Μή λές ὅτι αὐτά καί αὐτά ἔπαθα, ὅτι το καί τό μου εἶπαν, γιατί ἐσύ εἶσαι πού ἐλέγχεις τά πάντα. Ἀκριβῶς ὅπως μπορεῖς νά σβήσεις καί νά ἀνάψεις μιά σπίθα, ἔτσι καί τό θυμό μπορεῖς μέσα σου νά τόν ξαναψεις ἤ νά τόν συγκρατήσεις.
Η συγγραφή των νέων μεταβατικών Βιβλίων, όμως, όπως τα ίδια στον πρόλογό τους αναφέρουν, έγινε με βάση το ίδιο περιεχόμενο και την ίδια μεθοδολογία και δομή των ακυρωμένων από το ΣτΕ Βιβλίων. Τα μέλη της επταμελούς Επιτροπής της κ. Κεραμέως, υπό την επίβλεψη και την ευθύνη του Γεν. Γραμματέα Θρησκευμάτων, έκοψαν και έραψαν τα μεταβατικά θρησκευτικά…..
Να φέρεις στο μυαλό σου τα παιδιά, όπως κάθονται στα θρανία και να κάνεις μια προσευχή γι’ αυτά. Όταν μπεις μέσα, να τους χαμογελάσεις και να τους μιλήσεις λίγο για την καινούργια χρονιά. Αν ατακτήσουν μερικοί, χωρίς να κοιτάς αυτούς, με καλοσύνη να πεις: Ε, παιδιά, εδώ ήρθαμε να μάθουμε γράμματα, όχι να μιλάμε.
Άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης: «ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ»
”ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟ”
Από το βιβλίο: ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Α’
ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ”ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ”
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Μας λέγουν οι νηπτικοί πατέρες ότι ένας λογισμός μας ανεβάζει εις τον ουρανόν και ένας μας κατεβάζει εις την κόλασιν. «Εν τοις λογισμοίς μας βελτιούμεθα ή αχρειούμεθα».
– Γέροντα, ο Απόστολος Παύλος λέει:
«Ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός».
Εγώ πιέζω τον εαυτό μου, για να δώσω, ή να κάνω κάποιο καλό.
– Είμαστε παιδιά του Θεού και είναι καθήκον μας να κάνουμε το καλό, γιατί ο Θεός είναι όλος αγάπη.
Είμαστε όλοι Σταυροφόροι. Κουβαλάμε έναν Σταυρό. Και άμα μπορούμε θα πρέπει να κάνουμε αυτό που έκανε ο Κυρηναίος
Σε λίγο η αχνή του φιγούρα περιφερόταν στους διαδρόμους και τις αυλές του σκοτεινού σπιτιού. Στο ένα χέρι τον φακό και το τριακοσιάρικο κομποσχοίνι με τα μαρτυρικά (μικρές χάνδρες για το μέτρημα των κομποσχοινιών) να κρέμονται από τον σταυρό, και στο άλλο χέρι το ναυτικό σκαμνάκι. Πήγαινε και καθόταν σε μία συγκεκριμένη άκρη της αυλής. Έστρωνε μπρος του και ένα τσουβαλάκι για τις μετάνοιες. Ένα άστρο από τα πολλά του ξάστερου ουρανού ανέτελλε απ’ τα βράχια. Όταν αργότερα μεσουρανούσε, θα σήμαινε το τέλος της προσευχής του.
Πρόβλημα για κάθε άνθρωπο που προσεύχεται, αποτελεί η απάντησις του Θεού στα αιτήματά του. Πολλές φορές το παιδί του Θεού, αποκαμωμένο από την αργοπορία της απαντήσεως του Θεού στα αιτήματά του, λέγει:
«Τι να προσευχηθώ; Ο Θεός πλέον δεν με ακούει. Στέλνω πολλά αιτήματα, αλλά καμμιά απάντηση δεν παίρνω». Είναι όμως αλήθεια αυτό; Μπορεί ο Θεός να αποστρέψει την ακοή Του στα αιτήματά μας, στις προσευχές μας;
Μια φωνή μέσα μου, με έλεγε, να βγω στα κηρύγματα και στην ιεραποστολή. Σκεφτόμουνα όμως: ”Ποιός είμαι εγώ, να αναλάβω τέτοιο έργο;”.
