Ρήσεις και Διηγήσεις Αγίου Παϊσίου (σκα-σκζ). Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση

σκα’

«Οἱ γυ­ναῖ­κες θέ­λουν λί­γο ἀν­δρι­σμό. Χω­ρίς ἀν­δρι­σμό ἡ γυ­ναῖ­κα εἶ­ναι χαλ­βάς».

σκβ’

«Οἱ μο­να­χές (γυ­ναι­κεί­α φύ­ση) ἔ­χουν ἐν­δι­α­φέ­ρον καί καρ­διά ἔ­χουν. Πολ­λές φο­ρές ὅ­μως δέν τήν στρέ­φουν ἐ­κεῖ πού πρέ­πει. Λεί­πει ἡ προ­σο­χή. Εἶ­ναι σάν νά ἔ­χουν ἕ­να δο­χεῖ­ο καί θέ­λουν νά βά­λουν λά­δι. Τό πλέ­νουν κα­λά, τό σκου­πί­ζουν, τό ἑ­τοι­μά­ζουν προ­σε­κτι­κά, δι­α­λέ­γουν τό κα­λό, πρώ­της ποι­ό­τη­τος λά­δι, καί τό βά­ζουν μέ­σα. Καί ἀν­τί νά τό ἀ­σφα­λί­σουν, νά βά­λουν μία πλά­κα πά­νω, βά­ζουν μία τσαν­τί­λα–μπο­ρεῖ νά ἔ­χη καί κα­νέ­να κέν­τη­μα πά­νω–. Μετά ἔρ­χον­ται τά πον­τί­κια νά φᾶ­νε, πέ­φτουν ἕ­να δύ­ο μέ­σα,μα­γα­ρί­ζε­ται καί ἀχρηστεύεται ὅλο τό λάδι. Τί νά     τό κάνης πού καθάρισες τό δο­χεῖ­ο καί δι­ά­λε­ξες κα­λό λά­δι; Εἶ­ναι ὅ­λα γιά πέ­ταγ­μα καί πά­ει χα­μέ­νος καί ὁ κό­πος σου. Δέν κοι­τᾶ­τε νά ἀ­σφα­λί­σε­τε αὐ­τό πού ἔ­χε­τε».

σκγ’

«Ἄν  ρί­χνης τό  βά­ρος στόν  ἄλ­λον, βα­ρα­ί­νεις. Ἄν τό πα­ίρ­νης πά­νω σου, ἐ­λα­φρώ­νεις».

σκδ’

«Ὑ­πάρ­χουν ψυ­χές πού ξε­κί­νη­σαν μέ ζῆ­λο γιά τό Μο­να­στή­ρι καί με­τά δέν συ­νε­χί­ζουν αὐ­τή τήν πο­ρεί­α. Εἶ­ναι για­τί ἀ­πό τήν ἀρ­χή ὑ­πῆρ­χε καί τό ἐγώ μέ­σα. Ὑ­πάρ­χει ζῆ­λος, ἀλ­λά δέν εἶ­ναι κα­θα­ρός, για­τί ἀ­να­κα­τεύ­ε­ται καί ὁ ἐ­γω­ϊ­σμός μέ­σα. Ἔ­χει, ἄς ποῦ­με, 30%  ζῆ­λο καί 70% ἐ­γω­ϊ­σμό. Με­τά ἀ­πο­δυ­να­μώ­νε­ται καί δέν προ­χω­ρᾶ πνευ­μα­τι­κά. Δέν ὑ­πάρ­χουν καύ­σι­μα. Ἄν ἡ βεν­ζί­νη δέν εἶ­ναι κα­θα­ρή, ἀλ­λά ἔ­χει καί ἄλ­λο ὑ­λι­κό μέ­σα, ἡ μη­χα­νή δέν μπο­ρεῖ νά κι­νη­θῆ».

σκε’

«Μοῦ ἔ­λε­γε ἕ­νας διά Χρι­στόν σα­λός: “Στήν ἀρ­χή εἶ­ναι δύ­σκο­λα. Ὅ­ταν ἀρ­χί­ζης, μέ­χρι νά σπά­ση ὁ ἐ­γω­ϊ­σμός, δυ­σκο­λεύ­ε­σαι. Με­τά τό χαί­ρε­σαι”».

σκς’

«Τόν τα­πει­νό ὅ­λοι τόν ἀ­γα­ποῦν. Τόν τα­πει­νό δέν μπο­ρεῖς νά τόν ξε­χά­σης».

σκζ’

«Μέ τήν ὑ­πε­ρη­φά­νεια, τόν ἐ­γω­ϊ­σμό εἶ­ναι εὔ­κο­λο νά πά­θη ζη­μιά κα­νείς. Βλέ­πεις ἀ­κό­μη καί στά φί­δια. Τήν ὀ­χιά εὔ­κο­λα τήν σκο­τώ­νεις. Ἐ­πει­δή ἔ­χει δη­λη­τή­ριο, ἔ­χει αὐ­το­πε­ποί­θη­ση· εἶ­ναι σί­γου­ρη γιά τόν ἑ­αυ­τό της κά­θε­ται ἐ­κεῖ, ση­κώ­νει τό κε­φά­λι, κου­νᾶ τήν γλῶσ­σα σάν ψα­λί­δι καί προ­κα­λεῖ. Ἔτσι προ­λα­βαί­νεις, πᾶς παίρ­νεις πέ­τρα καί τήν σκο­τώ­νεις. Ἐνῶ τά ἄλ­λα φί­δια, μό­λις τά δῆς, γλι­στροῦν καί φεύ­γουν».

Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα