Η μεγάλη Δεσποτική εορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι ένας σημαντικός εορτολογικός σταθμός στον ενιαυτό του Θεού, διότι το μεγάλο και θαυμαστό αυτό γεγονός ενέχει βαθύτατα νοήματα και υψηλές θεολογικές παραμέτρους. Δεν είναι τυχαίος άλλωστε ο χρόνος που έλαβε χώρα, λίγο πριν το πάθος του Κυρίου.
«και εγένοντο τα ιμάτια αυτού λευκά ως το φως», διαβάσαμε για τη Μεταμόρφωση του Κυρίου μας. Με τη Μεταμόρφωση, ο Χριστός απεκάλυψε τη θεία του φύση, η οποία εκδηλώθηκε ως φως, και μάλιστα φως πάλλευκο και λαμπερό. Φως υπερκόσμιο, η θεία φύσις του Χριστού. Σε χωρία του Ευαγγελίου, ο Χριστός αναφέρεται στον εαυτό του ως φως.
Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ δεύτερο, μετὰ τὴν Ἀνάσταση, μεγάλο θαῦμα ποὺ ἔκανε ὁ Χριστὸς στὸν ἑαυτό Του, διότι ἔρχεται νὰ δείξει στοὺς μαθητές Του καὶ δι᾿ αὐτῶν ἀντιπροσωπευτικὰ σὲ ὅλον τὸν κόσμο, τὴν πραγματική Του φύση μέσα στὸ κόσμο, δηλ. τὴν Θεότητα (ποὺ κρύβεται μέσα στὴν φαινομενική Του ἀνθρωπότητα), ἀλλὰ καὶ τὴν μελλοντική Του δόξα ὡς Θεοῦ καί ὡς ὑπερτάτου Κριτοῦ
Γιορτή του Σωτήρος ονομάζει ο λαός τη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Χριστού. Αποδίδει η έκφραση αυτή απλά και συνοπτικά το περιεχόμενο της. Ότι δηλαδή ο Χριστός δεν είναι απλώς ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας διάσημος δάσκαλος, μεγάλος προφήτης και θαυματουργός, αλλά ο προαιώνιος και άναρχος Θεός, που έγινε άνθρωπος για να σώσει τον κόσμο. Είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου.
Η παράδοση του νόμου του Θεού, των δέκα εντολών, στον προ-φήτη Μωυσή, έγινε μέσα σε συγκλονιστικές συνθήκες που κατατρόμαξαν τους Ισραηλίτες. Το όρος Σινά τυλίχτηκε με φωτιά και καπνούς. Σκεπάστηκε με γνόφο, σκοτεινή νεφέλη. Βροντές και αστραπές, αλλά και δυνατά σαλπίσματα ηχούσαν πολύ δυνατά.
Η φανέρωση της δόξας της θείας φύσης του Χριστού είναι το έργο του Θεού, διότι ο Άγιος Θεός επιθυμεί, ο άνθρωπος γίνει μέτοχος της θείας δόξας. Ο άνθρωπος πλάσθηκε «κατ’ εικόνα και καθομοίωσιν» Θεού (Γεν. 1:26) και έχει κληθεί να γίνει άγιος, κατά Χάρη, όπως ακριβώς ο Θεός είναι Άγιος από την φύση Του.