ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ

Η εισαγωγή και ο επίλογος της εκπομπής “Ράδιο Παράγκα” που έγινε την Κυριακή 23-06-2002 ημέρα της Πεντηκοστής.

η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος (787)… κλήθηκε να αντιμετωπίσει με εκκλησιαστικό τρόπο την αίρεση της εικονομαχίας και τις ποικίλες συνέπειές της. Πριν όμως προβεί στη θεολογική τεκμηρίωση του εξεικονισμού του προσώπου του Χριστού και των αγίων Του, προέβη στη διερεύνηση του ζητήματος της αποκατάστασης ή μη της αρχιερωσύνης των μετανοημένων πρώην αιρετικών εικονομάχων επισκόπων…

Μετά από επιμελή προετοιμασία, οι Πατέρες της Συνόδου αναθεμάτισαν τους αιρετικούς, οι όποιοι για περισσότερα από πενήντα έτη απαγόρευαν στους ορθόδοξους χριστιανούς να τιμούν τις σεπτές εικόνες του Χρίστου και των αγίων Του διότι αυτό αποτελούσε δήθεν ειδωλολατρία. Έθεσαν έτσι τέρμα στην πρώτη περίοδο της εικονομαχίας…

Ἡ ἐποχή μας ταλανίζεται ἀπό ποικίλες αἱρέσεις καί παραθρησκεῖες. Κυρίως, ὅμως, ἀπό τήν παναίρεση τοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ καί ἐν γένει συγκρητιστικοῦ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο προβάλλεται καί προωθεῖται, ἀλλά καί ἐπιβάλλεται τελικά μέ τά μέσα καί τίς πρακτικές τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Ο πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Τσιμούρης, θεολόγος, συζητάει με τον πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Σχοινά για την εν Χριστώ ενότητα

Ὁ Χριστὸς μιλοῦσε στοὺς ἀνθρώπους γιὰ πράγματα ποὺ ἦταν πολλὲς φορὲς δύσκολο νὰ γίνουν ἀποδεκτά. Γιὰ νὰ τὰ πιστέψουν πιὸ εὔκολα οἱ ἄνθρωποι, ὁ Χριστὸς τοὺς ἔδινε κάποιο «σημεῖο».

Ἂν δὲν μιλήση ὁ μοναχός, ποιός θὰ μιλήση; Ὁ μοναχὸς δὲν ἔχει τί νὰ φοβηθῆ. Οἱ ἄλλοι φοβοῦνται, μήπως τοὺς πετάξουν ἀπὸ τὶς θέσεις τους. Ἐμεῖς οἱ ἀφιερωμένοι στὸν Θεό, ἂν δὲν τραβήξουμε μπροστά, ποιός θὰ τραβήξη; Ὁ λογισμὸς μοῦ λέει πὼς δὲν θὰ ἀφήση ὁ Θεός· δὲν θὰ ἀφήση! Θὰ ξεκαθαρίση αὐτὴ ἡ κατάσταση. Τώρα εἶναι σὰν νὰ ὑπάρχη ἕνα μεγάλο δίχτυ ποὺ ἔχει κλείσει μέσα τὰ ψάρια καὶ εἶναι σάπιο.

…Με προειδοποιούσε και μου έλεγε, θα ‘ρθούνε δύσκολα χρόνια και πρέπει να προετοιμαζόμαστε και καλύτερη προετοιμασία θεωρούσε την πνευματική ζωή. Θα παρασυρθούν πολλοί. Μόνο αυτοί που είναι καλά δεμένοι με την Εκκλησία και τα Μυστήρια, μόνο αυτοί θ’ αντέξουν.

Καί ἦταν τό μεγάλο ἐπίτευγμα τῶν πρώτων Χριστιανῶν Πατέρων, κυρίως, νομίζω, τῶν Καππαδοκῶν, τό ὅτι μπόρεσαν καί ἐξέφρασαν τό Χριστιανικό δόγμα μέ ὅρους πού ἦσαν  ἀποδεκτοί ἀπό τούς φιλοσόφους. Οἱ δέ μεγάλες Οἰκουμενικές Σύνοδοι πρόσφεραν τό φιλοσοφικό ὑπόβαθρο, τό ὁποῖο χρειαζόταν ἡ Ἐκκλησία.

