«Κάποια νύχτα σηκώθηκα νά κάνω τήν ἀγρυπνία στό κελλί μου. Ἔκλαψα, ἔκλαψα, ὄχι ἀπό κατάνυξη, ἀλλά ἐπειδή δέν μποροῦσα νά σταθῶ ὄρθιος νά κάνω τήν ἀκολουθία μου. Ἐκείνη τήν ὥρα πού ἔκλαιγα μέ ἐπεσκίασε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἐνῶ ἤμουν σέ τέτοια κατάσταση ἀδυναμίας, ἦρθε κάποια θέρμη μέσα μου. Αὐτή ἦταν ἡ θεία χάρις. Ὕστερα ὅλα ἄλλαξαν».
Αποφθέγματα από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση