23 ὦρες ἐβάσταξε ὁ πόλεμος. Ἐκείνη τὴν ἡμέρα ἦτον Παρασκευὴ καὶ ἔβαλα λόγον, ὅτι: «Πρέπει νὰ νηστεύσωμεν ὅλοι διὰ δοξολογίαν ἐκείνης τῆς ἡμέρας, καὶ νὰ δοξάζεται αἰώνας αἰώνων ἐως οὐ στέκει τὸ ἔθνος, διατὶ ἦτον ἡ ἐλευθερία τῆς Πατρίδος».
Τὸ Γενέθλιόν τῆς Πόλεως ἦταν μεγάλη ἑορτὴ στὸ Βυζάντιο. Κάθε χρόνο στὶς 11 Μαΐου ὁ λαὸς τῆς Κωνσταντινουπόλεως γιόρταζε καὶ χόρευε στὴν Μέση Ὁδὸ, τὴν μεγαλύτερή τῆς Πόλεως.
Στις 11 Απριλίου 1826, ανήμερα της Κυριακής των Βαΐων, οι μαχητές πολιορκημένοι του Μεσολογγίου, αφού είχαν πλέον φθάσει στο έσχατο σημείο της ανθρώπινης αντοχής, αποφάσισαν να κερδίσουν την εσωτερική τους ελευθερία εξερχόμενοι από τα τείχη της πόλης, εκεί όπου τους περίμενε ο θάνατος.
Η Μονή της Χώρας, το σημαντικότερο βυζαντινό μνημείο από την εποχή των Παλαιολόγων στην Κωνσταντινούπολη, από σήμερα Δευτέρα 6 Μαΐου επαναλειτουργεί ως τζαμί, με απόφαση Ερντογάν.
Ένα σπάνιο film από το Άγιον Όρος πριν από 100 χρόνια. 1917 – 1918. Πως τα Τυπικά Μοναστικά παραμένουν αναλλοίωτα στους αιώνες. Πρόκειται για μια στασιμότητα, που εκφράζει τον απόλυτο σεβασμό στην παράδοση.
Ἡ στρατηγικὴ ἐπιτυχία τῆς μάχης ἦταν μεγάλη. Ἐμπόδισε τὴν κάθοδο τοῦ Ὀμὲρ Βρυώνη στὴν Πελοπόννησο καὶ διευκόλυνε τὴ νίκη στὸ Βαλτέτσι ποὺ ἐμψύχωσε τὴν ἐπανάσταση.
Από την τελετή τιμής και μνήμης των πεσόντων και αγνοουμένων της 33ης Μοίρας Καταδρομών την περασμένη Κυριακή. Το ποίημα “Πενταδάχτυλος” του φίλου Αδάμου Περατικού ερμηνευμένο στην ποιητάρικη φωνή της Κύπρου…
Ἀνάμεσα στὶς πολλὲς μικρότερες μάχες τῶν ἐθνικῶν ὁμάδων ἀνταρτῶν κατὰ τῆς βουλγαρικῆς κατοχῆς, ἡ μάχη στὴν γέφυρα τῶν Παπάδων ἦταν ἀναμφίβολα ἡ σημαντικότερη καὶ αὐτὴ ποὺ προκάλεσε τὶς μεγαλύτερες ἀπώλειες στὸν κατακτητὴ στὴν κατεχόμενη ἀνατολικὴ Μακεδονία.
«Το Καστράκι είναι οχυρή τοποθεσία βρίσκεται στην επαρχία Καλαβρύτων, στους πρόποδες του όρους Χελμός, εκεί στις 5 Μαΐου του 1826 γράφτηκε μια ακόμα ηρωική σελίδα στην Βίβλο της ελευθερίας, με κορυφαία πράξη του δράματος την ηρωική αυτοθυσία των γυναικόπαιδων που προτίμησαν όπως οι Σουλιώτισσες του Ζαλόγγου, τον ένδοξο θάνατο από τον ατιμωτικό βίο.»
Η μαρτυρία του σήμερα παραμένει πάντοτε επίκαιρη, όχι μόνον όσον αφορά τα γεγονότα της εποχής, αλλά και τους στόχους του αγώνα τους τότε. Ενός αγώνα που, όπως ο ίδιος τονίζει, μιλώντας στην «κυριακάτικη δημοκρατία», δεν «δικαιώθηκε» τελικά, αφού ακόμη και αυτοί που σήμερα τον τιμούν έχουν στόχους εντελώς διαφορετικούς.
Μέχρι το τέλος όμως της ιστορίας η Εκκλησία θα πολεμάται από έξω και, δυστυχώς, από μέσα. Ο Χριστός θα σταυρώνεται και θα ξανασταυρώνεται από εχθρούς Του αλλά και από «μαθητές» Του, που, υποταγμένοι στα πάθη, αρνούνται να άρουν τον σταυρό τους και επιδιώκουν να φθάσουν στην ανάσταση με παράκαμψη του «Γολγοθά».
