ΠΑΤΕΡΙΚΑ

Ἀποτελεῖ πανανθρώπινο φαινόμενο ἡ ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ καί ἀδήριτη ψυχική ἀνάγκη ἡ δίψα γιά γνώση καί κοινωνία μαζί Του. Ἡ ἁμαρτία καί ἡ ἄγνοια, ὅμως, τοῦ Θεοῦ ὁδήγησαν τους ἀνθρώπους νά πιστέψουν γιά θεούς πρόσωπα θνητά, ἄλογα ζῶα καί φαινόμενα φυσικά

…είχα μείνει στην παραπροτελευταία σελίδα και με μια εκ βάθους καρδίας μικρή προσευχή είπα: “Σε παρακαλώ Άγιε μου Ιάκωβε… Δε σε ξέρω…. Δε σε γνωρίζω… Εάν γίνεται κάνε με καλά και να είμαι κοντά στα παιδιά μου και στην οικογένεια μου”…. Και κοιμάμαι… Μέσα σε μια ώρα ύπνου βλέπω τον ίδιο τον Άγιο να μου λέει και να θυμάσαι ότι εσένα ο Χριστός σε έκανε καλά. Και χάθηκε…

Τε­λι­κά βρῆ­κε καί τόν τε­νε­κέ μέ τίς λί­ρες. Στε­νο­χω­ρέ­θη­κε, τοῦ ἔδωσε μί­α κλω­τσιά καί γέ­μι­σε ὁ τό­πος λί­ρες. «Πώ, πώ», ἔ­λε­γε, «δι­ά­βο­λος. Γι᾿  αὐ­τό ἔ­κα­ψε τό σπί­τι. Ὅ­ποι­ος θέ­λει ἄς πά­ρη. Ἐ­γώ δέν παίρ­νω τί­πο­τε». Πῆ­ραν ἀ­πό αὐ­τές τίς λί­ρες δύ­ο πα­τέ­ρες οἱ ὁ­ποῖ­οι ἔ­πει­τα ἀρ­ρώ­στη­σαν καί τα­λαι­πω­ρή­θη­καν πο­λύ.

Εγώ μερικές φορές εκεί στο Καλύβι, όταν θέλω να προσευχηθώ στην Παναγία, σκέφτομαι: «Πως να πάω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;».

Εἶναι παράδοξο, κατ’ἀρχήν, τό γεγονός ὅτι ὁ Κύριος δέν ἐθεράπευσε τόν παραλυτικό ὅταν τόν εἶδε καθελούμενο ἀπό τήν στέγη ἀλλά τοῦ ἔδωσε ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν: «Τέκνον ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».

Μελέτη στο αποστολικό ανάγνωσμα ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ) Ἡ περίοδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἀπαιτεῖ τήν ἐντατικοποίηση τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα […]

Το «Χριστός Ανέστη» πάνω από τον τάφο του Κυπριανού!

Ἡ νηστεία, τό ἀντίδοτο τῆς γαστριμαργίας, εἶναι βία φύσεως καί περιτομή τῶν ἡδονῶν τοῦ λάρυγγα, ἐκτομή τῆς σαρκικῆς πυρώσεως, ἐκκοπή τῶν πονηρῶν λογισμῶν, ἀπελευθέρωση ἀπό λογισμούς ὀνείρων, καθαρότητα προσευχῆς…

Η Σταύρωση και η εις Άδου Κάθοδος

Μια φορά ήρθε ένας πατέρας στο Καλύβι και μου λέει: «Το παιδί μου αρρωσταίνει συχνά και οι γιατροί δεν μπορούν να βρουν τι έχει». «Να σταματήσεις να δουλεύεις Κυριακή και όλα θ’ αλλάξουν», του είπα. Πράγματι σταμάτησε, και το παιδάκι του έγινε καλά.

