Επίκαιρες σκέψεις – Το ξίφος του Καίσαρος

Από τον Βασίλειο Χ. Στεργιούλη

Η εμφάνιση στην Κίνα και ταχύτατη στον κόσμο όλο εξάπλωση της πανδημίας του κορονοϊού, δημιούργησε πανικό, κλίμα τρομοκρατίας και ελήφθησαν πάραυτα αυστηρά μέτρα που άλλαξαν την καθημερινότητα μας.

Όμως δεν μπορούσαμε να φαντασθούμε ότι τα μέτρα αυτά θα έθιγαν την βάση της πίστης και της λατρείας μας. Το μυστήριο των μυστηρίων. Την θεία Ευχαριστία. Το μεγάλο και φρικτό μυστήριο, που το βλέπουν οι άγγελοι και τρέμουν, όπως διδάσκει ο εθνομάρτυρας και ιερομάρτυρας Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Απόστολος των σκλάβων προγόνων μας.

Ασκήθηκε από απίστους και ορθολογιστές σκληρή κριτική κατά της Εκκλησίας, που έφθασε στο παντελώς απαράδεκτο και βλάσφημο σημείο να αποκαλέσουν την θεία Κοινωνία… «ιοφόρο υγρό».

Στόχευσαν οι αντίθεοι στον κλονισμό της λατρευτική ζωής της Εκκλησίας. Στο θεμέλιο και στην ρίζα της, που είναι η Θεία Κοινωνία. Το μυστήριο με το οποίο εγκεντρίζεται, «μπολιάζεται» ο πιστός με τον Θεό. Κυκλοφορεί στις αρτηρίες Του Σώμα και Αίμα Χριστού. Και γίνεται σύσσωμος και σύναιμος Χριστού. Είναι ανεπίδεκτοι παρερμηνείας οι λόγοι του Θεανθρώπου Ιδρυτού της Εκκλησίας μας: «Εάν μη φάγητε την σάρκα του Υιού του ανθρώπου και πίετε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς». Χωρίς λατρεία και μυστήρια και ιδίως χωρίς την θεία Κοινωνία δεν σωζόμαστε. Ο Χριστιανισμός γενικά δεν έχει εύκολα συνθήματα, που να «χαϊδεύουν αυτιά» και να αποβλέπουν στην ικανοποίηση παθών. Η δε Ορθοδοξία που διασώζει ανόθευτο και απαραχάρακτο το πνεύμα του Ευαγγελίου του Χριστού, είναι Εκκλησία μυστηριακή.

Κατά τον διάσημο Άγγλο Βυζαντινολόγο Σέρ Στήβεν Ράνσιμαν η Ορθόδοξη Εκκλησία μελλοντικά «ΘΑ είναι ίσως η μόνη από τις μεγάλες Χριστιανικές Εκκλησίες, που θα έχει επιζήσει, αφού αυτή μόνη θυμάται πως η Εκκλησία είναι μυστήριο».

Πανικόβλητη η πολιτική ηγεσία από την αυθαίρετη και απαράδεκτη επίθεση των απίστων και ορθολογιστών κατά της Εκκλησίας, έσπευσε να προβεί στο κλείσιμο των ναών στη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, της Μεγάλης Εβδομάδος και αυτής της εύσημης εορτής του Πάσχα. Βουβάθηκαν τόσο καιρό οι ναοί. Σίγησαν οι γλυκόλαλες καμπάνες. Ακόμη και κατά την λαμπροφόρο Ανάσταση. Γιατί; Για να μη μεταδοθεί προφανώς… «επί πτερύγων ανέμων» ο μολυσματικός ιός;

Ορθώς παρατηρήθηκε ότι δεν αντιμετωπίσθηκαν οι ναοί μας ούτε όπως τα σούπερ μάρκετ και οι λαϊκές αγορές. Αλλά έκλεισαν ερμητικά για τους πιστούς εμφανίζοντας θλιβερό θέαμα. Και εμφανίσθηκε το απαράδεκτο φαινόμενο να τελούνται ιερές ακολουθίες και λοιπές ιερουργίες εντός άδειων ναών με τους πιστούς να ξεπαγιάζουν απ’ έξω τους στα νυκτερινά ξεροβόρια του Μαρτίου.

