Ἡ νίκη θὰ εἶναι δική μας ἂν βασιλεύη τὴν καρδίαν μας, Θεὸς ζηλότυπος, μόνον τὸ αἴσθημα τὸ Ἑλληνικὸ- ὁ φιλὴκοος τῶν ξένων εἶναι προδότης.
Δεδομένου λοιπόν τοῦ βουδιστικοῦ-παραθρησκευτικοῦ χαρακτήρα τῆς Arigatou, ἡ «ἐκπαιδευτική» δράση της δέν πρέπει νά μᾶς ἐξαπατᾶ. Λίγη γνώση τῶν μεθόδων τῶν ἀποκρυφιστικῶν ὀργανώσεων φανερώνει ὅτι αὐτές χρησιμοποιοῦν πολλά προσωπεῖα.
Ἡ μεταπατερικότητα, δηλαδή, εἶναι, στήν οὐσία της ἀντιπατερικότητα, διότι ἀποδυναμώνει τήν πατερική παράδοση, χωρίς τήν ὁποία ἡ Ὀρθοδοξία παραμένει ἀθωράκιστη στή δίνη τοῦ οἰκουμενισμοῦ καί τήν ἐξυπηρέτηση τῶν σχεδίων τῆς Νέας Ἐποχῆς.
Γύρισε τό παιδί ἀπό τό σχολεῖο, κάθισε στόν ὑπολογιστή καί δέν σηκώνεται ἀπό ἐκεῖ γιά κανένα λόγο. Δέν θέλει νά φάει, νά ξεκουραστεῖ, φυσικά νά διαβάσει…Σηκώνεται ἀργά τό βράδυ. Ἄν τολμήσω καί τόν ἐνοχλήσω γίνεται μεγάλη φασαρία, ἀντιδρᾶ καί σχεδόν μου ἐπιτίθεται…
Εἶναι ὀξύμωρο, ἀντισυνταγματικό καί προκλητικό νά ψηφίζονται νόμοι (ὅπως πλειστάκις ἔχει συμβῆ), οἱ ὁποῖοι βάλλουν εὐθέως κατά τῶν κελευσμάτων τῆς Ἐπικρατούσης Θρησκείας, δηλαδή, τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
Ἔτσι ἐννοοῦν, φαίνεται, τό διάλογο αὐτοί πού μᾶς διαφεντεύουν. Γιατί πῶς ἀλλιῶς νά ἐξηγηθεῖ τό ὅτι, ἐνῶ διαλέγονται -ὑποτίθεται- μέ τήν Ἐκκλησία, καλοῦν συγχρόνως σέ ἡμερίδα τούς θεολόγους, γιά νά τούς ἐπιμορφώσουν;
Σήμερα, οἱ ἀρχαιολογικοὶ χῶροι τῶν Συρακουσῶν καὶ τοῦ Ἀκράγαντα ἀποτελοῦν μνημεῖα τῆς Παγκόσμιας Πολιτισμικῆς Κληρονομιᾶς τῆς Unesco καὶ συνεχίζουν νὰ προκαλοῦν τὸν θαυμασμὸ τῶν ἐπισκεπτῶν.
Ἀφοῦ λοιπόν ὁ Χριστός εἶναι δρόμος καταλαβαίνουμε ὅτι καί ἡ ἁγιότητα εἶναι μιά συνεχής κατάσταση πού δέν ἔχει τέλος. Ποτέ δηλαδή δέν σταματᾶς τήν προσπάθεια, ἀλλά ἀντίθετα συνεχῶς, ὅσο βρίσκεσαι στήν ζωή, συνεχῶς προσπαθεῖς.
Στό ψηφιδωτό των χριστιανικῶν κοινοτήτων τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας οἱ Κυδωνιές (Ἀϊβαλί) κατεῖχαν μιά περίοπτη θέση.
Κάθε ἀποσιώπηση τῆς συνέχειας τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, κάθε ἐμφατικὴ ὑπογράμμιση τῆς παρουσίας καὶ ἄλλων λαῶν στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο ὡς «ἀνακάλυψης» σπουδαίας ἐπιστημονικῆς σημασίας, εἶναι αὐτόχρημα ὁλοκληρωτικὴ καὶ ὕποπτη.
