Ο Ρωμανός Διογένης γεννήθηκε το 1023 και καταγόταν από επιφανή οικογένεια στρατιωτικών της Καισάρειας στην Καππαδοκία…Συνωμότησε για να απομακρύνει από την εξουσία τους αριστοκράτες του παλατιού, που τους θεωρούσε υπεύθυνους για τη δραματική κατάσταση, στην οποία βρισκόταν η Ρωμανία.
Μὲ τὸ κείμενο αὐτὸ ὁ Πατὴρ Παΐσιος ἐξέφραζε τὴν μεγάλη του λύπη, διότι σὲ αὐτὴν τὴν τόσο δύσκολη ἐποχὴ ὁρισμένοι πετοῦσαν «λεκέδες στὸν λευκὸ χιτώνα τοῦ Μακρυγιάννη», ἀντὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὰ λόγια αὐτοῦ τοῦ ἥρωα ποὺ «ἀγωνίστηκε περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδος μας ἀπὸ τὸν βάρβαρο τουρκικὸ ζυγό, καὶ στὴν συνέχεια ἀγωνίσθηκε μὲ θεῖον ζῆλο, γιὰ νὰ μὴν ὑποδουλωθοῦμε πνευματικὰ στοὺς Φράγκους
Τον επόμενο χρόνο, ο Πανουργιάς συνέπραξε στη διακοπή του εφοδιασμού της στρατιάς του Δράμαλη, συντελώντας έτσι στην καταστροφή του που επακολούθησε στα Δερβενάκια. Τον Ιανουάριο του 1822, ευρισκόμενος στην Κόρινθο, πληροφορήθηκε ότι οι πολιορκούμενοι Τούρκοι στον Ακροκόρινθο ζήτησαν να παραδοθούν σ’ αυτόν
Τρία παλικάρια της Λέσβου χάθηκαν πριν από 50 χρόνια στη διάρκεια της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο, υπηρετώντας τη στρατιωτική τους θητεία στη Μεγαλόνησο.
Ο Ρωμηός επι Τουρκιάς γνωρίζει Τετάρτη και Παρασκευή, ξέρει να κάνει μετάνοιες, λειτουργείται κάθε Κυριακή, προσεύχεται, ευλογεί και ευλογείται, μιλάει στα παιδιά του για Θεό, κάνει τον σταυρό του γεμάτον και ολόκληρον…
Φαίνεται ότι κάποτε ενήστευες και σήμαινε ότι είσαι Ρωμηός. Αν δε νήστευες Τετάρτη και Παρασκευή, εσήμαινε ότι είσαι Τούρκος.
«Σ’ ένα περιηγητικό κείμενο της διάσημης το 19ο αι. συγγραφέως Dora d’ Istria, βρήκα την ιστορία μιας γυναίκας οπλαρχηγού, που πολέμησε ντυμένη άνδρας στη Δυτική Μακεδονία και συμμετείχε στην αντίσταση των αγωνιστών στην Κασσάνδρα».
Παραθέτουμε αυτούσια μια περιγραφή αυτής της τελευταίας πράξεως του δράματος των Χελιωτών, όπως το είδε και το περιέγραψε ο συντάκτης της εβδομαδιαίας τοπικής εφημερίδας της εποχής εκείνης «ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» που παρακολούθησε όλη την τελετή αυτή, της εκταφής, της μεταφοράς και της ταφής των Νεκρών στο χωριό.
Ἡ μάχη ἀποτέλεσε τὸ ἀποκορύφωμα τῆς 50χρόνης διαμάχης μεταξύ του Σαμουὴλ τῆς Βουλγαρίας καὶ τοῦ Βασιλείου τοῦ Βουλγαροκτόνου.
Η Άννα Γιαγκουλλή Μούζουρα, πρόσφυγας από την Χάρτζια της επαρχίας Κερύνειας, περιγράφει τις τρομακτικές και συγκινητικές εμπειρίες της, κατά την διάρκεια της αιχμαλωσίας της, σε μια αποθήκη μαζί με πλήθος άλλων Κυπρίων γυναικοπαίδων, κατά την διάρκεια της τουρκικής εισβολής του 1974.
Ο Τερτσέτης στο κύκνειο άσμα του ονομάζει τον Πολυζωίδη «άνθρωπο γενναίας ψυχής». Γιατί «άνθρωπο» και όχι με κάποια από τις πολλές ιδιότητές του; Ο Πολυζωίδης ήταν νομικός, δικαστικός, πολιτικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας. Διότι, όπως ο ίδιος ο Τερτσέτης εξηγεί, πάνω από όλες τις ιδιότητες και τις κρατικές θέσεις που ανέλαβε, ήταν άνθρωπος.
