Λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν θριαμβευτικὴ εἴσοδό του στὰ Ἱεροσόλυμα ὁ Χριστὸς ἔρχεται στὴ Βηθανία. Ἐπισκέπτεται τὸν φίλο του Λάζαρο καὶ τοὺς ἄλλους φίλους του ἐκεῖ σὲ μιὰ ἀποχαιρετιστήρια ἐπίσκεψη πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος του. Κάποιος μάλιστα κάλεσε τὸν Χριστὸ σὲ δεῖπνο.
π. Μεθόδιος Κρητικός: Η θέση και η στάση μας ως χριστιανοί απέναντι στα τεκταινόμενα των ημερών μας
Οργή Θεού οι επιδημίες στα 1642 στην περιοχή. Ναι, οργή Θεού. Οι θάνατοι ο ένας πίσω από τον άλλον. Πέρασε φθινόπωρο, χειμώνας, καλοκαίρι… κι η φοβερή επιδημία δεν άφησε σπίτι χωρίς τη θανατερή παρουσία της. Κανένας Σερραίος από τους πιο γέρους δεν θυμάται τέτοια καταστροφή. Τούρκοι, Χριστιανοί, Εβραίοι, Γύφτοι, πέθαιναν χιλιάδες από τη φοβερή επιδημία, την πανούκλα!
Σήμερα την εποχή του άκρατου ευδαιμονισμού και της καλοπέρασης, που ο καθένας πλούσιος ή φτωχός προσπαθεί να ικανοποιήσει το εγώ του, κάθε μορφή στέρησης ή εγκρατείας για χάρη του Χριστού και του ευαγγελίου φαίνεται παράλογη και παρανοϊκή.
Χιλιάδες κόσμου κατέκλυσαν ἀσφυκτικά τό Βελλίδειο τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς 14 Φεβρουαρίου, γιά νά ἐκδηλώσουν τήν διακαῆ ἐπιθυμία τους νά διατηρηθεῖ ἡ Ἑλληνορθόδοξη ταυτότητα τῆς χώρας μας. Αὐτή ἡ ταυτότητα, τήν ὁποία τελευταῖα ἐπιβουλεύονται ὅλο καί ἐντονότερα, ὅλο καί περισσότεροι ἐκτός ἀλλά καί ἐντός τῆς Ἑλλάδος.