Η παραδοσιακή ζωή του χωριού άλλαξε ριζικά.
Η ερήμωση των χωριών, κυρίως των ορεινών, η εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, άφησαν μόνιμες καταστάσεις, οι περισσότεροι κάτοικοι δεν επέστρεψαν ποτέ, συνέχισαν αλλού τη ζωή τους…
Η καλλιέργεια του καλαμποκιού άλλοτε, ήταν η πρώτη φροντίδα προκειμένου οι πρόγονοί μας εξασφαλίσουν τη βασική τους τροφή, ενώ σε κάθε εποχή του χρόνου τρώγεται ψητό ή βραστό. Οι σύγχρονοι διατροφολόγοι επιμένουν ότι το αλεύρι από καλαμπόκι είναι ένας διατροφικός θησαυρός καθώς περιέχει θειαμίνη, νιασίνη αλλά και φυλλικό οξύ.
Η ορεινή κτηνοτροφία ανέθρεψε γενιές και γενιές και σήμερα εξαφανίζεται. Η ανάγκη για βιωσιμότητα της ορεινής πατρίδας και η υποστήριξη των νέων που επιθυμούν να μείνουν πίσω για να ασχοληθούν με την πατροπαράδοτη Ελλάδα είναι απαραίτητη όσο ποτέ.
στο χωριό Ναρθάκι, ο Γιώργος, παλιός τσέλιγκας των Φαρσάλων, μας οδηγεί στην στάνη με το κοπάδι του, μας μιλάει για την άλλοτε μετακινούμενη κτηνοτροφία-την εξάμηνη δηλαδή μετακίνηση των σαρακατσάνων βοσκών & κοπαδιών- μεταξύ θερινών και χειμερινών βοσκοτόπων, για το επάγγελμά του και τους κινδύνους…
Στα βουνά του Βάλτου, στον τελευταίο της επίγειο παράδεισο, συναντήσαμε τη 85χρονη γιαγιά-Σταθούλα, στον τόπο που μεγάλωσε και αρνείται να εγκαταλείψει και μας δείχνει όπως παλιά, πώς μπορούμε εναλλακτικά να τρώμε βιολογικά, υγιεινά και με ασφάλεια, από το αγρόκτημα στο πιάτο μας
Είναι πολύ σημαντικό τα τρόφιμα που καταναλώνουμε να είναι απόλυτα υγιεινά και φιλικά προς το περιβάλλον. Πόσο μάλλον όταν μαγειρεύονται με καλοσύνη και αγάπη από τη νοικοκυρά όπως στην περίπτωσή μας που η κυρία Σοφία, που μας υποδέχεται στο χωριό της και με ντόπια προϊόντα μας φτιάχνει μια παραδοσιακή πίτα ψημένη πάνω σε ξυλοκάρβουνα.
Κατασκευή παραδοσιακού καλύμνικου φούρνου από τον Καλύμνιο μάστορα Μάκη Χονδρόγιαννο.
Γνωριμία με τα βότανα και τα χόρτα του τόπου μας στις 10/4/2022 και ώρα 12:00
Στη Σαργιάδα Αιτωλοακαρνανίας η 85χρονη γιαγιά Δήμητρα, μας υποδέχεται με χαρά στο όμορφο χωριό της, μας μαγειρεύει με τα χεράκια της μια πεντανόστιμη νηστίσιμη λαχανόπιτα, μας διηγείται με νοσταλγία μύθους και ιστορίες του πολέμου…
Η Ελλάδα έχει βαθιά παράδοση με την κτηνοτροφία και είναι ο πρωτογενής τομέας που θα μπορούσε να αποτελεί πυλώνα ανάπτυξης για ολόκληρη την εθνική οικονομία. Βρεθήκαμε στο μεγαλύτερο κτηνοτροφικό χωριό της Ευρυτανίας, στη Βαλαώρα Αγράφων, όπου ο Παύλος μας υποδέχεται και μας οδηγεί κοντά στη στάνη του.