Στὸ θαῦμα αὐτό, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλα παρόμοια, γίνεται ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ἐρχόμενος πρὸς τὸ ἑκούσιο πάθος Του, ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ πραγματοποιοῦσε κάθε αἴτημα τῶν πιστῶν, ποὺ θὰ γινόταν στὸ ὄνομά Του λέγο­ντας: «ὅτι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω»

Σέ εὐχαριστῶ, Κύριε. Ἐσύ μέ ντύνεις, θρέφεις τό σώμα μου μέ τήν πρόνοιά σου καί τήν ψυχή μου μέ τήν θεία κοινωνία. Ἐσύ 
καθοδηγεῖς τήν ζωή μου. Κάνε νά μήν εἶναι τό ἐγώ μου ἐμπόδιο. Ἐσύ ἔχεις σχέδιο γιά μένα καλύτερο ἀπό ὁποιοδήποτε δικό μου. 

Αυτή τη φορά με τους δύο κουμπάρους μου που έμπαιναν για πρώτη φορά. Το βράδυ εμφανίζεται ο πνευματικός αρχοντάρης και απευθύνεται προς το μέρος μας λέγοντας: -Ήρθε ο μπόγιας! Μήπως κάποιος από σας θέλει να εξομολογηθεί;

Τα τελευταία χρόνια πολύς λόγος γίνεται για την καύση των νεκρών. Οι θιασώτες της καύσης των νεκρών αγωνίζονται για την καθιέρωσή της, επικαλούμενοι λόγους έλλειψης χώρου, λόγους υγιεινής και λόγους συναισθηματικούς. Συχνά τους συναντούμε στα Μέσα μαζικής ενημέρωσης να προσπαθούν να μας πείσουν για τα πλεονε­κτήματα της καύσης, έναντι της ταφής

Οἱ ἀποφάσεις ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν Συνόδων ὑπόκεινται στήν ἁγιοπνευματική κρίση τῆς δογματικῆς συνειδήσεως τοῦ πληρώματος τῆς ἀνά τόν κόσμο Ἐκκλησίας. Ὡς πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας νοοῦνται ὅλοι οἱ πιστοί –κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί- οἱ ὁποῖοι, δυνάμει τοῦ Ἁγίου Χρίσματός τους, ἐπικυρώνουν ἤ καί ἀπορρίπτουν τίς δογματικές ἀποφάσεις τῶν Συνοδικῶν Ἐπισκόπων…

Ο Σέρβος πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσιτς είπε ότι δεν πιστεύει ότι η κυβέρνηση της Σερβίας πρέπει να καταργήσει τη θρησκευτική εκπαίδευση στα δημόσια σχολεία, κάτι που ζήτησαν νωρίτερα σήμερα αρκετές μη κυβερνητικές οργανώσεις και δημόσια πρόσωπα.

Ὁ Κύριος ὁμιλεῖ στήν σημερινή περικοπή στόν Νικόδημο, τόν νυκτερινό μαθητή καί διδάσκαλο τοῦ Ἰσραήλ. Τοῦ ἀποκαλύπτει τήν σωτηριολογική ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Ὁ Σταυρός εἶναι αὐτή ἡ ἴδια ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Οι άγιοι Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα έλαβαν από τον Θεό το μεγάλο δώρο να γεννήσουν την Θεοτόκο, γεγονός το οποίο εορτάζουμε σήμερα (8 Σεπ.).

