Δημοσιεύσεις ετικέτας «π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος»

Στην ερμηνευτική αυτή μέθοδο αντί να επιλέξω ένα χωρίο και να προσπαθώ να βρω το νόημά του, εργάζομαι αντίθετα. Παρατηρώ την ακολουθία στην οποία βρίσκεται το κείμενο κι από εκεί αντιλαμβάνομαι το νόημα του κειμένου… Επειδή δε οι ακολουθίες μας Όρθρου, Εσπερινού, Ωρών, Απο­δείπνου και Μεσονυκτικού έχουν κατ’ εξοχήν κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης… η ερμηνευτική αυτή προσέγγιση προ­σιδιάζει ιδιαίτερα να χαρακτηρισθεί παλαιοδιαθηκική.

Ο Ανδρέας Διαβάζει Κλασικά Διηγήματα

Οι καλές, ο κακός και οι ελιές – π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος

π. Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος: Συνεχίζοντας τίς ὁμιλίες μας αὐτές, μετά ἀπό τή σύντομη ἑορταστική διακοπή, νά εὐχηθῶ σέ ὅλους σας καλή κι εὐλογημένη χρονιά νά ἔχετε. Δέν λέμε χρόνια πολλά, πού εἶναι κάτι πολύ σχετικό γιά τά μέτρα τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐφόσον τά χρόνια τά πολλά ἔρχονται σέ μιά, θά ᾽λεγα ἔτσι, διανοητική ἀντιπαλότητα μέ τό στοιχεῖο τῆς αἰωνιότητας

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, στὰ πλαίσια τῶν μαθημάτων Ἁγιογραφίας τῶν Ἁγίων Εἰκόνων τῆς Ὀρθοδοξίας μας

Επειδή δουλεύουμε ακόμα στα πάθη, δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε στο λογισμό και στα αισθήματα μας, γιατί στραβός οδηγός και τα καλά τα κάνει στραβά…

Πολλοὶ λένε καὶ λάθος τὸ ἑρμηνεύουν, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶχε ταυτιστεῖ μὲ τὸ κράτος στὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολικὴ Αὐτοκρατορία, τὸ μεταγενέστερα ἀπ΄ τὸ 1526 ἀποκληθὲν Βυζάντιο. Εἶναι λάθος αὐτὸ ποὺ λένε. Ἁπλῶς τὸ κράτος σκέφτηκε ἔξυπνα. Γιατί;

Ὑπάρχει ἡ ἔννοια κάθαρση τῶν παθῶν μου. Ὀρθοδοξία καὶ ῥωμηός. Ἂν λείπουν αὐτὰ ἀπὸ τοὺς ἡγέτες, αὐτοὶ οἱ ἡγέτες δὲν εἶναι γιὰ τίποτε. Τότε θὰ πάω στὸν Παλαμὰ ποὺ λέει σ΄ ἕνα ποίημά του «ἂν δὲν ὑπάρχουν αὐτοὶ οἱ ἡγέτες, γιούχα καὶ γιούχα στὶς πατρίδες». Καὶ ἐμεῖς εἴμαστε ὑπεύθυνοι γι΄ αὐτό, γιατί ὁ λαὸς ἔχει εὐθύνη…

Βλέπετε ο λαός πως το πήρε… τελείως λάθος. Να γίνει γρήγορα η Ανάσταση, να πάμε να φάμε… Φυσικά… δεν λέω… άνθρωπος είσαι… θα φας βέβαια… Αλλά, εντάξει τι έγινε δηλαδή…αν θα φας στις 1 το πρωί, στις 2-3 το πρωί;

π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος: Μεγάλη Εβδομάδα, το σπάσιμο των κατεστημένων

Ο μακαριστός π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος μας μιλάει για μία ΄΄στρατηγική΄΄ προσέγγισης των νεανικών σχέσεων.

π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος: Το τεστ του έρωτα

Η εισαγωγή και ο επίλογος της εκπομπής “Ράδιο Παράγκα” που έγινε την Κυριακή 23-06-2002 ημέρα της Πεντηκοστής.

Ἐμεῖς δέν κάνουμε προσωπική στάση ἀντιπαλότητας μέ τούς ἀνθρώπους· ἔχουμε ἀντίρρηση μέ τίς ἰδέες τους, τίς ἀπόψεις τους, μέ αὐτά πού λένε. Γιά μᾶς ὅλοι εἶναι μελλοντικοί ἅγιοι καί εἶναι εἰκόνες τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμη καί οἱ ὁμοφυλόφιλοι εἶναι εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, εἶναι μελλοντικοί ἅγιοι. Δέν ἔχουμε κάτι προσωπικά μαζί τους. Ἔχουμε μέ τή διαστροφή τους, καί ὅταν ὑπάρχει διαστροφή εἶναι ἀρρώστια καί ἡ ἀρρώστια πρέπει νά γιατρευτεῖ καί μέ νοιάζει νά γιατρευτεῖ…

  π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος   Στις αρχές του 451 ο Αττίλας και η ορδή των βαρβάρων Ούννων πλησίαζε στο Παρίσι, […]

Ἄν εἶναι ἀληθῶς τὸ Ἀνέστη δὲν πιάνει τὴν καρδιὰ μας καμιὰ θλίψη καμιὰ ταλαιπωρία καμιὰ δυσκολία καμιὰ σκοτούρα καμία ἔννοια.