Η Μαστίχα Χίου αποτελεί ένα μοναδικό προϊόν που παράγεται μόνο στη Χίο. Μετά τη συλλογή της από τα χωράφια, κοσκινίζεται, πλένεται και καθαρίζεται επιμελώς με το χέρι, κομμάτι-κομμάτι, για να παραδοθεί στην Ένωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου και στη συνέχεια να προωθηθεί στο εμπόριο.
Σε όλα τα στάδια της διαδικασίας στηρίζεται η ελληνική οικογένεια και οι πρακτικές βιολογικής γεωργίας. Οι αδερφές τυποποίησαν μάλιστα και διαθέτουν χυμό ελιάς που συνοδεύεται από αναλύσεις χημικές, οργανοληπτικές και αρωματικές, έχει βραβεία ποιότητας από αναγνωρισμένους διαγωνισμούς για την γεύση αλλά και τη συσκευασία του με την ξύλινη λεπτομέρεια πάνω στο δοχείο…
Το μακρινό 2001, αποφασίζει ότι θα αφήσει πίσω του την Αθήνα, θέλοντας να θέσει τις βάσεις, ώστε να δημιουργήσει τη δική του οικογένεια, μακριά από την μεγαλούπολη και παρέχοντας μία ποιοτική καθημερινότητα τόσο στον ίδιο, όσο και στην μελλοντική του οικογένεια.
Καθετοποίηση της παραγωγής και της επεξεργασίας των βοτάνων, προκειμένου να διατίθενται απευθείας στην αγορά πέτυχε μια επιχείρηση στην Χίο, προσβλέποντας στην προστιθέμενη αξία των προϊόντων της.
Στην Ακριτική Ελλάδα, ο Βασίλης κρατάει το κοπάδι του με αγάπη και μεράκι απ’ τις προηγούμενες γενιές. Μέχρι να πέσει το χιόνι, τα γιδοπρόβατά του βόσκουν στα λιβάδια της πυκνής πλαγιάς παρέα με φύλακες του κοπαδιού,ελληνικούς ποιμενικούς σκύλους!
Βιοποικιλότητα στον Ελλαδικό χώρο. Από την αρχαιότητα έως σήμερα, στις περιοχές με λίμνες και ποτάμια της Μακεδονίας της Θράκης και της Θεσσαλίας επιβιώνουν ζώα ελευθέρας βοσκής, όπως η αυτόχθονη ράτσα των νεροβούβαλων.
Ο πληθυσμός τους, μέσα σε λίγες δεκαετίες έχει συρρικνωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε το είδος να έχει βρεθεί στην κατηγορία των «κινδυνευόντων» ζώων της χώρας μας. Ο Γρηγόρης στο αγρόκτημά του, εδώ και 30 χρόνια, φροντίζει με στοργή κι αγάπη τα ελαφάκια του, κι εκείνα τον αποζημιώνουν με τη χάρη και την ομορφιά τους…
Το «Ενθύμιον», ένα λυρικό ντοκιμαντέρ, είναι μια ελεγεία στην Ήπειρο που χάνεται, αλλά και ένας ύμνος στην Ήπειρο που επιβιώνει. Ένα τραγούδι αγάπης για όσους έμειναν κοντά της, για όσους μεταναστεύσανε, για τους μουσικούς της και τη μοναδική της φύση. Στο «Ενθύμιον» μεταφερόμαστε στο Γιρομέρι (ή Γηρομέρι) Θεσπρωτίας τις ημέρες του Πάσχα…
Στα Όρη Βάλτου και στις κακοτράχαλες βουνοπλαγιές της Καλάνας, όσοι κτηνοτρόφοι έχουν ακόμα απομείνει,κρατούν την παράδοση, στολίζοντας από αρχαιοτάτων χρόνων με κάθε τρόπο τα κοπάδια τους. Για αυτούς, μοναδική συντροφιά τα ζώα τους, που γίνονται “οι μουσικοί των βουνών” σκορπώντας νότες και μελωδίες με τα ταιριασμένα κουδουνίσματά τους.
Η ορεινή κτηνοτροφία ανέθρεψε γενιές και γενιές και σήμερα εξαφανίζεται. Η ανάγκη για βιωσιμότητα της ορεινής πατρίδας και η υποστήριξη των νέων που επιθυμούν να μείνουν πίσω για να ασχοληθούν με την πατροπαράδοτη Ελλάδα είναι απαραίτητη όσο ποτέ.