Πέρασαν 2-3 μέρες καὶ μᾶς ἒπιασε καὶ ἐμᾶς μιὰ πείνα καὶ εἴχαμε νὰ φᾶμε 8 ἡμέρες ψωμί. Οἱ δρόμοι εἶχαν κλείσει, δὲν ὑπῆρχε τίποτα νὰ φᾶμε καὶ κοιμόμασταν νηστικοί. Ἤμουν τότε 21 ἐτῶν παιδί.
Ὁ Ἕλληνας ἐπιστρέφει σὲ λησμονημένα παραδοσιακὰ στοιχεῖα, ὡς ἕναν βαθμὸ εἶναι θέμα κληρονομικότητας, γιατὶ «οἱ πρόγονοί μας μιλοῦν μέσα μας».
Νέοι και νέες, σε λίγα χρόνια δεν θα έχουμε το δικαίωμα να είμαστε μόνο άνδρες ή μόνο γυναίκες. Οι καμπαλιστές ονειρεύονται να καταργήσουν τα φύλα και οι κυβερνήτες μας (ανεξαρτήτως κομμάτων) δεν έχουν το θάρρος να αντισταθούν στους παράφρονες αυτούς δικτάτορες.
Ὁ ναὸς στὸν ὁποῖο βρισκόμασταν ἦταν ἡ ἱερὰ μονὴ τῆς Παναγίας τῆς Ὁδηγήτριας. Κτήτορας ὑπῆρξε ἡ βασίλισσα Πουλχερία (399-453), κόρη τοῦ αὐτοκράτορος Ἀρκαδίου.
Ὁ Παπαδιαμάντης δὲν θεωροῦσε τὴ φτώχεια κατάρα τῆς τύχης οὔτε κοινωνικὴ ἀδικία, ἀλλὰ ἱερὴ καὶ καρπὸ χριστιανικῆς ὡριμότητας.
Παρὰ τὸν σημαντικὸ ρόλο ποὺ παίζει τὸ παιχνίδι στὴ ζωὴ κάθε παιδιοῦ, στὴ σημερινὴ ἐποχὴ ὁ ρόλος του τείνει νὰ ὑποβαθμισθεῖ. Οἱ πολλὲς δραστηριότητες τῶν παιδιῶν τοὺς στεροῦν τὸν πολύτιμο ἐλεύθερο χρόνο γιὰ παιχνίδι.
Ἀντιμετώπισε στασιαστικὰ γεγονότα στὴν Μάνη, τὴν Ὕδρα, ἀκόμη καὶ τὸν Μιαούλη ηὗρε ἀπέναντί του. Κοντὰ σ’ αὐτὰ εἶχε νὰ ἀντιμετωπίσει καὶ τὸν ξένο παράγοντα ποὺ μὲ τοὺς διπλωματικοὺς ἐκπροσώπους του ὑπενόμευε τὸ ἔργο του, κατηγορώντας τὸν Κυβερνήτη ὡς ρωσόφιλο.
Ὁ Θεὸς ἔκανε τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὒα γιὰ τὴ βοήθεια τοῦ ἑνὸς πρὸς τὸν ἄλλο, ὥστε νὰ φθάσουν στὸν σκοπὸ γιὰ τὸν ὁποῖο δημιουργήθηκαν, δηλαδὴ τὴν κοινωνία μὲ τὸν Θεό, τὴ θέωση. Αὐτὴ ἡ κοινωνία εἶναι ὁ ὕψιστος σκοπὸς τοῦ γάμου.
Μεγάλο μέρος τῶν Βυζαντινῶν ζοῦσε στὴν ὕπαιθρο. Κατοικοῦσαν σὲ κωμοπόλεις καὶ χωριὰ ἀλλὰ καὶ σὲ οἰκισμοὺς καὶ σὲ ἀγροικίες χτισμένες γύρω ἀπὸ αὐτά.
Τὸ ἑλληνικὸ κράτος ποὺ οἰκοδομεῖται στὰ ὄνειρά μας ὡς πυξίδα γιὰ νὰ κατευθύνῃ τὸ σκάφος τοῦ πλανητικοῦ ἑλληνισμοῦ χρειάζεται μία πλανητικὴ γλῶσσα, δηλαδὴ τὴν ἑλληνική.
