Ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «ἡ κορυφή τῶν κορυφῶν» κατά τόν Κωνσταντῖνο Καβάφη, «ὁ πρίγκηψ τῶν Ἑλλήνων διηγηματογράφων» κατά τόν Νιρβάνα, «ὁ μεγαλύτερος Ἕλλην ποιητής» ὅπως τόν ἀποκαλεῖ ὁ Μαλακάσης, «ἡ μεγάλη μουσική φύση» κατά τόν Σπῦρο Μελᾶ,…
Στίς μεγάλες στιγμές τῆς Ρωμηοσύνης ἀνήκει τό Δημοτικό μας τραγούδι. Μέσα του ζεῖ ἀκέρια ἡ ζωή τοῦ ἔθνους. Βγῆκε ἀπό τά σπλάχνα τοῦ λαοῦ, ἀληθινή ″ἁγιωσύνη τῆς ψυχῆς″ καί ἀφηγεῖται τήν ἱστορία του, τίς χαρές καί τίς λύπες του, τίς ἀντιλήψεις του γιά τήν ζωή καί τόν θάνατο.
Ὁ Διονύσιος Σολωμός ἀπό πολύ νεαρή ἡλικία πίστεψε ὅτι οἱ ποικίλες ἐκφάνσεις τῆς παραδόσεως τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἔχουν ἀξία καί ὅτι πάνω σ᾿ αὐτές ὀφείλει νά στηριχθῆ ἡ παιδεία καί πνευματική καλλιέργεια τοῦ Γένους του.
Ὅποιος προσπαθήσει νὰ περιγράψει τὴν ἔννοια τῆς Παράδοσης ἑνὸς λαοῦ, βρίσκεται σὲ δύσκολη θέση. Ὁ ὁρισμός του εἶναι σίγουρα περιγραφικός. Ἡ οὐσία τῆς Παράδοσης ὑπεκφεύγει· μένει μόνο ἡ περιγραφή, οἱ ἐκδηλώσεις, τὰ φαινόμενα…
Λόγῳ τῆς περιρρέουσας ἀτμόσφαιρας καὶ τῆς σύγχυσης, ποὺ προωθεῖται κυρίως μέσῳ τῶν «μέσων ἐνημέρωσης», περιφρονεῖ βασικὲς ἀρχὲς κυρίως στὸν ἠθικὸ καὶ τὸν πρακτικὸ τομέα. Ἀρνεῖται, γιὰ παράδειγμα, ἐντολὲς ὅπως τὸ «οὐ κλέψεις», τὴν παραδοσιακὴ ἀρχὴ ἀποφυγῆς τῶν προγαμιαίων σχέσεων, τὴ σωματικὴ ἐργασία καὶ λοιπά.
Ἡ Νέα Τάξη, ἡ λεγόμενη Παγκοσμιοποίηση, τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει ἐντείνει τὶς προσπάθειές της, ὥστε νὰ μὴν ἀφήσει τίποτα ὄρθιο στὴν Ἑλληνορθόδοξη Ἑλλάδα. Στὸ στόχαστρο ἔχουν μπεῖ ἡ Ὀρθοδοξία, τὸ Ἔθνος, τὸ σχολεῖο καὶ ἡ οἰκογένεια.
Στὸ γαλάζιο μετάξι, μιὰν ἀνάσταση ἄλλη, τῆς πατρίδας μεγάλη, καρτεροῦμε νὰ ’ρθεῖ· γιὰ μιὰ Ἑλλάδα ὡραία, τρανὴ καὶ σπουδαία, μὲ τὰ προικιά της ἀτόφια, τὰ ἑλληνορθόδοξα ὅλα, ποὺ μὲ χάρη περίσσια, τὰ εὐλογοῦσε ὁ Θεός,
καὶ τὰ στόλιζε ἡ Δόξα.
