Μία θρησκεία μόνο εἶναι (ἀληθινή) ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανική θρησκεία καί τό πνεῦμα αὐτό τό ὀρθόδοξο εἶναι τό ἀληθές. Τά ἄλλα πνεύματα εἶναι πνεύματα πλάνης καί οἱ διδασκαλίες (τους) εἶναι μπερδεμένες… Λοιπόν ἐγώ ἔτσι πιστεύω τά πράγματα. … Ὄχι, δέν παραδέχομαι ὅλες τίς θρησκεῖες.
Η ευθύνη ιερέων και επισκόπων έναντι του παπισμού
Συνεχίζουμε νά κοιμόμαστε. Καί λέμε ἐμεῖς οἱ παπᾶδες, οἱ Θεολόγοι καί… ἄλλοι ἐπίσημοι «ξέρεις, πρέπει νά ἔχουμε ἀγάπη. Τί θά πεῖ Ρωμαιοκαθολικός, τί θά πεῖ Προτεστάντης, τί θά πεῖ Ὀρθόδοξος; Τό Εὐαγγέλιο λέγει “νά εἶστε ἀδελφοί, ἀγαπημένοι νά εἶστε”. Στό ὄνομα τῆς ἀγάπης νά ἑνωθοῦμε»…Ὅταν ὁ ἄλλος θά ἀφήσει τό ψέμα του καί θά ἀκολουθήσει τήν Ἀλήθεια, ἤδη ἑνωθήκαμε, τελείωσε. Ἀλλά αὐτοί οἱ ἐπίσημοι λένε “νά κάνουμε διαλόγους…”
Οι ημέρες αυτές μας βρίσκουν, εμάς τους Ορθοδόξους σε μια αναταραχή αναφορικώς με το θέμα της πίστεώς μας. Δίδουμε εξετάσεις αυτές τις ημέρες και είναι ανάγκη να το προσέξουμε, διότι γίνεται μια πολύ μεγάλη προπαγάνδα και προσπάθεια «επανασυγκολλήσεως» με τους Παπικούς, όμως εις βάρος της αληθείας.
Εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσεις: τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα, τοῦ Πάπα. Ἡ οὐσία τῆς πτώσεως εἰς τήν ἁμαρτίαν εἶναι πάντοτε ἡ ἰδία: τό νά θέλῃ κανείς νά γίνῃ καλός διά τοῦ ἑαυτοῦ του· τό νά θέλῃ κανείς νά γίνῃ τέλειος διά τοῦ ἑαυτοῦ του· τό νά θέλῃ κανείς νά γίνῃ θεός διά τοῦ ἑαυτοῦ του…..
To παρακάτω απόσπασμα αποτελεί το προλογικό σημείωμα του βιβλίου «Ὁ Παπισμός κατά τούς Ἁγίους Πατέρες» των εκδόσεων της Ενωμένης Ρωμηοσύνης το οποίο πρόκειται να κυκλοφορηθεί το προσεχές διάστημα.
Ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς είχε πει πως «στην ιστορία της ανθρωπότητος υπάρχουν τρεις πτώσεις: του Αδάμ, του Ιούδα και του Πάπα». Ο θεοφώτιστος Γέροντας ακριβολογούσε, διότι μελετώντας κανείς την ιστορία του Παπισμού τα τελευταία χίλια χρόνια, διαπιστώνει ακριβώς αυτή την τραγική αλήθεια.
Ὅσοι παρακολουθεῖτε τά νέα ἀκοῦτε ὅτι πολύς λόγος ἔγινε τελευταῖα γιά ἐνδεχόμενη ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στόν ἑλλαδικό χῶρο. Καί, ἐπειδή πολλά ἐλέχθησαν, γι’ αὐτό σκέφτηκα νά λέγαμε κάτι σχετικά μέ αὐτό· γιατί ὁ Χριστιανός πρέπει νά εἶναι ἐνημερωμένος, πρέπει νά ἐνημερώνεται ὡς πρός τά σχετικά μέ τήν πίστη του καί μέ τήν Ἐκκλησία του. Δέν μποροῦμε νά ποῦμε: «Τί μέ νοιάζει ἐμένα. Ἐγώ θά κοιτάξω τόν ἀγώνα μου». Δέν μποροῦμε νά ποῦμε τήν κουβέντα αὐτή! Καί φυσικά ἀπεδείχθη ὅτι πολλοί τῶν Ἑλλήνων ἔχουν «μεσάνυχτα» στά θέματα αὐτά, ἔστω καί ἄν ἔχουν κατάρτιση γραμματική ἤ ἔστω καί ἄν εἶναι καθηγητές Πανεπιστημίου καί μάλιστα καί μερικοί ἔστω καί ἄν εἶναι δυστυχῶς καθηγητές τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν.
