Κι είναι ευκαιρία, με το αφιέρωμα τούτο, να τονίσουμε για μια ακόμη φορά την αγιότητα του μαρτυρικου ιεράρχη, γιατί αποδεικνυόμενη αυτή ιδίως από τις τελευταίες στιγμές της ζωής του γίνεται φάρος και οδοδείκτης για όλους μας, κληρικούς και λαϊκούς. Είναι όντως συγκλονιστικές οι περιγραφές του τέλους του κι είναι σα να διαβάζουμε και πάλι
Τελευταία προβάλλεται ιδιαίτερα μια νέα «επίσημη» θέση, που αθωώνει τους Έλληνες και ενοχοποιεί τους Αρμενίους. Σύμφωνα με αυτή, τη φωτιά την έβαλαν Αρμένιοι τρομοκράτες, που είχαν φορέσει στολές Τούρκων στρατιωτών! Οι απόψεις αυτές δεν αντέχουν σε κριτική και αντιμετωπίζονται με θυμηδία ακόμη στην Τουρκία.
«… Όταν ο στρατός μας αποβιβαζόταν στη Σμύρνη, την νύμφη του Ερμαίου κόλπου, στις 2 Μαΐου 1919, η ψυχή των Πανελλήνων ριγούσε. Η απελευθέρωση της Ιωνίας, της αιώνιας ελληνικής κοιτίδας, ήταν ένα όνειρο, για το οποίο οι ελληνικές καρδιές χτυπούσαν δυνατά»…
Το Μουσείο αυτό δημιουργήθηκε με αγάπη και μεράκι από απογόνους προσφύγων δεύτερης και τρίτης γενιάς. Προσφύγων που διώχτηκαν βίαια από τις πατρίδες της Ανατολής, εγκατέλειψαν τις εστίες τους όπου επί τρεις χιλιάδες χρόνια μεγαλούργησαν, και ρίζωσαν στη νέα τους πατρίδα.
Μόλις άρχισε να πέφτει η νύχτα, και τις δύο βραδιές παρέες συμμετεχόντων στο 24ο Συναπάντημα άρχισαν να ανηφορίζουν προς το Σπίτι των Σανταίων. Μέσα σε λίγα λεπτά γέμισαν τα τραπέζια και όλοι βρίσκονταν σε αγωνιώδη αναμονή για τους ήχους της ποντιακής λύρας.
Όλες αυτές οι εμπειρίες είτε σε μορφή αφηγήσεων από τους ανιόντες συγγενείς της και κυρίως από τη γιαγιά της είτε ως δικά της βιώματα, υφαίνονται περίτεχνα στις δημιουργίες της και αποτυπώνουν το εντυπωσιακό υφαντό της ζωής της οικογένειάς της και κατ’ επέκταση όλων των ποντιακών οικογενειών.
Στο εκατοστό έτος που διανύουμε από το τραγικό γεγονός της Μικρασιατικής καταστροφής εκδόθηκαν και εκδίδονται βιβλία με μαρτυρίες στρατιωτικών και πολιτών που την έζησαν ή την μελέτησαν
Πότε θα μιλήσουμε ανοιχτά σε διεθνές επίπεδο και θα θυμίσουμε στους Τούρκους ότι το 1922 έσφαξαν γυναίκες και παιδιά, βίασαν γυναίκες και μικρά κορίτσια, έκαψαν τις πόλεις μας και το χρώμα της θάλασσας έγινε κόκκινο από την βαρβαρότητά τους;
Με το όνομα Φωτεινή, να είναι το δημοφιλέστερο ανάμεσα στις Μικρασιάτισσες κι έναν Ναό όπου υπέστη ανακαινίσεις και μετατροπές από τον 17ο αιώνα και έπειτα, που πάντοτε συγκρατιόταν σε ένα ύψος χαμηλό όπως και όλοι οι υπόλοιποι ώστε να μην προκαλεί τους Τούρκους.
Με την συμπλήρωση 100 χρόνων από την Μικρασιατική καταστροφή, δείτε ενδιαφέροντα βίντεο και μαρτυρίες.
