Διερχόμαστε τη Μεγάλη Εβδομάδα, που κορυφώνεται στην Κυριακάτικη Ανάσταση του Χριστού και το σωτηριώδες μήνυμα που Αυτή ευαγγελίζεται δια της Εκκλησίας Του. Οι Έλληνες ζούμε έντονα την Ανάσταση, την πανηγυρίζουμε.
Απόσπασμα ομιλίας Σεβ. Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου
Αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε τον θεολογικό προβληματισμό των μελών της Ενώσεώς μας, για το θέμα της μετακίνησης της ημέρας και της ώρας του εορτασμού της Αναστάσεως, από την Κυριακή (ώρα 00.00), στο Σάββατο (ώρα 21.00 – κατά τρεις ώρες ενωρίτερα).
Τὴν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως – 4 Ἀπριλίου 2021 – ἡμέρα γιά τήν Ἐκκλησία σταυροαναστάσιμη, ἑορτὴ θυσίας καὶ χαρᾶς, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ ἁγιώτατος πνευματικός μας πατέρας π. Σαράντης Σαράντος. Ἀληθῶς σ’αὐτὸν ἁρμόζουν οἱ λόγοι τῆς ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως : «Μακάριοι οἱ νεκροὶ οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες ἀπ’ἄρτι. Ναί, λέγει τὸ Πνεῦμα, ἵνα ἀναπαύσωνται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν· τὰ δὲ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μετ’αὐτῶν ( Ἀποκ. 14,13).
Iερά Μονή Αγίου Μηνά Κοκκινολιθαρίου. Το μετέωρο της Ηπείρου.
Χερουβικόν
Τιμίου Σταυρού
Ιερά Μονή Ξηροποτάμου
Εσπερινός και Ιερά Παράκληση στην Παναγία την Μυρτιδιώτισσα τελέστηκε την Κυριακή 7 Μαρτίου 2021 στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Εσταυρωμένου Χώρας Κυθήρων.
Πολὺ συχνά, αὐτὰ ποὺ θέλουμε νὰ κάνουμε στὴ ζωὴ βρίσκουν πρόσκομμα στὴν ἀνταπόδοση ποὺ περιμένουμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Δὲν γελιόμαστε ὅτι ζοῦμε σὲ κάποιον εἰρηνικὸ κόσμο, ἀδελφοσύνης καὶ ἑνότητος
Απαγορεύεται η μάνα να προσευχηθεί για το παιδί της και να μετάσχει στη Θ. Λειτουργία,
απαγορεύεται τα παιδιά να ανάψουν το καντήλι στο μνήμα για τους γονείς τους,
απαγορεύεται τα αδέλφια να κάνουν τρισάγιο στον αδελφό τους.
Είναι προφανές ότι η ενασχόληση με τη θεολογία δεν είναι κάτι το αυτονόητο ή ακαδημαϊκό, όπως άρχισε να ευτελίζεται τα τελευταία χρόνια με το διάβασμα δύο, τριών θρησκευτικών βιβλίων και τις διαδικτυακές ενημερώσεις εκάστου. Θα επαναλάβουμε μάλιστα και ένα ακόμη αυτονόητο: χρειάζεται πρώτιστα και κύρια (η θεολογία) την αγιοπνευματική εμπειρία.
H Ενωμένη Ρωμηοσύνη Αγρινίου διοργανώνει διαδικτυακή ομιλία το Σάββατο 27/2/2021 και ώρα 20:30 με ομιλητή τον αιδεσιμολογιώτατο πρωτοπρεσβύτερο π. Στυλιανό Καρπαθίου (Θεολόγο, Ψυχίατρο, Διδάκτορα Βιοηθικής του Πανεπιστημίου Αθηνών) με θέμα:
«Ο άνθρωπος ως ψυχοσωματική οντότητα μέσα στην Εκκλησία».
π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος: «Θέλουμε μία Εκκλησία σωζομένων Χριστιανών, όχι οπαδών…»
Όλοι οι Έλληνες, τον τελευταίο καιρό, ακούμε συχνά στα ΜΜΕ κάποιους επιστήμονες να καταφέρονται εναντίον της Εκκλησίας επειδή συνεχίζει να τελεί το Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας και να καλεί τους πιστούς να λαμβάνουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.
Όσο και αν κάποιος από τους κυβερνητικούς εκπροσώπους, ακούγοντας τα παραπάνω, θα διερρήγνυε τα ιμάτιά του αντιτείνοντας πως τα εν λόγω μέτρα τα επιβάλλει η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, δεν παύουν οι συγκεκριμένες επιλογές να φανερώνουν και αξιολογικές κλίμακες και τρόπους ερμηνείας της πραγματικότητας από μέρους των κοινωνιών και των πολιτικών.
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Αν στην Εκκλησία δεν λειτουργεί σωστά η Σύνοδος.., τότε, ενώ μιλούμε για ορθόδοξο πνεύμα, έχουμε παπικό.»
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» | ΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Α’ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ»
Του ΙΕΡΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ¨ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ¨ Σουρωτή Θεσσαλονίκης
Η Ορθόδοξη Εκκλησία πάντα λειτουργούσε με Συνόδους. Το ορθόδοξο πνεύμα είναι να λειτουργεί η Σύνοδος στην Εκκλησία και η Γεροντική Σύναξη στα Μοναστήρια. Ο αρχιεπίσκοπος και η Σύνοδος να αποφασίζουν μαζί. Ο ηγούμενος ή η ηγουμένη και το ηγουμενοσυμβούλιο να αποφασίζουν μαζί. Ο αρχιεπίσκοπος είναι πρώτος μεταξύ ίσων.
Η εξέλιξη αυτή οδηγεί στη σκέψη ότι τα εφαρμοζόμενα μέτρα προστασίας του λαού δεν αποδίδουν στην καθημερινή πράξη, οπότε μπορεί να θεωρηθούν πλέον, ανεπαρκή αλλά και «μονόπλευρα» διότι αναμέναμε ΚΑΙ την παρέμβαση της Εκκλησίας
Τὴν ἐπιστολὴ 180 χριστιανικῶν σωματείων ἀπὸ ὁλόκληρη τὴν χώρα διεβίβασε στὴν Κυβέρνηση ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος, ζητῶντας τὸ ἄνοιγμα τῶν ναῶν ἐν ὄψει τῶν Χριστουγέννων καθὼς καὶ νὰ προβλέψει γιὰ τὶς θρησκευτικὲς ἀνάγκες τῶν πολιτῶν.
Μία θλιβερὴ, ἀπὸ τὶς πολλὲς θλιβερὲς, ἐπιπτώσεις τοῦ κορωνοϊοῦ στὴ ζωή μας, εἶναι ὁ διχασμὸς ποὺ φαίνεται νὰ ἔχει ἐπιφέρει στὴν Ἐκκλησία μας. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ὑποστηρίξει ὅτι εἶναι καινούριο φαινόμενο, ἀφοῦ ἀπὸ πολλὰ χρόνια, ἴσως καὶ πλέον τῆς ἐκατονταετηρίδος, ὑπάρχει διχασμὸς στὸ σώμα τοῦ Χριστοῦ.
Αυτής, που έχει ενσπείρει τον τρόμο και την αγωνία σε όλο τον πλανήτη, έχει προκαλέσει πληθώρα θανάτων παγκοσμίως και απειλεί την αντοχή των συστημάτων υγείας των χωρών. Ήλθε, όπως φαίνεται, να κλονίσει την μέχρι τώρα αντίληψη για τη ζωή. Και να μας θυμίσει τη θνητότητά μας
Η περίοδος του πρώτου lockdown μπορεί να μην αποδείχθηκε διδακτική για την κυβέρνηση όσον αφορά την θωράκιση της χώρας απέναντι στην πανδημία, όμως -κατά πως φαίνεται – τους δίδαξε καλά, πώς να τελειοποιήσουν την «υψηλή τέχνη» του ολοκληρωτισμού…
Μην ξεγελιούνται κάποιοι. Οι αντιεκκλησιαστικές κυβερνητικές ενέργειες είναι και σήμερα ίδιες και χειρότερες. Απλά μείωσαν τους κόπους τους, γιατί άλλαξαν τους τρόπους τους.
Άλλοι, επέλεξαν το μονοπάτι της τυφλής υπακοής εις άπασαν Αρχιερατική ενέργεια, κατά το «πίστευε και μη ερεύνα» των παπικών, που εν τέλει μαρτυρεί φρόνημα της ελαχίστης προσπάθειας. Για όσους αγωνιζόμαστε στην αρετή της προσοχής, οι καιροί είναι δύσκολοι. Αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν στην Εκκλησία, δεν γνωρίζουμε εάν έχουν ξανασυμβεί σε τέτοια έκταση και με τέτοια πεποίθηση, για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα!
Το άρθρο που ακολουθεί έχει στόχο να προκαλέσει μια συζήτηση με πρόσωπα που δεν δηλώνουν μέλη της Εκκλησίας, αλλά έχουν δείξει ευαισθησία σε ζητήματα κοινωνικής ευαισθησίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ας μας συγχωρήσουν όπου δεν έχουμε κατανοήσει τον τρόπο που σκέφτονται και καλοπροαίρετο διάλογο με σκοπό την αναζήτηση της αληθείας.
Καί δέν προφταίνει ὁ διάκονος νά πῆ τήν πρώτη δέηση κι ἀμέσως πάλι ὁ λαός ἀπαντᾶ «Κύριε ἐλέησον». Καί συνέχεια ὡς τό τέλος, σέ ὅλες τίς δεήσεις τοῦ λειτουργοῦ, ὁ λαός ἀπαντᾶ μέ τίς δυό αὐτές λέξεις «Κύριε ἐλέησον», πού εἶναι ἡ πιό συμπυκνωμένη προσευχή τῆς Ἐκκλησίας.
