Και αυτή η Μεγάλη Εβδομάδα σε όλα της τα μεγέθη πολλές φορές γίνεται ένα πομπώδες μέγεθος. Είπα (προηγουμένως) μαύρα άμφια, μαύρες κορδέλες, μαύρα τούλια, χαμός γίνεται. Στρατιώτες, πρόσκοποι, όλοι… μια καταστροφή ολόκληρη. Ό,τι πιο λιτό και απλά διδακτικό, είναι ό,τι μπορούμε να κάνουμε. Λιτό και απλά διδακτικό.
Κρατήστε το αυτό στο νου σας, σαν μέγεθος Ορθοδοξίας, σαν κάλλος Ορθοδοξίας δηλαδή. Γιατί αυτά όλα, φτάνουν σε ένα αποκορύφωμα. Στο αποκορύφωμα της Αναστάσεως. Όπου φτάνεις εκεί, μέσα από μια τέτοια πορεία… Και η ακολουθία της Αναστάσεως είναι ένα αποκορύφωμα τέτοιο. Ξεπερνάς όλη την ιστορία.
Βλέπετε ο λαός πως το πήρε… τελείως λάθος. Να γίνει γρήγορα η Ανάσταση, να πάμε να φάμε… Φυσικά… δεν λέω… άνθρωπος είσαι… θα φας βέβαια… Αλλά, εντάξει τι έγινε δηλαδή…αν θα φας στις 1 το πρωί, στις 2-3 το πρωί; Τι θα φας δηλαδή, θα φας ένα ολόκληρο αρνί, γίνεται;
Υποτάσσονται μερικά πράγματα σ’ ένα ουσιαστικό μέγεθος… Και λένε, γρήγορα, γρήγορα και αναγκάζουν και πολλούς επισκόπους να λένε στους ιερείς τους να τελειώσουν γρήγορα την λειτουργία… Τους λένε 1 η ώρα να βλέπω να βγαίνουν από την λειτουργία. Ο λαός βιάζεται.
Γιατί βιάζεται; Να βιαστεί να μετανιώσει..! Εκείνο το βράδυ δεν έχει ούτε μεροκάματο, ούτε δουλειά, τίποτα δεν έχει. Δεν μπορείς να πεις, θα πάει στην δουλειά του….
Και αυτή είναι μια ελευθέρια. Έστω αυτό το βράδυ να μην βιάζομαι…να τα δώσω όλα.. έτσι για την τρέλα. Ας πούμε… να ακούσω έτσι… Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα… και λέει το τυπικό: τα τροπάρια των κανόνων είναι τέσσερα, θα τα λες εις έξι ή εις οκτώ. Γιατί να τα πω δύο φορές βρε παιδάκι μου; Μία φορά δεν αρκεί; Εε έτσι…για το γλέντι!
Όπως όταν τραγουδάει ξέρω γω ο φίλος μου ο τραγουδιστής, του λένε, πες το ξανά, ξέρω γω.. Φτωχολογιά… ωραίο είναι έτσι; Του πετάς ένα λουλούδι… το ξανά λέει το φτωχολογιά.
Είναι το μεράκι. Αυτό το μεράκι είναι η ελευθέρια. Μα γιατί να το πει δυο φορές; Γιατί τα τέσσερα εις έξι; Έτσι για το γλέντι. Να μην γλεντήσουμε λίγο; Τι γίνεται τόσο καιρό; Μα πειναμε… 40-50 μέρες νηστεύαμε.
Μα εκεί είναι η ιστορία! Νήστεψες με την αγωνία πότε θα φας; Να έτρωγες αν είχες αγωνία. Ποιος στο απαγόρευσε; Ανελευθερία βλέπετε; Αυτή είναι η ελευθερία. Πήγε 12 και 1… Σε άλλες ενορίες τρώνε ήδη. Εμείς εδώ ξεροσταλιάζουμε… Αυτή είναι η ελευθερία. Να πεις δεν πειράζει… τι για 2 ώρες; Είναι τόσο αστεία, τόσο γελοία και τόσο ανελεύθερα σχήματα.
Τι νομίζετε; Ότι θα σας έκανα ομιλίες ελευθέριας για να σας κάνω κουλτούρα;
Να καταλήξουμε σε κάτι τέτοια μεγέθη. Να πεις ας φάω και μετά από 5 ώρες…και τι έγινε; Αν δεν το γλεντήσω, που θα πάω να φάω;
Βλέπω καμία φορά την ασκητική κάποιων νυχτερινών κέντρων, όπου πας να ακούσεις έναν τραγουδιστή ξέρω γω, και πίνεις ένα ουίσκι 6 ώρες εκεί πέρα…
Πήγες για να φας και πήγες και για το γλέντι. Πως θα το κάνουμε αυτό το πράγμα. Συμβολισμούς δίνω και γω… Αλλά είναι ανελεύθερες κινήσεις που δεν τις πιάνουμε.
Πιστεύω να καταλάβατε αυτά που ήθελα να σας πω… θα μπορούσα σίγουρα να απαριθμήσω δεκάδες τέτοια, αυτής της Μεγάλης και τραγικής ταυτόχρονα Εβδομάδας όπου γίνονται όλα τα λειτουργικά εγκλήματα. Αλλά καταλάβατε για να νοηματοδοτήσω και λίγο παραπάνω την ιστορία του κόσμου μέσα από αυτά τα πράγματα.
Βλέπετε, η ζωή μου, η Εκκλησία, η ελευθερία σε όλα αυτά τα μεγέθη που κρύβεται ακόμη και σε μικρές πτυχές ακόμη και θεολογίας.
~ π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος
(Απομαγνητοφώνηση από ομιλία του π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου που έγινε στις 03-04-2004 μ.Χ.)
Πηγή: μικρό ωρολόγιο