Από τον Βασίλειο Χ. Στεργιούλη
Γιορτή του Σωτήρος ονομάζει ο λαός τη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Χριστού. Αποδίδει η έκφραση αυτή απλά και συνοπτικά το περιεχόμενο της. Ότι δηλαδή ο Χριστός δεν είναι απλώς ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας διάσημος δάσκαλος, μεγάλος προφήτης και θαυματουργός, αλλά ο προαιώνιος και άναρχος Θεός, που έγινε άνθρωπος για να σώσει τον κόσμο. Είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου.
Τη θεϊκή Του δόξα και μεγαλοπρέπεια φανέρωνε βέβαια η αγία Του μορφή, που σαγήνευε τα πλήθη. Η θαυμαστή διδασκαλία Του, που έκανε το λαό να κρέμεται από τα χείλη Του. Και η εκπληκτική θαυματουργία Του, που τον έκανε να αναφωνεί «ουδέποτε ούτως είδομεν». Κατ΄ εξοχήν δε η Ανάσταση Του, το θαύμα των θαυμάτων, η απτή απόδειξη της Θεότητός Του.
Όμως πριν από το Πάθος και την Ανάσταση ο Χριστός φανέρωσε τη Θεϊκή Του δόξα και μεγαλοπρέπεια κατά τη Μεταμόρφωση Του στο όρος Θαβώρ. Εκεί οι τρείς πρόκριτοι των Μαθητών Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης αξιώθηκαν να δουν απαστράπτον το θεϊκό Του μεγαλείο «καθώς ηδύναντο». Όσο δηλαδή μπορούσαν.
Τους είχε βέβαια προειδοποιήσει γι’ αυτό το θαύμα νωρίτερα ο Χριστός τονίζοντας τους ότι «υπάρχουν κάποιοι που στέκονται τώρα εδώ, οι οποίοι δεν θα γευθούν θάνατο, εως ότου δούν τη βασιλεία του Θεού να έρχεται με δύναμη».
Αυτό το θαύμα έζησαν οι τρεις Μαθητές κατά την Μεταμόρφωση. Είδαν δηλαδή τον Χριστό με διαφορετικό σχήμα. Είδαν να εξαστράπτει το πρόσωπό Του σαν τον ήλιο και τα ενδύματά Του να γίνονται λευκά σαν το χιόνι. Είχαν τέτοια στιλπνότητα, που δεν μπορεί να εμφανίσει καμία τέχνη βαφέα. Είδαν ακόμη και φωτεινή νεφέλη να σκιάζει το Θαβώρ και άκουσαν τη φωνή του Θεού-Πατέρα από την νεφέλη «Ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ηυδόκησα αυτού ακούετε». Στο συγκλονιστικό αυτό θέαμα κατελήφθησαν από τρόμο οι Μαθητές και έπεσαν πρηνείς.
Είδαν τότε οι τρεις Μαθητές την δόξα του Θεού. Είδαν το άκτιστο φως. Το λαμπρότατο θεϊκό φως. Το φως, του οποίου νοερή αίσθηση αποκτούν ως τις ημέρες μας οι Όσιοι ερημίτες και ησυχαστές, όπως ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και πολλοί άλλοι. Όλοι αυτοί ήρθαν σε κοινωνία με τις ενέργειες του Θεού. Την Χάρη Του. Κι’ όχι με την ουσία Του, που είναι παντελώς απρόσιτη και αμέθεκτη. Έλαβαν την Χάρη Του. Χαριτώθηκαν. Αγιάσθηκαν. Έγιναν κατά χάριν ό,τι είναι ο Θεός κατά φύσιν.
Το τι είδαν και έζησαν οι τρεις Μαθητές στο Θαβώρ, το βεβαιώνουν με την διακήρυξή τους στον κόσμο. Σας γνωστοποιήσαμε την δύναμη και την έλευση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, όχι ακολουθήσαντες έντεχνους μύθους «αλλ’ επόπται γενηθέντες» (=επειδή είδαμε με τα μάτια μας) την μεγαλειότητά Του, όταν ήμασταν μαζί Του στο όρος το άγιο.
