π. Δημητρίου Μπόκου
Η Κοίμηση της Θεοτόκου είναι η αποκορύφωση της θαυμαστής της ζωής και με θαυμαστό τρόπο επιτελέστηκε. Όλη της η πορεία, από τη γέννησή της μέχρι τον θάνατο, είναι μια σειρά από υπερθαύμαστα γεγονότα. Μήπως η Παναγία ήταν ένα διαφορετικό δημιούργημα; Ήταν άνθρωπος όπως εμείς, ή ένα υπερφυσικό ον; Για να γίνει Μητέρα του Θεού, μήπως είχε κάτι παραπάνω από την κοινή ανθρώπινη φύση; Μήπως ήταν θεά;
Κάποιοι (οι παπικοί) έσπευσαν (με όψιμη διδασκαλία τους το 1854) να δογματίσουν ότι η Παναγία, για να είναι άξια να γεννήσει τον Θεό, γεννήθηκε με τρόπο διαφορετικό από εμάς. Ότι η σύλληψή της ήταν άσπιλη. Ότι δηλαδή γεννήθηκε αναμάρτητη, χωρίς το προπατορικό αμάρτημα που φέρουμε με τη γέννησή μας όλοι οι απόγονοι του Αδάμ. Ότι η αγιότητά της είναι εκ φύσεως και όχι καρπός της δικής της θέλησης, του δικού της προσωπικού πνευματικού αγώνα.
Έτσι όμως δεν τιμάμε καθόλου την Παναγία, αλλά αντιθέτως τη μειώνουμε. Αν ήταν εκ φύσεως αναμάρτητη, η ίδια δεν έκανε τίποτε ιδιαίτερο για να αγιασθεί. Αν ήταν όμως όπως κι εμείς, τότε, αφού κατάφερε να ξεπεράσει σε αγιότητα ακόμα και τους αγγέλους, το κατόρθωμά της είναι ανυπέρβλητο. Το μεγαλείο της άφθαστο. Και όντως η Παναγία μας ήταν κοινός άνθρωπος όπως όλοι μας. Γεννημένη με απολύτως φυσικό τρόπο, από την ευλογημένη σαρκική συνάφεια των φυσικών γονέων της, από το σπέρμα του Ιωακείμ και από τη μήτρα της Άννας. Το υπερφυσικό στη γέννησή της ήταν ότι οι γονείς της τη γέννησαν σε μεγάλη ηλικία, όπως και πολλά άλλα αντρόγυνα γέννησαν, με θαύμα Θεού, σε γεροντική ηλικία (Αβραάμ και Σάρρα κ.λ.π.). Με απολύτως υπερφυσικό τρόπο, έξω από τη φυσική διαδικασία ανδρός και γυναικός, γεννήθηκε μόνο ο Χριστός.
Από το προπατορικό αμάρτημα απαλλάχτηκε η Παναγία κατά τη στιγμή του Ευαγγελισμού, ενώ εμείς καθαριζόμαστε από αυτό με το βάπτισμά μας. Μέχρι τότε η Παναγία είχε κατορθώσει, με τη δική της θέληση σε συνεργασία με τη χάρη του Θεού, να παραμείνει αναμάρτητη. Δεν αμάρτησε ποτέ ούτε στον λογισμό της. Ήταν κατά θέληση αναμάρτητη, επειδή το πάλεψε, όχι εκ φύσεως. Είναι ο μόνος άνθρωπος που το κατάφερε αυτό. Ούτε υπήρξε, ούτε θα υπάρξει ποτέ άλλος άνθρωπος σαν αυτήν. Είναι η κορώνα, το καμάρι της Δημιουργίας του Θεού. Τα πάντα έγιναν γι’ αυτήν.
Οι αιρετικοί υπέρμαχοι της άσπιλης σύλληψης συνεχίζουν την κακοδοξία τους, αναφερόμενοι και στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Λένε ότι, αφού η Παναγία δεν ήταν ακριβώς σαν εμάς, δεν πέθανε όπως εμείς. Δεν πέρασε πραγματικά από τον θάνατο. Αλλά μεταφέρθηκε ζωντανή στον ουρανό, χωρίς να υποστεί τη φυσική διαδικασία του θανάτου. Παρουσιάζεται έτσι με διαφορετική φύση από μας. Αν η Παναγία όμως δεν ήταν άνθρωπος όπως εμείς, ο Χριστός δεν πήρε και δεν έσωσε τη δική μας ανθρώπινη φύση. «Το γαρ απρόσληπτον» παραμένει και «αθεράπευτον».
Μα ευτυχώς η Παναγία μας είναι από το δικό μας γένος. Θυγατέρα του Αδάμ, άνθρωπος και αυτή, ίδια με μας. Γεννήθηκε, έζησε και πέθανε, όπως όλοι μας. Γι’ αυτό και γιορτάζουμε την Κοίμησή της όχι με λύπη και πένθος, αλλά με μεγάλη χαρά. Γιατί, αν και ήταν κοινός άνθρωπος, ανυψώθηκε εν τούτοις πάνω από όλα τα δημιουργήματα, έδωσε την ανθρώπινη φύση στον Θεό και έγινε με τον τρόπο αυτό η πρόξενος της σωτηρίας μας.
Είναι δική μας η Παναγία!
Καλή Παναγιά! Χρόνια πολλά!
Καλή ευλογημένη εβδομάδα!
«Αντιύλη». Ι. Ν. Αγ. Βασιλείου,
Πρέβεζα