Τὸ σπίτι ποὺ ἔχει ἀρχικὸ προορισμὸ νὰ στεγάσει τὴν οἰκογένεια καὶ νὰ πληρώσει τὶς στοιχειώδεις ἀνάγκες τῆς διαβίωσής της, μὲ τὴν ἀνάπτυξη τῆς οἰκονομίας καὶ τοῦ κοινωνικοῦ βίου ἀναπτύσσεται καὶ αὐτὸ πέραν τῆς ἐννοίας τοῦ ἀπολύτως ἀπαραίτητου καὶ ἐξελίσσεται πρὸς μία πιὸ σύνθετη μορφή.
Μές’ στοῦ Σταυροῦ τό δειλινό, σιωπᾶ ἡ φύσις ὅλη. Τό λιόγερμα δειλά γυρνᾶ στῆς Ἄνοιξης τήν νύχτα.
Μύρα ‘τοιμάζει ἡ ψυχή, οἱ μενεξέδες χρῶμα. Τά δάκρυα τό ὠσαννά, στόν Γολγοθά προσμένουν.
Ὁ σκοπὸς καί, ὡς ἐκ τούτου, τὸ περιεχόμενο τῆς παρούσας σύντομης μελέτης προέκυψε ἀπὸ δύο βασικές μας διαπιστώσεις στὶς ὁποῖες ὁδηγηθήκαμε κατὰ τὴν διάρκεια τῆς μακροχρόνιας ἐνασχόλησής μας μὲ τὸ γλωσσικὸ ἰδίωμα τῆς ἰδιαίτερης πατρίδας μας, τῆς Ἴμβρου καὶ οἱ ὁποῖες ἀφοροῦν τὰ ἐν λόγῳ ἰδιώματα.
Toυ Δ. Αδαμίδη Μια φορά κι’ ένα καιρό ο Άγιος Βασίλης έφτασε σε μια μεγάλη πολιτεία. Κατέβηκε από το […]
Η Παρθένος Μαρία Υπέρμαχος, στον αγώνα του στάθηκε πλάι, και της νίκης τα δώρα του χάρισε, ουρανόσταλτη ευλογία, του Χριστού την αδιάλειπτη, καρδιακή, προσευχή και την ειρήνη του Θεού, την Αγία!
Ὁ Ἰωάννης Πετρώφ (19ος αἰώνας) ὑπῆρξε φιλέλληνας ἀπό τή Μόσχα, πού ἀσχολήθηκε εἰδικά μέ τή συλλογή πλούσιου ὑλικοῦ γιά τόν ἀγώνα τῶν Πανελλήνων κατά τούς χρόνους τῆς Τουρκοκρατίας, ἰδιαίτερα στή Μακεδονία.
Τῆς Παναγιᾶς, νά γίνεται παντοῦ, λαμπρή γιορτή καί Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ νά ζοῦμε οἱ χριστιανοί.
Ὁ Ἕλληνας ἐπιστρέφει σὲ λησμονημένα παραδοσιακὰ στοιχεῖα, ὡς ἕναν βαθμὸ εἶναι θέμα κληρονομικότητας, γιατὶ «οἱ πρόγονοί μας μιλοῦν μέσα μας».
Παρὰ τὸν σημαντικὸ ρόλο ποὺ παίζει τὸ παιχνίδι στὴ ζωὴ κάθε παιδιοῦ, στὴ σημερινὴ ἐποχὴ ὁ ρόλος του τείνει νὰ ὑποβαθμισθεῖ. Οἱ πολλὲς δραστηριότητες τῶν παιδιῶν τοὺς στεροῦν τὸν πολύτιμο ἐλεύθερο χρόνο γιὰ παιχνίδι.
Μέσα, λοιπόν, σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο τοῦ αὔριο, τοῦ αὔριο ποὺ ἑτοιμάζεται, ἔχουμε χρέος νὰ κρατήσουμε τὴν ἐθνική μας ταυτότητα. Ὅποιος δὲν ὑπηρετεῖ τὸ Ἔθνος, τὸν πολιτισμό του, τὴν ἱστορία του, αὐτὸς δὲν ὑπηρετεῖ οὔτε τὴν ἀνθρωπότητα.