Ἔννοιες ὅπως ἀνθρωπισμός, πολιτισμός, πνευματικότητα, αἰδῶ καὶ ἦθος ἔχουν ἀμβλυνθεῖ καὶ διαστρεβλωθεῖ προκειμένου νὰ γίνουν ἀποδεκτὲς ἢ χειρότερα γιὰ νὰ θεωρηθοῦν ὡς ἀξίες ὁρισμένα γραφικὰ φαινόμενα.
Διαπιστώνουμε νὰ δίνεται στὸ βιβλίο μία ὡραιοποιημένη εἰκόνα τῆς Δύσης, τῶν Ἀράβων, τοῦ Ἰσλάμ, τῶν Ὀθωμανῶν καὶ τῶν Σλαβοβουλγάρων καὶ ἀμαυρωμένη τοῦ Βυζαντίου καὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ.
Τὸ ὄνομα NIKE ἐδόθη πρὸς τιμὴν τῆς Νίκης τῆς Σαμοθράκης, ἀντίγραφο τοῦ ἀγάλματος τῆς ὁποίας κοσμεῖ τὸ ἐργοστάσιο τῆς ἑταιρείας στὸ Ὄρεγκον.
Ἡ Αὐτοκρατορία δὲν ἔπεσε. Τὸ Βυζάντιο δὲν χάθηκε. Συνέχισε νὰ ὑπάρχη στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ σὲ ὅλα τὰ ὀρθόδοξα μοναστήρια τῆς χριστιανοσύνης.
Ὅλα τὰ βιβλία τοῦ κόσμου μαζὶ δὲν μποροῦν νὰ σοῦ ἑρμηνεύσουν τὸν τρόπο γιὰ νὰ ἀποκτήσεις ὅλες τὶς ἀρετές, ὅπως σοῦ τὸν ἑρμηνεύει ὁ Ἐσταυρωμένος Ἰησοῦς!
῞Οταν κάποτε ἠρώτησα τόν γέροντα Παΐσιον, ποία πρέπει νά εἶναι ἡ στάσις μας εἰς τό ζήτημα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μοῦ ἀπήντησε γραπτῶς: «Τά δόγματα δέν μπαίνουν στήν Ε.Ο.Κ.».
Και ο Βαρλαάμ, ο αντίπαλος του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, τι ήταν;… Ένας μορφωμένος κληρικός που φιλοσοφούσε γύρω από την Θεολογία…
Έκθαμβοι και εμβρόντητοι βρίσκονται όλοι με τα νέα άσχημα γεγονότα στην Ανατολή, όπου δεκάδες αθώα μικρά παιδιά στοιβάζονται και θάπτονται νεκρά.
Ἂν ὅλα τὰ ἄλλα ἔθνη πρέπει νὰ προχωρήσουν μπροστά, ἐμεῖς πρέπει νὰ γυρίσουμε πίσω στὶς μεγάλες ἀξίες, πάνω στὶς ὁποῖες θεμελιώθηκε ἡ Ἑλλάδα μας στὸ παρελθὸν καὶ μεγαλούργησε …
Τα οχυρά παραδίδονται μόνον όταν κυριευθώσιν παρά του αντιπάλου. Ο αγών θα συνεχισθεί. Πάσα δε απόπειρα προσεγγίσεως του οχυρού θα συντριβεί.
Γνωρίσαμε εἶναι ἀλήθεια καλοὺς ἀνθρώπους σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο. Ἀληθινὰ στηρίγματα τῆς Κοινωνίας. Χριστιανοὺς γνήσιους, οἰκογενειάρχες συνεπεῖς στὸ χρέος τους, ἐργατικοὺς ἀνθρώπους, δικαίους.
Ἡ κλασσικὴ ἄποψη τῶν ἀναγκαίων ἀρετῶν γιὰ ἕναν κυβερνήτη περιλαμβάνει τέσσερις βασικὲς ἰδιότητες, οἱ ὁποῖες ὀφείλουν νὰ κοσμοῦν τὸν ἰδεώδη ἡγεμόνα. Οἱ ἀρετὲς αὐτὲς εἶναι: ἡ ἀνδρεία, ἡ δικαιοσύνη, ἡ σωφροσύνη καὶ φρόνηση.
Πρέπει νὰ φύγω, γιὰ νὰ ἐξασφαλίσω τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν μου τουλάχιστον. Ἔτσι μοῦ λένε οἱ φίλοι μου, οἱ κουμπάροι μου, οἱ συγγενεῖς μου… ΟΛΟΙ.