Η μυστική στρατιωτική αποστολή πραγματοποιήθηκε την 21η προς 22α Ιουλίου 1974 με σκοπό την αερομεταφορά στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας
Ο Τούρκος εισβολέας και κατακτητής είναι πρώτιστα και κύρια ισλαμιστής, έχει, δηλαδή, πάνω από όλα τη θρησκεία του, το Ισλάμ που δηλώνει «υποταγή». Αυτό, πρακτικά, σημαίνει ότι δεν πρόκειται, μέσω διαπραγματεύσεων, να αποχωρήσουν ειρηνικά από τα κατεχόμενα, διότι η πίστη τους θεωρεί αυτή την ενέργεια ανεπίτρεπτη.
Το 1822 η ελληνική επανάσταση βρίσκεται στο δεύτερο έτος της, αλλά παρά τις μεγάλες και σημαντικές νίκες της, οι οποίες οφείλονταν κατά κύριο λόγο στην στρατιωτική ιδιοφυΐα του στρατηγού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη δεν έχει καταφέρει ακόμα να εδραιωθεί, διότι όπως αναφέρει και ο Φωτάκος υπήρχαν ακόμα σημαντικά φρούρια όπως…
Η τρίτη ομάδα, αποτελούνταν από επίλεκτα μέλη των ΕΣ-ΕΣ της ορεινής μεραρχίας «Εντελβάις», υπό τον αρχιδήμιο Ζάλμιγκερ. Στην ουσία αυτό ήταν το εκτελεστικό απόσπασμα των γερμανών! Το τμήμα αυτό εισέβαλε στον Μαχαλά, κατέκαψε αδιάκριτα ανθρώπους και σπίτια! Πίσω του άφησε μόνο στάχτη…
Στις 19 Ιουλίου του 1974 και ώρα 15:07 απέπλευσαν από το Ναύσταθμο Σαλαμίνας τα υποβρύχια ΓΛΑΥΚΟΣ (S110), ΝΗΡΕΑΣ (S111) και ΤΡΙΤΩΝ (S112) κατόπιν διαταγής του Αρχηγείου Ναυτικού προς τον Διοικητή Στόλου Αντιναύαρχο Πολυζώη Καλογερόπουλο και τον Διοικητή Στολίσκου Υποβρυχίων (ΣΥΒ) Πλοίαρχο Ανδρέα Βαφειάδη.
Η μορφή του Κανάρη ενωρίς έλαβε την θέσιν της εις το παγκόσμιο λεύκωμα της ιστορίας των ηρώων. Όταν εξερράγη η Ελληνική επανάστασις ήτο ασημος πλοίαρχος ενός μικρού ιστιοφόρου
του Τάσου Μαλεσιάδα: Η Α’ ΜΚ, μετονομάστηκε σε 35 ΜΚ, ακολουθώντας την κυπριακή αρίθμηση των Δυνάμεων Καταδρομών, και με την ηρωική της δράση κατάφερε να διατηρήσει ελεύθερη τη μισή Κύπρο.
Η 35 ΜΚ υπήρξε μία από τις ελάχιστες μονάδες της Εθνικής Φρουράς και των ελληνικών δυνάμεων που έδρασαν νικηφόρα κατά τις επιχειρήσεις του Αττίλα Ι και ΙΙ.
Βιώνοντας τις εχθρικές προς τα Δίκαιά μας πολιτικές πράξεις και ενέργειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις οποίες ήδη έχουμε καταγγείλει μας προκαλεί ιδιαίτερη αγανάκτηση να ακούουμε τους Ευρωπαίους Ηγέτες τα τελευταία χρόνια
Ο ήρωας Χανιώτης Συνταγματάρχης Εμμανουήλ Χατζηδάκης, έπεσε ηρωικά μαχόμενος όταν πλήγηκε το παρατηρητήριο της Μοίρας από ρουκέτα Τουρκικού Αεροσκάφους, κατά την αεροπορική προσβολή που έγινε στις 15:30 στις 22 Ιουλίου 1974, μισή ώρα πριν την έναρξη της ανακωχής στην Κύπρο.
Καταγράφουμε τις ακόλουθες Ευρωπαϊκές πράξεις και ενέργειες οι οποίες μας είναι ξεκάθαρο ότι, όχι μόνο δεν οδηγούν στον τερματισμό της κατοχής αλλά στη νομιμοποίηση της, καθώς και των παρανόμων παραγώγων της.
Σέ μιά ἐξαιρετική ἔκδοση τῆς Διεύθυνσης Ἱστορίας Στρατοῦ τοῦ ΓΕΣ, μέ τόν τίτλο «Μνῆμες Πολέμου 1897-1974», καταγράφονται ἐπιλεγμένες ἱστορίες μαχητῶν ἀπό ὅλους τους πολέμους καί τίς μάχες πού συμμετεῖχαν στό πέρασμα τοῦ χρόνου. Εἶναι ἕνα βιβλίο μοναδικό.
Τελευταίως είμαστε μάρτυρες της δοκιμασίας που περνούν με το καθεστώς Ράμα οι Χειμαρριώτες και ο εκλεγμένος Δήμαρχός τους Φρέντης Μπελέρη.
