Δημοσιεύσεις ετικέτας «ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ»

«Θα περάσουμε δύσκολες μέρες, γιατί ο κόσμος δεν εξομολογείται, και αυτοί που εξομολογούνται δεν κάνουν καθαρά εξομολόγηση»

Ὁ μακαριστός γέροντας Νεόφυτος (κατά κόσμον Ναούμ Σκαρκαλᾶς), πού ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τόν Μάιο τοῦ 2005, ἄφησε μνήμη πολύ ἐναρέτου καί ἁγίου ἀνδρός. Ἐφλέγετο ἀπό διάπυρο ἔρωτα πρός τόν Θεό καί τήν ἁγία Του Ἐκκλησία, τήν ὁποία διηκόνησε μέ πολύ ζῆλο, μέ ὅλη τήν ζωή του..

ΡαδιοΧρηστότητα: “Πνευματική βοήθεια σε μικρούς και μεγάλους”

ΡαδιοΧρηστότητα: “Πνευματική βοήθεια σε μικρούς και μεγάλους”. Έκδοση: Ι. Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστού Ιωάννου Θεολόγου Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Επιμέλεια-παρουσίαση εκπομπής: π. Δημήτριος Μιχούδης

π. Δημητρίου Μπόκου: Τα Δύο Πρόσωπα του Πλούτου

Ώστε μπορούμε να μεταβιβάσουμε τα κεφάλαιά μας στον ουρανό. Να τα αποταμιεύσουμε με απόλυτη ασφάλεια, με τρόπο που δεν θα τα χάσουμε ποτέ. Αλλιώς τα βάζουμε σε λάθος τράπεζα. Θα μας τα φάνε τελικά οι άλλες τράπεζες. Αν δεν τα καταθέσουμε στην τράπεζα του Θεού, θα τα χάσουμε σίγουρα. Δικά μας έχουμε και θα μας μείνουν για πάντα, μονάχα όσα δίνουμε στα χέρια του Θεού διά μέσου των ελαχίστων αδελφών Του.

Ο Άγιος Ευμένιος και τα καρπούζια στο Ντάτσουν…

Ο πατήρ Ευμένιος ήταν σαν μιά κινητή Τράπεζα. Του έδινε ο κόσμος χρήματα, του έβαζε κάτω από τα μαξιλάρια, στις τσέπες του, κι αυτός όλο έδινε απλόχερα σε όποιον του ζήταγε κι έστελνε όπου υπήρχε ανάγκη. Δεν τον ενδιέφερε αν τον κατέκριναν που έπαιρνε χρήματα ή αν τον επαινούσαν που έδινε. Εκείνος εγελούσε και συνέχιζε… το έργο του!

Περί ελεημοσύνης

Πρέπει να ελεούμε για να ελεηθούμε. Να δίδουμε πάνω από τη δεκάτη μας για τους αναξιοπαθούντες, ώστε να υπερβή η δικαιοσύνη μας εκείνην των Γραμματέων και των Φαρισαίων

Τὸ χρέος τοῦ ἐλέους

Στὸν χρεώστη δοῦλο, ποὺ ἐκλιπαρεῖ τὸν κύριό του νὰ «μακροθυμήσῃ» γιὰ τὴν ἀποπληρωμὴ τοῦ χρέους του, ἐκεῖνος τοῦ χαρίζει, τελικά, ὁλόκληρο τὸ χρέος καὶ τὴν ἐλευθερία του! Ἀληθινὴ ἀρχοντιά, πραγματικὸ δεῖγμα βασιλικῆς συμπεριφορᾶς! Πόσοι ἐπίγειοι βασιλεῖς, ἀλήθεια, προβαίνουν σὲ μιὰ τέτοια χαριστικὴ κίνηση;

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης – Περί ἐλεημοσύνης

Δέν δίνεις τίποτε τό ἀληθινά δικό σου. Δίνεις ὅ,τι ἀνήκει στόν Θεόν, στά πενόμενα παιδιά τοῦ Θεοῦ! Δέν εἶσαι τίποτε ἄλλο παρά οἰκονόμος καί διαχειριστής τῆς Θείας περιουσίας. Νά θεωρῆς τόν ἑαυτό σου ταπεινό ὑπηρέτη τῶν «ἐλαχίστων» ἀδελφῶν τοῦ Κυρίου! Νά μή δίδης στούς ἄλλους ἀνάλογα μέ τήν ἀξία τους, ἀλλά ἀνάλογα μέ τίς ἀνάγκες τους.

Όταν δίνεις, πλουτίζεις… δεν φτωχαίνεις!!!

Γυναίκα, σήκω, ξύπνα. Φέρε μου μία φανέλα να αλλάξω και να σου πω …; Γυναίκα, πέθανα λέει, και μαζεύτηκαν γύρω μου Άγγελοι και διάβολοι. Ποιoς να πάρει την ψυχή μου. Σε μια μεγάλη ζυγαριά όλο και πρόσθεταν οι τρισκατάρατοι τα κρίματά μου. Και ο ζυγός βάρυνε και βάρυνε και οι Άγγελοι δεν είχαν….

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ – Προς μία ευκατάστατη κυρία για τον άνεργο εργάτη

Γιατί παραχωρείτε τούτη τη θαυμάσια ευκαιρία σ’ άλλον , και προσφέρετε σ’ άλλον τη σωτηρία της ψυχής, που προσφέρθηκε σε σας από τον Θεό; Αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται μακριά από την Αχρίδα χίλια χιλιόμετρα , ενώ από το σπίτι σας ούτε γεμάτα εκατό μέτρα. «Τον βαρέθηκα που έρχεται και ζητιανεύει», λέτε.