Ο Άγιος Παΐσιος ήταν με την ορθή έννοια ζηλωτής των πατερικών παραδόσεων. Σε θέματα πίστεως δεν έκανε συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Στην ζωή του εφάρμοζε την ακρίβεια όχι μόνον εξωτερικά, αλλά περισσότερο εσωτερικά, από θείο ζήλο. Όταν έλεγε την γνώμη του για ένα θέμα, και μάλιστα εκκλησιαστικό, μιλούσε με διάκριση ζυγίζοντας τα λόγια του με ζυγαριά ακριβείας.
Είναι άνθρωπος ασύμβατος γενικώς και ίσως γι΄αυτό έντονα επιφυλακτικός με την Εκκλησία. Δεν την πολεμούσε αλλά ταυτοχρόνως ως γνήσιος ορθολογιστής αδυνατούσε να αποδεχθεί τον μυστηριακό της χαρακτήρα. Πολύ σπάνια εκκλησιαζόταν κι αυτό από συνήθεια ή «για το καλό»! Άκουγε συχνά-πυκνά για κληρικούς εμπλεκομένους σε σκάνδαλα και γινόταν όλο και περισσότερο απόμακρος από την Εκκλησία.
Μας φοβίζουν οι εκκλησίες, μας φοβίζει η θεία κοινωνία, αλλά… ΔΕΝ μας φοβίζουν τα σουπερμάρκετ, δεν μας φοβίζουν τα μέσα μεταφοράς ούτε οι παρέες (μέχρι εχθές δεν μας φόβιζαν ούτε οι καφετέριες, ούτε τα εστιατόρια, ούτε τα delivery, οι παιδικές χαρές, τα μαγαζιά κτλ.). Α! τώρα το έμαθα, δεν μας πειράζουν ούτε οι πολιτικοί γάμοι στο δημαρχείο με πολλούς καλεσμένους!
Ἀνακάλυψα τὴν πίστη στὴν πορεία, δὲν προέρχομαι ἀπὸ μιὰ οἰκογένεια ποὺ ἠ θρησκεία ἔπαιζε σημαντικὸ ρόλο. Πιστεύω στὸν Θεό, εἶμαι, σὲ αὐτὴν τὴν συχνότητα. Πῶς νὰ στὸ ἐξηγήσω; Ἔχεις ἐσὺ ἕναν φίλο, ἂς ποῦμε, καινούριο. Δὲν πᾶτε γιὰ καφέ; Δὲν τὸν παίρνεις τηλέφωνο; Ἔτσι κάνω κι ἐγώ. Πάω στὴν Ἐκκλησία, ἀνάβω κεράκι, τὰ λέμε, μπαίνω στὸ τελετουργικό, παρακολουθῶ ὄρθρο-ἐσπερινό. Εἶναι πολυβιταμίνη, τὸ ἱπποφαές μου.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πάντα λειτουργοῦσε μέ Συνόδους. Τό ὀρθόδοξο πνεῦμα εἶναι νά λειτουργῆ ἡ Σύνοδος στήν Ἐκκλησία καί ἡ Γεροντική Σύναξη στά Μοναστήρια. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος καί ἡ Σύνοδος νά ἀποφασίζουν μαζί. Ὁ ἡγούμενος ἤ ἡ ἡγουμένη καί τό ἡγουμενοσυμβούλιο νά ἀποφασίζουν μαζί. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος εἶναι πρῶτος μεταξύ ἴσων. Καί ὁ πατριάρχης δέν εἶναι πάπας· ἔχει τόν ἴδιο βαθμό μέ τούς ὑπόλοιπους ἱεράρχες.
Δεν είναι η Παναγία μία απλή γυναίκα, ούτε όμως και μία θεότητα, είναι μία ξεχωριστή ύπαρξη την οποία διάλεξε ο Θεός να γίνει μητέρα Του και κατ’ επέκταση, μητέρα της οικουμένης. Στην περίοδο των Χριστουγέννων που σιγά σιγά οδεύουμε, ο θεολογικός λόγος στρέφεται δικαίως γύρω από το Πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.
Τὸν τελευταῖο καιρὸ ἀναθεωρητὲς τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας προσπαθοῦν νὰ ἀλλάξουν τὰ ἱστορικὰ δεδομένα, παρουσιάζοντας καινοφανεῖς ἀπόψεις γιὰ νὰ ἀνατρέψουν τὴν ἱστορική ἀλήθεια. Στόχος τους, νὰ ξαναγράψουν τὴν Ἱστορία ὑπὸ τὸ πρίσμα μίας κατευθυνόμενης, δῆθεν «προοδευτικῆς» ἰδεολογίας.
Στήν πατερική γραμματεία, στίς ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀκόμη δέ καί σέ μεταγενέστερα μνημεῖα τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας, ὅπως καί σέ μή σχολαστικῆς ἐπίδρασης νεότερα ἐγχειρίδια Δογματικῆς, δέν ὑπάρχει πλήρης καί ἀκριβής ὁρισμός τῆς Ἐκκλησίας.
Καί ξαφνικά ένα πρωί, βρεθήκαμε νά επιλέγουν άλλοι γιά μας… Ξαφνικά διαπιστώσαμε δη είμαστε ύπό κατοχή- κοιτάς καί λες που […]