Αν, λοιπόν, εισακούστηκες, ευχαρίστησε το Θεό. Αν δεν εισακούστηκες, μείνε κοντά Του, για να εισακουστείς. Αν, πάλι, Τον έχεις πικράνει με τις αμαρτίες σου, μην απελπίζεσαι. Όταν πικράνεις έναν άνθρωπο…
– Γέροντα, ο Απόστολος Παύλος γράφει: «Ο εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει». Πότε κοινωνάει κανείς «αναξίως»; – Βασικά πρέπει να προσερχώμαστε στην θεία Κοινωνία έχοντα συναίσθηση της αναξιότητός μας. Ο Χριστός ζητά από μας την συντριβή και την ταπείνωση
Η ελπίδα στον Θεό είναι ο μοχλός που αναποδογυρίζει την απελπισία, ελευθερώνει την ψυχή από την λύπη και το άγχος και τονώνει σιγά-σιγά τις πνευματικές δυνάμεις με την θεία ζωντάνια που δίνει.
Μια ματιά έριχνε η γειτόνισσα και έκανε τις δουλειές της και εμείς παίζαμε ήσυχα. Έτσι και ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι παλιά με μια ματιά παρακολουθούσαν τον κόσμο. Σήμερα και ο Χριστός και η Παναγία και οι Άγιοι τον έναν πιάνουν από ΄δω, τον άλλον από ΄κει, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ισορροπημένοι.
Βρὲ παιδάκι μου, τὸ κάθε τί ἔχει μία ὄμορφη χρήση. Δὲν μπορῶ νὰ τὰ χρησιμοποιῶ ὅπως ἐγὼ θέλω. Ἔτσι; Τὸ κάθε τί ἔχει μία ὄμορφη χρήση. Καὶ τὸ σῶμα μας τὸ χρησιμοποιοῦμε ὅπως τὸ ἐπέτρεψε ὁ Θεός
Όταν η γη σε συνθλίβει με την κόλαση της, τρέξε στον ναό, μπες μέσα και να, είσαι μέσα στον παράδεισο.
Ὁ Ἰσραὴλ ὑπῆρξε λαὸς ἀπειθὴς καὶ σκληροτράχηλος. Ἡ σχέση του μὲ τὸν Θεὸ ἦταν διαρκῶς μεταβαλλόμενη. Παρὰ τὰ θαυμαστὰ σημεῖα ποὺ συνόδευσαν τὴν ἀπελευθέρωσή του ἀπ’ τὴ δουλεία τῆς Αἰγύπτου, ἡ ἐμπιστοσύνη του πρὸς τὸν Θεὸ δὲν ἦταν καθόλου δεδομένη. Μὲ τὸ πρῶτο ἐμπόδιο ἡ στάση του ἄλλαζε. Πολὺ εὔκολα ἐπαναστατοῦσε καὶ γόγγυζε.
Ὁ π. Λαυρέντιος διακόνησε τό μοναστήρι τῆς Παναγίας Προυσιωτίσσης ἀπό τό 1983 ἕως τό 2019 ὡς ἐξομολόγος τῆς Μονῆς. Ἀπό τό 1983-2006 πήγαινε στήν Μονή τούς θερινούς μῆνες, γιατί ἐξυπηρετοῦσε τόν χειμῶνα τρεῖς ἐνορίες στήν Κύμη τῆς Εὐβοίας. Ἀπό τό 2006 ἕως τό 2019 ἦταν ὁ μόνιμος ἐξομολόγος τῆς Μονῆς, ὅπου χιλιάδες ψυχές ἀναπαύονταν στό πετραχήλι του.
Σε ένα από τα ομορφότερα μέρη της Ελλάδας, στο δρόμο που οδηγεί από το πανέμορφο Καρπενήσι προς τον Προυσο, υπάρχει χαμηλά στο βουνο ενα προσκυνητάρι γύρω από το οποίο υπάρχουν αμέτρητα κομποσχοινια και τάματα προσκυνητών αλλά κ ταξιδιωτων. Ολα αφιερωμένα στα βήματα της Παναγιας.
Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι η στεναχώρια μας. Μια από τις σπουδαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου από τις πολλές στεναχώριες…
Οι απαιτήσεις της Χριστιανικής ζωής φαίνονται μεγάλες. Σχεδόν ακατόρθωτες! Όποιο δρόμο και αν διαλέξουμε, φαίνεται ανηφορικός! Γεμάτος με υποχρεώσεις και ανωμαλίες, φορτωμένος με την απόρριψη του κόσμου και τη θυσία των απολαύσεων. Και αλήθεια, είναι έτσι η Χριστιανική ζωή.
Όταν σε προσβάλλει κανένας ή σ’ εξευτελίσει σε κάτι, τότε φυλάξου από τους λογισμούς της οργής, μήπως με τη λύπη σε χωρίσουν από την αγάπη και σε μεταφέρουν στη χώρα του μίσους.
