«Ἀναστήσονται οἱ νεκροί…»

Γράφει Νικόλαος Καρύδης

Η ανάσταση του Χριστού ήταν ένα γεγονός που ανέτρεψε την παγκόσμια ανθρωπολογία και κοσμολογία. 

Από το πρώτο λεπτό της γέννησης ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση προς το θάνατό μας και τη φθορά, μια πορεία γεμάτη εμπειρίες και βιώματα που ταλαντεύουν την ψυχή και όλη την ύπαρξη του ανθρώπου, μια πορεία γεμάτη αμφιταλαντεύσεις ανάμεσα σε πτώσεις και αναστάσεις, μέσα από τις οποίες προγευόμαστε την προσωπική μας ανάσταση και κοινωνία με το Θεό ή μια πιθανή μας απώλεια.

Χιλιάδες χρόνια πριν ο μεγαλοφωνώτατος προφήτης Ησαΐας είχε προμηνύσει ότι: «Ἀναστήσονται οἱ νεκροί, καί ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις, καί πάντες οἱ ἐν τῇ γῇ ἀγαλλιάσονται» (Ησ. 26,19). Ο Χριστός ήρθε να επιβεβαιώσει τούτο το προμήνυμα και να γίνει πρωτότοκος των νεκρών, να αναστήσει και να αναστηθεί πρώτος εκ νεκρών, αποδεικνύοντας έτσι την ανάσταση όλων των ανθρώπων.

Όλοι οι άνθρωποι πιστοί και άπιστοι, χριστιανοί και μη, πλούσιοι και πένητες, κάθε εθνικότητας, φυλής και πεποιθήσεως, πάντες θα αναστηθούμε. «Πάλιν δὲ ἠχούσης τῆς σάλπιγγος, νεκροί, ὡς ἐν συσσεισμῷ, πάντες ἀναστήσονται πρὸς τὴν σὴν ὑπάντησιν, Χριστὲ ὁ Θεός» (Ιδιόμελο β’ ήχου νεκρωσίμου ακολουθίας)

Ο Ίδιος ο Κύριος είχε διακηρύξει ότι «ἔρχεται ὥρα, καί νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροί ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καί οἱ ἀκούσαντες ζήσονται» (Ἰωάννου ε´ 25).

Είτε πιστεύουμε στην ανάσταση του Χριστού, είτε όχι, αργά η γρήγορα θα ακούσουμε τον εγερτήριο σάλπισμα της αναστάσεως.  Ο Κύριος μας λέει πως: «ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως». Όλοι θα αναστηθούμε είτε ομολογούμε με τις πράξεις ότι ο Χριστός ανέστη, είτε όχι.

«Εκπορεύσονται» λέει ο Κύριος. Ο καθένας μας θα διαβεί το δρόμο που θα του δείχνει η συνείδησή του. Όσοι έκαναν το αγαθό και εφήρμοσαν με τις πράξεις τους την ανάσταση του Χριστού, θα γνωρίσουν το δρόμο της βασιλείας και θα πορευτούν προς την αιώνια ζωή, της οποίας πείρα ήδη θα έχουν δια της πνευματικής τους ζωής.

Όσοι δεν έκαναν το καλό, αλλά η ζωή τους ήταν φαύλη και βέβηλη, μη γνωρίζοντας το δρόμο της βασιλείας, θα παραμείνουν για να κριθούν από το δικαιοκρίτη παθόντα και ταφέντα και αναστάντα Ιησού Χριστό. Από μόνοι μας θα κριθούμε, τύπτοντας τα στήθη μας μπροστά στη φρικτή θέα της Αγίας δόξης του ουρανίου Πατρός και Κριτού.

«Εἰ δὲ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἠ πίστις ὑμῶν.» (Α΄ Κορ. 15:17). Η ανάσταση του Χριστού αποτελεί βίωμα προσωπικό του καθενός αγωνιζόμενου Χριστιανού και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει ή να του το αφαιρέσει.  Η εμπειρία του πληρώματος της εκκλησίας ομολογεί την ανάσταση του Χριστού στο κοινό ποτήριο της ζωής και λαμβάνει το προμήνυμα της Ανάστασης κατά την έσχατη ημέρα. Αδημονεί ο πιστός, μακαρίζει και λαχταρά να αξιωθεί να βρεθεί στα δεξιά του Θεού. Εύχεται και προσεύχεται για εκείνη την ημέρα της αναστάσεως και επιζητά έστω και μια αναλαμπή της ως εν εσόπτρω του Κυρίου μας κράζοντας και λέγοντας την αποκαλυπτική ιαχή «ναὶ ἔρχου, Κύριε ᾿Ιησοῦ» (Αποκ., 22,20).

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!