Διορισμός Επιτροπής, προς παραλαβήν μεγάλου κανονίου εκ της Μονής Διονυσίου , εις κατατρόπωσιν των εχθρών.
Ο Πόντιος Κωνσταντίνος Κουκίδης
Κοντά στο χωριό Εμπεσός βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Θωμά. Το μοναστήρι του Αγίου Θωμά, χτίστηκε το 1700 από τον αρματωλό του Βάλτου Καπετάν Σταθά.
Ο ίδιος αντικατέστησε τα εμβλήματα της περικεφαλαίας με έναν ασημένιο σταυρό. Η περικεφαλαία φέρει επίσης επίχρυσες μπρούτζινες διακοσμήσεις – με μέδουσες και με φύλλα βελανιδιάς – και λοφίο με τρίχες αλόγου.
Την φορούσε σπάνια, μόνο για λόγους γοήτρου
Και εκείνη την στιγμή γύριζε μέσα στο μυαλό του η ιδέα να κάνει κάτι παράτολμο πριν απομακρυνθεί: να μπάσει στο λιμάνι του Ναβαρίνου τα δύο πυρπολικά του και να κάψει όσο περισσότερα πλοία του αιγυπτιακού στόλου.
Μετά την καταστροφική ήττα στο Μαντζικέρτ το 1071, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία παρέπαιε. Η άνοδος στον θρόνο ανίκανων αυτοκρατόρων και οι εμφύλιες συγκρούσεις που ακολούθησαν, επέτειναν την εξασθένιση της Αυτοκρατορίας. Πέρασαν 10 χρόνια από την καταστροφή για να ανέβει και πάλι στον θρόνο ένας αξιόλογος στρατιώτης – αυτοκράτορας, ο Αλέξιος Α’ Κομνηνός.
Ἂν ποτὲ τοῦτος ὁ δύσμοιρος τόπος ἀναδείξει πέντε-δέκα νεοέλληνες, σίγουρα ὁ Μακρυγιάννης θὰ καταταχθῆ ἀνάμεσά τους. Ὁ ρουμελιώτης στρατηγὸς ἀποτελεῖ τὴν ἐνσάρκωση τοῦ Ρωμηοῦ σὲ τοῦτον τὸν τόπο. Πρόκειται γιὰ μία ἀπὸ τὶς ἁγνότερες καὶ ἡρωικότερες μορφὲς ποὺ συνετέλεσαν στὸ «θαῦμα» τοῦ ‘21.
Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στη Κύπρο το 1974 και την κατοχή του βορείου τμήματος της. Η επεκτατική στρατηγική της Τουρκίας για την Κύπρο πηγάζει από τον εθνικό όρκο της τουρκικής εθνοσυνέλευσης το 1920, περί ανασύστασης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και ανάκτησης απωλεσθέντων εδαφών μεταξύ των οποίων και η Κύπρος.
Ἄν ποτὲ τοῦτος ὁ δύσμοιρος τόπος ἀναδείξει πέντε-δέκα νεοέλληνες, σίγουρα ὁ Μακρυγιάννης θὰ καταταχθεῖ ἀνάμεσά τους. Ὁ ρουμελιώτης στρατηγὸς ἀποτελεῖ τὴν ἐνσάρκωση τοῦ ρωμηοῦ σὲ τοῦτον τὸν τόπο. Πρόκειται γιὰ μία ἀπὸ τὶς ἁγνότερες καὶ ἠρωικότερες μορφὲς ποὺ συνετέλεσαν στὸ «θαῦμα» τοῦ ΄21, προσωπικότητα ἀνιδιοτελῆ, ἑλληνορθόδοξη, μὲ ἔκδηλη τὴν λαικὴ εὐλάβεια.
Ο Ιάκωβος Μάγερ (Ζυρίχη 1798 – Μεσολόγγι 11 Απριλίου 1836) είναι εκ των ηρώων της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, μαζί με τους Ρωγών Ιωσήφ και Χρήστο Καψάλη, για τους οποίους είχαμε γράψει πέρυσι την ίδια ημέρα. Η προσφορά του κατά την πολιορκία ήταν ουσιαστική.
