ξη’
«Ὁ Θεός θέλει νά τόν παρακαλοῦμε νά μᾶς βοηθήση γιά νά ἐπέμβη, γιατί σέβεται τό αὐτεξούσιό μας».
ξθ’
«Ὁ πνευματικά προχωρημένος ἄνθρωπος καταλαβαίνει τίς διαθέσεις τῶν ἄλλων, ἄν π.χ. θέλουν νά τόν ἐκμεταλλευτοῦν, νά τόν κλέψουν· βάζει ὅμως πάντα καλό λογισμό, ὅτι ὁ ἄλλος τό ἔχει ἀνάγκη καί δέν ὑπερασπίζεται τόν ἑαυτό του. Ὁ ἅγιος ἔχει μία διαίσθηση πού καταλαβαίνει τίς διαθέσεις τῶν ἄλλων».
ο’
«Οἱ ἀσκητές ἔζησαν σέ σπηλιές χωρίς φῶτα. Ἐκεῖ εἶδαν τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. Ἐμεῖς ἄν ζητᾶμε ἄνεση, φῶτα, θά ἔχουμε ”κοσμικά φῶτα”».
οα’
«Ὁ νοῦς μας, ὅσο γίνεται, νά βρίσκεται κοντά στόν Θεό καί νά σκέπτεται πάντα τό ἀγαθό».
οβ’
«Ὅπως ὅταν σπέρνουμε ἕνα πλόχερο (χούφτα) σιτάρι, θά πάρουμε, ἄς ποῦμε, δέκα κιλά, ἔτσι καί ὅταν σπέρνουμε ἀγκάθια, θά πάρουμε ἀγκάθια. Ὅποιος κάνει καλωσύνες, αὐτές θά γεννήσουν καί ἄλλες καλωσύνες, καί ὅποιος κάνει ἁμαρτίες, αὐτές θά γεννήσουν ἄλλες περισσότερες».
ογ’
«Τό σῶμα γερνᾶ ἀλλά ἡ καρδιά (δηλαδή οἱ καλές ἤ κακές ἐπιθυμίες) δέν γερνᾶ».
οδ’
«Συνήθως, ὅταν κανείς εἶναι στίς ἀρχές (τῆς καλογερικῆς), ὁ νοῦς του πηγαίνει σέ κοσμικά, σέ βλάσφημα ἤ αἰσχρά πράγματα. Ὅταν προχωρήση κάπως στήν πνευματική ζωή (ὁ μοναχός), ὁ νοῦς του πηγαίνει σέ ἀδιάφορα, οὔτε καλά, πού ὠφελοῦν, οὔτε ἁμαρτωλά. Μετά ὅμως, ὅταν προχωρήση κανείς ἀκόμα, τήν ὥρα τῆς προσευχῆς ὁ λογισμός του πιάνει πνευματική συζήτηση καί νομίζει ὅτι εἶναι καλό πρᾶγμα, ἐνῶ γίνεται αὐτό αἰτία γιά νά ἀπασχολῆται ὁ νοῦς του ἀπό τήν προσευχή. Σάν κάποιος πού πηγαίνει νά κοινωνήση, πιάνει τό μάκτρο καί τότε ἔρχεται ὁ ἄλλος γιά νά ρωτήση κάτι. Ἔλεγε καί ὁ γερω Πέτρος ὅτι μπαίνει καί ὁ πειρασμός στήν μέση καί γίνεται πνευματική συζήτηση».
Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα