδου και Μαργαρίτα Χριστοδούλου
Ἡ ἡμερίδα «Στόν ἀπόηχο τῆς λειτουργικῆς ἀναγέννησης : Ἀναταράξεις στή θεία Λατρεία» πραγματοποιήθηκε στήν αἴθουσα τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου στίς 11 Ἰουνίου 2023 καί ὧρες 5-9 μ.μ. μέ τή συμμετοχή ἐκλεκτῶν εἰσηγητῶν. Μετά τίς εἰσηγήσεις καί τή συζήτηση πού ἀκολούθησε έξήχθησαν τά ἀκόλουθα πορίσματα.
Εξουσία αφέσεως αμαρτιών και το Ευαγγέλιο της σωτηρίας
Στό κέντρο λοιπόν τῆς ὕπαρξής του, στόν «λύχνο τοῦ σώματος», τόν ὀφθαλμό τῆς ψυχῆς, πού ἐδῶ νοεῖται ὁ νοῦς, πρέπει νά κατοικήσει ὁ Θεός. Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου νά γίνει «λύχνος τοῖς ποσίν μου καί φῶς τοῖς τρίβοις μου» (Ψαλμ. 118, 105). Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά θεωρήσει ὡς τήν πρώτη ἀγάπη τῆς ζωῆς του τόν Θεό. Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό ὑπερβαίνει τήν ἀγάπη πρός κάθε τι γήινο εἴτε αὐτό εἶναι ἡ οἰκογένεια, ὁ πλοῦτος, ἡ δόξα, εἴτε εἶναι ὁποιαδήποτε ἄλλη ἀγάπη.
Ἄς δοῦμε τώρα, ἐφόσον ἐμεῖς εἴμαστε ἀστοιχείωτοι, πόσο ἐνήμερος εἶναι ὁ π. Βασίλειος ὅταν γράφει : Ιερό βήμα στην ουσία δεν υφίσταται (δικές μου ὅλες οἱ ὑπογραμμίσεις). Όσο λειτουργούσε υγιώς η εκκλησιολογία, δηλαδή κατά τους πρώτους 5-6 αιώνες, η καίρια διαχωριστική γραμμή βρισκόταν…..
Διδαχές γέροντα Θαδδαίου
Στήν Εὐαγγελική διήγηση οἱ ἁπλοί ψαράδες τῆς λίμνης Γενησαρέτ ἀναγνώρισαν τόν Κύριο καί τόν ἀκολούθησαν. Τό κριτήριο ἦταν ἡ ἁπλότητα καί ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς τους. Ὅπως ἀναφέρουν οἱ Πατέρες οἱ Ἀπόστολοι ἐκήρυξαν «ἁλιευτικῶς» καί ὄχι ἀποδεικτικῶς. Τό κήρυγμά τους ἦταν ἔκφραση τῆς ἐμπειρίας τους ἀλλά καί τῆς ἰδιοσύστασης τοῦ χαρακτήρα τους.
Το παρόν άρθρο, αποτελεί διασκευασμένο απόσπασμα της ευρύτερης – υπό συγγραφή- εργασίας με τίτλο: Στοιχεία Εκκλησιαστικής Μουσικής στο έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, του δασκάλου εκκλησιαστικής μουσικής του Σχολείου Ψαλτικής, Παναγιώτη Κοσμόπουλου
Πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου: Πατερικές και μητερικές διηγήσεις, Επιμέλεια – παρουσίαση: Αναστασία Πουλοπούλου
…σε μένα η δημόσια συζήτηση για τη χειροτονία των γυναικών μοιάζει να ΄ναι επαρχιώτικη, βαθύτατα σημαδεμένη κι ακόμη περιορισμένη από Δυτικό εγωκεντρισμό και αυτάρκεια, από μία αφελή, σχεδόν παιδιάστικη πεποίθηση, ότι κάθε «τάση» στον Δυτικό πολιτισμό δικαιώνει μία ριζική επανεξέταση ολόκληρης της Χριστιανικής Παράδοσης.