Δημοσιεύσεις ετικέτας «ΕΥΧΗ»

Γέροντας Εφραίμ Σκήτη Αγίου Ανδρέα: Η δύναμη της ευχής

Γέρων Εφραίμ: Η δύναμη της προσευχής «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με»

Ένα συγκλονιστικό Θαύμα που έζησε ο κ. Μιχάλης από την Κύπρο. “Την ευχή, την ευχή, παιδάκι μου… Μόνο η προσευχή θα σου δείξει το δρόμο! Την προσευχή να την έχεις πάντα μαζί σου για όπλο… και το σταυρό! Να μην ξεχνάς να σταυρώνεσαι. Να θυμάσαι τον Κύριο, τον Εσταυρωμένο.

Ακούγονται κείμενα από το βιβλίο: Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ ‘Περί προσευχής’. Έκδοση Ιεράς Σταυροπηγιακής Μονής Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας.

π. Γεώργιος Σχοινάς: Η ΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;

Να λέμε πάντα την Ευχή – π. Αθανάσιος Μυτιληναίος και Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

Στο σπίτι μας παραπάνω – διηγήθηκε ο Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης – καθόταν ένας καλόγηρος και, κρίσις Θεού, ήτανε δαιμονισμένος. Οι γέροι δεν μπορούσαν να έρχονται κάτω στο σπίτι μας, να μεταλάβουν, και πήγαινα εγώ στο σπίτι τους απάνω, που είναι ο π. Γεδεών εκεί απάνω, και τους μετελάμβανα…

Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Λέγε την ευχούλα

Εὔχομαι, παιδί μου, πνευματικῶς νά πηγαίνῃς καλά. Οἱ δυσκολίες θά ὑπάρχουν, καθώς καί οἱ πειρασμοί καί τόσα ἄλλα· αὐτά ὅλα ὅμως θά τά ἀντιμετωπίσωμεν μέ τήν προσευχήν καί τόν φόβον τοῦ Θεοῦ.

 Παιδί μου, μνημόνευε Ἰησοῦν διαπαντός, ἵνα εἰς ὅλας τά ἀδυναμίας εὕρῃς τό κατάλληλον φάρμακον. Πόνον ἔχεις; Διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ Ἰησοῦ θά εὕρῃς ἀνακούφισιν καί φώτισιν. Θλῖψιν ἔχεις; Ἰησοῦν ἐπικαλοῦ καί ἰδού ἡ παρηγορία θά ἀνατείλῃ εἰς τήν σφαῖραν τῆς καρδίας σου.

Και λοιπόν, πηγαίνοντας και αυτός να προσκυνήσει τον Άγιο, αφού βρέθηκε στην πατρίδα του, τον συναντά μία δαιμονισμένη στον δρόμο και του λέγει: – Ξέρεις τι κρατάς στο χέρι σου; Αχ, να ήξερες, ταλαίπωρε, τι κρατάς στο χέρι σου! Να ήξερες πόσο με καίει εμένα αυτό το κομποσχοίνι σου· και συ το κρατάς έτσι από συνήθεια, για τον τύπο!

Καλλιέργησέ το αὐτὸ καὶ θὰ δεῖς τί καρπὸ θὰ βγάλει. Ἀπὸ μισὴ ὥρα θὰ τὸ κάνεις κατόπιν μία ὥρα· καὶ πρόσεξε ὅτι ἐκείνην τὴν ὥρα εἴτε τὸ τηλέφωνο θὰ σοῦ χτυπήσει, ἢ αὐτὴ τὴ δουλειὰ πρέπει νὰ τὴν κάνω τώρα, ἢ ὕπνος θὰ σὲ χτυπήσει ἐκείνην τὴν ὥρα. Τίποτες. Κλεῖσ᾿ το τὸ τηλέφωνο, τελείωσε ὅλες τὶς δουλειές σου καὶ κάνε αὐτό, μισὴ ὥρα, ὄχι περισσότερο.

Αργότερα κάποιος μοναχός αντί χαλικιών, επινόησε να φτιάξει ένα κομποσχοίνι. Πήρε ένα σπάγγο και έκανε 10, 20, 30… 100 κόμπους. Και έφτιαχνε την προσευχή του: »Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον…» Πήγαινε όμως ο σατανάς, του ξέμπλεκε και έλυνε τους κόμπους και του χάλαγε το κομποσχοίνι. Δεν ήθελε ο σατανάς να είναι ακριβής στην προσευχή του. Τότε παρουσιάστηκε…..

– Το θέμα είναι, για ποιόν λόγο λέει την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με»; Αν έχη γνωρίσει τον εαυτό του, και αισθάνεται ως ανάγκη το Έλεος του Θεού, και το ζητάη συνέχεια λέγοντας την ευχή, βοηθιέται!

Εάν ο άνθρωπος συνηθίσει να λέει κάθε μέρα ,έστω από λίγο,όσο μπορεί,αλλά κάθε μέρα την ευχή,η καρδιά του σιγά–σιγά γλυκαίνεται και περιμένει πότε θα έρθει εκείνη η ώρα.

Όταν ο άνθρωπος είναι νεώτερος, αδύνατον να μη πολεμήται από αισχρούς λογισμούς και φαντασίας, πρέπει να τους διώκη αμέσως και να λέγη την ευχήν του Ιησού και αυτοί φεύγουν, αλλά πάλιν θα έλθουν, πάλιν ο άνθρωπος τους διώκει με την ευχήν και με την νήψιν, δηλαδή με την προσοχήν και την επαγρύπνησιν του νοός.

Ο Γέροντας Παρθένιος μέσα από ένα περιστατικό το οποίο του έζησε στην Ι.Μ. Αγ. Παύλου Αγ. Όρους, αναφέρει πόσο σημαντική είναι η προσευχή για τον άνθρωπο και πιο συγκεκριμένα για τους νέους. “Εάν το παιδί έχει καλούς γονείς, καλούς πνευματικούς και καλούς δασκάλους, τότε θα βγει μια αγγελική γενιά” ανέφερε μεταξύ άλλων.

Ὁ Γέ­ρον­τας ἦ­ταν νη­πτι­κός καί δι­α­κρι­τι­κός. Κάποτε πῆ­γε νά λει­τουρ­γη­θῆ σέ κά­ποι­ο Κελ­λί. Ἐ­κεῖ οἱ πα­τέ­ρες δι­ά­βα­ζαν τόν Ἅ­γιο Ἐ­φρα­ίμ καί ἔ­κα­ναν δη­μό­σια ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση πρίν ἀ­πό τήν θε­ί­α Κοι­νω­νί­α. Το­ύς εἶ­πε ὅ­τι δέν εἶ­ναι σω­στό αὐ­τό, για­τί μέ τήν ἀ­κοή τῶν ἁ­μαρ­τη­μά­των μο­λύ­νε­ται ὁ λο­γι­σμός τους καί οἱ πα­τέ­ρες τό δέ­χθη­καν.

Στην σκήτη της Αγίας Άννας υπήρχε ένας μοναχός με το όνομα Προκόπιος από την Καλύβα των Εισοδίων της Θεοτόκου. Επειδή ήταν παράφωνος οι Πατέρες απέφευγαν να του μάθουν μουσικά. Είχε όμως σφοδρή και έντονη επιθυμία να μάθει να ψάλλει σωστά για να δοξολογεί κι αυτός τον Θεό όπως και οι άλλοι αδελφοί.