Πέρασαν 30 χρόνια από την 18η Απριλίου 1994, την «μαύρη νύχτα» στα χρονικά της μεταπολίτευσης στην Αλβανία σε βάρος της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, που μπήκε στην ιστορία ως «Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου»
Πριν καλά καλά στεγνώσουν τα δάκρυα στα μάτια και προτού καν βγουν τα μαύρα ρούχα… για τα θύματα της τουρκικής θηριωδίας στον Πόντο και στη Μικρά Ασία, οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους από την ομάδα Πούλιου αλλά και από το παρακείμενο χωριό Πελαργός… την άνοιξη του 1944 αφανίζουν το χωριό, εκτελώντας εν ψυχρώ ή καίγοντας ζωντανούς μέσα στους αχυρώνες 340 κατοίκους
Τότε παρενέβη ο Κιοσέ Μεχμέτ του επισημαίνει ότι ο αγώνας του είναι άσκοπος και του ζητά να αλλαξοπιστήσει, αλλιώς θα τον παλουκώσουν! Ο Διάκος σύμφωνα με την παράδοση απαντά: « Οι χριστιανοί όλοι σηκώθηκαν στα άρματα για να ξεσκλαβωθούν. Έχει και άλλους σαν και μένα ο τόπος μου. Ούτε σε υπηρετώ, ούτε σε ωφελώ και αν σε υπηρετήσω».
Πολέμαρχος Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο ήρωας πρωταγωνιστής του 1821
Ενώ η κατάσταση γινόταν κρισιμότερη πρότειναν στον Διάκο να διαφύγει, αυτός όμως απάντησε “ο Διάκος δεν φεύγει” και δεν εγκατέλειψε την θέση του.
Οἱ ἀγωνιστές τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 δέν ἦσαν ἅγιοι, ἀλλά ἄνθρωποι. Δέν πρέπει νά τούς συγκρίνουμε μέ τά κριτήρια τοῦ δικοῦ μας κοινωνικοῦ καθωσπρεπισμοῦ, γιατί ἔζησαν σέ ἕναν τελείως διαφορετικό κόσμο. Ἡ συνολική ὅμως προσφορά τους ὑπερκάλυψε τά σφάλματά τους, τά ὁποῖα δέν πρέπει νά ἀποκρύβονται. Στήν ἱστορική μνήμη ἔμειναν ὡς οἱ ἐλευθερωτές τῆς Ἑλλάδος
Μια συζήτηση με τον Δρ. Βασίλη Κατσικιώτη
Στις 19 Απριλίου 2024 συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από τον θάνατο του Λόρδου Βύρωνα. Οι περισσότεροι Έλληνες εκτίμησαν την μεγάλη οικονομική συνεισφορά του στην Επανάσταση, τη συμμετοχή του στην άμυνα του Μεσολογγίου, τη θυσία και της ίδιας της ζωής του, τη συνεισφορά του στο φιλελληνικό κίνημα και της θέσης του εναντίον του εγκλήματος του λόρδου Έλγιν στο ναό του Παρθενώνα.
Το θέμα της Βορείου Ηπείρου καλύπτεται διαχρονικά και στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο, εφόσον το Λονδίνο ήταν βαθιά αναμεμειγμένο με την τύχη της…Της ελληνικής αντιπροσωπίας το 1946 στη Διάσκεψη Ειρήνης, στο Παρίσι, ηγείτο ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης (Πρωθυπουργός) και περιελάμβανε και τους ηγέτες της αντιπολίτευσης. Συμφώνησαν όλοι σε μια εθνική εξωτερική πολιτική και στην άμεση ανάγκη να πιέσουν την Αλβανία να δώσει μέρος της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα…
Το πολυθρύλητο θωρηκτό του Πολεμικού Ναυτικού “Γ. ΑΒΕΡΩΦ”, πού είχε κατατροπώσει τον τουρκικό στόλο στον Α’ Βαλκανικό πόλεμο, βρίσκεται τώρα αραγμένο στα νερά της Ελευσίνας, περιτριγυρισμένο από συρματοπλέγματα, για να ασφαλισθεί από τις τορπίλες των εχθρικών υποβρυχίων. Η διαταγή του Γ.Ε.Ν. (Γενικού Επιτελείου Ναυτικού) απόλυτα αυστηρή: Απαγορεύεται ο απόπλους του
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ: Μια ημερομηνία η οποία θα έπρεπε να είναι ημέρα αποφράδα για το Γένος μας είναι και η 13η Απριλίου, ημέρα κατά την οποία ως γνωστόν μνημονεύουμε τη θλιβερή επέτειο της άλωσης της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους το 1204. Κατά τον αείμνηστο βυζαντινολόγο καθηγητή St. Ranciman, το κατ’ εξοχήν τραγικό αυτό γεγονός σηματοδοτεί «το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας»
Όταν εξερράγη ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος, στις 28 Οκτωβρίου 1940, ζήτησε να αναλάβει μάχιμη υπηρεσία στην VIIΙ μεραρχία. Ανέλαβε Διοικητής μοίρας Πυροβολικού και συνετέλεσε να κερδηθεί η περίφημη μάχη του Καλπακίου. Μετά ήρθε η ιστορική μάχη των χιονοσκεπών υψωμάτων 669 και Μπουράτο, όπου ο Ι. Παπαρρόδου με τα πυρά της μοίρας του επέφερε μεγάλες απώλειες στον εχθρό.