Μοῦ γράφεις, παιδί μου, διά κάποιον πού σέ ἐπίκρανε καί τόν κατηράσθης κλπ. Ὄχι, παιδί μου, μή καταρᾶσαι κανένα ἄνθρωπον, ὅσον κακόν καί ἄν σοῦ ἔκανε. Ὁ Χριστός μας μᾶς λέγει, νά ἀγαπῶμεν τούς ἐχθρούς μας· πῶς ἡμεῖς νά εἴπωμεν λόγον κακόν; Ζήτησε νά σέ συγχωρήσῃ ὁ Θεός καί εἰς τό ἑξῆς νά τόν ἀγαπᾷς σάν ἀδελφόν σου, ἄσχετα ἐάν δέν συμφωνῇς μαζί του

Παιδί μου, τούς λογισμούς τούς κακούς, πού σοῦ φέρνει ὁ διάβολος σπρώχνοντάς σε εἰς συγκατάθεσιν, πρόσεχε νά τούς διώκῃς· ἰδίως τῆς μισαδελφίας, καθόλου νά μή τούς προσέχῃς, διότι ἔχουν ὡς σκοπόν νά σοῦ ἀφαιρέσουν τήν μεγαλυτέραν ἀρετήν, τήν ἀγάπην· καί ὅταν τοῦτο τό κατορθώσουν ἐκέρδισαν ἐξ ὁλοκλήρου τήν ψυχήν σου.

Ἡ γνησία ἀγάπη δέν φθονεῖ τά καλά χαρίσματα τοῦ ἀδελφοῦ· δέν χαίρει, ὅταν ἀκούῃ ταπεινωτικά λόγια, κατηγορίας διά τόν ἀδελφόν· δέν ἐγκρατεύεται εἰς τό νά ἐπαινῇ πάντοτε τήν προκοπήν τοῦ ἀδελφοῦ. Ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, οὐ περπερεύεται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τό ἰδικόν της συμφέρον, ἀλλά τοῦ ἀδελφοῦ· δέν θυμώνει, δέν σκέπτεται τό κακόν…

Είναι σαφείς οι προθέσεις της ως άνω Αρχής να μετατραπεί το Μάθημα των Θρησκευτικών από υποχρεωτικό σε προαιρετικό, απαξιώνοντάς το ως αντικείμενο και περιεχόμενο τόσο στα μάτια των μαθητών όσο και στη συνείδηση ολόκληρου του Ελληνικού λαού.

Ποιός πιστός Ορθόδοξος, δεν ωφελήθηκε από την Θεοτόκο; Ποιός Χριστιανός στα βάσανά του, δεν έτρεξε σ’ αυτήν και δεν βοηθήθηκε θαυματουργικώς; Σ’ αυτήν δεν καταφεύγουμε περισσότερο από τη μητέρα μας;

Η Παναγία είναι η ελπίδα των απελπισμένων, η χαρά των πικραμένων, το ραβδί των τυφλών, η άγκυρα των θαλασσοδαρμένων, η μάνα των ορφανεμένων. Η θρησκεία του Χριστού είναι πονεμένη θρησκεία, ο ίδιος ο Χριστός καρφώθηκε απάνω στο ξύλο κ’ η μητέρα του η Παναγία πέρασε κάθε λύπη σε τούτον τον κόσμο.

Σήμερα είναι μεγάλη εορτή της χριστιανοσύνης. Για τους πιστούς εορτάζει η ουράνια μητέρα τους. Αισθανόμεθα μπροστά της παιδιά της, αφού ο Χριστός, κατά τον Απόστολο Παύλο, μας ονόμασε αδέλφια του. Ανεξάρτητα από την ηθική ποιότητα, τη μορφωτική κατάσταση και την κοινωνική καταξίωση του καθενός υπάρχει χώρος στην καρδιά του για την Παναγία.

Ἡ Κοίμηση τῆς Παναγίας εἶναι γεγονὸς ποὺ ἀντιπαρατίθεται ὀξύτατα πρὸς τὴν ἀντίληψη ποὺ εἶχαν μέχρι τότε οἱ ἄνθρωποι γιὰ τὸν θάνατο. Πρὸ Χριστοῦ, ἀκόμα καὶ οἱ δίκαιοι, ἐν ὄψει τῆς προοπτικῆς τοῦ θανάτου, ἐκφράζονται πολύ ἀπαισιόδοξα…

π Δωρόθεος Τζεβελέκας- Ομιλία στην κατασκήνωση της Ελαφίνας Ημαθίας κατά τη διάρκεια της παράκλησης απόγευμα της Μεταμορφώσεως.