Γέρων Νεκτάριος Βιτάλης

Ο πατήρ Ιωάννης της έδωσε εντολή να κάνει τον σταυρό της μία δεύτερη φορά και μία τρίτη φορά, μέχρι που εκείνη γιατρεύτηκε και άρχισε ορθά και ξεκάθαρα να κάνει τον σταυρό της. Ο σατανάς την άφησε και εκείνη παρέμεινε σε όλη την λειτουργία μέχρι το τέλος. Αυτό το είδα με τα ίδια τα μάτια μου και πραγματικά ανατρίχιασα.

Απόσπασμα εκ του βιβλίου: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, “Οικογενειακή ζωή” Έκδοσης Ιερού Ησυχαστηρίου Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου, Σουρωτής.

Από το βιβλίο Λόγοι Αγίου Παϊσίου, Τόμος Δ’ – Οικογενειακη ζωη

Ἡ πίστη σύμφωνα μέ τόν Ἀπ. Παῦλο εἶναι «ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων». Αὐτή ἡ βεβαιότητα γιά τά μή βλεπόμενα καί ἡ πεποίθηση γιά τά ἐλπιζόμενα εἶναι ἡ ἐσωτερική φωνή πού βεβαιώνει τόν πιστό γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν πρόνοιά του. Ἡ σωτηρία μας εἶναι προσφορά τοῦ Θεοῦ («Θεοῦ τό δῶρον» Ἐφ. 2, 8), πού, ὅμως, ἀποδεχόμαστε διά τῆς πίστεως.

Να πάρουμε ως αφορμή αυτό το γεγονός που εισήλθαμε στο πέλαγος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, να βάλουμε και εμείς καινούριες αρχές, και στη ζωή μας, και στις σκέψεις μας, και στα αισθήματά μας, και στις συμπεριφορές μας, και στα λόγια μας. Ο νους μας να είναι ο φύλακας της ψυχής μας και να παρακολουθεί τον εαυτό μας.

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή

«Μην απελπίζεστε! Δεν θα μας αφήσει ο Χριστός και η Παναγία μας»

Δημήτριος Παναγόπουλος: Αφού ο Θεός γνωρίζει ότι θα γίνει σεισμός γιατί το επιτρέπει;

Όσιος Παΐσιος: Ο άνθρωπος με τη νηστεία γίνεται αρνάκι…

Δέν εἶναι ἐγκατάλειψη αὐτό. Ἀλλά, ἐπειδή ἔχεις ἀκόμα μεγάλη ὑπερηφάνεια κοσμική, κενοδοξία πολλή, σέ ἀφήνει ὁ Χριστός μας νά σφάλλεις, νά πέφτεις. Νά μαθαίνεις κάθε μέρα αἰσθητά τήν ἀδυναμία σου καί νά ὑπομένεις τούς φταῖχτες. Νά μήν κατακρίνεις τούς ἀδελφούς, ἐάν σφάλλουν, ἀλλά νά τούς ὑπομένεις.

Ομιλία του μακαριστού Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου που έγινε σε ιερατικό συνέδριο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου, στις 28 Φεβρουαρίου 2005.

Την Μεγάλη Τεσσαρακοστή μας δίνεται η μεγαλύτερη ευκαιρία για να αγωνισθούμε και να συμμετέχουμε εντονότερα στο σωτήριο Πάθος του Κυρίου μας, με μετάνοια και με μετάνοιες, με εκκοπή των παθών και με ελάττωση των τροφών, από αγάπη προς τον Χριστό…

«Ἔ­λαμ­πε τό­σο τό πρό­σω­πό του», δι­η­γεῖ­ται ὁ λει­τουρ­γός, «πού ὅ­ταν τόν  κοί­τα­ξα, ζα­λί­στη­κα καί πα­ρά λί­γο νά πέ­σω κά­τω. Ἔ­βα­λα τό χέ­ρι μου καί σκέ­πα­σα τά μά­τια μου για­τί δέν ἄν­τε­χα τό δυ­να­τό φῶς. Ἔ­λαμ­πε ὁ­λό­κλη­ρος». Ὅ­ταν σέ λί­γο ὑ­πε­στά­λη τό ἄ­κτι­στον φῶς καί συ­νῆλ­θε ὁ ἔκ­πλη­κτος ἱ­ε­ρέ­ας, τό­τε τόν κοι­νώ­νη­σε. 

