Δημοσιεύσεις ετικέτας «Βασίλειο Χ. Στεργιούλη»

Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ μέγιστο ἱστορικὸ γεγονὸς μὲ στοιχεῖα ἀναμφισβήτητα, χρόνο, τόπο, πρόσωπα.
Ἀδιαμφισβήτητη ἡ ὕπαρξη του. Χαρμόσυνο τὸ μήνυμα του. Λαμπρὸς ὁ πανηγυρισμὸς τοῦ ὡς τὶς μέρες μας. Εἶναι ἡ μεγαλύτερη γιορτὴ τῆς χριστιανικῆς μας πίστης. Ἡ βάση καὶ ἡ ἀφετηρία ὅλων τῶν ἄλλων χριστιανικῶν ἑορτῶν.

Ιδίως δε με το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, που μεταδίδει θεία ζωή, υγεία και σωτηρία. Αν ήταν μεταδοτική των όποιων ιώσεων και ασθενειών, δεν θα είχε μείνει κανένας ιερέας ζωντανός. Θα είχαν ξεκληριστεί όλοι, αφού μετά την μετάδοση στους πιστούς της Θείας Κοινωνίας, προβαίνουν στην κατάλυση του περιεχομένου του Αγίου Ποτηρίου.

Η ώρα θα ήταν τέσσερις το πρωί. Στο Καθολικό, τον κεντρικό ναό του μοναστηριού, που έκτισε ο ιδρυτής του Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης, ετελείτο αργά η ιερή ακολουθία του Όρθρου. Ο ναός έμοιαζε με σχεδία που λικνίζεται ευχάριστα από την θαλάσσια αύρα.

Αναμνήσεις τόπων, χρόνων και ιστορικών γεγονότων σηματοδοτούν τη ζωή μας. Τη ζωή ατόμων και λαών. Δονούν τις βαθύτερες χορδές της ύπαρξής μας. Τις χορδές της ψυχήςμας. Και οι εμπνεόμενες από αυτές ελπίδες καθορίζουν τη μελλοντική πορεία στον κόσμο ατόμων και λαών.

Προσήλθε στο μοναστήρι πριν από 60 χρόνια, το 1959. Στα πρώτα μοναστικά του βήματα οδηγήθηκε από τον γνωστό για τους ασκητικούς του πόνους και την αγωνιστική του διάθεση Γέροντα Αββακούμ τον ανυπόδητο. Τον αγιορείτη Γέροντα, που έγινε ευρύτερα γνωστός για την αυστηρή ασκητική ζωή (περπατούσε ξυπόλυτος χειμώνα-καλοκαίρι και ήταν λιτοδίαιτος). Αλλά και για την μνημονική του ικανότητα. Κατέπλησσε τους πάντας…

Ημέρα μνήμης και τιμής σημαντικού γεγονότος για τον χριστιανικό κόσμο. Η Εκκλησία τιμά την ημέρα αυτή την παγκόσμιο ύψωση του Σταυρού του Χριστού, που τελέσθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 628 μ. Χ. Τότε, που ο αυτοκράτορας Ηράκλειος, ο «πιστός εν Χριστώ τω Θεώ Βασιλεύς και αυτοκράτωρ των Ρωμαίων» εξεστράτευσε εναντίον των Περσών, τους κατετρόπωσε και έφερε πίσω στα Ιεροσόλυμα τον Τίμιο Σταυρό, που εκείνοι είχαν συλήσει πριν από 14 χρόνια, όταν κατέλαβαν την Παλαιστίνη.

Η Παναγία κατέχει ξεχωριστή θέση στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Βρίσκεται πάνω από όλους τους Αγίους. Είναι αμέσως μετά τον τριαδικό Θεό. Η Πρώτη μετά τον Ένα, τον Χριστό. Ο πρώτος τέλειος άνθρωπος μετά τον Θεάνθρωπο Χριστό. Στο πρόσωπο της κατεδείχθη ότι «Θεός ανθρώπω μείγνυται», αφού αξιώθηκε να κυοφορήσει με υπερφυσικούς όρους τον απρόσιτο και ασώματο Θεό.

Γιορτή του Σωτήρος ονομάζει ο λαός τη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Χριστού. Αποδίδει η έκφραση αυτή απλά και συνοπτικά το περιεχόμενο της. Ότι δηλαδή ο Χριστός δεν είναι απλώς ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας διάσημος δάσκαλος, μεγάλος προφήτης και θαυματουργός, αλλά ο προαιώνιος και άναρχος Θεός, που έγινε άνθρωπος για να σώσει τον κόσμο. Είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου.