Έκλεισαν οι ναοί με το ξίφος του Καίσαρος. Δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν με κάπως πιο ευέλικτα μέτρα; Τουλάχιστον όπως αυτά που Ίσχυσαν για τα σούπερ μάρκετ ; Και θα ετηρούντο αυτά, καθώς οι πιστοί ευλαβούνται τους ιερούς χώρους των ναών.

Το πλέον παράδοξο και ακατανόητο ήταν η απαγόρευση μετάδοσης των ιερών ακολουθιών και των λοιπών ιερουργιών των κλειστών ναών από τα μεγάφωνα. Και αναγκάζονταν γονείς με μικρά παιδιά να προσπαθούν να διακρίνουν και να ενωτισθούν τα τελούμενα στους ναούς από τα κενά των θυρών και των παραθύρων.

Αυτοί που κόπτονται για τους διακριτούς ρόλους Εκκλησίας και Πολιτείας δεν είδαν ότι τίποτε δεν εμπόδισε την πολιτική εξουσία να εισπηδήσει στα εσωτερικά της Εκκλησίας και να αποφασίσει αυτή για τη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας;

Που είναι ο σεβασμός της αρχής στης συναλληλίας Εκκλησίας-Πολιτείας; Γιατί δεν ελήφθη καθόλου υπόψιν η μετριοπαθής απόφαση της Διαρκούς Ιερέας Συνοδού, αλλά χαρακτηρίσθηκε «μεσοβέζικη»;

Έδειξε η πολιτική εξουσία εμπιστοσύνη στους φωνασκούντες ορθολογιστές και απίστους. Δεν έλαβε υπόψη της πως αντιμετωπίσθηκαν παλιότερες πανδημίες χολέρας, λέπρας, φυματίωσης κ.α. Εμπιστεύθηκε τις ανθρώπινες φωνές και όχι τον παντοδύναμο λόγο του Παντοκράτορος Θεού, που ευλογείται εν Εκκλησίαις» κατά τον Προφητάνακτα.

Φθάσαμε στην ποινικοποίηση της λατρευτικής ζωής της Εκκλησίας. Να θεωρείται δηλαδή ποινικό αδίκημα η μετάδοση της Θείας Κοινωνίας. Και να διώκονται ιερείς γι’ αυτόν τον λόγο. Και αρχιερείς, γιατί, λιτάνευσαν ιερά λείψανα θαυματουργών Αγίων, όπως του Αγίου Σπυρίδωνος, που έσωσε την Κέρκυρα παλιότερα από πανδημία.

Έτσι επιβλήθηκε το ξίφος του Καίσαρος. Η αρχή του Καισαροπαπισμού. Η απροκάλυπτη επέμβαση δηλαδή της Πολιτείας στα εσωτερικά της Εκκλησίας. Αλλά, για να μην αδικούμε την αλήθεια, ευθύνεται γι’ αυτό και η διοίκηση της Εκκλησίας.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η Πολιτεία επεμβαίνει στα της Εκκλησία. Όμως τελικά η διωκόμενη Εκκλησία νικά. Το ξίφος του λόγου του Θεού και του Ευαγγελίου νικά το ξίφος του Καίσαρος. Πόσο επιτυχής είναι στο σημείο αυτό η ομολογία του Μεγάλου Ναπολέοντος: «Το δικό μου ξίφος εξουσιάζει σήμερον την Ευρώπη. Ποιος δύναται να αντισταθεί εις την θέλησίν μου; Αλλά θα έλθει ημέρα, κατά την οποία παν ξίφος θα θραυσθή και ένα μονό ξίφος, πνευματικόν ξίφος, θα ισχύει και θα κυβερνά τον κόσμον. Και αυτό θα είναι το Ευαγγέλιον του Χριστού».

Λόγια σοφά, επιβεβαιούμενα από την ιστορία, αφού η Εκκλησία υπήρξε πάντοτε διωκόμενη, αλλά και πάντοτε νικώσα. Γιατί κυβερνήτης Της είναι ο Χριστός, ο οποίος «εξήλθε νικών και ίνα νικήσει»