Ἂν ἔχη κανεὶς κουσούρια, δὲν θὰ τὰ βγάλη πέρα. Ἂν τώρα γκρινιάζη γιὰ ὅλα καὶ νομίζη ὅτι αὐτὸς εἶναι λεβεντόπαιδο καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι χάλια, τότε… Κοιτάξτε νὰ διορθωθῆτε, γιὰ νὰ δικαιοῦσθε τὴν θεία βοήθεια. Νὰ στηριχθῆτε ἀκόμη περισσότερο στὸν Θεό. Θὰ ἔχουμε πιὸ δύσκολα χρόνια…

Ἡ ἐξαγόρευση τῶν λογισμῶν ἔγκειται στήν ἀποκάλυψη τῶν λογισμῶν σέ ἕναν πνευματικό πατέρα. Ἡ ἐξαγόρευση δέν εἶναι ψυχανάλυση. Δέν ἐπιχειρεῖ κάποια ἐπαναφορά τοῦ παρελθόντος. Οἱ λογισμοί, πού πρόκειται νά ἐξαγορευτοῦν, εἶναι οἱ τωρινοί, οἱ παρόντες καί ἐνεργοί λογισμοί·* οἱ ἐπαναλαμβανόμενοι ἤ ὅσοι ἐμφανίζουν κάποια μονιμότητα στήν ψυχή. Ἡ ἐξαγόρευση πρέπει νά γίνεται συχνά καί τακτικά…

Ψυχωφέλιμος λόγος του Γέροντος Παρθενίου Καθηγουμένου της Ι.Μ. Αγίου Παύλου επί τη ενάρξει της Τεσσαρακοστής (25/2/23)

Την Κυριακή, 22 Ιανουαρίου 2023, στο Μητροπολιτικό Κέντρο Πολιτισμού «ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ» Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ναούσης, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της «ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ» με θέμα: «ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΚΟΛΛΥΒΑΔΩΝ» με ομιλητή τον πανοσιολογιότατο Ιερομόναχο π. Αρτέμιο Γρηγοριάτη.

Ἂν ὁ Χριστιανὸς τοῦ παρελθόντος ζοῦσε κατὰ ἕνα μεγάλο βαθμὸ σ᾿ ἕνα σιωπηλὸ κόσμο ποὺ τοῦ ἔδινε πλούσιες εὐκαιρίες γιὰ αὐτοσυγκέντρωση στὸν ἐσωτερικό του κόσμο, ὁ σημερινὸς χριστιανὸς εἶναι ἀναγκασμένος νὰ κάνει εἰδικὴ προσπάθεια γιὰ νὰ καλύψει αὐτὴ τὴν ἀναγκαία διάσταση τῆς σιωπῆς, ἡ ὁποία αὐτὴ μόνο μπορεῖ νὰ μᾶς φέρει σὲ ἐπαφὴ μὲ τὶς ὑψηλὲς πραγματικότητες…

Μέ αὐτὴν τὴν ὀνομασία χαρακτηρίζονται οἱ τρεῖς πρῶτες ἡμέρες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Τρεῖς ἡμέρες ἀπόλυτης νηστείας, χωρίς καθόλου φαγητό καί χωρίς νερό (εἰ δυνατόν).

Σκοπός του ανθρώπου είναι η σωτηρία του εν Χριστώ τω Θεώ ημών. Ο άνθρωπος καλείται να κατακτήσει, όχι τα αστέρια του ουρανού, αλλά να κατακτήσει το «καθ’ ομοίωση»,  να γίνει όμοιος με τον Δημιουργόν και Πλάστη του μέσω των αρετών και κυρίως της αγάπης…

«Πειρασμὸς ὑμᾶς οὐκ εἴληφεν εἰ μὴ ἀνθρώπινος· πιστὸς δὲ ὁ Θεός, ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν».

Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης: «Ελάτε στον τάφο μου και εγώ θα σας ακούω και θα σας βοηθώ!»