Δὲν ἐνόχλησε οὔτε τὸ ὁμοφυλοφιλικὸ Gay Pride (ὁμοφυλοφιλικὰ φιλιὰ ) στὶς στάσεις τῶν λεωφορείων. Ἐνόχλησε ὅμως ἡ ἀφίσα ὑπὲρ τῆς ζωῆς τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ! Γιατί προφανῶς ἔλεγε τὰ πράγματα μὲ τ’ ὄνομά τους. Καὶ ἔθετε ἠθικὰ διλήμματα. Ξυπνοῦσε συνειδήσεις. Καὶ χαλοῦσε τὰ σχέδια πονηρῶν δυνάμεων.

Η πανδημία του κορονοϊού, όπως είναι γνωστό, επέφερε ανατροπή στην καθημερινότητα μας. Άλλαξε συνήθειες και τρόπους ζωής. Έκρινε την οργάνωση και δομή της ως τώρα ζωής και της κοινωνίας. Την ανθρωπιά και το φιλότιμο μας, όπως θα έλεγε ο Άγιος των ημερών μας Παΐσιος ο Αγιορείτης.

Όμως δεν μπορούσαμε να φαντασθούμε ότι τα μέτρα αυτά θα έθιγαν την βάση της πίστης και της λατρείας μας. Το μυστήριο των μυστηρίων. Την θεία Ευχαριστία. Το μεγάλο και φρικτό μυστήριο, που το βλέπουν οι άγγελοι και τρέμουν, όπως διδάσκει ο εθνομάρτυρας και ιερομάρτυρας Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Απόστολος των σκλάβων προγόνων μας.

Ύστερα από δύο μήνες περιοριστικών μέτρων που επιβλήθηκαν εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού, η χώρα επανέρχεται σταδιακά στην κανονικότητα. Επιτρέπεται η κυκλοφορία των πολιτών, άνοιξαν τα σχολεία και τα εμπορικά καταστήματα και την παρελθούσα Κυριακή 17 Μαΐου λειτούργησαν και οι εκκλησίες. Οι ορθόδοξοι ναοί προς εκκλησιασμό ορισμένου αριθμού πιστών με βάση τα μέτρα ασφαλείας που καθόρισε η πολιτική εξουσία

Άνοιξαν επί τέλους οι θύρες των ναών για τους πιστούς. Άνοιξαν στις 4 Μαΐου, αφού παρέμειναν κλειστές επί δύο περίπου μήνες λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.

Άνοιξαν μόνον προς προσκύνηση κι’ όχι για να λειτουργήσουν κανονικά με την παρουσία έστω και λίγων πιστών. Αυτό προβλέπεται να γίνει στις 17 Μαΐου. Ως τότε θα λειτουργούν κεκλεισμένων των θυρών. Έτσι αποφάσισαν οι ιθύνοντες. Και το αποδέχθηκε δυστυχώς η διοίκηση της Εκκλησίας.

Με κλειστές τις πόρτες των ναών θα τελεσθεί, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού και η ιερουργία της τρίτης Κυριακής από το Πάσχα κατά την οποία η Εκκλησία τιμά τις άγιες μορφές των ηρωϊκών ανδρών Ιωσήφ και Νικοδήμου. Αλλά και των θαρραλέων Μυροφόρων γυναικών, που τολμήσανε να προσφέρουν τις νεκρικές κατ’ άνθρωπον τιμές στο νεκρό Σώμα του Χριστού. Ήταν αυτή η ενέργειάς τους, μία άκρως τολμηρή ενέργεια, που εγκυμονούσε κινδύνους.

Ήταν να το υποστούμε αυτό το πρωτόγνωρο και πρωτάκουστο. Να περάσουμε Μεγάλη Εβδομάδα αλειτούργητοι και με κλειστές εκκλησίες. Και επιπλέον να καλούνται να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη ιεράρχες και κληρικοί, επειδή τόλμησαν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Επειδή είχαν το θάρρος να πειθαρχήσουν στο νόμο του Θεού και όχι στον ανθρώπινο.

Δεν νοείται Μεγάλη Εβδομάδα στην λειτουργική παράδοση της Ορθοδοξίας χωρίς συμμετοχή στις θεσπέσιες εσπερινές ακολουθίες και στις Θείες Λειτουργίες με τον άφθαστο κατανυκτικό λατρευτικό τους πλούτο, που θαυμάζουν ακόμη και οι ετερόδοξοι. Δεν νοείται Ορθόδοξο Πάσχα χωρίς την λαμπριάτικη λειτουργική πανδαισία και τη συμμετοχή των πιστών στο Ποτήριο της Ζωής. Στην θεία Κοινωνία.

Η πανδημία του κορονοϊού, που μαστίζει σήμερα την ανθρωπότητα όλη, έχει καταντήσει φόβητρο. Άλλαξε τις συνήθειες και ασχολίες μας. Και περιόρισε τη δραστηριότητα μας. Κλεισμένοι αναγκαστικά στα σπίτια, σαν ασπάλακες στις υπόγειες φωλιές τους, διαβιώνουμε ως ελεύθεροι πολιορκημένοι, αναμένοντες την σωτήρια έξοδο από την υγειονομική κρίση.