Αυτό το μεγάλο θαύμα που φανερώνει την θεϊκή μεγαλειότητα του Δεσπότη Χριστού πανηγυρίζει με λαμπρότητα κάθε χρόνο η Εκκλησία. Ο φετινός όμως εορτασμός του γίνεται κάτω από τον φόβο και την τρομοκρατία της πανδημίας του κορονοϊού. Και μάλιστα με την υποχρεωτική χρήση μάσκας. Ακόμη και στους ναούς. Γιατί, δυστυχώς, δεν εξαιρέθηκαν αυτοί από το μέτρο αυτό, όπως τα καταστήματα εστίασης. Μας συνέχει σήμερα ο φόβος της πανδημίας και όχι η ελπίδα στον
Παντοδύναμο Θεό, όπως συνέβαινε σε άλλες πανδημίες. Αντιμετωπίζονταν τότε όλες εκείνες με πίστη πρωτίστως στον Θεό. Με λιτανείες ιερών λειψάνων, παρακλήσεις, Θείες Λειτουργίες κ.α. Και μαζί μ’ αυτά και με τα ανθρώπινα μέσα.
Θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν οι ναοί τουλάχιστον όπως οι χώροι εστίασης. Άλλωστε χώροι εστίασης πνευματικής είναι. Προσφέρεται σ’ αυτούς εις βρώσιν των πιστών ο Αμνός του Θεού, εις ίασιν ψυχών και σωμάτων. Ως αντίδοτο κατά πάσης ασθενείας. Ως φάρμακο αθανασίας.
Εξάλλου, όπως βεβαιώνουν ειδικοί επιστήμονες δεν είναι απολύτως εξακριβωμένο επιστημονικά ότι οι υφασμάτινες μάσκες προστατεύουν. Αντιθέτως μάλιστα υποστηρίζεται ότι είναι εν δυνάμει «επικίνδυνες» (Θεόδωρος Βασιλακόπουλος, Καθηγητής Πνευμονολογίας Εντατικής Θεραπείας Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών).
Άλλωστε μόλις την προηγούμενη Τετάρτη, 29-7-2020, η υπουργός υγείας της Ολλανδίας δήλωσε ότι «Δεν θα καταστεί υποχρεωτική η χρήση μάσκας στην Ολλανδία, καθώς η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι τα επιστημονικά στοιχεία της αποτελεσματικότητας της είναι ανάμεικτα». Προέβη μάλιστα σ’ αυτή την απόφαση η υπουργός Ιατρικής Περίθαλψης Ταμάρ Βαν’ Άρκ «μετά μία επανεξέταση από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας της χώρας (RIVM).
Αλλά και ο Παιδίατρος Εντατικολόγος Διευθυντής Παιδιατρικής Μονάδας Εντατικής Θεραπείας στο Παιδιατρικό Κέντρο Αθηνών κ. Αναστάσιος Χατζής σε πρόσφατη δήλωση του κάνει λόγο ότι «θα έπρεπε να γνωρίζουμε ένα σοβαρό κίνδυνο που έχουν τα παιδιά όταν φορούν τη μάσκα». Γιατί, αν εφαρμόζει πλήρως, όπως πρέπει, «αναπόφευκτα τα δυσκολεύει στην αναπνοή».
Ύστερα από όλα αυτά, που καταδεικνύουν ότι το θέμα της χρήσης μάσκας επιστημονικά αντιλέγεται, είναι δυνατό να επιβάλλεται υποχρεωτικά στους χώρους λατρείας; Να δείχνουμε ως ορθόδοξοι πιστοί περισσότερο εμπιστοσύνη στα ανεπαρκή ανθρώπινα μέσα για τη σωτηρία μας από ότι στη θεία βοήθεια και προστασία; Να αγνοούμε με ένα λόγο τον Χριστό; Αυτόν, που αναγνωρίζουμε και τιμούμε ως Σωτήρα;
Είναι αιωνίου κύρους ο θεόπνευστος λόγος της Αγίας Γραφής: «Εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν, εις μάτην γρύπνησεν ο φυλάσσων». Και θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα στη ζωή μας ως ατόμων και ως έθνους.