20 Ιουλίου 1974 ξεκίνησε η τουρκική εισβολή, με την κωδική ονομασία (ΑΤΤΙΛΑΣ Ι) και 14 Αυγούστου 1974 (ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ) ολοκληρώθηκε με τη de facto κατοχή και διχοτόμησή της
Ὁμιλητὴς ἦταν ὁ χειμαρρώδης κ. Νικόλαος Ἀργυρόπουλος βετεράνος τοῦ πολέμου τῆς Κύπρου. Μὲ βιωματικὸ καὶ ταυτόχρονα τεκμηριωμένο λόγο ἀποκάλυψε πτυχὲς τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς στὴν Κύπρο καθὼς καὶ τὶς ἀσύγγνωστες καὶ ἐγκληματικὲς εὐθῦνες τῶν ἡμετέρων, ποὺ εἶναι ἄγνωστες στὸ εὐρὺ κοινό…
Ο Δρ Ερίμ το 1956 με δύο εκθέσεις του σχεδίασε την τουρκική πολιτική επανάκτησης της Κύπρου από την Τουρκία, που ακολουθείται κατά γράμμα μέχρι σήμερα. Διά στόματος Δρος Νιχάτ Ερίμ, για όσους σε Ελλάδα και Κύπρο συνεργούν με τα τουρκικά συμφέροντα εις βάρος της αλήθειας και των δικών μας συμφερόντων.
Μετά την ήττα του στη Βέργα από τους Μανιάτες, ο Ιμπραήμ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την προσπάθεια του και να κινηθεί προς την Τριπολιτσά, έχοντας στη διάθεση του πολυάριθμο στράτευμα. Τόση ήταν η δύναμη του στρατού αυτού ώστε όσοι Έλληνες φύλαγαν τα στενά μεταξύ Μεσσηνίας και Κεντρικής Πελοποννήσου, έχοντας επικεφαλής δύο σπουδαίους οπλαρχηγούς, τον Πλαπούτα και τον Γενναίο Κολοκοτρώνη..
Και όλα αυτά γιατί ο Έλληνας προσπάθησε να κρατήσει την ορθόδοξη Πίστη του,τη Γλώσσα του την Ελληνική και τα αρχαία ήθη και έθιμα.
Οι Θεσπιές ήταν μια από τις σημαντικότερες Βοιωτικές αρχαίες πόλεις στη κοιλάδα του ποταμού Θέσπιου στους πρόποδες του Ελικώνα.
Αυτό που τον έκανε ξεχωριστό ήταν ο ηγετικός του χαρακτήρας. Δεν φοβόταν τίποτα και βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή της μάχης. Αυτό το απαράμιλλο θάρρος του είχε ως αποτέλεσμα οι Σανταίοι να τον επιλέξουν ως αρχηγό τους στον πόλεμο με τους Τούρκους.
Τὸ χρωστοῦμε σ΄αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίστηκαν ἀψηφώντας τὴ ζωή τους νὰ εἴμαστε σήμερα ἐλεύθεροι καὶ πέρασαν στὴν ἱστορία σὰν ἥρωες. Ἡ μνήμη τοὺς σήμερα, ποὺ ἡ Ἑλλάδα διανύει δύσκολες στιγμές, πρέπει νὰ΄ναὶ ζωντανή.
Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στη Κύπρο το 1974 και την κατοχή του βορείου τμήματος της
Όποιος κατακρίνει τον Αλέξανδρο ας μην τον κατηγορεί αναφέροντας μόνο όσα είναι άξια κατηγορίας αλλά αφού συγκεφαλαιώσει σε ένα όλες μαζί τις πράξεις του Αλεξάνδρου, έτσι τότε ας αναλογιστεί πόσο ασήμαντος είναι αυτός που κατηγορεί και σε ποια ταπεινή θέση βρίσκεται, ενώ αντίθετα…
Ὅταν ἀρχίσαμεν καὶ βαρούγαμεν καὶ σκοτώναμεν τοὺς ἀξιωματικούς, κρύγιωσαν. ῾στὸν ἴδιον καιρὸν βγάλαμεν τὰ σπαθιὰ πεντέξι, κι᾿ ἄλλοι ὕστερα, καὶ ριχνόμαστε ἀπάνου τους καὶ τοὺς δίνομεν ἕνα χαλασμὸν – κι᾿ ἀφίνουν καὶ κούλιες καὶ περιβόλι. Κ᾿ ἐκεῖ εἰς τὴν πόρτα τοὺς πλάκωσαν οἱ Ἕλληνες καὶ ρίχναν εἰς τὸν σωρόν. Ἄρχισε ὁ πόλεμος κι᾿ ἀπὸ τὸ μέρος τοῦ μυλάκου, ὁποὖταν ὁ Ὑψηλάντης μὲ τοὺς Κρητικούς, καὶ μίστικα μὲ μπαλαμιστράλλια· κι᾿ ὅλα αὐτὰ πήγαιναν εἰς τὰ σώματα τῶν Ἀραπάδων…..