Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία, από το να προσεύχεται κανείς χωρίς φόβο Θεού, χωρίς προσοχή και ευλάβεια. Εκείνος που προσεύχεται ή ψάλλει απρόσεκτα και ασυναίσθητα, είναι φανερό πως δεν ξέρει ποιος είναι ο Θεός. Ο Θεός πάλι, σαν εύσπλαχνος, θέλει να ελεήσει αυτό τον άνθρωπο και δεν μπορεί. Είναι καλύτερα, τολμώ να πω, να μην προσεύχεται κανείς καθόλου, παρά να προσεύχεται χωρίς προσοχή.
Βέβαια εἶναι δυνατό νά ποσευχηθῆς καί στήν οἰκία σου, εἶναι ἀδύνατο ὅμως νά προσευχηθῆς ἔτσι, ὅπως προσεύχεσαι στήν ἐκκλησία, ὅπου ὑπάρχει τόσο πλῆθος πατέρων, ὅπου ἀναπέμπεται ἁπό ὅλους μαζί κοινή προσευχή πρός τόν Θεό. Δέν εἰσακούεσαι τόσο πολύ παρακαλώντας…..
Ὁ ἐλεήμων ἄνθρωπος εἶναι ἀποδεδειγμένο ὅτι, ὅταν σταθεῖ εἰς προσευχή, ἡ προσευχή του κινεῖται πρός τόν Θεό, ὁ ὁποῖος τήν δέχεται. Λέει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ: «ἀσκητής ἀνελεήμων, δένδρον ἄκαρπον». Ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος δέν ἔχει ἐλεήμονα διάθεση, εἶναι σάν δέντρο ἄκαρπο.
Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας.
Καλύτερα νὰ προσεύχεται κανεὶς μὲ εὐλάβεια γιὰ τὸν πλησίον του, παρὰ νὰ τὸν ἐλέγχει γιὰ τὰ σφάλματά του. Ἐκεῖνος ποὺ ἐχθρεύεται τὸν πλησίον του δὲν θὰ βρεῖ ποτὲ ἔλεος ἐνώπιον Κυρίου. Ὅποιος προσεύχεται γιὰ ἐκείνους ποὺ τὸν ἀδικοῦν, καίει τοὺς δαίμονες. Ὅποιος ὅμως ἀντιδράει ἀπέναντι σ’ αὐτοὺς ποὺ τὸν ἀδικοῦν δικαιώνει τοὺς δαίμονες.
Ἕνας μεσήλιξ τῶν ἡμερῶν μας, “ἀπολωλὸς πρόβατο”, θυμάται ἕνα θαῦμα ποὺ εἶχε διηγηθῆ κάποτε σὲ αὐτὸν καὶ τὰ ἀδέλφια του ὁ εὐσεβὴς πατέρας τους, ὅταν ἀκόμη ζοῦσαν στὸ χωριουδάκι τους…
Πόσο ευάρεστο είναι στον Κύριο το ψιθύρισμα που βγαίνει κατευθείαν από μια καρδιά γεμάτη πίστη, αγάπη κι ευγνωμοσύνη! Είναι αδύνατο να το εκφράσει κανείς.
-Γέροντα, ποιά προετοιμασία χρειάζεται να κάνουμε για την προσευχή;
– Ανάλογη με την προετοιμασία που κάνουμε για την Θεία Κοινωνία. Εκεί έχουμε Θεία Κοινωνία, εδώ θεία επικοινωνία.
Μόλις στην οικογένεια πάει να γίνει ένα σκάνδαλο, μια διαίρεση, μια ακαταστασία: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς», «Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισε τα παιδιά μας», «Κύριε Ιησού Χριστέ, ειρήνευσέ μας, και έρχεται χάρις, ευλογία και ειρήνη.
Η μάνα λοιπόν περίμενε. Πάντα περίμενε μια αλλαγή. Η προσευχή της, το λιβάνι που έκαιγε, το καντηλάκι που άναβε, ήταν όλα, μα όλα γι’ αυτό το παιδί.
Διότι στὴν Ἑλλάδα σήμερα ἀπὸ τὰ σχολεῖα ἔβγαλαν τοὺς πνευματικοὺς καὶ ἀντὶ νὰ διδάσκουν θρησκεία, διδάσκουν θρησκειολογία, δηλαδὴ μύθους, παραμύθους.
Αν όλα τα ‘χασες, πες το Κύριε ελέησον Κι αν όλα τα κέρδισες, πες, Κύριε ελέησον Αν είσαι μόνος […]
ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: “Καλημέρα Χριστέ μου…“ Το 1922 ήρθε από την Μικρασία με τους πρόσφυγες ένα ορφανό Ελληνόπουλο, που τον […]
Κάπου είχα ακούσει πως καμία προσευχή δεν πάει χαμένη… Κάθε ικεσία που βγαίνει ειλικρινά, γεμάτη δάκρυα, ποτέ δεν χάνεται… […]
Στάρετς Νεκταρίου της Όπτινας Γράφει η μοναχή Νεκταρία (Κοντσέβιτς) Ό Γέροντας μου είχε βάλει να κάνω κανόνα στο κελί […]
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου Πριν από τρεις περίπου μήνες άρχισε να μεταδίδεται σοβαρή μουσική από τις συχνότητες του […]
Ο Χριστιανός δεν είναι μόνον άνοδος, αλλά είναι και κάθοδος. Άνοδος είναι να κλείνεσαι σε ένα δωμάτιο και να ανεβαίνεις […]