Η ζωή και η καθημερινότητα ενός ποιμένα κτηνοτρόφου – παραγωγού βιολογικής κτηνοτροφίας. Στο ορεινό χωριό Περδικάκι Δήμου Αμφιλοχίας, (παλιά ονομασία Σακαρέτσι) ο Πάνος, ασχολείται αποκλειστικά με τη βιολογική κτηνοτροφία, ένα επάγγελμα που κληρονόμησε από τους προγόνους του…
«Από ένα σποράκι έγινε φυτό… Αυτές είναι οι ντομάτες του σχολείου!», γράφει σε ανάρτησή του στο Facebook μαθητής του Δημοτικού Σχολείου Ολύνθου, «ποστάροντας» μια φωτογραφία με τη φρεσκομαζεμένη σοδειά του. Παράγουν τα σχολεία… ντομάτες (ή έστω φυτά); Κι, όμως, το συγκεκριμένο σχολείο, που βρίσκεται σε ένα κατεξοχήν αγροτικό χωριό μεταξύ της Κασσάνδρας και της Σιθωνίας, στη Χαλκιδική, διαθέτει και λαχανόκηπο και θερμοκήπιο!
Ὁ σκοπός τοῦ βιβλίου εἶναι νά παρακινήση ἀνθρώπους πού ἔχουν τήν δυνατότητα νά δημιουργήσουν ἕναν λαχανόκηπο, νά φυτεύουν οἱ ἴδιοι, νά χαίρωνται τόν κόπο τους καί νά παράγουν οἱ ἴδιοι τά κηπευτικά τους. Νά τρώγουν ὑγιεινά καί φυσικά κηπευτικά ἀπό τόν ἱδρῶτα τους, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ «ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγεῖν τόν ἄρτον σου».
Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἡμερίδας διακεκριμένοι ἐπιστήμονες παρέθεσαν συγκεκριμένα στοιχεῖα ποὺ ἀνέδειξαν μὲ τὸν καλύτερο τρόπο τόσο τὰ πλεονεκτήματα τῆς ἐπιλογῆς γιὰ ἐπιστροφὴ στὴν ὕπαιθρο, ὅσο καὶ τρόπους καὶ μοντέλα μὲ τὰ ὁποῖα αὐτὴ ἡ ἐπιστροφὴ μπορεῖ νὰ γίνει μὲ τὸν καλύτερο καὶ προσφορότερο γιὰ ὅλους τρόπο.
Ποιά εἶναι ἡ λύση στήν κρίση πού περνᾶμε; Ὁ τόπος ἔχει ἀνάγκη ἀπό τήν ἀνάκαμψη τῆς παραγωγικῆς διαδικασίας καί αὐτό θά γίνη μέ τήν συνδρομή ἀγροτῶν κατόχων ἀγροτικῆς παιδείας, διακινητῶν, ἐπιχειρηματιῶν, μέ ἄποψη γιά τήν διαδικασία παραγωγῆς καί τά ἀσφαλῆ προϊόντα, μέ προσέγγιση ἐνημερωτική τῶν καταναλωτῶν τῶν προϊόντων του.
Τὴν Τρίτη 4 Ἰουνίου 2019 τὸ ἀπόγευμα, μέλη καὶ φίλοι τῆς Ε.ΡΩ. Πατρῶν, συγκεντρώθηκαν στὴν περιοχὴ τῆς Ἐγλυκάδος Πατρῶν σὲ ἕνα παραδοσιακὸ κτῆμα μὲ λαχανόκηπο καὶ ὀπωροφόρα δέντρα ποὺ ἀνήκει-καὶ καλλιεργεῖται μὲ ὑποδειγματικὸ παραδοσιακὸ τρόπο- σὲ μέλος τοῦ σωματείου μας.
του Μελέτη Η. Μελετόπουλου* Ο Θοδωρής είναι πραγματικό πρόσωπο. Γεννήθηκε σ΄ ένα πανέμορφο αλλά δύσβατο χωριό στα […]
Σελίδες