«Ας πάψουμε το θέατρο» – Κήρυγμα π. Γεωργίου Σχοινά στην Παρέα της Τρίτης, 1 Σεπτεμβρίου 2020, στον Άγιο Νικόλαο Φιλοπάππου
Πολὺ συχνὰ ἀκοῦμε ἀπὸ ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ τὸν ἁπλὸ πιστὸ μέχρι καὶ τὴν Ἡγεσία, στὶς δύσκολες καταστάσεις ποὺ περνᾶ ἡ πατρίδα μας νὰ δίνουν ἐλπίδα καὶ παρηγοριὰ στὸ λαὸ διακηρύσσοντας ὅτι «ὁ Θεὸς θὰ σώσει τὴν Ἑλλάδα μας!
Οι περισσότεροι άνθρωποι ξεμακρύνανε, αλλοίμονο, από τη πίστη και την απλότητα.
Άμα χαλαστεί ο άνθρωπος αρχίζει να αποστρέφεται τα απλά και ταπεινά πράγματα. Πολλές φορές όμως ξανάρχεται στον παλιό τον εαυτό του. Σαν τον μεθυσμένο που ξεμέθυσε – και τότε καταλαβαίνει πάλι μεγάλη όρεξη για την απλότητα και για τη φτώχεια και χαίρεται και ειρηνεύει και θέλει να ζει ταπεινά και ήσυχα.
Ὑπέροχα καὶ δυνατὰ μηνύματα γιὰ τὴ ζωή μας προβάλλουν οἱ Ψαλμοί. Στὸν 1ο στίχο τοῦ 126ου Ψαλμοῦ, ἑνὸς ἀπὸ τοὺς Ψαλμοὺς τῶν Ἀναβαθμῶν, ὁ ἱερὸς Ψαλμωδὸς ἀναφέρει: «Ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων».
Γυναίκα, σήκω, ξύπνα. Φέρε μου μία φανέλα να αλλάξω και να σου πω …; Γυναίκα, πέθανα λέει, και μαζεύτηκαν γύρω μου Άγγελοι και διάβολοι. Ποιoς να πάρει την ψυχή μου. Σε μια μεγάλη ζυγαριά όλο και πρόσθεταν οι τρισκατάρατοι τα κρίματά μου. Και ο ζυγός βάρυνε και βάρυνε και οι Άγγελοι δεν είχαν….
Σκοπός είναι να ζούμε ορθόδοξα, όχι απλώς να μιλούμε ή να γράφουμε ορθόδοξα. Γι’ αυτό, βλέπεις, ένα κήρυγμα δεν πληροφορεί, δεν αλλοιώνει τον άλλον, όσο καλό κι αν είναι, αν ο ιεροκήρυκας δεν έχει βίωμα.Το να σκεφτώμαστε ορθόδοξα είναι εύκολο∙ το να ζούμε όμως ορθόδοξα θέλει κόπο. Μια φορά ένας θεολόγος είχε κάνει μια ομιλία και είχε πει να πάνε να δώσουν αίμα…..
Αντ’ αυτού ο διάβολος καταφέρνει και παίρνει την ψυχική αυτή δύναμη από την μπαταρία της ψυχής μας και τη μεταχειρίζεται για κακό, την κάνει κατάθλιψη και φέρνει την ψυχή στην νωθρότητα και στην ακηδία. Βασανίζει τον άνθρωπο, τον κάνει αιχμάλωτο του, τον αρρωσταίνει ψυχικά.
Εἶναι σημεῖο τῶν καιρῶν ποὺ ζοῦμε νὰ χαρακτηρίζεται ἀπὸ ἀρκετοὺς ἡ Ἐκκλησία ὡς «θεσμός». Καὶ μάλιστα νὰ ὑποστηρίζεται ὅτι διέρχεται κρίση μαζὶ μὲ τοὺς ὑπόλοιπους θεσμοὺς τῆς χώρας μας. Μία τέτοια διαπίστωση δυστυχῶς ἀγνοεῖ πὼς ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι μόνον πέτρες καὶ τοῖχοι, πρόσωπα καὶ κανόνες, ἀλλὰ πρωτίστως εἶναι Πίστη καὶ τρόπος ζωῆς.
π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Η Τιμία Εσθήτα και Αγία Ζώνη της Θεοτόκου
Πολλάκις ακούμε την καλώς εννοούμενη προτροπή να μην κρίνουμε τους άλλους. Είναι αλήθεια μία σωστή συμβουλή, αφού και στο Ευαγγέλιο διαβάζουμε τα λόγια του ίδιου του Χριστού, «Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε· ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν.»
Το εγκώμιο του έπλεξε Αυτός ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός. Αυτός, που είναι η Αυτοαλήθεια και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν οι λόγοι Του. Είπε χαρακτηριστικά για τον Ιωάννη «ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάνννου του Βαπτιστού» (Ματθ. 11,11). Δηλαδή δεν γεννήθηκε από γυναίκα μεγαλύτερος άνθρωπος από τον Ιωάννη του Βαπτιστή.