Γιάννη Μιχαηλίδη Ποῖον ἔν’ ἡ Παράδοση, ἐμεῖς ντὸ θὰ κρατοῦμε, ποῖα πρέπ’ νὰ φυλάττουμε ὥσπουτα ἐμεῖς θὰ ζοῦμε; ‘Σ σὰ […]
Κουρῆ Στυλιανῆς, φιλολόγου Στὰ Θεοφάνεια ἢ γνωστὰ καὶ ὡς Ἐπιφάνεια ἑορτάζεται ἡ ἀνάμνηση τῆς Βάπτισης τοῦ Κυρίου στὸν Ἰορδάνη ποταμό. […]
Εὐάγγελου Στ. Πονηροῦ Δρ Θ., Μ.Φ Α. Δημιουργοῦν στ΄ ἀλήθεια οἱ παρελάσεις πρόβλημα; Κάποιους ἐνοχλεῖ ὁ θεσμός τῶν παρελάσεων, τόσο […]
Ἀντωνίου Βασιλειάδη πρ. Δημάρχου Γιαννιτσῶν Ἐξετάζοντας κανεὶς τὸν ποντιακὸ γάµο µέσα ἀπὸ τὰ ἐθιµά του, διαπιστώνει εὔκολα τὴν ἱερότητα µἐ […]
Δρος Σπυρίδωνος Κουρῆ Πολιτικοῦ Μηχανικοῦ Κάθε κτύπος ἀπὸ τὸ ρολόι τῆς καρδιᾶς τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἀποτελεῖ μία ὑπενθύμιση γιὰ τὸ προσωρινὸ αὐτῆς τῆς […]
Γεωργίου Κατσιμίγκα δρος Ἰατρικῆς-θεολόγου Η ἑλληνικὴ κοινωνία, ἀπὸ τὴν ἵδρυση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους καὶ μετά, ἀκροβατεῖ μεταξύ τῶν δικῶν της καὶ τῶν δυτικοευρωπαϊκῶν πολιτισμικῶν […]
ἱεροδιακόνου Συμεών Ἡ πανανθρώπινη γλῶσσα τῆς μουσικῆς ὑπῆρξε ἴσως ἡ πρώτη ἀπὸ τὶς τέχνες ποὺ χρησιμοποιήθη-καν στὴν λατρεία […]
δρος Σπυρίδωνος Κουρῆ Πολιτικοῦ Μηχανικοῦ Κάθε κτύπος ἀπὸ τὸ ρολόι τῆς καρδιᾶς τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἀποτελεῖ μία ὑπενθύμιση γιὰ τὸ προσωρινὸ […]
Φώτη Κόντογλου Τί ἤτανε, ἀληθινά, ἐκεῖνο τὸ Βυζάντιο, ἐκείνη ἡ Κωνσταντινούπολη; Πα-ραμυθένιος κόσμος![…] Στὰ χρόνια τῶν Βυζαντινῶν «ἡ βασιλεύουσα […]
1) Χριστός ετέχθη, αδελφοί στης Βηθλεέμ την πόλη παμβασιλέας ταπεινός στην οικουμένη όλη. 2) Ο προαιώνιος Θεός σαρκούμενος για μας […]
1) Σε όλα η αγάπη Σου, Χριστέ για όλους και για μένα. Τον ήλιό Σου καθημερνά και της βροχής τα […]
(Δημοτικό τραγούδι από Κέρκυρα) Μάννα το μέγα Σάββατο όμορφος πούναι ο φόρος. Και την ημέρα τη Λαμπρή όμορφος πούναι ο […]
Ποια λόγια επάξια μπορούν για Σένα να μιλήσουν ποιες λέξεις Παναγία μου να Σε μυριοστολίσουν; Στην εύλαλη τη σιωπή […]
Στην εποχή τη μακρινή από Θεό κι αγίους λείπει το ήθος κι η ντροπή κι η αγάπη […]
1) Το πλήρωμα όταν θα ‘ρθει του χρόνου που ορίσθη τότε γλυκιά Ελλάδα μου φτερά θα βγάλει η πίστη να […]