Πρέπει νά ξέρουμε «τί ἐστι Πάπας».
Απόσπασμα ομιλίας Αρχιμανδρίτου και παιδοψυχίατρου π. Αντωνίου Στυλιανάκη από εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού LIVE 84 που μεταδόθηκε στις 31/10/2021
Δέν μέ ἐνδιαφέρει ἡ ὡς ἄνω κίνησις τῆς Πολιτείας. Μέ ἐνδιαφέρει, ὅμως, καί μάλιστα πολύ, τό τί θά πράξῃ ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία, ὅταν ὁ αἱρεσιάρχης τοῦ Βατικανοῦ πατήσῃ τά ἁγιασμένα χώματα τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος, τά ὁποῖα εἶναι ποτισμένα μέ πλῆθος αἷμα μαρτύρων καί ἡρώων.
Οι πατέρες εξηγούν τους λόγους και τη θεολογία όπισθεν των αντιδράσεων κατά της ελεύσεως του Πάπα, την οποίαν η επίσημη Διοίκηση της Εκκλησίας “σέρβιρε” ως γεγονός εκκλησιαστικώς και εθνικώς αδιάφορο.
Με αφετηρία το βασικό αξίωμα- δόγμα ότι όλες οι θρησκείες έχουν σπέρματα της αλήθειας, οφείλουν όλες να αλληλοπεριχωρηθούν και να συγκλίνουν στον ίδιο στόχο, την προσέγγιση του «ενός θείου», με διαφορετικούς τρόπους. Πρόκειται για το σύγχρονο φαινόμενο του θρησκευτικού συγκρητισμού, το οποίο εφεύρε και προωθεί πυρετωδώς ο παγκόσμιος Οικουμενισμός.
Τι είναι η Εκκλησία στο εσώτατο είναι της; Ποια είναι η ταυτότητά της και ποια τα όριά της; Ταυτίζονται τα χαρισματικά με τα κανονικά της όρια, ή όχι; Υπάρχουν στοιχεία ή (και) διαβαθμίσεις εκκλησιαστικότητος στις ετερόδοξες χριστιανικές ομολογίες;
Μέγας σκόπελος, ανάμεσα σε δεκάδες άλλους, για τις σχέσεις της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας μας με τον Παπισμό είναι και η πολιτική του διάσταση.
Τό ἴδιο πανάρχαιο ψέμα: «Μήν εἶστε ἀπόλυτοι! Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι παιδιά τοῦ ἴδιου Θεοῦ εἶναι. Καί οἱ θρησκεῖες τους δέν εἶναι παρά διαφορετικοί δρόμοι πού ὁδηγοῦν στόν ἴδιο Θεό».
«Εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσεις: τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα, τοῦ Πάπα… τὸ δόγμα περὶ ἀλαθήτου τοῦ πάπα εἶναι ὄχι μόνο αἵρεσις, ἀλλὰ παναίρεσις… εἶναι αἵρεσις τῶν αἱρέσεων, μία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσία κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ»!
Τό ἔτος 1452 μ.Χ. τό Ἔθνος ὑπέστη μία μεγάλη δοκιμασία· τήν «ψευδοένωση» τῶν ἐκκλησιῶν. Στήν Κωνσταντινούπολη, στίς 12 Δεκεμβρίου 1452, μέ πρωτοβουλία τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου γίνεται «ἑνωτική λειτουργία», παρόντος τοῦ καρδιναλίου Ἰσιδώρου.
Οἱ Φράγκοι εἶχαν ἀπαλλάξει τήν Ἐκκλησίαν τῆς Φραγκίας ἀπό ὅλους τους Ρωμαίους ἐπισκόπους καί εἶχον αὐτοκατασταθῆ ἐπίσκοποι καί κληρικοί διοικηταί της. Ἤρπασαν τήν περιουσίαν τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ἐχώρισαν εἰς τιμάρια …
• Ο Εφέσου Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός και η ψευδοένωση των εκκλησιών κατά τη Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας (1438/1439) Ιωάννης Ελ. Σιδηράς […]
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου: Τα δύο ζητήματα που έθεσαν οι δύο αξιωματούχοι είναι ο κοινός εορτασμός του Πάσχα και η ένωση των Εκκλησιών. Η επιχείρηση υλοποίησής τους είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει νέα προβλήματα στην ήδη πληγωμένη ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ως ευκαιρία υλοποίησης του κοινού εορτασμού του Πάσχα ο Μητροπολίτης Γαλλίας και ο Επίσκοπος της Ναντέρ βλέπουν το….