Έζησε στην ιερή γη της Παλαιστίνης. Και πιο πολύ της Βόρειας. Στην περιοχή της Γαλιλαίας με την εύφορη πεδιάδα της και τη γραφική λίμνη Γεννησαρέτ, την οποία οι Ευαγγελιστές, εκτός του Λουκά, την ονομάζουν θάλασσα. Θάλασσα της Τιβεριάδος, εξαιτίας της παρά την λίμνη ομωνύμου πόλης προς τιμήν του Ρωμαίου αυτοκράτορος Τιβερίου.

«Αυτός, μου είπε, ήταν σημαιοφόρος στο Γυμνάσιο!». Δεν υπήρχε τότε Λύκειο. Ήταν ενιαίο το Γυμνάσιο. Και ήταν εποχή που η αριστεία αναγνωριζόταν και βραβευόταν. Δεν ήταν δα και εύκολη. Είναι γνωστή η συνηθής τότε έκφραση: Το είκοσι ανήκει στον Θεό. Στην απόλυτη Σοφία. Το δέκα εννιά στον καθηγητή. Και το δέκα οκτώ στον άριστο μαθητή.

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως η Τρίτη Κυριακή της νηστείας, της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ημέρα αφιερωμένη στην τιμή και την προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού του Χριστού. Στη μέση της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής η Εκκλησία προβάλλει τον Σταυρό του Χριστού, για να ενισχύσει τους πιστούς στον πνευματικό αγώνα της νηστείας από τη χύτρα και τα πάθη.

Προπαρασκευαστικές της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής οι πρώτες εβδομάδες του Τριωδίου. Στη διάρκεια τους κυριαρχούν τα καταλύσιμα φαγητά. Από την Καθαρά Δευτέρα αρχίζει η αυστηρή νηστεία και η προσευχητική δέηση προς τον Σωτήρα Χριστό: «Κύριε των Δυνάμεων, μεθ’ ημών γενού…».

Είχα την ευλογία να επισκεφθώ πρόσφατα με φίλους προσκυνητές την ιερή Λιθόπολη των Μετεώρων και συγκεκριμένα την Ιερή Μονή Ρουσάνου. Ήταν απόγευμα της Παρασκευής της Τυρινής ή Τυροφάγου εβδομάδος. Ο καιρός δεν ήταν ευνοϊκός. Μολυβένια σύννεφα σκέπαζαν τον ουρανό. Παρόλα αυτά όμως κινήσαμε, ελπίζοντας να βελτιωθεί στη συνέχεια.

Παιδαγωγία Χριστού η περίοδος του Τριωδίου. Από την έναρξη της, την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου, μέχρι το Μέγα Σάββατο προετοιμάζει τους πιστούς για την υποδοχή του Πάσχα. Την εορτή των εορτών, που εορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα στην Ορθοδοξία.

Βασιλιάς των βιβλίων ονομάστηκε η Αγία Γραφή. Και μάλιστα το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είναι τα γράμματα του Θεού στην ανθρωπότητα. Κεντρικό μήνυμα του η άπειρη αγάπη του Θεού προς τον αμαρτωλό. Αυτή διατρέχει όλες τις σελίδες του.

Δύο αντίθετους ψυχολογικά ανθρώπινους τύπους στην ώρα της προσευχής εμφανίζει η γνωστή παραβολή του τελώνου και φαρισαίου, που εγκαινιάζει την πιο κατανυκτική περίοδο του έτους. Την περίοδο του Τριωδίου.

Ἀπό τόν Βασίλειο Χ. Στεργιούλη Οἱ πρόσφατες ἀποφάσεις τῆς Ὁλομέλειας τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας (Σ.τ.Ε.) ἀκύρωσαν τά Προγράμματα Σπουδῶν στά […]

Ἀπὸ τὸν Βασίλειο Χ. Στεργιούλη Ἡ χριστιανικὴ ἀνθρωπότητα πανηγυρίζει καὶ πάλι τὸ κορυφαῖο γεγονὸς τῆς πίστεως καὶ τῆς ἱστορίας. Τὸ […]

Ο Σταυρός υπήρξε στη διαδρομή των αιώνων και είναι και σήμερα το καύχημα, η δύναμη και η ωραιότητα του έθνους μας. Με την δύναμή του πορεύθηκε ως τώρα. Με αυτήν συνέτριψε εχθρούς κραταιούς και ανέκτησε την ελευθερία του, ύστερα από 400 χρόνια μαύρης σκλαβιάς.