Πῶς θά μπορέσουμε νά καταλάβουμε τήν κλήση τοῦ Θεοῦ γιά τό δρόμο πού θά ἀκολουθήσουμε ὄχι μόνον στό θέμα τοῦ γάμου, ἀλλά καί γιά ὅλα τά σοβαρά ζητήματα τῆς ζωῆς μας;

Αν ήξεραν οι άνθρωποι τι είναι η Παναγία στη σωτηρία τους και γενικότερα στη ζωή τους, είτε έπιναν νερό, είτε περπατούσαν, είτε ο,τιδήποτε άλλο έκαναν, θα τα έκαναν στο όνομα της Παναγίας!

Οἱ Παρακλητικοὶ Κανόνες στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο εἶναι ἀπὸ τὶς πιὸ λαοφιλεῖς Ἀκολουθίες τῆς ὀρθοδόξου λειτουργικῆς ζωῆς. Ὄχι μόνον τὸν Αὔγουστο, ποὺ εἶναι ὁ μήνας τῆς Παναγίας, ἀλλὰ καὶ ὅλο τὸν ὑπόλοιπο χρόνο σὲ Ἐκείνην καταφεύγομε καὶ πάνω της ἐναποθέτομε «τὴν πᾶσαν ἐλπίδα» μας.

Δυσπερίγραπτος εἶναι ὁ πόνος, ὁ ὁποῖος κυριαρχεῖ εἰς τήν ταλαίπωρον ψυχήν μου, ἔπειτα ἀπό τήν εἴδησιν, ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς κ.κ. Ἐλπιδοφόρος «ἔκανε την πρώτη βάπτιση υιοθετημένων παιδιῶν gay ζευγαριοῦ στη Αθήνα».

Ο πρώτος ναός που θα φιλοξενεί τρεις θρησκείες ταυτόχρονα ετοιμάζεται στο Βερολίνο. Ονομάζεται House of One (ο Οίκος του Ενός) και θα είναι το πρώτο μέρος προσευχής που θα φιλοξενεί μαζί τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, δηλαδή Χριστιανούς, Μουσουλμάνους και Εβραίους.

Καί δέ φτάνει μόνο αὐτό, ἀλλά κατά πόδι πρός τόν πολιτικό ἐκτροχιασμό καί ἐκτροπή, ἀκολουθεῖ ὁ ἐκκλησιαστικός ἐκτροχιασμός, ὁ ὁποῖος καί μᾶς πονᾶ ἰδιαίτερα. Ἐξηγοῦμαι: Ἡ Ἐκκλησία ἔχει κι αὐτή τίς γραμμές, τίς ρᾶγες πάνω στίς ὁποῖες ὀφείλει νά κινηθεῖ. Εἶναι τό Εὐαγγέλιο καί οἱ ἀποφάσεις τῶν θεόπνευστων ἁγίων Πατέρων της.      Πορεύεται πάνω σ αὐτές τίς γραμμές; Ὁ πιστός λαός ἀπαντᾶ : ὄχι.

Ποτέ δεν θεώρησε την Αρχιερωσύνη του ως ευκαιρία για ανάπαυση και καλοπέραση, αλλά ως στάδιο διαρκούς αγώνα υπέρ της Εκκλησίας.  Η αταλάντευτη και ανόθευτη πίστη του στην Ορθόδοξη Εκκλησία, καθώς και η ορθοπραξία του, είχαν έντονη απήχηση στο ορθόδοξο πλήρωμα, το οποίο δεχόταν τους λόγους του με βαθύτατη συγκίνηση και τον περιέβαλλε με σεβασμό απεριόριστο, με εκτίμηση και ειλικρινή αγάπη.