π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος: Μεγάλη Εβδομάδα, το σπάσιμο των κατεστημένων

Κάνουμε ὑπακοὴ παρ΄ ἐκτὸς αἱρέσεως καὶ ἁμαρτίας. Ἂν μᾶς πεῖ ὁ Ἐπίσκοπος ἢ ὁ Πνευματικός μας νὰ κάνουμε μία αἵρεση ἢ νὰ ἁμαρτήσουμε, δὲν κάνουμε ὑπακοή. Σ΄ὅλα τὰ ἄλλα κάνουμε ὑπακοή.
Δὲν ἔχω νὰ πῶ κάτι ἄλλο…

Τό πρῶτο σημεῖο πού τονίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι ἐγώ ἔχω μονάχα ἕνα καύχημα. Τό καύχημα τοῦ Σταυροῦ! Προσέξτε το, ἐδῶ εἶναι ἕνα πολύ βαθύ ξεκαθάρισμα…

Ἡ Κάθαρση καὶ ὁ Φωτισμὸς γιὰ ποιὸ λόγο χρειάζονται; Γιὰ νὰ πάει ὁ ἄνθρωπος στὸν Παράδεισο καὶ νὰ ἀποφύγει τὴν κόλαση; Γι΄ αὐτὸ χρειάζονται; Σὲ τί συνίσταται αὐτὴ ἡ Κάθαρση καὶ ὁ Φωτισμός; Καὶ γιὰ ποιὸν λόγο ἐπιδιώκονται ἀπ΄ τοὺς Ὀρθοδόξους ὡς μοναδικὴ θεραπευτικὴ μέθοδος;

π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος: Από τη φιλοσοφία του κόσμου στη σοφία του Θεού

Γιατί βιάζεται; Να βιαστεί να μετανιώσει..! Εκείνο το βράδυ δεν έχει ούτε μεροκάματο, ούτε δουλειά, τίποτα δεν έχει. Δεν μπορείς να πεις, θα πάει στην δουλειά του….Και αυτή είναι μια ελευθέρια. Έστω αυτό το βράδυ να μην βιάζομαι…να τα δώσω όλα.. έτσι για την τρέλα… και λέει το τυπικό: τα τροπάρια των κανόνων είναι τέσσερα, θα τα λες εις έξι ή εις οκτώ. Γιατί να τα πω δύο φορές βρε παιδάκι μου; Μία φορά δεν αρκεί; Εε έτσι…για το γλέντι!

Ἐμεῖς τί λέμε; Προσευχόμαστε γιά τόν ἄλλο. Ὑπάρχει κάτι βαθύτερο πού κάνει ὁ Θεός. Τά πάντα μπορεῖ νά κάνει. Ἐμεῖς φτάνουμε στά ὅρια. Ἄν δέν γίνεται ὁ λόγος μας τίποτε, ὄχι γιά νά σταματήσουμε, θά καταλήξουμε στό ἀκραῖο καί παιδαγωγικό ἐκφραστικό μέγεθος πού λέγεται προσευχή.

π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος: Θεολογική προσέγγιση και κριτική εναλλακτικών «θεραπευτικών» μεθοδολογιών (Reiki, Yoga, Ομοιοπαθητική, Βελονισμός)

Αρχή του Ευαγγελίου του Χριστού… μια αρχή που δεν τελειώνει ποτέ, που πάντα τελειώνεται, όταν γίνουμε δρόμος για τους γύρω μας. Ένας δρόμος ατέλειωτος, που θα πηγαίνει προς την αιωνιότητα! Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον, Κεφ. 1, στιχ. 1-8

Θά σᾶς περιγράψω ἕνα περιστατικό ἐπίκαιρο καί δημοσιογραφικό. Ὁ τίτλος του εἶναι: «Ἐγώ καί τό παιδί». Ἄν θέλετε στό «ἐγώ» βάλτε ὁποιονδήποτε ἀπό σᾶς. Κυριακή πρωί, κουρασμένοι καί τσακισμένοι ἀπ᾿ τόν κόπο καί τόν μόχθο τῆς ἑβδομάδας…

Ὅ,τι κάνει ἕνας ἄνθρωπος, τό κάνει γιά τό συμφέρον του. Ἀλλά ἄν δέν ἔχει αὐτό τό πρωτογενές συμφέρον, νά ὁδηγεῖται πρός τόν Θεόν, τότε ὅλα τά ἄλλα γίνονται δαιμονιώδη συμφέροντα. Ὅ,τι συμφέρον τόν φέρνει καί τόν ὁδηγεῖ στό Θεό, ὅλα γίνονται ἁγιασμένα συμφέροντα.

Εάν δύο νέοι αγαπιούνται αλλά είναι άπιστοι, στην αγάπη τους αυτή είναι παρών ο Χριστός;
Είναι άπιστοι, ο ένας προς τον άλλον ή άπιστοι προς τον Θεό; Άπιστοι προς τον Θεό. Τώρα θέλω να σας ειπώ ένα λόγο. Να ξέρετε ότι καμία εξυπνάδα και καμία αγωγή δεν έχει κάποια αξία εάν δεν υπηρέτη την αγάπη. Όμως δεν μπορούμε να τους εμποδίσουμε να μη παντρευτούν. Όμως δεν φθάνουν πουθενά, εάν δεν είναι με τον Χριστό. «Αγαπιόμαστε και τίποτε άλλο». Αυτό είναι ή ικανοποιήσεις του ενστίκτου και τίποτε περισσότερο. Ή Αγάπη αυτή δεν είναι μακροχρόνια.

Και έρχεται ο Χριστός στον κάθε γάμο και κάνει το νερό κρασί. Αρκεί να μπεις στην προοπτική του Χριστού. Τότε, ακόμα και ένας αρρωστημένος γάμος σε ανθρώπινες σχέσεις, σε σεξουαλικότητα, με πολλά προβλήματα, αρχίζει να γιατρεύεται μέσα από τον Χριστό πια. Και έχουν τότε κρασί, γιατί κάνουν κέντρο της ζωής τους τον Χριστό.