Πριν από οκτώ χρόνια, την 1η Ιουνίου 2014, απεβίωσε ο Μοναχός Μωυσής, ένας από τους πολυγραφότερους, εκλεκτούς συγγραφείς του Αγίου Όρους του 20ού αιώνα και των αρχών του 21ου. Είχε γεννηθεί το 1952 στην αθηναϊκή προσφυγική συνοικία του Βύρωνα. Η μητέρα του Βασιλεία, ήταν από την Μαγνησία της Μικράς Ασίας και είχε πνευματικό της τον Μικρασιάτη Γέροντα, σήμερα Όσιο, Ιερώνυμο…
Άγιος Γρηγόριος Μητροπολίτης Κυδωνιών & Η τελευταία μάχη – Υπέρ βωμών και εστιών
Θα πάμε λίγο πιο πέρα σε εκείνο το άδειο γκισέ και λίγη ώρα θα κάνουμε. Σας παρακαλώ… Το ύφος της παρακλητικό. Σχεδόν έκλαιγε από την επιθυμία της ευλογίας. Άφησε τη θέση της και πήγε πιο πέρα χωρίς να τον αφήσει από τα μάτια της και με το βλέμμα της να τον παρακαλεί. Ο π. Κύριλλος πήγε κοντά της. Έβγαλε από την τσέπη του αντεριού του ένα εγκόλπιο ευχολόγιο και ένα μικρό Σταυρό ευλογίας.
Ο πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη Τζόρτζ Χόρτον γράφει ότι ο «επανειλημένος βιασμός γυναικών και κοριτσιών δεν μπορεί να αποδοθεί ούτε σε θρησκευτική μανία, ούτε σε κτηνώδη πάθη. Ένα από δυνατώτερα συναισθήματα που πήρα μαζί μου από τη Σμύρνη ήταν το συναίσθημα της ντροπής, διότι ανήκα στο ανθρώπινο γένος».
Μια γυναίκα από τη Ριζούντα του Πόντου, που τον άντρα της τον σκότωσαν οι Τούρκοι, εγκαταστάθηκε στον προσφυγικό καταυλισμό της Δράμας. Είχε τρία παιδιά, δύο αγόρια και ένα κορίτσι. Το κορίτσι ήταν μαζί της στη Δράμα, τα αγόρια όμως δεν ήξερε τι είχαν απογίνει. Πέρασαν αρκετά χρόνια…
Ανήμερα της μαύρης επετείου της Γενοκτονίας των Ποντίων από τους Τούρκους του Κεμάλ, ΗΠΑ και Ρωσία έσπευσαν να υποβάλλουν τα σέβη τους στην Άγκυρα μέσω των Πρεσβειών τους στην τουρκική πρωτεύουσα.
Με την συμπλήρωση 100 χρόνων από την Μικρασιατική καταστροφή, δείτε ενδιαφέροντα βίντεο και μαρτυρίες.
Είναι απίστευτο αλλά ο Χρήστος Κεμανετζίδης κατάφερε να απαθανατίσει μέσα σε 45 λεπτά, τον πόνο της προσφυγιάς, του θανάτου και της απώλειας ανθρώπων και πατρίδων!
Ανθεί και φέρει κι άλλο (Πάρθεν η Ρωμανία) | Μουσικό Σχολείο Γιαννιτσών
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου μέσα από τα μάτια της υπεραιωνόβιας Μαγδαληνής Παυλίδου
Η γιαγιά Σοφία, 103 ετών μας τραγουδάει το ποντιακό τραγούδι «εκάηκεν το τσάμπασιν».
Με την συμπλήρωση 100 χρόνων από την Μικρασιατική καταστροφή, δείτε ενδιαφέροντα βίντεο και μαρτυρίες.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι η γνωμοδότηση της Διεθνούς Ένωσης Ειδικών για τις Γενοκτονίες (International Association of Genocide Scholars), της διεθνούς δηλαδή επιστημονικής ένωσης των επιστημόνων από όλον τον κόσμο,
Με το αίτημα ζητώ από τον γερουσιαστή να προωθήσει την πράξη αναγνώρισης της Γενοκτονίας ενός εκατομμυρίων και πλέον Ελλήνων, όπως συνέβη και στην περίπτωση της Γενοκτονίας των Αρμενίων
Σελίδες